The Effectiveness of Urban Green Spaces and Socio-Cultural Facilities

This paper aims to develop a theoretical approach for mapping and determining the effectiveness of green spaces and socio-cultural facilities as providers of urban ecosystem services and urban services in the case of Adana, Turkey. Firstly, green spaces and socio-cultural facilities per capita have been determined and indexed for the neighbourhoods in the city. Then, a distance-based method for estimating the effectiveness of these facilities was used. The distances between the various neighbourhoods and between a given facility and the farthest threshold have been measured and these values have been used to determine the facility effectiveness change value for each neighbourhood. Then, effective values have been calculated and indexed by incorporating the green space and socio-cultural facility values and the effectiveness change values for the neighbourhoods. Finally, point-based effective green spaces and socio-cultural facilities index values have been converted to continuous surface values in a GIS (geographic information system) environment in order to utilize as a base map for urban physical planning purposes. According to the outcomes of this study, the distribution of green spaces and socio-cultural facilities of the neighbourhoods are imbalanced and index values of these facilities range in between 45 and 84 out of 100.This paper aims to develop a theoretical approach for mapping and determining the effectiveness of green spaces and socio-cultural facilities in the case of Adana, Turkey. Firstly, green spaces and socio-cultural facilities per capita has been determined and indexed for the neighbourhoods in the city. Then, a distance-based method for estimating the effectiveness of these facilities was used. The distance amongst the neighbourhoods and between a facility and the farthest threshold has been measured initially and these values have been used to determine the facility effectiveness change value of each neighbourhood. Secondly, effective values have been calculated and indexed by incorporating the green space and socio-cultural facility values and the effectiveness change values of the neighbourhoods. Finally, point based effective green spaces and socio-cultural facilities’ index values have been converted to continuous surface values in a GIS environment in order to utilize as a base map for urban physical planning purposes. According to the outcomes of this study, the distribution of green spaces and socio-cultural facilities of the neighborhoods are imbalanced and index values of these facilities are ranged in between 45-84 out of 100

Geospatial technologies for physical planning: Bridging the gap between earth science and planning

The application of geospatial information technologies has increased recently due to increase in data sources from the earth sciences. The systematic data collection, storage and processing together with data transformation require geospatial information technologies. Rapidly developing computer technology has become an effective tool in design and physical planning in international platforms. Especially, the availability of geospatial information technologies (remote sensing, GIS, spatial models and GPS) for diverse disciplines and the capability of these technologies in data conversion from two dimensions to the three dimensions provide great efficiency. Thus, this study explores how digital technologies are reshaping physical planning and design. While the potential of digital technologies is well documented within physical planning and visualization, its application within practice is far less understood. This paper highlights the role of the geospatial information technologies in encouraging a new planning and design logic that moves from the privileging of the visual to a focus on processes of formation, bridging the interface of the earth science and physical planning

Türkiye' nin Doğu Akdeniz kıyılarında yapılan kumul ağaçlandırma çalışmalarının kumul ekosistemine etkileri üzerinde bir araştırma

TEZ1525Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1994.Kaynakça (s. 116-122) var.vii, 129 s. : rnk. res., hrt. ; 30 cm.…Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir

The green deal and carbon footprint from Turkey’s perspective: ıs ıt a threat? ıs ıt an opportunity?

