7 research outputs found
Caso ortopédico
A term newborn, from a medically supervised pregnancy, had a hypoplasia of the right leg bones and ipsilateral deviation of the foot on the obstetric ultrasounds and presented at birth with a medial deviation of the inferior third of the right leg and dorsiflexion of the right foot. A right leg x-ray showed a congenital posteromedial bowing of the tibia (CPMBT). A favorable outcome was achieved with a conservative approach at eleven months old.CPMBT is the most benign of all the congenital deformities of the tibia. Usually it is obvious at birth as a calcaneal valgus deformity. It tends to resolve spontaneously, thus a conservative approach is adopted in most cases. Limb length discrepancy is the main complication, and so follow-up is recommended until skeletal maturity.Due to the rarity of these deformities, an early recognition and referral are fundamental.info:eu-repo/semantics/publishedVersio
Estudo da Permeabilidade da TX5 em Caco-2 e RBE4 - um Potencial indutor/activador da Glicoproteína-P
Infecciones osteoarticulares en edad pediátrica: aspectos clínicos y manejo hospitalario en el Área Sanitaria de Vigo. Protocolo asistencial
Traballo Fin de Grao en Medicina. Curso 2019-2020Introducción: En edades pediátricas, las infecciones osteoarticulares (artritis séptica y
osteomielitis aguda) puede llevar a complicaciones y secuelas graves debido al constante
desarrollo del sistema músculo-esquelético, si no son tratadas a tiempo.
Su clínica se puede presentar con fiebre, dolor, limitación de la movilidad/impotencia funcional,
tumefacción, calor y eritema. Es muy importante un diagnóstico precoz, basado en los hallazgos
clínicos, los marcadores de inflamación, microbiología y técnicas de imagen, como la RNM y
la ecografía.
Los niños con IOA deberían ingresar, inicialmente, para una primera orientación y tratamiento
antibiótico por vía intravenosa. Estas infecciones necesitan de un enfoque multidisciplinar con
participación del traumatólogo y el pediatra, ya que la osteomielitis aguda no complicada se
suele resolver con terapia antibiótica, pero la artritis séptica necesita normalmente de la
evacuación de líquido articular.
Objetivos: Analizar las características epidemiológicas y clínicas, manejo terapéutico y
secuelas de los niños ingresados en el servicio de Pediatría del Complejo Universitario de Vigo,
y comparar estos resultados con lo publicado en la literatura. Actualizar nuestro protocolo
asistencial, para poner en práctica últimas recomendaciones con evidencia científica.
Material y métodos: Estudio observacional, descriptivo y retrospectivo de pacientes en edad
pediátrica ingresados en el servicio de Pediatría del Complejo Universitario de Vigo siendo el
periodo de estudio desde el día 1 de enero de 2013 hasta el 31 de diciembre de 2018.
Resultados y discusión: Durante el periodo de estudio se obtuvo un total de 31 pacientes, de
los que 18 padecían de artritis séptica y 13 de osteomielitis aguda. Se observó un predominio
del sexo masculino (74,2%) y mediana de edad de 7 años. En la AS las articulaciones más
afectadas fueron la rodilla (61,1%) y cadera (16,7%) y en la OmA los huesos más afectados
fueron el fémur (38,5%) y el peroné (23,1%). El antecedente personal más frecuente fue el de
traumatismo previo, herida, infecciones cutáneas o presencia de cuerpo extraño, que
representan el 32,3% de los pacientes.
La clínica previa al ingreso empezó en 38,7% de los casos en menos de 48 horas. La fiebre
estaba presente en 67,7% de los pacientes, el dolor en 96,8%, la limitación de la
movilidad/impotencia funcional en 90,3%, la tumefacción en 80,0%, el calor en 51,6% y el
eritema en 22,6%.
