Kliniğimizde kontakt lens uygulamaları ve sonuçları

TEZ3715Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1983.Kaynakça (s. 100-109) var.109 s. ; rnk. res. ; 30 cm.

To obtain various interleukine levels by using the reverse transcriptase polimerase chain reaction technique in the corneas with pseudophakic bullous keratopathy

AMAÇ: Psödofakik büllöz keratopatide spesifik sitokinlerin rolünü araştırmak. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışmada Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'nda Temmuz 1994-Mayıs 1998 tarihleri arasında psödofakik büllöz keratopati (PBK) nedeniyle parsiyel penetran keratoplasti yapılan 30 hastanın 30 gözü çalışma kapsamına alındı. Kontrol grubu olarak 30 donör kornea kullanıldı. Tüm kornealarda interlökin (IL)-1a, IL-2, IL-4, IL-8 ve IL-10 ekspresyonu "reverse transcriptase polimerase chain reaction" (RT-PCR) tekniği ile araştırıldı. Alınan sonuçlar kalitatif olarak elde edildi, ve x² testi ile istatistiksel olarak karşılaştırıldı. BULGULAR: Psödofakik büllöz keratopatili hasta kornealarında IL-1a (%60-%16.7) ve IL-8 (%30-%6.6) donör kornelara göre daha yüksek seviyelerde bulundu ve istatistiksel olarak önemli farklılık vardı. SONUÇ: Bu çalışmada, psödofakik büllöz keratopati oluşumunda spesifik sitokinlerin rolü olduğu düşünüldü.OBJECTIVE: To evaluate the role of the specific cytokines on pseudophakic bullous keratopathy. MATERIAL AND METHODS: 30 eyes of 30 patients that underwent partial penetrating keratoplasty due to pseudophakic bullous keratopathy(PBK) in the Cornea Unit of Çukurova University, Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology between the date of July 94 and May 98 were included in the study. 30 donor corneas were assigned as control group. From the all corneal specimens interleukine(IL)-1 alpha, IL-2, IL-4, IL-8 and IL-10 were expressed by using the reverse transcriptase polimerase chain reaction (RT-PCR). The results obtained with this technique were qualitative, and statistically compared with x² test. RESULTS: IL-1 alpha (60% vs 16.7%) and IL-8 (30% vs 6.6%) levels were found to be higher in the cornea of the patients with PBK than controls and there was significant difference between the groups of PBK and controls. CONCLUSION: It was thought that the specific cytokines might play a role on PBK

A case of juvenil ocular rosacea

AMAÇ: Juvenil oküler rozasea tanısı koyduğumuz bir olguda tedavi yaklaşımımızı sunmak. OLGU: İki yıldır her iki gözünde ışıktan rahatsız olma, sulanma ve kızarıklığı olan 9 yaşındaki kız hasta, son bir aydır şikayetlerinde artış ve gözlerini rahat açamama nedeniyle kliniğimize başvurdu. BULGULAR: Hastanın yapılan oftalmolojik muayenesinde sağ göz kornea parasantralinde vaskülarize lökom, konjonktivada kızarıklık mevcuttu. Sol gözde ön kamara dardı ve periferik korneada saat 3 hizasında irisin tıkadığı perforasyon tespit edildi. Hastanın sol gözüne tenon içeren konjonktival yama konularak perforasyon kapatıldı. Sistemik eritromisin tedavisi ile her iki göze topikal suni gözyaşı ve steroid damla başlandı. Hastanın takiplerinde şikayetleri kayboldu ve görme keskinliği arttı. SONUÇ: Juvenil oküler rozasea deri tutulumu olmadan çeşitli göz bulguları ile karşımıza çıkabilen çocukluk döneminin nadir hastalıklarından biridir. Topikal tedavinin yanında sistemik antibiyotik ve gerekli olgularda cerrahi ile başarılı sonuçlar alınabilmektedir.PURPOSE: To report our treatment in a case with juvenil ocular rosacea. CASE: A 9 -year- old girl admitted to our clinic, with the complaint of difficulty while openning her eyes which was deteriorated in last month and also she had photophobia, lacrimation, and hyperemia in her both eyes for last two years. RESULTS: Ophtalmological examination revealed paracentral vascularized leucoma with conjunctival hyperemia in right eye. The anterior chamber was narrow and a perforation blocked by iris was detected in peripheral cornea at 3 o'clock position in left eye. Perforation was managed by conjunctival patch with tenon in her left eye. Artificial eye drops and steroids were started bilateraly with systemic erythromycin treatment. During follow-up periods, her complaint has disappeared and visual acuity has increased. CONCLUSION: Juvenil ocular rosacea is a rare disease of childhood with variable eye manifestations without skin involvement. Systemic antibiotic besides topical treatment and surgery in selected cases could give successful results

