Exenatide twice daily versus insulin glargine for the treatment of type 2 diabetes in Poland — subgroup data from a randomised multinational trial GWAA

Wstęp: Ocena bezpieczeństwa i efektów leczenia analogiem GLP-1 (eksenatyd) i długodziałajacym analogiem insuliny (glargina) pacjentówz cukrzycą typu 2, nieskutecznie leczonych doustną terapia skojarzoną, biorących udział w polskiej grupie 26-tygodniowego,wieloośrodkowego, otwartego, randomizowanego badania klinicznego GWAA.Materiał i metody: 80 pacjentów z cukrzycą typu 2 skojarzoną z otyłością (BMI 25–45 kg/m2), nieskutecznie (7% < HbA1c < 10%) leczonychdoustną terapią skojarzoną (metformina + pochodna sulfonylomocznika) zostało zrandomizowanych do dwóch grup leczenia interwencyjnego.Pierwsza otrzymywała eksenatyd 20 μg/dobę, a druga glarginę w jednej dawce na dobę. Analizie porównawczej poddano masęciała, BMI, HbA1c, dobowy profil glikemii i działania niepożądane.Wyniki: Średnie stężenie HbA1c było 7,9% (0,86) i 7,8% (1,02) w odpowiednich grupach, W 26 tygodniu leczenia uzyskano redukcję HbA1cw obu grupach (eksenatyd –0,72% [0,12]; glargina –0,64% [0,12]). Poposiłkowa glikemia, po śniadaniu i kolacji, była niższa u pacjentówleczonych eksenatydem. Masa ciała w tej grupie uległa redukcji 1,9 (0,48) kg, natomiast wzrosła 1,6 (0,48) kg u pacjentów leczonych insuliną(różnica: –3,5 kg [95%CI –4,9; –2,2]). Nocne hipoglikemie zostały zgłoszone przez 3 pacjentów w porównaniu do 7 (3 v. 24 epizody)odpowiednio w grupie leczonej eksenatydem i glarginą. Objawy uboczne występowały częściej w grupie leczonej eksenatydem (nudnościn = 22 v. n = 1, wymioty n = 5 v. 0, bóle głowy n = 8 v. n = 2) w porównaniu z grupą leczoną glarginą.Wnioski: Eksenatyd był równie efektywny jak glargina w zakresie wyrównania gospodarki węglowodanowej w badanych grupachpacjentów z cukrzycą typu 2. Terapia eksenatydem skuteczniej obniżała glikemie poposiłkowe, zaś insulinoterapia zapewniała niższeglikemie na czczo. Przewagą leczenia eksenatydem była redukcja masy ciała oraz mniej epizodów hipoglikemii, jednak przy większejczęstości objawów ubocznych ze strony przewodu pokarmowego.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382)Introduction: We explored the safety and efficacy of exenatide BID v. insulin glargine in a subgroup of Polish patients with type 2 diabetessub-optimally controlled with metformin plus a sulfonylurea, participating in a 26-week randomised, controlled open-label trial.Material and methods: In Poland, 80 patients (HbA1c 7–10%, BMI 25–45 kg/m2) were randomised to exenatide 10 μg BID (n = 40) or insulinglargine once daily (n = 40). We present exploratory analyses on HbA1c, glucose profiles, body weight, hypoglycaemia and adverse events (AEs).Results: Mean (SD) baseline HbA1c was 7.9% (0.86) for exenatide and 7.8% (1.02) for insulin glargine. At Week 26, LS mean (SEM) HbA1cdecreased in both groups (exenatide –0.72% [0.12]; glargine –0.64% [0.12]), as did fasting glucose. Postprandial glucose excursions afterbreakfast and dinner were smaller in patients treated with exenatide. LS mean (SEM) body weight decreased by –1.9 (0.48) kg with exenatideand increased by 1.6 (0.48) kg with glargine (group difference [95%CI]: –3.5 kg [–4.9 to –2.2]). Hypoglycaemia was low in bothgroups; nocturnal hypoglycaemia was reported for three v. seven patients (three v. 24 episodes) in the exenatide and glargine groups,respectively. Adverse events were more common with exenatide (nausea n = 22 v. n = 1, vomiting n = 5 v. n = 0, headache n = 8 v. n = 2).Conclusion: This exploratory analysis confirms that findings from the global study apply to patients treated with exenatide BID andglargine in Poland, showing that exenatide BID was as effective as insulin glargine. Data suggested that changes in HbA1c were similar,with fasting glucose changes greater in the glargine group and postprandial changes greater in the exenatide BID group. Exenatide BIDwas associated with weight reduction, less nocturnal hypoglycaemia, but more gastrointestinal events compared to glargine.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382