Las pruebas analíticas más pedidas fueron el hemograma y los reactantes de fase aguda. La
PCR fue solicitada en 100% de los pacientes, de los cúales, el 77,4% estaba elevada. El recuento
de leucocitos se realizó en todos los pacientes, observándose que en 58,1% de ellos existía
leucocitosis. Entre hemocultivo y cultivo de líquido articular se obtuvo cultivo positivo en
48,4% de los casos, siendo el Staphylococcus aureus en el 53,3% el microorganismo más
identificado. Las técnicas de imagen más empleadas fueron la radiografía simple (71,0%) y la
RMN (48,4%). El tratamiento antibiótico intravenoso más empleado fue cloxacilina asociada a
cefalosporinas de 3ªgeneracion en 58,1% dos casos empíricamente y 38,7% de los casos como
tratamiento definitivo. La cloxacilina en monoterapia y el amoxi-clavulánico en monoterapia
se utilizaron como segunda y tercera opción. Respecto al tratamiento oral, la cefuroxima-axetilo a altas dosis y la cloxacilina fueron las más utilizadas, en 32,3% y 22,6% de los casos,
respectivamente. Los AINES adyuvantes fueron utilizados en 90,3%.
La duración media de antibioterapia IV fue de 14,7 días para la AS y de 16,6 días para la OmA.
El tratamiento oral en casos de AS tuve una media de 12,6 días y en casos de OmA una media
de 13,7 días siendo la duración media de antibioterapia en total (IV+oral) de 4 semanas para las
AS y de 5 semanas para la OmA. El drenaje y limpieza quirúrgica fue necesario en 41,9% de
los pacientes, siendo la mayoría casos de AS (84,6%). La duración de hospitalización media
fue de 16 días y la presencia de secuelas fue registrada en 3,2% (un único caso apenas).
Conclusiones: Las características epidemiológicas y presentación clínica son similares a otros
estudios siendo el Staphylococcus aureus el patógeno más frecuente. El diagnóstico se realiza
con la conjunción de evaluación de la clínica, parámetros analíticos (siendo la PCR la más
comúnmente alterada), cultivos y técnicas de imagen (siendo la RMN la prueba más rentable
en la OmA, la ecografía en la AS y la radiografía simple es importante para descartar otras
patologías). La antibioterapia empírica precoz es de gran importancia de modo a reducir el
impacto de la infección en el sistema músculo-esquelético y evitar posibles secuelas.Introdución: Nas idades pediátricas, as infeccións osteoarticulares (artrite séptica e
osteomielite aguda) poden causar complicacións e secuelas graves debido ao constante
desenvolvemento do sistema músculo-esquelético, se non se trata a tempo.
A súa clínica pode presentarse con febre, dor, limitación de mobilidade/impotencia funcional,
inchazo, calor e eritema. O diagnóstico precoz é moi importante, baseado en descubrimentos
clínicos, marcadores de técnicas de inflamación, microbioloxía e imaxe, como a resonancia
magnética e os ultrasóns.
Os nenos con IOA deberían entrar, inicialmente, para unha primeira orientación e tratamento
antibiótico intravenoso. Estas infeccións requiren un enfoque multidisciplinar no que
interveñen o cirurxián ortopédico e o pediatra, xa que normalmente a osteomielite aguda sen
complicacións resólvese coa terapia antibiótica, pero a artrite séptica normalmente require a
evacuación do líquido articular.
Obxetivos: Analizar as características epidemiolóxicas e clínicas, a xestión terapéutica e as
secuelas dos nenos admitidos no servizo pediátrico do Complexo Universitario de Vigo e
comparar estes resultados cos publicados na literatura. Actualizar o noso protocolo de atención
para poñer en práctica as últimas recomendacións con evidencias científicas.
Material e métodos: Estudo observacional, descritivo e retrospectivo de pacientes pediátricos
admitidos no servizo pediátrico do Complexo Universitario de Vigo, sendo o período de estudo
do 1 de xaneiro de 2013 ao 31 de decembro de 2018.
