Virtual histology study of atherosclerotic plaque composition in patients with stable angina and acute phase of acute coronary syndromes without ST segment elevation

Introduction Rupture of vulnerable atherosclerotic plaques is the cause of most acute coronary syndromes (ACS). Postmortem studies which compared stable coronary lesions and atherosclerotic plaques in patients who have died because of ACS indicated high lipid-core content as one of the major determinants of plaque vulnerability. Objective Our primary goal was to assess the potential relations of plaque composition determined by IVUS-VH (Intravascular Ultrasound - Virtual Histology) in patients with stable angina and subjects in acute phase of ACS without ST segment elevation. Methods The study comprised of 40 patients who underwent preintervention IVUS examination. Tissue maps were reconstructed from radio frequency data using IVUS-VH software. Results We analyzed 53 lesions in 40 patients. Stable angina was diagnosed in 24 patients (29 lesions), while acute phase of ACS without ST elevation was diagnosed in 16 patients (24 lesions). In the patients in acute phase of ACS without ST segment elevation IVUS-VH examination showed a significantly larger area of the necrotic core at the site of minimal lumen area and a larger mean of the necrotic core volume in the entire lesion comparing to stable angina subjects (1.84±0.90 mm2 vs. 0.96±0.69 mm2; p3 vs. 11.54±14.15 mm3; p<0.05 respectively). Conclusion IVUS-VH detected that the necrotic core was significantly larger in atherosclerotic lesions in patients in acute phase of ACS without ST elevation comparing to the stable angina subjects and that it could be considered as a marker of plaque vulnerability

Tissue coverage of paclitaxel and sirolimus eluting stents in long term follow-up: Optical coherence tomography study

Background: Implantation of drug eluting stents (DES) has become a standard treatment ofpatients undergoing percutaneous coronary intervention (PCI). Incomplete strut coverage isa potential risk factor for late stent thrombosis. Optical coherence tomography (OCT) enablesin vivo identification of incomplete neointimal coverage.Methods: Study included 62 patients after sirolimus eluting stents (SES) or paclitaxel elutingstents (PES) implantation. OCT examination was performed at least 24 months after theinitial procedure (35.4± 9.4 months). In cross-sectional still frames selected from each 1 mm ofanalyzed stents a total number of visible struts and number of struts with or without completeneointimal coverage was assessed. Measurements of neointimal coverage, presented as a meanthickness of tissue, were performed. Patients were followed up for 3 years and the frequency ofmajor adverse cardiac events was recorded.Results: In the analyzed 28 SES and 37 PES 9998 struts were identified. Complete neointimalcoverage was observed in 83.5% and 79.2% of SES and PES struts respectively (p = 0.48).There was no difference in incidence of not covered or malapposed struts between SES and PES groups. Mean thickness of the tissue covering SES struts was 0.165 ± 0.095 mm, and 0.157 ± 0.121 mm for PES. The mean neointimal thickness difference (SES vs. PES) was notstatistically significant. In a 36 months follow-up 1 death was observed — potentially attributedto stent thrombosis.Conclusions: A long term OCT follow-up after DES implantation shows high incidence ofuncovered struts regardless of the stent type. Clinical significance of this finding remains questionableand requires further large scale trials

Multicenter assessment of the reproducibility of volumetric radiofrequency-based intravascular ultrasound measurements in coronary lesions that were consecutively stented

To assess in a multicenter design the between-center reproducibility of volumetric virtual histology intravascular ultrasound (VH-IVUS) measurements with a semi-automated, computer-assisted contour detection system in coronary lesions that were consecutively stented. To evaluate the reproducibility of volumetric VH-IVUS measurements, experienced analysts of 4 European IVUS centers performed independent analyses (in total 8,052 cross-sectional analyses) to obtain volumetric data of 40 coronary segments (length 20.0 ± 0.3 mm) from target lesions prior to percutaneous intervention that were performed in the setting of stable (65%) or unstable angina pectoris (35%). Geometric and compositional VH-IVUS measurements were highly correlated for the different comparisons. Overall intraclass correlation for vessel, lumen, plaque volume and plaque burden was 0.99, 0.92, 0.96, and 0.83, respectively; for fibrous, fibro-lipidic, necrotic core and calcified volumes overall intraclass correlation was 0.96, 0.94, 0.98, and 0.99, respectively. Nevertheless, significant differences for both geometrical and compositional measurements were seen. Of the plaque components, fibrous tissue and necrotic core showed on average the highest measurement reproducibility. A central analysis for VH-IVUS multicenter studies of lesions prior to PCI should be pursued. Moreover, it may be problematical to pool VH-IVUS data of individual trials analyzed by independent center

