Patoloxías metabólicas asociadas á lactación

Titulación: Grao en Veterinaria -- Materia: Aspectos Básicos e Clínicos da LactaciónEsta unidade didáctica denominada Patoloxías metabólicas asociadas á lactación forma parte de Aspectos básicos e clínicos da lactación, materia optativa que se imparte no primeiro semestre do 5º curso do Grao en Veterinaria. Nesta materia trátase o proceso fisiolóxico da lactación dun xeito transversal. Nunha primeira parte estúdanse os aspectos básicos do proceso relacionados coa estrutura anatómica e a formación da glándula mamaria, coa síntese e secreción dos compoñentes do leite e coa regulación hormonal da lactación. A continuación trátanse aspectos máis aplicados do proceso, relacionados coa produción de leite ou co diagnóstico, tratamento e prevención de enfermidades relacionadas coa lactación. Polo tanto, a materia estrutúrase en diferentes unidades didácticas que son impartidas por diferentes áreas de coñecemento: Anatomía e Anatomía Patolóxica Comparadas, Bioquímica e Bioloxía Molecular, Fisioloxía Animal, Sanidade Animal, Farmacoloxía, Produción Animal e Ciencias Clínicas Veterinarias, área esta última onde se engloba a presenta unidade didáctica.Universidade de Santiago de Compostela. Servizo de Normalización Lingüístic

Dixestivo de ruminantes: patoloxía dixestiva en lactantes

Titulación: Grao en Veterinaria -- Materia: Clínica Médica Veterinaria IIEsta unidade didáctica denominada «Dixestivo de ruminantes: patoloxía dixestiva en lactantes» forma parte da materia «Clínica Médica Veterinaria II» que se imparte no primeiro semestre do 5º curso do Grao en Veterinaria. Nesta materia estúdanse as patoloxías cardio-respiratorias e dixestivas dos animais domésticos. Nunha primeira parte abórdanse as patoloxías cardíacas, posteriormente as respiratorias e as patoloxías dixestivas trátanse por especies. Dentro destas, estúdanse en primeiro lugar as patoloxías dixestivas dos pequenos animais (can e gato), posteriormente abórdanse dun xeito xeral as patoloxías das glándulas anexas, fígado e páncreas. A continuación estúdanse as patoloxías dixestivas dos ruminantes, nas que se encadra a presente unidade didáctica e nas que imos diferenciar: patoloxías do rume, do abomaso e de lactantes. Remata o bloque co estudo das patoloxías dixestivas dos équidos. Esta materia ten carácter obrigatorio e está vinculada a área de coñecemento de Ciencias Clínicas Veterinarias. Xustificación da unidade didáctica no contexto da materia e da titulación, requisitos previos e duración Unha das competencias disciplinarias dos profesionais veterinarios é a actividade clínica e esta materia é fundamental para o desenvolvemento da devandita actividade, e máis concretamente, esta unidade didáctica é fundamental para a clínica do gando vacún. Esta materia sitúase ao final do bloque formativo das ciencias clínicas, e nela sintetízanse e recupéranse os coñecementos previamente adquiridos mediante o estudo de cada enfermidade en particular e pola aplicación de numerosos conceptos doutras materias previamente cursadas. É por isto fundamental ter coñecementos previos de anatomía, fisioloxía, fisiopatoloxía, propedéutica clínica, nutrición, farmacoloxía e terapéutica e enfermidades infecciosas e parasitarias. O igual que noutras materias será moi útil ter coñecementos de inglés e informática. Os contidos desta unidade didáctica serán impartidos en cinco horas: dúas de docencia teórica e tres de prácticas clínicas.Universidade de Santiago de Compostela. Servizo de Normalización Lingüístic

