High-efficiency non-thermal plasma synthesis of imine macrocycles

Macrocycles are candidates for wide-ranging applications, yet their synthesis can be low-yielding, poorly reproducible, and resource-intensive, limiting their use. Here, we explore the use of Non-Thermal Plasma (NTP) as an efficient method for the synthesis of imine macrocycles at the gram scale. NTP-mediated macrocyclisations consistently achieved high yields of up to 97% in reduced reaction times compared to the standard non-plasma method, and were successfully carried out with a range of different aldehyde substrates. Control experiments were performed to explore the origin of the observed improvements. The results indicate that NTP methods could be advantageous for macrocycle synthesis, particularly for substrates that are sensitive to elevated temperature, and other materials formed via imine condensation

Severe Corneal Morphological Alterations after Excimer Laser Surface Ablation for a High Astigmatism

We report long-term alterations of anterior corneal stroma after excimer laser surface ablation for a high astigmatism. The patient claimed progressive visual loss in his right eye (RE) during the last 3 years after bilateral laser-assisted subepithelial keratectomy (LASEK) surgery. His examination comprised visual acuity (UDVA and CDVA), slit-lamp examination, corneal topography and tomography, AS-OCT, and confocal microscopy. The UDVA was 0.1 in his RE and 1.0 in the left eye. The CDVA in the RE was 0.8. The slit-lamp examination showed a stromal lesion in the inferior paracentral corneal zone, with multiple vertical tissue bridges and severe thinning. Corneal topography and tomography showed central flattening with inferior steepening and severe alteration in elevation maps. AS-OCT showed void areas in the anterior stroma with thinning of the underlying tissue, and confocal images were not specific. In this case, progressive corneal steepening and thinning that manifest topographically as inferior ectasia occurred in correspondence to the singular stromal alterations after LASEK

Tissue storage affects lipidome profiling in comparison to in vivo microsampling approach

Low-invasive in vivo solid-phase microextraction (SPME) was used to investigate the lipid profiles of muscle tissue of living fish. Briefly, mixed mode SPME fibers were inserted into the muscle for 20 min extraction, and then the fibers were desorbed in an optimal mixture of solvents. The obtained lipid profile was then compared and contrasted to that obtained with employment of ex vivo SPME and solid-liquid extraction (SLE) from fish muscle tissue belonging to the same group of fish, following a one-year storage period. Ex vivo SPME analysis of stored muscle samples revealed 10-fold decrease in the number of detected molecular features in comparison to in vivo study. Moreover, in vivo microsampling enabled the identification of different classes of bioactive lipids, including fatty acyls, not present in the lipid profile obtained through ex vivo SPME and SLE, suggesting the alterations occurring in the unbound lipid fraction of the system under study during the storage and also indicating the advantage of the in vivo extraction approach.This work was supported by Environment Canada through the Environmental Damages Fund (Grant EC-129114)

Hypertension treatment preferences in long-term dialysed children in Poland - a survey of pediatric nephrologists