TIMI Myocardial Perfusion Grade and ST-segment resolution in the assessment of coronary reperfusion after primary angioplasty

Wstęp: W określaniu wyniku leczenia reperfuzyjnego i wczesnej stratyfikacji ryzyka chorych z ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) ważne miejsce zajmują angiograficzne parametry przepływu wieńcowego, a także ustępowanie zmian odcinka ST po pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej (pPCI). Angiograficzna ocena reperfuzji na poziomie tkankowym w terytorium tętnicy odpowiedzialnej za zawał (IRA) może być dokonywana na podstawie stopnia kontrastowania mikrokrążenia wieńcowego w skali TMPG (TIMI Myocardial Perfusion Grade). Ustępowanie zmian odcinka ST może być wyrażane przez wielkość odchylenia odcinka ST obecnego w EKG po leczeniu reperfuzyjnym (rezolucja bezwzględna) lub też przez jego redukcję w stosunku do wartości wyjściowych (rezolucja względna). W dotychczasowych badaniach relacji między angiograficznymi i elektrokardiograficznymi parametrami reperfuzji wieńcowej na ogół stosowano alternatywnie tylko jedną z dwóch wspominanych metod określenia rezolucji odcinka ST. Interesującym zagadnieniem wydaje się więc zbadanie wzajemnych zależności występujących między stopniem reperfuzji wieńcowej w skali TMPG a rezolucją odcinka ST określaną jednocześnie różnymi metodami.Cel: Celem niniejszej pracy była ocena zależności występujących między stopniem reperfuzji mikrokrążenia wieńcowego w skali TMPG a bezwzględną i względną rezolucją odcinka ST u chorych po skutecznym zabiegu pPCI.Metody: Badanie przeprowadzono w populacji chorych z ostrym STEMI poddanych skutecznej pPCI. Stopień reperfuzji mikrokrążenia wieńcowego w terytorium IRA określano w 4-stopniowej skali TMPG, w koronarografii wykonanej bezpośrednio po zakończeniu pPCI. Zmiany odcinka ST oceniano na podstawie EKG uzyskanych przed podjęciem leczenia (zapis wyjściowy) i wykonanym natychmiast po przeniesieniu chorego na oddział intensywnej terapii. Rezolucję odcinka ST analizowano na dwa zasadnicze sposoby: 1) jako sumaryczne rezydualne odchylenie odcinka ST (SSTD) w EKG wykonanym po zabiegu pPCI, sumując wartości uniesienia ST w odprowadzeniach zawałowych i obniżenia ST w odprowadzeniach przeciwstawnych (rezolucja bezwzględna); 2) jako redukcję sumarycznego odchylenia ST w stosunku do zmian w EKG wyjściowym, będące wartością procentową (rezolucja względna, SSTD%). Ponadto EKG wykonywane po pPCI analizowano pod kątem obecności zmian odcinka ST odpowiadających kategorii wysokiego ryzyka wystąpienia zgonu po zawale. Jako elektrokardiograficzne kryterium wysokiego ryzyka (Wyznacznik EKG Wysokiego Ryzyka) przyjęto obecność uniesienia ST &gt; 1 mm w zawale ściany dolnej lub &gt; 2 mm w zawale ściany przedniej po zabiegu PCI.Wyniki: Badana populacja obejmowała 183 chorych (64,5% mężczyzn) w wieku 58,71 ± 15,76 roku. W czasie pPCIw 90% przypadków wszczepiono stent. U połowy chorych zastosowano antagonistę receptora IIb/IIIa. Angiograficzne cechy znacznie upośledzonej reperfuzji mikrokrążenia (TMPG 0 lub 1) były obecne u 66 (36,06%) osób, zaś otwarte mikrokrążenie (TMPG 2 lub 3) w 117 (63,93%) przypadków. Średnia wartość SSTD wynosiła 7,20 ± 6,35 mm, a średnia wartość SSTD% — 50 ± 45%. Wyznacznik EKG Wysokiego Ryzyka był obecny po pPCI u 60 chorych (32,79% całej populacji). Stwierdzono istotną, ale słabą, ujemną korelację między TMPG i SSTD (r = –0,27; p = 0,0002). Wartości SSTD różniły się istotnie między grupami TMPG 0 vs. TMPG 2 i TMPG 3 (odpowiednio: p = 0,0034 i 0,0121), a także między TMPG 1 vs. TMPG 2 (p = 0,02). Zależności między stopniem TMPG i SSTD% okazały się słabsze. Wprawdzie stwierdzono istotną, choć bardzo słabą, dodatnią korelację TMPG z SSTD% (r = 0,16; p = 0,0286), jednak dalsze