The occurrence of spinal pain in trade sector workers

Wstęp. Dolegliwości bólowe kręgosłupa są najczęstszym objawem za burzenia struktury i funkcji narządu ruchu. Pracownicy sektora handlowego, są szczególnie narażeni na przeciążenia kręgosłupa. Celem pracy była analiza zależności miedzy występowaniem dolegliwości bólowych kręgosłupa a wiekiem, płcią, wykształceniem i stażem pracy. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 200 pracowników sektora handlowego sklepów branży spożywczej w 2013 roku w Choszcznie. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, narzędziem był kwestionariusz ankiety zawierający pytania charakteryzujące badaną grupę oraz Wizualną Skalę Analogową. Wyniki. Ból odcinka lędźwiowego oceniono na średnim poziomie, a szyjnego odcinka na słabym poziomie. Osoby deklarujące ból odcinka lędźwiowego (58% ) i odcinka szyjnego (56%), były w wieku 36–55 lat. Ból odcinka lędźwiowego w 78% dotyczył kobiet. Osoby ze stażem pracy 6–15 lat w 44% deklarowały ból. Wnioski: 1. Występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa jest dość częstym zjawiskiem u handlowców wymagającym przestrzegania zasad ergonomii pracy. 2. Wiek i staż pracy przyczyniają się do nasilenia bólu kręgosłupa u handlowców. 3. Dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego częściej występują u kobiet.Background. Spinal pain is the most common manifestation of the disturbed structure and function of the motor organ. Trade sector workers run a high risk of the spine overload. Objectives was to analyze the relationship between spinal pain and such variables as: age, gender, education, and work seniority. Material and methods. This survey-based study was conducted in 2013, using the Visual Analogue Scale and the questionnaire concerning characteristics of the study group. It involved 200 workers of the trade sector stores the food industry in Choszczno. Results. Lumbar pain was assessed as medium, and neck pain as weak. Respondents complaining of lumbar (58%) and neck pains (56%) were aged 36–5 5 years. In 78% of cases, lumbar pain affected women. Some 44% of respondents with six-fifteen-years’ work experience suffered from pain. Conclusions 1. The occurrence of spinal pain is quite common among trade workers, and requires applying ergonomic principles. 2. Age and work seniority increase spinal pain in trade workers. 3. Lumbar pain is more common among women

The effects of sex, age, season and habitat on diet of the red fox Vulpes vulpes in northeastern Poland

The diet of the red fox Vulpes vulpes was investigated in five regions of northeastern Poland by stomach content analysis of 224 foxes collected from hunters. The red fox is expected to show the opportunistic feeding habits. Our study showed that foxes preyed mainly on wild prey, with strong domination of Microtus rodents, regardless of sex, age, month and habitat. Voles Microtus spp. were found in 73% of stomachs and constituted 47% of food volume consumed. Other food items were ungulate carrion (27% of volume), other mammals (11%), birds (9%), and plant material (4%). Sex- and age-specific differences in dietary diversity were found. Adult males and juvenile foxes had larger food niche breadths than adult females and their diets highly overlapped. Proportion of Microtus voles increased from autumn to late winter. Significant habitat differences between studied regions were found. There was a tendency among foxes to decrease consumption of voles with increasing percentage of forest cover. Based on our findings, red foxes in northeastern Poland can be recognized as a generalist predators, consuming easily accessible and abundant prey. However, high percentage of voles consumed regardless of age, sex, month, or habitats may indicate red fox specialization in preying on Microtus rodents