Wstęp Przewlekła choroba nerek prowadzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego u większości chorych. Leczenie nadciśnienia towarzyszącego niewydolności nerek jest utrudnione przez ograniczenia w stosowaniu wielu preparatów i brak wystarczających doświadczeń klinicznych, a ponadto istniejące obecnie rekomendacje nie obejmują w ogóle chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Wybór terapii hipotensyjnej ogranicza też młody wiek chorych, gdyż wielu leków nie można stosować u dzieci. Celem badania była analiza jakości leczenia przeciwnadciśnieniowego u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych przewlekłej dializoterapii. Materiał i metody Analizą objęto wszystkie dzieci dializowane w Polsce w dniu 30 listopada 2004 roku (n = 134). Uzyskano informacje dotyczące grup stosowanych leków oraz dawek preparatów, a także opinie lekarzy na temat doboru leków stosowanych przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego oraz tych, których dzieciom dializowanym nie powinno się podawać. Wyniki Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 74 (55%) dzieci (47 chłopców, 27 dziewczynek). Najczęstszą przyczyną niewydolności nerek w grupie dzieci z nadciśnieniem było kłębuszkowe zapalenie nerek (27/74). W badanej grupie 65% dzieci leczono za pomocą kilku leków hipotensyjnych, 32% za pomocą jednego leku, a 3% jedynie metodami niefarmakologicznymi. Mimo aktywnego leczenia, zaledwie u 58% dializowanych dzieci prowadziło ono do obniżenia wartości ciśnienia tętniczego poniżej 95 percentyla dla wzrostu i wieku. Najmniejszą skuteczność kontroli ciśnienia tętniczego obserwowano w przypadku leczenia skojarzonego, zwłaszcza wielolekowego. Najczęściej stosowanymi lekami byli antagoniści wapnia, które podawano u ogółem 73% dzieci, w tym u 43/48 w politerapii, a 11/24 w monoterapii. Inhibitory konwertazy angiotensyny były najczęściej stosowane w monoterapii (50%). Mimo znanych kontrowersji, przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego stosowano najczęściej nifedipinę. Wnioski Badanie wykazało, że w Polsce odsetek dializowanych dzieci wymagających leczenia nadciśnieniowego sięga 55%, w tym większość z nich wymaga podawania kilku leków. Pomimo że zasady leczenia są podobne we wszystkich ośrodkach, skuteczność leczenia pozostaje niezadowalająca (58%).Background Chronic kidney disease is associated with the development of arterial hypertension in a vast majority of patients. The treatment of hypertension in these subjects is difficult and challenging due to a limited clinical experience with most drugs and no widely recognised recommendations for patients with end-stage renal disease. A choice of antihypertensive drugs is further narrowed by the young age of the patients since almost all drugs are not recommended in children with renal failure. The aim of this nationwide retrospective analysis was to assess the hypertension treatment patterns in the population of children with chronic kidney diseases (CKD) undergoing hemodialysis or peritoneal dialysis in Poland. Material and methods Among all 134 children dialysed on 30th November 2004 in 13 pediatric dialysis centres in Poland seventy four (55%; 47M, 27F) children were hypertensive. For each patients the treating physicians filled a questionnaire that allowed to collect the following data: the primary kidney disease, chronic dialysis treatment, diagnostic criteria of hypertension and present antihypertensive medication if any. Additionally we asked of the doctors’ preference for a therapy for the acute rise in blood pressure and suggestions which drugs, in their opinion, should not be used in dialysed children. Results In the hypertensive dialysed patients the most frequent causes of chronic kidney disease were chronic glomerulopathies (27/74). Thirty two percent of children were on monotherapy whereas 65% required combined treatment. The therapy was adequate only in 58% of subjects. The lowest rate of efficacy was detected in patients requiring a combined antihypertensive therapy. Among antihypertensive drug classes calcium channel blockers were administered most frequently (in 73% of children, in 11/24 cases in monotherapy and in 43/48 patients in combination). Angiotensin converting enzyme inhibitors were most frequently administered in monotheraphy (50%). Nifedipine was preferred in acute blood pressure rise in children. Conclusion We conclude that incidence of hypertension in dialysed children in Poland is relatively high. The pattern of the treatment was quite uniform, although the efficacy was relatively low (58%)

Hypertension treatment preferences in long-term dialysed children in Poland : a survey of pediatric nephrologists

