Representations of the “Refugee Crisis” on Front Pages of Polish Weekly Magazines between 2015 and 2018

Drawing from postcolonial studies and discourse analysis, in this article I will critically look at the dominant narratives and visual depictions of the so-called “refugee crisis” in contemporary Polish weekly magazines (2015–2018) with a special focus on their front pages. For comparative purposes, I will conduct qualitative analysis of the selected press titles representing different socio-political worldviews and aiming at various audiences, such as Tygodnik Powszechny, Wprost, Polityka, Do Rzeczy, W Sieci, Gazeta Polska, Niedziela. I will have a look at the images used to illustrate the humanitarian crisis in combination with the analysis of titles and texts placed on front pages. Importantly, as many European reports underline, the press in particular, and the media in general, participated in framing the arrival of migrants and refugees from North Africa in 2015 as crisis. The term “refugee crisis” was popularized by numerous headlines, press articles, and other media accounts.The analysis of weeklies’ front pages leads to the conclusion that the Polish society and mass media yield to the dominant discourse defining a refugee as “Other,” enemy, terrorist, or invader. As I have shown above, sympathetic coverage is rare. The press, instead of delivering reliable and balanced opinions, rather tends to fuel negative attitudes and prejudices by maintaining the perception of refugees from North African and Middle East as endangering the Polish society

„Czy z tej bajki będzie złoto?” – kreatywne wykorzystanie modyfikacji frazeologizmów i nawiązań intertekstualnych w nagłówkach „Przeglądu Sportowego”

Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Afroamerykanki wobec dyskryminacji ze względu na płeć i rasę na przykładzie bohaterek współczesnych seriali telewizyjnych

Rozdział ma na celu refleksję nad współczesnymi wizerunkami Afroamerykanek w serialu amerykańskim z punktu widzenia czarnego feminizmu i teorii intersekcjonalności. Badaczki amerykańskiej kultury popularnej od lat wskazują na dominujące stereotypy Afroamerykanek, które stanowią dziedzictwo niewolnictwa oraz okresu segregacji rasowej w Stanach Zjednoczonych, jak również na marginalizację czarnoskórych kobiet w narracjach filmowych i telewizyjnych. W popkulturze wciąż brakuje ciekawych postaci Afroamerykanek, skomplikowanych psychologicznie i wymykających się schematycznym wyobrażeniom. Autorka krytycznie przygląda się popularnym amerykańskim serialom telewizyjnym, wyemitowanym w ostatnich latach, których głównymi bohaterkami są Afroamerykanki. Zastanawia się, czy postaci takie jak Olivia Pope („Skandal”, 2012–do dziś) i Annalise Keating („Sposób na morderstwo”, 2014–2018) stanowią pewien przełom w por¬tretowaniu doświadczeń Afroamerykanek, czy też wpisują się raczej w asymilacjonistyczny i postrasowy sposób ich reprezentacji.Drawing from intersectionality theories and black feminist critiques of white, masculinist, and racist discourses still prevailing in American popular culture of the 21st century, this chapter looks critically at contemporary images of African-American women in the selected television series. For at least four decades critics of American popular culture have been pointing to, on the one hand, dominant stereotypes of African-American women (the cocalled controlling images, to use the expression coined by Patricia Hill Collins) resulting from slavery, racial segregation, white racism and sexism as well as, on the other hand, to significant marginalization or invisibility of black women in mainstream film and television productions. In this context, this chapter will analyze several contemporary television shows that cast African-American women as leading characters (e.g., “Scandal”, 2012–date and “How To Get Away With Murder”, 2014–2018) to see if these narratives are novel in portraying black women’s experiences or, rather, they inscribe themselves in assimilationist and postracial ways of representation.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00. Publikacja została sfinansowana z opłat konferencyjnych oraz dofinansowana przez Dziekanów Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ, Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ, Dziekana Wydziału Zarządzania i Inżynierii Produkcji oraz Dyrektora Instytutu Nauk Społecznych i Zarządzania Technologiami Politechniki Łódzkiej

Edukacja medialna jako sposób przeciwdziałania dyskryminacji kobiet i mniejszości w mediach

Autorka w swojej pracy skupiła się na problemie obecności stereotypowych wizerunków płci oraz mechanizmów wykluczenia (symbolicznego i społecznego) w przekazach medialnych. Badaczka podkreśliła rolę edukacji medialnej i jej konsekwencji dla rozwoju świadomych i aktywnych postaw obywatelskich oraz wskazała środki prowadzące do rozwoju umiejętności dekodowania przekazów/tekstów kulturowych obecnych w środkach masowego przekazu. Zaproponowała także scenariusze zajęć (wychowawczych i z wiedzy o społeczeństwie) dla różnych poziomów nauczania, mające na celu budowanie aktywnych, refleksyjnych postaw wobec treści oferowanych przez media oraz wobec sposobów ich prezentacji.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Feministki postkolonialne wobec wojny z terroryzmem po 11 września 2001 roku