Surgical management in recurrent pterygium: Conjuctiva and amniotic membrane

Amaç: Nüks pterjium olgularında konjonktival otogreft transplantasyon (KOT) ile insan amniotik membran transplantasyonunun (AMT) etkinliğinin karşılaştırılması. Gereç ve Yöntem: Ocak 2000-Nisan 2001 tarihleri arasında nüks pterjium tanısıyla opere edilip, en az altı aylık takip süresi olan17 hastanın 17 gözü çalışma kapsamına alındı. Olguların on tanesine pterjium eksizyonu otolog konjontiva transplantasyonu ile; geri kalan yedi olguya ise insan amniotik membran transplantasyonu ile uygulandı. Otolog konjonktiva pterjiumlu olgunun aynı gözünün üst temporal bölgesinden alındı. Amniotik membran ise steril şartlarda seronegatif gebelerin plasentalarından sezeryan sonrası elde edildi. Tüm greft ve membranlar eksize edilen pterjium bölgesindeki skleral boşluğa epitel kısmı yukarıya gelecek şekilde yerleştirildi, 10/0 vikril ile tek tek çevre konjonktiva ve episkleraya tesbit edildi. Ameliyat sonrası dönemde limbusu aşan fibrovasküler doku nüks olarak kabul edildi. Gruplar ameliyat sırasında ve sonrasında gelişen komplikasyonlar bakımından kıyaslandı. Bulgular: KOT uygulanan beş erkek beş kadın olgunun yaş ortalaması 44.4±4.3 (39-52) yıl ve takip süresi ortalama 10.3±3.4 ay idi. AMT uygulanan üç erkek dört kadın olgunun yaş ortalaması 44.2± 5.5 (40-55) yıl ve ortalama takip süresi 10.7±2.9 ay idi. Yaş ve takip süreleri arasında gruplar arasında istatistiksel bir fark yoktu (p>0.05). Olguların hiçbirinde cerrahi sırasında ve izleme döneminde önemli bir komplikasyon gelişmedi. Semblefaronu mevcut olgularda AMT ile göz hareketleri düzeldi. KOT yapılan üç olguda (%30) ve AMT yapılan bir olguda (%14) nüks görüldü. Nükslerin tümü ilk altı ay içinde tespit edildi. Gruplar arasında nüks ve cinsiyet yönünden bir fark bulunmadı (p>0.05). Sonuç: Nüks pterjium cerrahisinde AMT'nin, semblefaronlu olgularda etkinliği ve düşük rekürrens oranı ile konjonktival otogreftleme tekniğine iyi bir alternatif olabileceği kanısına varıldı.Purpose: To evaluate and compare the success of conjunctival autograft transplantation (CAT) and amniotic membrane transplantation (AMT) in recurrent pterygium cases. Materials and Methods: Seventeen eyes of 17 consecutive patients who underwent excision for recurrent pterygium between January 2000-April 2001 with a minimum six moths follow-up were included in the study. pterygium excision was performed with conjunctival autografting in 10 patients, whereas with human amniotic membrane transplantation in seven patients. Conjunctival autograft was harvested from the superotemporal quadrant of the same eye. Amniotic membrane was prepared from the placenta of a sero-negative woman after a caesarean section under sterile conditions. All grafts and membranes were transferred to the area of excision epithelial side-up, and secured to adjacent conjunctiva and episclera with 10/0 Vicryl sutures. In the postoperative period recurrence is suggested as fibrovascular tissue that spreads beyond limbus. The groups were compared in terms of peroperative and postoperative complications. Results: CAT group was consisted of five male and five female patients with a mean age of 44.4±4.3 (39-52) years. The mean postoperative follow-up period is 10.3±3.4 months. AMT group was consisted of three male and four female patients with a mean age of 44.2±5.5 (40-55) years. The mean postoperative follow-up period is 10.7±2.9 months. There wasn't a statistical difference between two groups in terms of age and the follow-up period (p>0.05). There were no intraoperative and postoperative complications. In symblepharon cases the globe motions were improved with AMT. Recurrence was observed in three patients (30%) with conjunctival autografting and in one patient (14%) with amniotic membrane transplantation. All recurrences were seen within the first sixth month. No statistical difference was found between two groups in terms of recurrence and sex (p>0.05). Conclusion: AMT is a good alternative to conjunctival autografting with its success in symblepharon cases and low recurrence rate in recurrent pterygium surgery