Wstęp Przewlekła choroba nerek prowadzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego u większości chorych. Leczenie nadciśnienia towarzyszącego niewydolności nerek jest utrudnione przez ograniczenia w stosowaniu wielu preparatów i brak wystarczających doświadczeń klinicznych, a ponadto istniejące obecnie rekomendacje nie obejmują w ogóle chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Wybór terapii hipotensyjnej ogranicza też młody wiek chorych, gdyż wielu leków nie można stosować u dzieci. Celem badania była analiza jakości leczenia przeciwnadciśnieniowego u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych przewlekłej dializoterapii. Materiał i metody Analizą objęto wszystkie dzieci dializowane w Polsce w dniu 30 listopada 2004 roku (n = 134). Uzyskano informacje dotyczące grup stosowanych leków oraz dawek preparatów, a także opinie lekarzy na temat doboru leków stosowanych przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego oraz tych, których dzieciom dializowanym nie powinno się podawać. Wyniki Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 74 (55%) dzieci (47 chłopców, 27 dziewczynek). Najczęstszą przyczyną niewydolności nerek w grupie dzieci z nadciśnieniem było kłębuszkowe zapalenie nerek (27/74). W badanej grupie 65% dzieci leczono za pomocą kilku leków hipotensyjnych, 32% za pomocą jednego leku, a 3% jedynie metodami niefarmakologicznymi. Mimo aktywnego leczenia, zaledwie u 58% dializowanych dzieci prowadziło ono do obniżenia wartości ciśnienia tętniczego poniżej 95 percentyla dla wzrostu i wieku. Najmniejszą skuteczność kontroli ciśnienia tętniczego obserwowano w przypadku leczenia skojarzonego, zwłaszcza wielolekowego. Najczęściej stosowanymi lekami byli antagoniści wapnia, które podawano u ogółem 73% dzieci, w tym u 43/48 w politerapii, a 11/24 w monoterapii. Inhibitory konwertazy angiotensyny były najczęściej stosowane w monoterapii (50%). Mimo znanych kontrowersji, przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego stosowano najczęściej nifedipinę. Wnioski Badanie wykazało, że w Polsce odsetek dializowanych dzieci wymagających leczenia nadciśnieniowego sięga 55%, w tym większość z nich wymaga podawania kilku leków. Pomimo że zasady leczenia są podobne we wszystkich ośrodkach, skuteczność leczenia pozostaje niezadowalająca (58%).Background Chronic kidney disease is associated with the development of arterial hypertension in a vast majority of patients. The treatment of hypertension in these subjects is difficult and challenging due to a limited clinical experience with most drugs and no widely recognised recommendations for patients with end-stage renal disease. A choice of antihypertensive drugs is further narrowed by the young age of the patients since almost all drugs are not recommended in children with renal failure. The aim of this nationwide retrospective analysis was to assess the hypertension treatment patterns in the population of children with chronic kidney diseases (CKD) undergoing hemodialysis or peritoneal dialysis in Poland. Material and methods Among all 134 children dialysed on 30th November 2004 in 13 pediatric dialysis centres in Poland seventy four (55%; 47M, 27F) children were hypertensive. For each patients the treating physicians filled a questionnaire that allowed to collect the following data: the primary kidney disease, chronic dialysis treatment, diagnostic criteria of hypertension and present antihypertensive medication if any. Additionally we asked of the doctors’ preference for a therapy for the acute rise in blood pressure and suggestions which drugs, in their opinion, should not be used in dialysed children. Results In the hypertensive dialysed patients the most frequent causes of chronic kidney disease were chronic glomerulopathies (27/74). Thirty two percent of children were on monotherapy whereas 65% required combined treatment. The therapy was adequate only in 58% of subjects. The lowest rate of efficacy was detected in patients requiring a combined antihypertensive therapy. Among antihypertensive drug classes calcium channel blockers were administered most frequently (in 73% of children, in 11/24 cases in monotherapy and in 43/48 patients in combination). Angiotensin converting enzyme inhibitors were most frequently administered in monotheraphy (50%). Nifedipine was preferred in acute blood pressure rise in children. Conclusion We conclude that incidence of hypertension in dialysed children in Poland is relatively high. The pattern of the treatment was quite uniform, although the efficacy was relatively low (58%)

Up to date on diagnosis and treatment of keratoconus

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationStożek rogówki jest chorobą degeneracyjną, polegającą na postępującym ścieńczeniu i uwypukleniu rogówki. Choroba ta, w postaciach zaawansowanych, prowadzi do znacznych zaburzeń ostrości wzroku – jedynym rozwiązaniem staje się wówczas przeszczep rogówki. Nowoczesna diagnostyka stożka bazuje na analizie powierzchni rogówki przy użyciu topo-tomografi i komputerowej, która pozwala na ocenę wczesnych zmian chorobowych z możliwością wdrożenia odpowiedniego leczenia w stadiach początkowych. Taką procedurą jest wprowadzone w ostatnich latach sieciowanie włókien kolagenowych. Zabieg ten, dzięki reakcji fotochemicznej wywołanej oddziaływaniem UVA i ryboflawiny, prowadzi do tworzenia nowych wiązań pomiędzy łańcuchami kolagenu, z następującym usztywnieniem miąższu rogówki i zahamowaniem rozwoju stożka. Wczesna diagnoza, możliwa dzięki obrazowaniu rogówki przy użyciu nowoczesnych systemów topo-tomograficznych w połączeniu z efektywnym zabiegiem powstrzymującym rozwój stożka, stanowią istotne osiągniecie ostatnich lat.Keratoconus is a degenerative disease with progressive thinning and steepening of the cornea. In the advanced stages with severe reduction of visual acuity, a corneal transplantation is required. Modern diagnostic procedures are based on corneal topography and tomography that permit early diagnosis and therapy. Corneal Cross-linking is the modern therapeutic procedure that allows arrest of disease progression with maintenance of good visual acuity if performed in early stages. This therapeutic procedure is based on the photochemical reaction induced by riboflavin and UVA radiation that creates new bonds between collagen fibers that results in stromal stiffening that arrest keratoconus progression. It could be stated that significant achievements in keratoconus management are related to the possibility of early detection due to the modern tomographic systems and possibility of effective treatment with corneal cross linking procedure that arrests progression of ectasia