As it is emphasized by feminist critics, national crises-be they military, political, economic, or ideological-consolidate anti-women, nationalistic rhetoric that questions and criticizes women’s advances and position within the society by mobilizing particular mediated images of gender. The underlying logic of thinking of the US war on terror assumes two processes of subordination: of women at home (at the center) that need to be “protected” and of women abroad (situated at the peripheral “Orient”) that need to be “saved.” At the same time, in the aftermath of 9/11, American feminists tended to exoticize and victimize for example women under the Taliban. Such an “enlightened” and “civilized” approach to third-world women’s rights resembles the colonialist rhetoric that justifies engagement and invasion in the name of democracy, crisis prevention, or human rights. As Chandra Mohanty underlines, Western feminists too often use this general, homogenous category of “thirdworld women” viewed as passive and victimized by their barbarous, oppressive cultures and traditions (1984). Drawing from feminist and postcolonial scholarship, in my article I address the periphery’s criticism of and opposition to the dominant masculinist rhetoric of the war on terror. Peripheral in this context can be considered both the voices of American feminists contesting the US role of the protector as well as the responses of non-Western feminists questioning the unilateral, passive, and subordinated images of their experiences.Wojna za terroryzmem, ogłoszona przez prezydenta George’a W Busha po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 roku, w specyficzny sposób wykorzystała płeć społeczno-kulturową do usprawiedliwienia interwencji zbrojnych w Afganistanie i Iraku oraz dyskryminujących działań rządu amerykańskiego wobec mniejszości muzułmańskiej oraz arabskiej. Orientalizm, rozumiany jako zbiór fałszywych i etnocentrycznych założeń (zob. E.W. Said, „orientalizm”, Poznań 2005), przyczynił się do określonego sposobu postrzegania przez Zachód Wschodu jako cywilizacyjnie i kulturowo odmiennego. W tej opozycji to zawsze Zachód jest uprzywilejowany, natomiast Wschód uważany jest za słaby, pogrążony w chaosie i potrzebujący ciągłej pomocy i kontroli, co oczywiście stanowi uzasadnienie kolonialnych ambicji i ekspansji w tym regionie. U podstaw orientalistycznej logiki leży oparte na opozycjach binarnych przekonanie, że ludzie „tam” są zupełnie inni niż „my” – nie wyznają „naszych” wartości i charakteryzuje ich odmienna „umysłowość”. Idąc tropem tych rozważań autorka artykułu dekonstruuje tę dychotomicznej logikę myślenia, co jest niezbędne do pełnego zrozumienia procesów leżących u podstaw wojny z terroryzmem, jak również jej aspektów genderowych. Celem autorki artykułu jest zatem spojrzenie na wojnę z terroryzmem oczami feministek, a w szczególności feministek postkolonialnych, które krytykują zjawisko (re)maskulinizacji dyskursu publicznego po 11 września, oraz orientalistyczne, etnocentryczne argumenty wysuwane „w obronie muzułmanek”. Feminizm postkolonialny jest nurtem niezwykle złożonym, wielowątkowym, krytycznym wobec dyskursu nt. wojny z terroryzmem, a w zwłaszcza wobec szczególnego usytuowania w jego obrębie tych kobiet, które są „chronione” (na gruncie lokalnym) i tych, które mają być „ocalone” (podczas interwencji zbrojnych). Ustalenia i postulaty badaczek postkolonialnych zachęcają także zachodnie feministki do rewizji swoich poglądów i do przewartościowania uniwersalistycznego myślenia o doświadczeniach muzułmanek. Zgodnie z etnocentrycznym przekonaniem o wyższości liberalnego (białego) feminizmu nad ruchami kobiecymi w tzw. „trzecim świecie” feministki zachodnie często uprzedmiatawiają i wiktymizują muzułmanki, nadmiernie koncentrując się na potrzebie ich „wyzwolenia” z opresyjnych ram patriarchalnych i tradycyjnych kultur.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Jak doczekać w dwupaku do dziewiątego miesiąca, czyli językowy obraz ciąży na podstawie forum.e-mama.pl

Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00.

Poly(propylene imine) dendrimers and amoxicillin as dual-action antibacterial agents

Besides acting as antimicrobial compounds, dendrimers can be considered as agents that improve the therapeutic effectiveness of existing antibiotics. In this work we present a new approach to using amoxicillin (AMX) against reference strains of common Gram-negative pathogens, alone and in combination with poly(propylene imine) (PPI) dendrimers, or derivatives thereof, in which 100% of the available hydrogen atoms are substituted with maltose (PPI 100%malG3). The concentrations of dendrimers used remained in the range non-toxic to eukaryotic cells. The results indicate that PPI dendrimers significantly enhance the antibacterial effect of amoxicillin alone, allowing antibiotic doses to be reduced. It is important to reduce doses of amoxicillin because its widespread use in medicine could lead to the development of bacterial resistance and environmental pollution. This is the first report on the combined antibacterial activity of PPI surface-modified maltose dendrimers and amoxicillin

Wizerunki „kryzysu uchodźczego” na okładkach polskich tygodników opinii (2015–2018)