Short term results of phacoemulsification, intraocular lens implantation and trabeculectomy in the cases with cataract and glaucoma

Bu çalışmada trabekülektomi ile kombine fakoemülsifikasyon ve arka kamara göz içi lensi implantasyonunun erken sonuçlarını inceledik. Ortalama yaşları 70.73±7.77 (60-85) olan 15 glokom ve katarakth olgunun 17 gözüne fakoemülsifikasyon, göziçi lens implantasyonu ve trabekülektomi uyguladık. Bu olgularda operasyon öncesi görme keskinliği P+P+ ile 4/10 arasında, ortalama göz içi basıncı 22.58±5.39 mmHg (17 ile 35 mmHg) idi. Operasyon sonrası görme keskinliğinde artma, göziçi basıncında ortalama 6.29mmHg azalma görüldü. Preoperatif dönemde 1-3 antiglokomatöz ilaç kullanılan 17 gözden operasyon sonrasında 3'ünde antiglokomatöz ilaç gerekli oldu. Operasyon sonrası 3 olguda (%17.6) göz içi basıncı 21 mmHg veya daha fazla bulundu. 3 olguda operasyon sonrası 1. günde Seidel testi (+) olarak saptandı. Bu olgulardan 2'sine resütürasyon yapıldı. Bir olguya sıkı bandaj uygulandı. Bir olguda ise posterior sinesi ve göziçi lens dislokasyonu görüldü. Sonuç olarak katarakt ve glokomu olan hastaların tedavisinde fakoemülsifikasyon, göziçi lens implantasyonu ile birlikte trabekülektomi operasyonunun erken dönem sonuçlarına göre etkili bir cerrahi yöntem olabileceği kanısına varıldı.We evaluated the short term results of phacoemulsification and intraocular lens implantation combined with trabeculectomy. We applied phacoemulsification, intraocular lens implantation and trabeculectomy to 17 eyes of the 15 patients with glaucoma and cataract, whose mean age was 70.73±7.77(range 60-85). The range of preoperative visual acuity was P+P+ and 4/10, and mean intraocular pressure was 22.5845.39 (range 17mmHg and 35mmHg). We observed an improving in postoperative visual acuity and a decrease mean 6.29mmHg in intraocular pressure. 17 eyes were recommended to use 1-3 antiglaucomatous drugs preoperatively, whereas antiglaucoma medication was found to be necessary only in 3 eyes postoperatively. Following the operation intraocular pressures of 3 eyes were 21 mmHg or more. At the postoperative first day Seidel test was positive in 3 patients, 2 of them underwent resuturation. Pressure bandage was applied one of them. We observed posterior synechia and intraocular lens dislocation in one case. According to our early results, we can suggest that phacoemulsification, intraocular lens implantation and trabeculectomy are effective surgical procedures on the treatment of patients with glaucoma and catarac

