Wskaźniki rutynowego elektrokardiogramu w ocenie żywotności mięśnia sercowego u osób z dysfunkcją lewej komory kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacji

Wstęp: W niniejszej pracy retrospektywnej ocenie poddano parametry elektrokardiogramu rutynowego w celu określenia ich korelacji z wynikiem echokardiograficznego testu dobutaminowego u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory. Materiał i metody: Badaniem objęto 16 kolejnych pacjentów (13 mężczyzn, 3 kobiety, śr. wieku 59 ± 11 lat), u których wykonano echokardiograficzną próbę dobutaminową przed kwalifikacją do zabiegów rewaskularyzacji. Badane parametry obejmowały ilościowy pomiar czasu trwania (d) i amplitudy (A) odcinków, odstępów i załamków opisujących okres depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór — odpowiednio: zespołu QRS, odstępu QT, odcinka ST i załamka T. Wyniki: Jedynie parametry opisujące zespół komorowy istotnie różnicowały chorych z dodatnim i ujemnym testem dobutaminowym. Najbardziej znamienne różnice dotyczyły średniej amplitudy zespołu QRS i sumy amplitud wszystkich zespołów komorowych. U 7 osób bez istotnej poprawy w zakresie wskaźnika zaburzeń kurczliwości lewej komory (WMSI) w teście dobutaminowym oba wymienione wskaźniki były istotnie niższe (0,79 ± 0,15 mV i 9,5 ± 1,8 mV) niż u 9 pacjentów, u których WMSI uległ poprawie o co najmniej 0,25 pkt (odpowiednio: 1,17 ± 0,25 mV i 14,0 ± 3,0 mV). Przyjęcie progu 0,9 mV dla średniej amplitudy zespołu QRS z 12 odprowadzeń EKG pozwala na zgodne przewidywanie zmiany WMSI w 13/16 przypadków (81,25%) przy czułości równej 86%, swoistości — 78%, dodatniej wartości prognostycznej — 75% i ujemnej wartości prognostycznej — 87,5%. Podobną wartość diagnostyczną obserwowano dla sumy QRS przy progu 10,5 mV i średniej połowy iloczynu czasu trwania i woltażu wszystkich zespołów QRS przy progu 525 ms × mm. Wnioski: Wybrane parametry rutynowego elektrokardiogramu korelują z wynikami echokardiograficznego testu dobutaminowego. Sugeruje to, że ich ocena pozwoli przewidywać obecność żywotnego mięśnia sercowego u chorych z niedokrwienną dysfunkcją lewej komory

Wskaźniki rutynowego elektrokardiogramu w ocenie żywotności mięśnia sercowego u osób z dysfunkcją lewej komory kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacji

Wstęp: W niniejszej pracy retrospektywnej ocenie poddano parametry elektrokardiogramu rutynowego w celu określenia ich korelacji z wynikiem echokardiograficznego testu dobutaminowego u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory. Materiał i metody: Badaniem objęto 16 kolejnych pacjentów (13 mężczyzn, 3 kobiety, śr. wieku 59 ± 11 lat), u których wykonano echokardiograficzną próbę dobutaminową przed kwalifikacją do zabiegów rewaskularyzacji. Badane parametry obejmowały ilościowy pomiar czasu trwania (d) i amplitudy (A) odcinków, odstępów i załamków opisujących okres depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór — odpowiednio: zespołu QRS, odstępu QT, odcinka ST i załamka T. Wyniki: Jedynie parametry opisujące zespół komorowy istotnie różnicowały chorych z dodatnim i ujemnym testem dobutaminowym. Najbardziej znamienne różnice dotyczyły średniej amplitudy zespołu QRS i sumy amplitud wszystkich zespołów komorowych. U 7 osób bez istotnej poprawy w zakresie wskaźnika zaburzeń kurczliwości lewej komory (WMSI) w teście dobutaminowym oba wymienione wskaźniki były istotnie niższe (0,79 ± 0,15 mV i 9,5 ± 1,8 mV) niż u 9 pacjentów, u których WMSI uległ poprawie o co najmniej 0,25 pkt (odpowiednio: 1,17 ± 0,25 mV i 14,0 ± 3,0 mV). Przyjęcie progu 0,9 mV dla średniej amplitudy zespołu QRS z 12 odprowadzeń EKG pozwala na zgodne przewidywanie zmiany WMSI w 13/16 przypadków (81,25%) przy czułości równej 86%, swoistości — 78%, dodatniej wartości prognostycznej — 75% i ujemnej wartości prognostycznej — 87,5%. Podobną wartość diagnostyczną obserwowano dla sumy QRS przy progu 10,5 mV i średniej połowy iloczynu czasu trwania i woltażu wszystkich zespołów QRS przy progu 525 ms × mm. Wnioski: Wybrane parametry rutynowego elektrokardiogramu korelują z wynikami echokardiograficznego testu dobutaminowego. Sugeruje to, że ich ocena pozwoli przewidywać obecność żywotnego mięśnia sercowego u chorych z niedokrwienną dysfunkcją lewej komory

Aktywacja układu kinin i pobudzenie proliferacji komórek śródbłonka naczyniowego u pacjentów z wielopoziomową miażdżycą poddanych operacyjnemu leczeniu tętniaka aorty brzusznej