Drawing from postcolonial studies and discourse analysis, in this article I will critically look at the dominant narratives and visual depictions of the so-called “refugee crisis” in contemporary Polish weekly magazines (2015–2018) with a special focus on their front pages. For comparative purposes, I will conduct qualitative analysis of the selected press titles representing different socio-political worldviews and aiming at various audiences, such as Tygodnik Powszechny, Wprost, Polityka, Do Rzeczy, W Sieci, Gazeta Polska, Niedziela. I will have a look at the images used to illustrate the humanitarian crisis in combination with the analysis of titles and texts placed on front pages. Importantly, as many European reports underline, the press in particular, and the media in general, participated in framing the arrival of migrants and refugees from North Africa in 2015 as crisis. The term “refugee crisis” was popularized by numerous headlines, press articles, and other media accounts. The analysis of weeklies’ front pages leads to the conclusion that the Polish society and mass media yield to the dominant discourse defining a refugee as “Other,” enemy, terrorist, or invader. As I have shown above, sympathetic coverage is rare. The press, instead of delivering reliable and balanced opinions, rather tends to fuel negative attitudes and prejudices by maintaining the perception of refugees from North African and Middle East as endangering the Polish society.Celem artykułu jest krytyczne spojrzenie z perspektywy postkolonialnej na dominujące narracje i wizualne reprezentacje tzw. „kryzysu uchodźczego” w polskich tygodnikach opinii w latach 2015–2018, a w szczególności na okładki tych gazet. Metodologicznie tekst osadzony jest w krytycznej analizie dyskursu medialnego. Dla celów porównawczych do analizy wybrano tygodniki opinii reprezentujące różne konteksty społeczno-polityczne oraz sympatie polityczne i przeznaczone dla różnych czytelników: Tygodnik Powszechny, Wprost, Politykę, Do Rzeczy, W Sieci, Gazetę Polską, Niedzielę. Analizie zostaną poddane ilustracje wykorzystane na okładkach tygodników odnoszące się do uchodźców i kryzysu uchodźczego oraz nagłówki i informacje tekstowe stanowiące komentarz do opisywanych wydarzeń. Wiele opracowań europejskich potwierdziło, że media, a w szczególności prasa, uczestniczyły w przedstawianiu napływu uchodźców i migrantów z Afryki Północnej od 2015 roku w kategoriach kryzysu. Termin „kryzys uchodźczy” został spopularyzowany przez wiele gazet, nagłówków, artykułów i innych przekazów medialnych. Analiza okładek tygodników opinii pozwala wnioskować, że społeczeństwo polskie i media ulegają dominującemu dyskursowi definiującemu uchodźcę jako Innego, wroga, terrorystę czy najeźdźcę. Przekazy medialne manifestujące współczucie i chęć pomocy należą do rzadkości. Prasa zamiast dostarczać rzetelnych i wyważonych opinii, podsyca negatywny stosunek i uprzedzenia polskiego społeczeństwa wobec uchodźców z Afryki Północnej, przedstawiając ich jako zagrażających Polsce i jej obywatelom

Przemoc wobec kobiet w serialu telewizyjnym "Druga szansa"

The aim of this article is to provide a critical reflection on contemporary Polish television series, in particular the ways in which they tackle narratives that include instances of violence against women (VAW). The analysis is based on the example of the show titled Druga szansa (A Second Chance), broadcast in 2016-2018 by a commercial network TVN. Recent research shows that there are some common, repetitive ways in which media represent violence against women, its circumstances and reasons, as well as the portrayals of victims and perpetrators. The author looks at VAW in the selected television series in the context of the #MeToo movement and of the gender-related debates in Poland. The conclusion is that the chosen television series considers VAW as a serious social problem and has the potential to sensitize audiences by representing it in an unbiased, complex, and nuanced way. However, it fails to address its wider socio-cultural aspect resulting from patriarchal structures and gender inequality.Celem artykułu jest krytyczna refleksja nad współczesnymi polskim serialami telewizyjnymi, a w szczególności nad sposobami reprezentacji różnych przejawów przemocy wobec kobiet. Analizowanym w tekście serialem jest produkcja TVN Druga szansa, którą emitowano w latach 2016−2018. Badania medioznawcze wskazują na to, że media niezmiennie ukazują przemoc wobec kobiet, jej okoliczności i powody, jak również wizerunki ofiar i sprawców w stereotypowy, często sensacyjny, sposób. Autorka patrzy na przemoc wobec kobiet w wybranym serialu przez pryzmat ruchu społecznego #MeToo, a także w kontekście debaty na temat „ideologii gender” w Polsce. Wnioski z analizy serialu wskazują na to, że przemoc wobec kobiet jest w nim potraktowana jako poważny problem społeczny i że ma on potencjał, aby uwrażliwić publiczność na tę kwestię przedstawiając ją w sposób niestereotypowy, kompleksowy i zniuansowany. Jednocześnie produkcja TVN nie uwzględnia w wystarczającym stopniu społeczno-kulturowych uwarunkowań przemocy wobec kobiet, których należy szukać w patriarchalnej strukturze społecznej i braku równouprawnienia kobiet i mężczyzn