Küresel ölçekte ekonomik büyüme gerçeği ile ekolojik özümseme kapasitesi arasındaki ilişkiyi ve anlaşmazlığı afetler ve küresel iklim değişikliği ile görmek mümkündür. Ekonominin ekolojik yasalardan muaf tutulması metabolik bir çatlak olarak nitelendirilirken küresel iklim değişikliğini azaltma stratejilerinin ağır-aksak ilerlemesi ve ülkelerin politik bakış açılarının değişkenliği nedeni ile daha hızlı aksiyon alınması için yeşil arayışlar öncelikli gündemdedir. Yeşil arayışlar yalnızca kentsel ve kırsal peyzajlar için değil artık ekonomik dönüşümünde güçlü bir silahı haline gelmiştir. Paris Anlaşması’nın bir uzantısı olarak Yeşil Mutabakat, Avrupa Birliği (AB)’nin çevre kaygılarını tüm politika alanlarına yaygınlaştırmayı hedeflediği güçlü bir çaba ve söylem olarak öne çıkmıştır. Bu söylemin altyapısında ise karbon ayak izi bulunmaktadır. Karbon ayak izi, kişinin, kurumun, ürünün veya endüstriyel bir tesisin doğaya saldığı sera gazı miktarıdır. Bu çalışmada Türkiye gerçeğinde Avrupa Yeşil Mutabakatı’nın yeri ve konumu irdelenerek mutabakatın altyapısını oluşturan karbon ayak izinin arka planı ortaya koyulmuştur. Bu kapsamda çalışmada karbon ayak izinin hesaplanması konusundaki karışıklıklar sadeleştirilmiştir. Ek olarak, Türkiye’de iklim değişikliği ile mücadele kapsamında yeni ve güncel bakış açılarının geliştirilmesi için AB ülkelerinde yeşil arayışlar olarak öne çıkan mutabakat, pakt ve yeşil alanlar ilişkisi ortaya koyulmuştur. Endüstrinin yeni yeşil devrimi olarak nitelendirilen Avrupa Yeşil Mutabakatı, Türkiye ekonomisi açısından ilk bakışta tehdit gibi görünmesine rağmen ekosistem kaynaklarının sürdürülebilirliği açısından umut verici bir fırsat olarak değerlendirilebilir.The relationship between economic growth on a global scale and absorption capacity of ecological capacity is possible to be seen in disaster and global climate change. The exemption of economy from ecological laws is a metabolic crack. Therefore, green quest remains relevant because country policies are changeable and global climate change mitigation strategies inch along. The green quest became a powerful weapon not only in the urban and rural landscape but also in economic transformation. The Green Deal as an extension of the Paris Agreement which came to the forefront as an anchor and discourse that aims at dissemination to all political areas of European Union’s (EU) environmental concern. The infrastructure of this discourse is the carbon footprint. The carbon footprint is a measure of the exclusive total amount of carbon dioxide emissions that are directly and indirectly caused by an activity or product. In this study, the place and position of the European Green Consensus in the reality of Turkey has been examined and the background of the carbon footprint, which constitutes the infrastructure of the Green Deal has been revealed. Confusions about carbon footprint calculating have been simplified and a holistic perspective. In this context, the relationship between consensus, pact and green areas, which stand out as green pursuits in EU countries, has been revealed in order to develop new and current perspectives within the scope of combating climate change in Turkey. The European Green Deal which is called the new green revolution can be assessed as a promising opportunity with regards to sustainable ecosystem resources and climate justice for next-generation although it seems like a threat at first glance for the Turkish economy

Object Based Classification of Crop Pattern Using Multi-Temporal Satellite Dataset in Multi-Cropped Agricultural Areas: Lower Seyhan Plane Case Study

Aşağı Seyhan Ovası (ASO) Türkiye'deki en verimli tarım havzalarından birisidir ve Çukurova'nın önemli bir kesimini kapsamaktadır. Yetiştirilen ürün miktarı Türkiye ve pek çok gelişmiş ülke ortalamasının üzerindedir. Bu durum bölgenin ideal iklim, toprak ve ulaşım olanakları gibi konumsal özelliklerinden kaynaklanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, bölgedeki yazlık ve kışlık ürün desenlerinin çok zamanlı Landsat Uydu veri seti kullanılarak obje tabanlı sınıflandırma yöntemiyle belirlenmesidir. Arazi kullanımları ve ürün desenleri belirlenirken 2013 yılı için bir yıllık hidrolojik dönem (Ekim 2012 - Eylül 2013) yazlık ve kışlık ürün desenleri olmak üzere iki kısma ayrılmıştır. Landsat veri setleri kışlık ve yazlık tarımsal ürünlerin en yeşil oldukları ve bulutsuz olan dönemler esas alınarak belirlenmiştir. Obje tabanlı sınıflama yöntemi, tarımsal ürünlerin düzenli parseller halinde olması nedeniyle tercih edilmiştir. Sınıflama sonuçlarına göre; ASO arazi örtüsü genel Kappa doğruluk katsayısı 0.9 olarak tespit edilmiştir. Sonuçlara göre, ilk üç sırayı, kışlık ürünlerde alansal olarak, buğday, patates ve soğan, yazlık ürünlerde ise birinci ürün mısır, birinci ürün pamuk ve ikinci ürün mısır almıştır.Lower Seyhan Plane (LSP) is one of the most productive agricultural basins of Turkey and it covers main part of the Çukurova Region. The crop productivity in the study area is much more than most developed countries and Turkey's average productions. Ideal spatial conditions such as climate, soil and transportation for agriculture creates these productive lands. The aim of this research was to define winter and summer crop pattern using multi-temporal Landsat satellite dataset applying object based classification technique. Crop pattern was detected according to 2013 hydrological term (October 2012 - September 2013) as winter and summer. Landsat dataset was defined according to the greenest and cloud free times of the crops. Object based classification was applied because of regular parcel distribution of the crops. As a result of the study; general kappa coefficiency of LSP was obtained as 0.9. According to the results, it was found that while wheat, potato and onion for winter crops were determined as areal distribution, corn and cotton as first crop and corn as second crop in summer season