Taksonometryczna analiza realizacji Strategii Lizbońskiej w latach 2001-2005

Artykuł przedstawia taksonometryczną analizę realizacji Strategii Lizbońskiej przez państwa członkowskie Unii Europejskiej. Prezentuje wyniki badania empirycznego polegającego na zastosowaniu procedury porządkowania liniowego i analizy skupień. Badanie miało na celu ocenę stopnia realizacji założeń Strategii Lizbońskiej przez 27 krajów wchodzących obecnie w skład UE, przy zastosowaniu statystycznych metod analizy wielowymiarowej. Analiza przeprowadzona została w oparciu o 14 wskaźników strukturalnych zaproponowanych przez Komisję Europejską i przyjętych na szczycie w Lizbonie jako podstawa do oceny postępów w budowaniu najbardziej konkurencyjnej na świecie gospodarki opartej na wiedzy. Dodatkowym celem badania było pogrupowanie państw w jednorodne podzbiory ze względu na stopień realizacji Strategii oraz wskazanie tych państw, które z jej realizacją radzą sobie najlepiej i najgorzej

The Influence of PARP, ATR, CHK1 Inhibitors on Premature Mitotic Entry and Genomic Instability in High-Grade Serous <i>BRCA^MUT</i> and <i>BRCA^WT</i> Ovarian Cancer Cells

Olaparib is a poly (ADP-ribose) polymerase inhibitor (PARPi) that inhibits PARP1/2, leading to replication-induced DNA damage that requires homologous recombination repair. Olaparib is often insufficient to treat BRCA-mutated (BRCAMUT) and BRCA wild-type (BRCAWT) high-grade serous ovarian carcinomas (HGSOCs). We examined the short-term (up to 48 h) efficacy of PARPi treatment on a DNA damage response pathway mediated by ATR and CHK1 kinases in BRCAMUT (PEO-1) and BRCAWT (SKOV-3 and OV-90) cells. The combination of ATRi/CHK1i with PARPi was not more cytotoxic than ATR and CHK1 monotherapy. The combination of olaparib with inhibitors of the ATR/CHK1 pathway generated chromosomal abnormalities, independent on BRCAMUT status of cells and formed of micronuclei (MN). However, the beneficial effect of the PARPi:ATRi combination on MN was seen only in the PEO1 BRCAMUT line. Monotherapy with ATR/CHK1 inhibitors reduced BrdU incorporation due to a slower rate of DNA synthesis, which resulted from elevated levels of replication stress, while simultaneous blockade of PARP and ATR caused beneficial effects only in OV-90 cells. Inhibition of ATR/CHK1 increased the formation of double-strand breaks as measured by increased γH2AX expression at collapsed replication forks, resulting in increased levels of apoptosis. Our findings indicate that ATR and CHK1 inhibitors provoke premature mitotic entry, leading to genomic instability and ultimately cell death

Newly Synthesized Melphalan Analogs Induce DNA Damage and Mitotic Catastrophe in Hematological Malignant Cancer Cells

Myeloablative therapy with highdoses of the cytostatic drug melphalan (MEL) in preparation for hematopoietic cell transplantation is the standard of care for multiple myeloma (MM) patients. Melphalan is a bifunctional alkylating agent that covalently binds to nucleophilic sites in the DNA and effective in the treatment, but unfortunately has limited therapeutic benefit. Therefore, new approaches are urgently needed for patients who are resistant to existing standard treatment with MEL. Regulating the pharmacological activity of drug molecules by modifying their structure is one method for improving their effectiveness. The purpose of this work was to analyze the physicochemical and biological properties of newly synthesized melphalan derivatives (EE-MEL, EM-MEL, EM-MOR-MEL, EM-I-MEL, EM-T-MEL) obtained through the esterification of the carboxyl group and the replacement of the the amino group with an amidine group. Compounds were selected based on our previous studies for their improved anticancer properties in comparison with the original drug. For this, we first evaluated the physicochemical properties using the circular dichroism technique, then analyzed the zeta potential and the hydrodynamic diameters of the particles. Then, the in vitro biological properties of the analogs were tested on multiple myeloma (RPMI8226), acute monocytic leukemia (THP1), and promyelocytic leukemia (HL60) cells as model systems for hematological malignant cells. DNA damage was assessed by immunostaining &gamma;H2AX, cell cycle distribution changes by propidium iodide (PI) staining, and cell death by the activation of caspase 2. We proved that the newly synthesized derivatives, in particular EM-MOR-MEL and EM-T-MEL, affected the B-DNA conformation, thus increasing the DNA damage. As a result of the DNA changes, the cell cycle was arrested in the S and G2/M phases. The cell death occurred by activating a mitotic catastrophe. Our investigations suggest that the analogs EM-MOR-MEL and EM-T-MEL have better anti-cancer activity in multiple myeloma cells than the currently used melphalan