Mitomycin-C application in trabeculectomy

Trabekülektomi ve mitomisin-C uygulanan yüksek riskli glokomu olan 35 olgu, antifibroblastik ajanlarından mitomisin-C nin trabekülektomi operasyonuna etkilerini değerlendirmek amacıyla retrospektif ve prospektif olarak incelendi. 35 hastanın 42 gözü çalışma kapsamına alındı. Sekonder glokorrilu 21, juvenil glokomlu 4, neovasküler glokomlu 5, dar açılı glokomlu 5, konjenital glokomlu 7 göze trabekülektomi+mitomisin-C uygulandı. Olgulardan 18'i daha önceden 1 veya daha fazla trabekülektomi operasyonu geçirmişti. Ortalama takip süresi 21.85±19.81ay idi(2-42 ay). Operasyondan sonra 32 gözde göziçi basıncı tedavisiz 21 mmHg veya daha az olarak bulundu.Olgulardan 5'i.nde uveal efüzyon, 4'ünde hifema, 3'ünde hipotoni, 1'inde hipotoni makülopati, 1'inde geç dönemde endoftalmi görüldü. 6 gözde tedaviye rağmen göziçi basıncı yüksek bulundu. Sonuç olarak prognozu kötü olan glokomlu olgularda filtrasyon cerrahisinde mitomisin-C uygulamalarının etkin bir yöntem olduğu kanısına varıldı.We retrospectively and prospectively examined 35 cases with high risk glaucoma who underwent trabeculectomy and intraoperative MMC application in order to evaluate the effect of antifibroblastic agents of trabeculectomy procedure. 42 eyes of 35 patients were included in this study. We performed trabeculectomy with MMC to 21 eyes with secondary glaucoma, 4 eyes with juvenile glaucoma, 5 eyes with neovascular glaucoma, 5 eyes with closed angle glaucoma, and 7 eyes with congenital glaucoma. 18 of the cases had had 1 or more failed trabeculectomy operation before hand. Mean follow up period was 21.85±19.81 months(range 2 and 42 months). Following the operation the intraocular pressure was less than 21 mmHg in 32 eyes without medication. We observed uveal effusion in 5, hyphema in 4, hypotony in 3, hypotony maculopathy in 1 and late endophthalmitis in 1 of the cases. In 6 of the cases intraocular pressure was found to be high in the postoperative period despite the medication. We can suggest that the application of MMC is an effective procedure in cases with high risk glaucoma

Prognosis in the anterior chamber intraocular lens implanted eyes

Amaç: Kliniğimizde intraoküler lens biriminde katarakt operasyonu yapılan ve ön kamara göz içi lens implante edilen gözlerin prognozunu, implantasyon ve explantasyon nedenlerini retrospektif olarak incelemek. Gereç ve Yöntem: Ekim 1987-Aralık 1993 tarihleri arasında intraoküler Ieri6 biriminde lens ekstraksiyonu ve ön kamara göz içi lens implantasyonu yapılan 109 hastanın 114 gözü retrospektif olarak incelendi. 87 göze komplikasyonlu bir ekstrakapsüler katarakt ekstraksiyonundan sonra, 10 göze intrakapsüler katarakt ekstraksiyonundan sonra' primer açı destekli ön kamara göz içi lens, travmatik kataraktlı 2 göze primer iris kıskaçlı ön kamara lens implantasyonu yapıldı. Daha önce lens ekstraksiyonu yapılmış olan 15 afakik göze sekonder ön kamara göz içi lens implantasyonu yapıldı. Ortalama takip süresi 19 aydı (1/48). Bulgular: Preoperatuvar görme keskinliği ön kamara göz içi lens implantasyonu yapılan gözlerin %82.4' ünde P+P+ - 5mps iken postoperatuvar dönemde bu oran %18.4 idi. Postoperatuvar dönemde olguların %33.3' ünde >0.5 görme keskinliği elde edildi. Operasyon sırasında ortaya çı-. kan komplikasyonlardan vitre kaybı %57.8 gözde meydana geldi. Postoperatuvar dönemde ise psödofakik büllöz keratopati (%11.4), sekonder glokom (%10.5), kistoid maküler ödem (%6.1) en sık karşılaşılan komplikasyonlardandı. 114 gözden 17'sinde(%14.9) postoperatuvar komplikasyonlar nedeniyle eksplantasyon yapıldı. Eksplantasyon nedenleri arasında en sık psödofakik büllöz keratopati geliyordu. Sonuç: Olgularımızda implante edilen tek parça açık looplu fleksible ön kamara göz içi lensler postoperatuvar görme keskinliği ve komplikasyonları bakımından değerlendirildiğinde sonuçla¬rın tolere edilebilir olduğu görüldü. Bu nedenle arka kapsül desteği olmayan olgularda implantasyon tekniğinin kolaylığı nedeniyle hala bir alternatif olabileceği düşünüldü.Prognosis in the Anterior Chamber Intraocular Lens Implanted Eyes This study was conducted retrospectively, in order to assess the prognosis in the anterior chamber intraocular lens (AC-IOL) implanted eyes, and the indications for implantation and explantation of these lenses. The study group consisted of 114 eyes of 109 patients, who had extracapsular cataract extraction (ECCE) and AC-IOL implantation in between October 1987-December 1993. AC-IOL was implanted in 87 eyes because of the complicated ECCE. In 10 eyes primary angle supported AC-IOL was implanted after intracapsular cataract extraction, and in 2 eyes primary iris-claw AC-IOL was implanted after traumatic cataract extraction. In 15 aphacic eyes, who had cataract extraction previously, secondary AC-IOL implantation was performed. The mean follow-up was 19 months. 82.4% of the eyes had a visual acuity between P+P+ (-) 0.01 preoperatively, but only 18.4% of the eyes had this vision postoperatively. 33.3% of the eyes had a visual acuity >0.5 after AC-IOL implantation. Peröperative-vitreöus loss occurred in 57.8% of the eyes. The. most frequent postoperative complications were pseudophacic bullous keratopathy (11.4%), secondary glaucoma (10.5%), and cystoid macular edema (6.1%). In 17 eyes, AC-IOL explantation was performed, because of postoperative complications. The most frequent reason for explantation was pseudophacic bullous keratopathy (14.9%). The postoperative visual acuity and complications with the single-piece open-loop flexible AC-IOL was found to be tolerable. In conclusion, it could be postulated that, as it is easy to perform AC-IOL implantation is still an alternative method in cases without posterior capsular support