İklim Değişikliği Senaryoları Altında Konumsal Modelleme Kullanarak Türkiye'nin Çevresel Risk Analizi: Net Birincil Üretim Örneği

Çalışmanın amacı, Türkiye"de bölgesel iklim değişikliğinin Net Birincil Üretim (NPP)"e etkilerinin biyokimyasal modelleme yaklaşımı ile tahmin edilmesidir. Güncel ve gelecek iklim koşullarında karasal NPP"in yıllık bölgesel döngülerinin tahmininde CASA modeli kullanılmıştır. Modelin oluşturulmasında ağaç kapalılık yüzdesi, arazi örtüsü, toprak tekstürü, Normalleştirilmiş Fark Vejetasyon İndeksi (NDVI) ve iklim değişkenlerinden oluşan geniş bir veri seti kullanılmıştır. Çoklu zamansal metrikler 250 m çözünürlü MODIS verileri kullanılarak üretilmiştir. Gelecek tahmini için IPCC"nin 5. Değerlendirme Raporunda tanımlanan RCP (Representative Concentration Pathways) senaryoları baz alınmıştır. Bu kapsamda, 1,1ºC ile 2,0ºC arasında sıcaklık ve 421 ppm"e kadar CO2 artışı limit alınmıştır. Model sonuçları, Türkiye için ortalama NPP değerinin 1232 gCm2y-1 olduğunu göstermiştir. Karasal NPP güncel durum için 9,61 to 316,1 gCm2y-1 değişmektedir. Modellenen yıllık toplam NPP ise 2060-2080 yılları için 1320,8 gCm2y-1"dir. Toplam karbon bütçesi yıllık 104,78 milyon ton tahmin edilmiştir. Model sonuçları karasal NPP"nin sıcaklık ve yağış değişimlerine hassas olduğunu göstermiştir. CASA modeli, güncel ve gelecek NPP değerlerinin hesaplanmasında bölgesel temelde başarılı sonuçlar vermiştir. Bu çalışma, Türkiye"de iklim değişikliği altında ekolojik ve ekonomik sonuçların ortaya konması yardımcı veriler üretilmesi bakımından önem taşımaktadırThe aim of this study is to estimate the response of NPP to regional climate changes in Turkey using a biogeochemical modelling approach. The CASA model was utilized to predict annual regional fluxes in terrestrial net primary production for present (2000-2010) and future (2060-2080) climate conditions. A comprehensive data set including percentage of tree cover, land cover map, soil texture, NDVI (Normalized Difference Vegetation Index) and climate variables were used to constitute the model. The multi-temporal metrics were produced using 16 days MODIS composites with 250 m spatial resolution. The future climate projections were based on a RCP (Representative Concentration Pathways) scenario that was defined in 5thAssessment Report of IPCC. In this context, the future NPP modelling was performed with prescribed CO2 concentrations up to 421 ppm and temperature increasing 1.1ºC to 2.0ºC.The model results indicated that the NPP in Turkey averages 1232 gCm2y-1. Terrestrial NPP ranges from 9.61 to 316.1 gCm2y-1 for the baseline period (2000-2010). Modeled total NPP averages 1320.8 gCm2y-1 per year in the period 2060-2080. Total carbon budget of NPP was estimated as 104.78 MT (million tons) per year. The model results showed that the terrestrial NPP was sensitive to changes in temperature and precipitation. Addressing the model results, the CASA provided a great potential to predict present and future productivity on regional basis. Thus, this study will provide a scientific foundation to understand and assess ecological and economic implications and consequences of climate change on the productivity in Turkey