Effect of COVID-19 on anti-S antibody response in healthcare workers six months post-vaccination

The current study aimed to determine to what extent prior COVID-19 infection affects the response of specific antibodies following vaccination. The study involved 173 healthcare professionals who completed the two-dose vaccination course with BNT162b2, including 40 who previously experienced clinical COVID-19. The levels of anti-SARS-CoV-2 S1S2 IgG (anti-S) and, in some cases, anti-SARS-CoV-S-RBD IgG (anti-S-RBD) were determined six months after complete vaccination. A level exceeding the cut-off values for both anti-S and anti-S-RBD was observed in 100% of subjects, but after setting the analysis to 5- and 10-fold cut-off levels, the percentage of subjects meeting this criterion was significantly higher for anti-S-RBD. The 100-fold cut-off level was achieved by only 21% and 16% for anti-S and anti-S-RBD, respectively. Anti-S and anti-S-RBD levels above ten times the positive cut-off were respectively observed in 91% and 100% individuals with a history of COVID-19, while among those without COVID-19, these values were 64% and 90%, respectively. Significantly higher incidence of values above 10 and 100 times the cut-off became apparent among people with a history of COVID-19. In conclusion, vaccination against COVID-19 following infection with the disease provides higher levels of specific antibodies 6 months after vaccination than those of individuals without a history of the disease, which supports the use of a booster dose, particularly for those who have not experienced SARS-CoV-2 infection

Variability in the Clinical Course of COVID-19 in a Retrospective Analysis of a Large Real-World Database

The COVID-19 pandemic proceeds in waves, with variable characteristics of the clinical picture resulting from the evolution of the SARS-CoV-2 virus. This study aimed to compare the epidemiological characteristics, symptomatology, and outcomes of the disease in patients hospitalized for COVID-19 during periods of different variants dominance. Comparing the periods of dominance of variants preceding the Delta variant, the Delta period was characterized by a higher share of hospitalized females, less frequent comorbidities among patients, and a different age distribution. The lowest need for oxygen therapy and mechanical ventilation was observed under Omicron dominance. The triad of classic COVID-19 symptoms, cough, fever, dyspnoea, and fatigue, were most prevalent during the Delta period, and significantly less common under the Omicron dominance. During the Omicron period, nearly twice as many patients as in the previous periods could be discharged from the hospital within 7 days; the overall 28-day mortality was significantly lower compared to that of the Delta period. It also did not differ between periods that were dominated by the BA.1 and BA.2 subvariants. The study indicates that the Omicron SARS-CoV-2 variant that dominated between January and June 2022 caused a disease which resembled the common cold, and was caused by seasonal alpha and beta-coronaviruses with a low pathogenicity for humans. However, one should note that this effect may not only have been related to biological features of the Omicron lineage, but may additionally have been driven by the increased levels of immunization through natural infections and vaccinations, for which we could not account for due to a lack of sufficient data

Sposób na pieniądz.

Publikacja sfinansowana z budżetu Urzędu Miasta Łodzi w ramach programu "Współpraca z wyższymi uczelniami"[...] Celem całości opracowania jest przybliżenie Czytelnikowi: wybranych możliwości inwestycyjnych na rynku finansowym i poza nim, wybranych metod i technik wspomagających podejmowanie decyzji inwestycyjnych, czynników psychologicznych, ekonomicznych i finansowych ograniczających decyzje inwestycyjne. Przygotowując opracowanie doszliśmy do wniosku, że ze względu na konieczność klasyfikacji posiadanego materiału, przedstawimy go Państwu w czterech obszarach tematycznych. Pierwszy to prezentacja wad i zalet możliwości inwestycyjnych na polskim rynku finansowym. Drugi obszar to proponowane oraz analizowane metody i techniki inwestowania, jako narzędzia wspomagające decyzje inwestycyjne. Trzeci obszar to prezentacja: ograniczeń inwestycyjnych związanych z naszymi zachowaniami i odczuciami - czyli uwarunkowania decyzji inwestycyjnych oraz kryteriów dokonywania pewnych wyborów. Czwarty obszar to różne sposoby pozyskania kapitału między innymi poprzez przygotowywanie się do wykonywania poszukiwanych w przyszłości zawodów, nabywanie nietypowych umiejętności, prowadzenie atrakcyjnych działalności lub ograniczanie obecnych kosztów