Evaluation of visual acuity results and complication incidence during the transition period to phacoemulsification

Ocak 1995-Temmuz 1995 tarihleri arasında kliniğimizde fakoemül-sifikasyon ile göz içi lens implantasyonu yapılan olgularda görme sonuçlarını ve komplikasyon insidansıu analiz etmek amacıyla yapılan bu çalışmada yaşlan 27 ile 85 arasında değişen 69 hastanın 81 gözüne 3.2/5.2 mm skleral tünel insizyonu ile D.O.R.C (Harmo¬ny) marka vitrektomi cihazının phacoemulsification ünitesi kullanılarak lensektomi ve göz içi lens implantasyonu gerçekleştirildi. Hastaların takip süreleri 2 ile 7 ay arasında değişmekteydi. Posto-peratuvar dönemde 60 gözde (%89.5) 5/10 ve üzerinde görme elde edildi. Operasyon sırasında arka kapsül rüptürü olan 6 olgudan 4'ünde nükleus emülsifikasyonu sırasında, 2'sinde de korteks aspirasyonu sırasında arka kapsül rüptürü meydana geldi. 4 olguda nükleus fragmanları vitre içine disloke oldu. Arka kapsül rüptürü olan bir olguda ön kapsül önüne, bir olguda da kapsül içine GİL implantasyonu gerçekleştirildi. Silikon lens implante edilen bir olguda ön kapsül önüne, bir olguda da kapsül içine GİL implantasyonu gerçekleştirildi. Silikon lens implante edilen bir olguda operasyondan 1 gün sonra steril endoftalmi gelişti ve bu olguya lens explantasyonu ve vitrektomi uygulandı. Fakoemülsifikasyon tekniğinin öğrenme döneminde komplikasyon oranının yüksek olması en önemli dezavantajıdır. Buna rağmen postoperatuvar erken dönemde astigmatizmanın az olması, hızlı görsel rehabilitasyon sağlaması, insizyona bağlı daha az komplikasyon oluşturması katarakt cerrahisinde küçük insizyon ve fakoemülsifikasyon tekniğinin tercih edilmesine yol açmaktadır. Olgulanmızdaki görme sonuçlan ve komplikasyon insidansı fakoemülsifikasyona yeni başlayan (geçen) cerrahlar için aydınlatıcı olabilir.We analysed the visual outcome and incidence of complication in cases who underwent phacoemulsification and IQL implantation from January 1995 through July 1995. We performed phacoemusification and IOL implantation to 81 eyes of 69 patients aged 27-85 throught 3.2/5.2 mm şderal tunnel insicion with the phacoemulsification unit of D.O.R.C. In the postoperatuar period visual acuity was 5/10 or more in 60 eyes (%89.5). Peroperatuar posterior capsular rupture occured during nucleus emulsification in 4 cases, during cortex aspiration in 2 cases. In two of these cases we implanted IOL, one on anterior capsule the others in the bag. We performed lens eplantation and vitrectomy to a case in whom steril endophthalmitis developed at the first day following silicon lens implantation. The most important disadvantage of phacoemulsification technique is the high complication rate in the education period. However early visual rehabilitation, reduction in complications due to insicion and low rate of astigmatism results with the preferance of this technique. Visual outcomes and incidence of complications in our cases can enlighten surgeons who newly begin to perform phacoemulsification

