Modelleren van land degradatie in IMAGE

Achteruitgang van de kwaliteit van land voor landbouwproductie als gevolg van land degradatie kan een bedreiging vormen voor de voedselproductie. Erosie veroorzaakt door oppervlakkige afstroming van neerslag is wereldwijd de belangrijkste vorm van land degradatie, met irreversibele effecten. Dit rapport beschrijft het IMAGE land degradatie model waarmee huidige en toekomstige problemen van erosie door regenval kunnen worden beschreven met een ruimtelijke resolutie van 0.5 breedtegraad bij 0.5 lengtegraad. De gevoeligheid voor water erosie wordt berekend uit een aantal bodemhoedanigheden en relief, de intensiteit van regenval en de landbedekking. De relatieve gevoeligheid voor water erosie wordt uitgedrukt in een kwalitatieve index, omdat kwantificering van bodemverlies op de gewasproductiviteit van land op mondiale schaal niet mogelijk is. De resultaten kunnen worden gebruikt om gebieden te identificeren waar problemen van erosie op kunnen treden, op basis van scenario's van groeiende bevolking en economie, technologische vooruitgang en klimaatverandering.Food security may be threatened by loss of soil productivity as a result of human-induced land degradation. Water erosion is the most important cause of land degradation, and its effects are irreversible. This report describes the IMAGE land degradation model developed for describing current and future global problems of water erosion at a 0.5 by 0.5 degree longitude and latitude resolution. The sensitivity to water erosion is computed from the terrain erodibility (based on soil and terrain characteristics), rainfall erosivity and land cover. Sensitivity is expressed in relative terms. The results can be used to identify regions where problems of water erosion may present under scenarios of population and economic growth, technological change and climate change.UNEP VROM NO

Modelleren van land degradatie in IMAGE

Food security may be threatened by loss of soil productivity as a result of human-induced land degradation. Water erosion is the most important cause of land degradation, and its effects are irreversible. This report describes the IMAGE land degradation model developed for describing current and future global problems of water erosion at a 0.5 by 0.5 degree longitude and latitude resolution. The sensitivity to water erosion is computed from the terrain erodibility (based on soil and terrain characteristics), rainfall erosivity and land cover. Sensitivity is expressed in relative terms. The results can be used to identify regions where problems of water erosion may present under scenarios of population and economic growth, technological change and climate change.Achteruitgang van de kwaliteit van land voor landbouwproductie als gevolg van land degradatie kan een bedreiging vormen voor de voedselproductie. Erosie veroorzaakt door oppervlakkige afstroming van neerslag is wereldwijd de belangrijkste vorm van land degradatie, met irreversibele effecten. Dit rapport beschrijft het IMAGE land degradatie model waarmee huidige en toekomstige problemen van erosie door regenval kunnen worden beschreven met een ruimtelijke resolutie van 0.5 breedtegraad bij 0.5 lengtegraad. De gevoeligheid voor water erosie wordt berekend uit een aantal bodemhoedanigheden en relief, de intensiteit van regenval en de landbedekking. De relatieve gevoeligheid voor water erosie wordt uitgedrukt in een kwalitatieve index, omdat kwantificering van bodemverlies op de gewasproductiviteit van land op mondiale schaal niet mogelijk is. De resultaten kunnen worden gebruikt om gebieden te identificeren waar problemen van erosie op kunnen treden, op basis van scenario's van groeiende bevolking en economie, technologische vooruitgang en klimaatverandering

Genetic structure in the Mediterranean seagrass Posidonia oceanica: disentangling past vicariance events from contemporary patterns of gene flow

The Mediterranean Sea is a two-basin system, with the boundary zone restricted to the Strait of Sicily and the narrow Strait of Messina. Two main population groups are recognized in the Mediterranean endemic seagrass Posidonia oceanica, corresponding to the Western and the Eastern basins. To address the nature of the East–West cleavage in P. oceanica, the main aims of this study were: (i) to define the genetic structure within the potential contact zone (i.e. the Strait of Sicily) and clarify the extent of gene flow between the two population groups, and (ii) to investigate the role of present water circulation patterns vs. past evolutionary events on the observed genetic pattern. To achieve these goals, we utilized SSR markers and we simulated, with respect to current regime, the possible present-day dispersal pattern of Posidonia floating fruits using 28-day numerical Lagrangian trajectories. The results obtained confirm the presence of the two main population groups, without any indices of reproductive isolation, with the break zone located at the level of the Southern tip of Calabria. The populations in the Strait of Sicily showed higher affinity with Western than with Eastern populations. This pattern of genetic structure probably reflects historical avenues of recolonization from relict glacial areas and past vicariance events, but seems to persist as a result of the low connectivity among populations via marine currents, as suggested by our dispersal simulation analysis