Dixestivo de ruminantes: afeccións do abomaso

Titulación: Grao en Veterinaria -- Materia: Clínica Médica Veterinaria IIEsta unidade didáctica denominada «Dixestivo de ruminantes: afeccións do abomaso» forma parte da materia «Clínica Médica Veterinaria II» que se imparte no primeiro semestre do 5º curso do Grao en Veterinaria. Nesta materia estúdanse as patoloxías cardio-respiratorias e dixestivas dos animais domésticos. Nunha primeira parte abórdanse as patoloxías cardíacas, posteriormente as respiratorias e as patoloxías dixestivas trátanse por especies. Nunha primeira parte estúdanse as patoloxías dixestivas dos pequenos animais (can e gato), posteriormente abórdanse dun xeito xeral as patoloxías das glándulas anexas, fígado e páncreas. A continuación estúdanse as patoloxías dixestivas dos ruminantes, nas que se encadra a presente unidade didáctica e nas que imos diferenciar: patoloxías do rumen, do abomaso e de lactantes. Remata a materia co estudo das patoloxías dixestivas dos équidos. Esta materia ten carácter obrigatorio e está vinculada a área de coñecemento de Ciencias Clínicas Veterinarias. Xustificación da unidade temática no contexto da materia e da titulación, requisitos previos e duración Unha das competencias disciplinarias dos profesionais veterinarios é a actividade clínica e esta materia é fundamental para o desenvolvemento da devandita actividade, e máis concretamente, esta unidade didáctica é fundamental para a clínica do gando vacún e para a patoloxía da produción. Esta materia sitúase ao final do bloque formativo das ciencias clínicas, e nela sintetízanse e recupéranse os coñecementos previamente adquiridos mediante o estudo de cada enfermidade en particular e pola aplicación de numerosos conceptos doutras materias previamente cursadas. É por isto fundamental ter coñecementos previos de anatomía, fisioloxía, fisiopatoloxía, propedéutica clínica, nutrición, farmacoloxía e terapéutica e diagnóstico pola imaxe. O igual que noutras materias será moi útil ter coñecementos de inglés e informática. Os contidos desta unidade didáctica serán impartidos en seis horas:tres de docencia teórica e tres de prácticas clínicas.Universidade de Santiago de Compostela. Servizo de Normalización Lingüístic

Measuring haemolysis in cattle serum by direct UV–VIS and RGB digital image-based methods

A simple, rapid procedure is required for the routine detection and quantification of haemolysis, one of the main sources of unreliable results in serum analysis. In this study, we compared two different approaches for the rapid determination of haemolysis in cattle serum. The first consisted of estimating haemolysis via a simple direct ultraviolet–visible (UV–VIS) spectrophotometric measurement of serum samples. The second involved analysis of red, green, blue (RGB) colour data extracted from digital images of serum samples and relating the haemoglobin (Hb) content by means of both univariate (R, G, B and intensity separately) and multivariate calibrations (R, G, B and intensity jointly) using partial least squares regression and artificial neural networks. The direct UV–VIS analysis and RGB-multivariate analysis using neural network methods were both appropriate for evaluating haemolysis in serum cattle samples. The procedures displayed good accuracy (mean recoveries of 100.7 and 102.1%, respectively), adequate precision (with coefficients of variation from 0.21 to 2.68%), limit of detection (0.14 and 0.21 g L–1, respectively), and linearity of up to 10 g L–S

Determination of Essential and Toxic Elements in Cattle Blood: Serum vs Plasma

This study was designed to evaluate the influence of type of blood sample (serum or plasma) on essential and toxic element analysis in cattle. Paired plasma and serum samples (n = 20) were acid digested, and the concentrations of As, B, Ba, Ca, Cd, Co, Cr, Cu, Fe, Hg, Li, Mg, Mn. Mo, Ni, P, Pb, Sb, Se, Sr and Zn were determined by inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS). The study findings indicate that plasma and serum samples appear suitable and interchangeable for the determination of most of the essential and toxic elements in blood in cattle. The only exceptions are Cu and Se, the concentrations of which were significantly lower (40.9 and 29.9% respectively) in serum than in plasma. Some of the Cu in blood samples from bovine ruminants is known to be sequestered during clotting. However, further research on Se in ruminants and other animal species is warranted. Finally, the significantly higher Mn (9.9%) concentrations in serum than in plasma may have been caused by haemolysis of some samples. Special attention should be paid to preventing haemolysis of samples during collection and processing, in order to prevent overestimation of elements present at high concentrations inside erythrocytes (i.e., Fe, Mn and Zn)This study was supported by the Spanish Government (project code AGL2010-21026). The authors thank the staff of Rede de Infraestruturas de Apoio á Investigación e Desenvolvemento Tecnolóxico (RIAIDT) for analysing the samplesS