Amniotic membrane transplantation in ocular surface disorders

AMAÇ: Oküler yüzey bozukluğunun tedavisinde saklanmış insan amniyon membran transplantasyonunun (AMT) etkinliğinin değerlendirilmesi. GEREÇ VE YÖNTEM: AMT uygulanan altı olgunun sekiz gözü çalışma kapsamına alındı. İki olguya semblefaron, iki olguya dirençli korneal ülser, bir olguya alkali yanığına bağlı limbal yetmezlik ve bir olguya da travma sonrası gelişen desmatosel nedeniyle AMT yapıldı. Amniyotik membran steril şartlarda seronegatif gebelerin plasentalarından sezeryan sonrası elde edilip -80C°de saklandı. Semblefaronu olan olgularda semblefaron ayrıldı, fibrovasküler doku uzaklaştırıldı ve geride kalan konjonktival defekt amniyotik membran ile kapatıldı. Korneal patolojileri olan olgularda önce 360 derece peritomi yapıldı, yüzeyel damarlı nedbe dokusu temizlendi ve anormal korneal epitel forseps ile ortamdan uzaklaştırıldı. Daha sonra amniyotik memran korneanın tamamını kaplayacak şekilde episkleraya sütüre edildi. Travmatik desmatoseli olan bir olguda bozuk epitel kaldırıldıktan sonra amniyotik membran korneaya 10/0 naylon ile sütüre edildi. BULGULAR: Amniyotik membran transplantasyonu yapılan semblefaronlu iki olgudan birinde cerrahi sonrası glob hareketlerinde düzelme ve derin forniks elde edildi. Diğer hastada nüks görüldü, tekrar opere edildi ve semblefaronu düzeldi. Dirençli korneal ülser ve limbal yetmezliği olan üç olguda cerrahi sonrası inflamasyon ve irritasyonda azalma, bu olgulardan ikisinde görmede artış tesbit edildi. Travma sonrası desmatosel gelişen olguda korneal lökom nedeniyle görme artışı tesbit edilmedi, bu hastada desmatoselin bulunduğu bölge epitelize oldu, hastanın irritasyonu azaldı ve keratoplasti sırasına alındı. SONUÇ: Kalıcı kornea epitel hasarı tedavisinde ve sabit oküler yüzeyin sağlanmasında saklanmış insan amniyotik membran transplantasyonu alternatif bir tedavi yöntemidir.PURPOSE: To evaluate the efficiency of preserved human amniotic membran trasplantation (AMT) in ocular surface reconstruction. MATERIAL AND METHODS: Eight eyes of six consecutive patients who underwent AMT were included in this study. The indications for AMT were symblepharone in two patients, persistent corneal ulcer in two patients, limbal deficiency due to chemical burn in one patient and post traumatic desmatocele in one patient. Amniotic membrane was prepared from the placenta of a sero-negative woman after a caesarean section under sterile conditions and stored at -80C°. Fibrous tissues were excised and conjunctival defect was covered with amniotic membrane in symblepharone cases. In the other cases 360° peritomy was done, the vascularized scatricial tissue and pathological corneal epithelium was removed and then the amniotic membrane was sutured on the episclera, covering the entire cornea. In the case with traumatic desmatocele defective epithelium was removed and amniotic membrane was sutured on the cornea with 10/0 nylon. RESULTS: Ocular movement improved and deepening of the fornixes was achieved in one of the two patients with symblepharone. In the other case recurrence was seen, he was reoperated, deepening of the fornixes and improvement of the ocular movements was achieved. Regression of the inflammation and irritation was observed in two patients with persistent corneal ulcer and one patient with limbal deficiency due to chemical burn. Improvement of the vision was achieved in two of them. Visual improvement was not seen in the case with desmatocele due to the corneal leucoma, but epithelization of the desmatocele and regression of the inflammation was seen in this patient. CONCLUSION: Preserved human amniotic membrane is an alternative treatment modality in persistent corneal epithelial defects and establishing a stabilized ocular surface