Resultados e discusións: Durante o período de estudo obtivéronse un total de 31 pacientes, dos
cales 18 sufriron de artrite séptica e 13 de osteomielite aguda. Observouse un predominio de
machos (74,2%) e mediana de 7 anos. En AS as articulacións máis afectadas foron o xeonllo
(61,1%) e a cadeira (16,7%) e na OmA os ósos máis afectados foron o fémur (38,5%) e o peroné
(23,1%). A história persoal máis frecuente foi a de traumatismos anteriores, feridas, infeccións
cutáneas ou presenza de corpo estraño, que totalizan o 32,3% dos pacientes.
A clínica antes do ingreso comezou no 38,7% dos casos en menos de 48 horas. A febre estaba
presente no 67,7% dos pacientes, a dor no 96,8%, a limitación da mobilidade/impotencia
funcional no 90,3%, inchazo no 80,0%, calor no 51,6% e eritema no 22,6%.
As probas analíticas máis solicitadas foron o hemograma e os reactivos de fase aguda. A PCR
foi solicitada no 100% dos pacientes ao ingreso, dos cales o 77,4% tiñan un alto nivel e só o
12,9% tiña un alto nivel a hora de alta. Tamén se solicitou o reconto de leucocitos en todos os
pacientes ao ingreso, observando que o 58,1% deles tiña leucocitose. Entre o cultivo sanguíneo
e o cultivo do fluído articular, obtivo un cultivo positivo no 48,4% dos casos eo microorganismo
máis identificado foi o Staphylococcus aureus no 53,3% deles. As técnicas de imaxe máis
utilizadas foron a radiografía simple (71,0%) e a resonancia magnética (48,4%). O tratamento
antibiótico intravenoso realizouse con cloxacilina asociada con cefalosporinas de terceira
xeración no 58,1% dos casos empíricamente e no 38,7% dos casos como tratamento definitivo.
No segundo e no terceiro lugar, empíricamente e definitivamente, foi usada a cloxacilina en
monoterapia e amoxicilina-ácido clavulánico. A nivel de terapia oral, a cefuroxima-axetilo e
cloxacilina foron as máis utilizadas, en 32,3% e 22,6% dos casos, respectivamente. Os AINES adxuvantes utilizáronse no 90,3%.
A duración media da terapia antibiótica IV foi de 14,7 días para a AS e de 16,6 días para a OmA.
O tratamento oral en casos AS tuvo unha media de 12,6 días e nos casos de OmA unha media
de 13,7 días, sendo a duración media da terapia antibiótica en total (IV+oral) de 4 semanas para
a AS e 5 semanas para a OmA. A drenaxe e a limpeza cirúrxica eran necesarias no 41,9% dos
pacientes, coa maioría dos casos de AS (84,6%). A duración media da hospitalización foi de 16
días e rexistrouse a presenza de secuelas no 3,2% (só un caso).
Conclusións: As características epidemiolóxicas e a presentación clínica son similares a outros
estudos con Staphylococcus aureus sendo o patóxeno máis frecuente. O diagnóstico faise coa
combinación de avaliación da clínica, parámetros analíticos (sendo a PCR a máis comúnmente
modificada), culturas e técnicas de imaxe (sendo a radiografia simples importante para descartar
outras patoloxías, a RMN importante na OmA e a ecografía na AS). A terapia antibiótica precoz
é moi importante para reducir o impacto da infección no sistema músculo-esquelético e as
secuelas posibles.Introduction: At pediatric ages, osteoarticular infections (septic arthritis and acute
osteomyelitis) can lead to complications and serious sequelae due to the constant development
of the musculoskeletal system, if not treated in time.
Their clinic may present with fever, pain, limitation of mobility/functional impotence, swelling,
heat and erythema. Early diagnosis is very important, based on clinical findings, markers of
inflammation, microbiology and imaging techniques, such as MRI and ultrasound.
Children with IOA should enter, initially, for a first orientation and intravenous antibiotic
treatment. These infections require a multidisciplinary approach involving the orthopedic
surgeon and the pediatrician, since uncomplicated acute osteomyelitis is usually resolved with
antibiotic therapy, but septic arthritis typically requires the evacuation of joint fluid.