analizy wykazały statystyczną nieistotność różnic wartości SSTD% w poszczególnych stopniach TMPG (p = 0,1756). Reperfuzji wieńcowej odpowiadającej TMPG 2/3 znamiennie częściej towarzyszyła nieobecność Wyznacznika EKG Wysokiego Ryzyka (p = 0,0007). Jednak u ok. 34% wszystkich chorych angiograficzne cechy otwartego lub zamkniętego mikrokrążenia nie korelowały z występowaniem EKG Wysokiego Ryzyka.Wnioski: U chorych skutecznie leczonych pPCI stopień reperfuzji wieńcowej w skali TMPG pozostaje w wyraźniejszym związku z bezwzględną niż ze względną sumaryczną rezolucją odchylenia odcinka ST. U większości chorych z otwartym mikrokrążeniem (TMPG 2/3) maksymalna wartość SSTD najczęściej nie spełnia kryterium wysokiego ryzyka zgonu. Jednak w ok. 1/3 przypadków angiograficzna ocena reperfuzji wieńcowej w skali TMPG nie koreluje z występowaniem elektrokardiograficznych cech wysokiego ryzyka. Stanowi to argument za komplementarnością obu metod w ocenie skuteczności reperfuzji wieńcowej.Background: Angiographic coronary flow parameters and resolution of ST segment changes play an important role in the evaluation of reperfusion in patients with acute ST segment elevation myocardial infarction (STEMI). In previous studies on the relation between angiographic and electrocardiographic (ECG) parameters of coronary reperfusion, several alternative methods to assess ST segment resolution were used. Thus, the relation between the TIMI Myocardial Perfusion Grade (TMPG) and different methods to evaluate ST segment resolution seems to be of interest.Aim: To evaluate the relationship between TMPG and absolute and relative ST segment resolution after successful primary percutaneous coronary intervention (pPCI).Methods: We studied a population of STEMI patients successfully treated with pPCI. Reperfusion of the coronary microcirculation was determined using 4-grade TMPG scale in coronary angiography performed after successful pPCI. ST segment resolution was analysed in two manners: 1) by calculating the sum of ST segment elevation in infarct leads and depression in reciprocal leads after pPCI (absolute resolution, SSTD); 2) as a percent reduction of summed ST segment deviation from the baseline value (relative resolution, SSTD%). Maximum ST segment elevation in a single lead on the postprocedural ECG was measured to categorise the risk of death. ST segment elevation &gt; 1 mm for an inferior infarct or &gt; 2 mm for an anterior infarct was considered the criterion of high risk (high risk ECG).Results: The study population included 183 patients treated with pPCI. We found a significant but weak negative correlation between TMPG and SSTD (r = –0.27, p = 0.0002). Significant differences in median SSTD were observed between TMPG 0 vs. TMPG 2 and TMPG 3 groups (p = 0.0034 and 0.0121, respectively) and also between TMPG 1 and TMPG 2 (p = 0.02). A significant but very weak positive correlation was found between TMPG and SSTD% (r = 0.16,p = 0.0286). However, further analyses showed that differences in median SSTD% between patients with different TMPG values were statistically insignificant (p = 0.1756). In patients with TMPG 2/3, a high risk ECG was absent considerably more often (p = 0.0007). However, angiographic features of successfully vs. unsuccessfully reperfused microcirculation did not correspond to the presence of a high risk ECG in about 34% of cases.Conclusions: TMPG is more closely related to absolute compared to relative ST segment resolution. A high risk ECG was absent in most patients with TMPG 2 or 3. However, in about one third of cases TMPG did not correspond to the presence of ECG high risk features. These data suggest that TMPG is complementary to ST segment resolution in the assessment of coronary reperfusion