Objectives: Analyze the epidemiological and clinical characteristics, therapeutic management
and sequelae of the children admitted to the pediatric service of the University Complex of
Vigo, and to compare these results with those published in the literature. Update our care
protocol, to put into practice the latest recommendations with scientific evidence.
Material and methods: Observational, descriptive and retrospective study of pediatric patients
admitted to the pediatric service of the University Complex of Vigo, being the study period
from January 1, 2013 to December 31, 2018.
Results and discussion: During the study period, a total of 31 patients were obtained, of whom
18 suffered from septic arthritis and 13 from acute osteomyelitis. A predominance of males
(74.2%) and median age of 7 years was observed. In SA the joints most affected were the knee
(61.1%) and hip (16.7%) and in the AOm the most affected bones were the femur (38.5%) and
the fibula (23,1%). The most frequent personal history was that of previous trauma, wound,
cutaneous infections or presence of foreign body, totaling 32.3% of the patients.
The clinic before admission began in 38.7% of the cases in less than 48 hours. Fever was present
in 67.7% of patients, pain in 96.8%, limitation of mobility/functional impotence in 90.3%,
swelling in 80.0%, heat in 51.6% and erythema in 22.6%.
The most requested analytical tests were the hemogram and the acute phase reactants. The PCR
was ordered in 100% of the patients at admission, 77.4% of whom had a high level and only
12.9% had a high level on discharge. The leukocyte count was requested in all patients at
admission as well, observing that 58.1% of them had leukocytosis. Between blood culture and
culture of joint fluid, positive culture was obtained in 48.4% of the cases and the most identified
microorganism was Staphylococcus aureus in 53.3% of them. The most used imaging
techniques were plain radiography (71,0%) and MRI (48.4%). The intravenous antibiotic
treatment was performed with cloxacillin associated with 3rd generation cephalosporins in
58.1% of the cases empirically and 38.7% of the cases as definitive treatment. In second and in
third place, both empirically and definitively, was used cloxacillin in monotherapy and
amoxicillin-clavulanic acid. At the level of oral therapy, cefuroxime-axetil and cloxacillin were
the most used, in 32.3% and 22.6% of cases, respectively. The adjuvant NSAIDs were used in
90.3%. The mean duration of IV antibiotic therapy was 14.7 days for the SA and 16.6 days for the
AOm. The oral treatment in SA cases had an average of 12.6 days and in cases of AOm a mean
of 13.7 days being the average duration of antibiotic therapy in total (IV+oral) of 4 weeks for
SA and 5 weeks for AOm. Surgical drainage and cleaning were necessary in 41.9% of the
patients, with the majority of cases of SA (84.6%). The mean hospitalization duration was 16
days and the presence of sequelae was registered in 3.2% (only one case).
Conclusions: The epidemiological characteristics and clinical presentation are similar to other
studies with Staphylococcus aureus being the most frequent pathogen. The diagnosis is made
with the conjunction of evaluation of the clinic, analytical parameters (being the PCR the most
commonly altered), cultures and imaging techniques (being the simple radiography important
to rule out other pathologies, MRI important in acute osteomyelitis and the ultrasound in the
SA). Early empirical antibiotic therapy is of great importance in order to reduce the impact of
the infection on the musculoskeletal system and possible sequelae
Kaizen na indústria alimentar
Estágio realizado no Instituto Kaizen e orientado pelo Engº. Tiago Mota CostaTese de mestrado integrado. Engenharia Industrial e Gestão. Faculdade de Engenharia. Universidade do Porto. 201
Monetary policy uncertainty and its impact on the real economy: empirical evidence from the Euro Area
In this paper, we construct a proxy for uncertainty that tracks monetary policy in the Euro area by text-mining thousands of newspaper articles in the press. We calibrate a nonlinear interacted vector autoregression model to study the impact of monetary policy uncertainty on the real economy and on the effectiveness of monetary policy. We find that higher uncertainty leads to a contraction in economic activity, with a higher dampening effect in uncertain times. Uncertainty also influences how strongly movements in the policy rate affect output, investment and consumption as, in uncertain times, average responses are up to three times less powerful than in tranquil times