Background. Cellular proliferation plays an important role in the formation of neointima in the setting of coronary artery disease (CAD). Increased expression and acetylation of the H3 histone may be one of the pivotal factors in this process. The inflammatory response in acute coronary syndrome is associated with activation of the kininogen leading to increased production of bradykinin and expression of its receptors. The goal of our study was to evaluate the expression of mRNA for bradykinin BR1 and BR2 receptors, kallistatin (inhibitor of kallikrein) and H3 histone in samples of aortic intima in patients with generalized atherosclerosis operated on abdominal aortic aneurysms. Material and methods. Fifty one patients (age 63.0 &plusmn; 6.7 years) were enrolled. The total mRNA was isolated from tissue samples removed during surgical repair of aortic aneurysms. Quantitative RT-PCR technique was used to analyze the expression of mRNA for BR1, BR2, kallistatin and H3 histone. The results are expressed as the concentration of mRNA for the tested genes per 1 &#956;g of total mRNA (tmRNA). The expression of &#946;-actin gene was used as the control. Results. In all tissue samples, the expression of mRNA for BR1 and BR2 receptors was found. Subsequently, based on the relative level of expression, patients were divided into two groups: I - expression of BR2 < BR1 (n = 31) and II - BR2 > BR1 (n = 20). In group I, the mean number of BR1 mRNA copies was 3325 &plusmn; 754/ug tmRNA and in group II 2426 &plusmn; 267/ug tmRNA (p = NS). The mean number of BR2 copies was 818 &plusmn; 131/ug tmRNA in group I and 4021 &plusmn; 456/ug tmRNA in group II (p < 0.001). In group II there was also a higher number of mRNA copies for kallistatin (3634 &plusmn; 204 vs 1198 &plusmn; 968/ug tmRNA; p < 0.0001) and H3 histone (7795 &plusmn; 532 vs 3869 &plusmn; 366/ug tmRNA; p = 0.0063) in comparison to group I. The expression of gene encoding for &#946;-actin was comparable in both groups. A positive correlation between the ratio of BR1/BR2 mRNA copies and number of mRNA copies for kallistatin (r = 0.6571; p < 0.001) and H3 histone (r = 0.3519; p = 0.0131) was found. Conclusion. In tissue samples of aortic intima of patients with generalized atherosclerosis and aortic aneurysm the increased expression of bradykinin BR2 receptor is associated with the higher expression of kallistatin and H3 histone genes.Wstęp. Podstawowe znaczenie w etiopatogenezie i rozwoju miażdżycy odgrywa upośledzenie czynności śródbłonka naczyniowego. Aktywacja kininogenezy w odpowiedzi na czynnik zapalny powoduje wzrost produkcji bradykininy j jej metabolitów, co w konsekwencji prowadzi do nasilenia miejscowego procesu zapalnego. Aktywność proliferacyjną komórek śródbłonka ocenia się na podstawie ekspresji genów kodujących białka histonowe. Celem pracy była ocena ekspresji genów kodujących mRNA receptora bradykininowego BR1 i BR2 oraz kalistatyny i histonu H3 w ścianie aorty u pacjentów z wielopoziomową miażdżycą, leczonych operacyjnie z powodu tętniaka aorty brzusznej. Materiał i metody. Do badania włączono 51 osób (średni wiek 63,9 &plusmn; 6,7 roku) operowanych z powodu tętniaka aorty brzusznej. Materiałem badanym były fragmenty tętniaków aorty brzusznej wycinane w trakcie zabiegu operacyjnego, z których izolowano mRNA do dalszych badań genetycznych z wykorzystaniem reakcji QRT-PCR. Wszystkie wyniki porównywano z aktywnością transkrypcyjną genu dla &#946;-aktyny stanowiącą kontrolę endogenną. Stężenie mRNA badanych genów przedstawiano w przeliczeniu na 1 &#956;g RNA. Wyniki. We wszystkich badanych fragmentach tętniaków aorty stwierdzono obecność obu receptorów BR1 i BR2 w błonie wewnętrznej naczynia. Średnia liczba kopii mRNA BR2 w całej grupie badanej wynosiła 2721 &plusmn; 980, a BR1 - 3040 &plusmn; 449. Następnie w zależności od stosunku liczby kopii mRNA BR2 do BR1 pacjentów podzielono na dwie grupy: I (31 osób) - BR2:BR1 1,0. Średnia liczba kopii mRNA receptora BR2 w grupie I wynosiła 818 &plusmn; 131, a w grupie II - 4021 &plusmn; 456 (p < 0,001). Średnia liczba kopii mRNA receptora BR1 w grupie I wynosiła 3325 &plusmn; 754, a w grupie II -2426 &plusmn; 267 (NS). Średnia liczba kopii mRNA kalistatyny w grupie I wynosiła 1198 &plusmn; 968, a w grupie II - 3634 &plusmn; 204 (p < 0.0001), zaś histonu H3: w grupie I - 3869 &plusmn; 366, a w grupie II - 7795 &plusmn; 532 (p = 0.0063). Średnie stężenie genu &#946;-aktyny nie różniło się istotnie pomiędzy grupami i wynosiło: grupie I - 11 944 &plusmn; &plusmn; 6463, a w grupie II - 13 710 &plusmn; 1010. Ponadto stwierdzono dodatnią korelację między stosunkiem liczby kopii mRNA genów BR2 do BR1 a liczbą kopii mRNA genu kalistatyny (r = 0,6571; p < 0,001) oraz histonu H3 (r = 0,3519; p = 0,0131). Wnioski. W śródbłonku naczyniowym fragmentów tętniaków aorty brzusznej zaobserwowano obecność obu receptorów bradykininowych BR1 i BR2. Zwiększeniu aktywności proliferacyjnej komórek śróbłonka naczyniowego ściany aorty towarzyszy wzrost ekspresji receptora bradykininowego BR2. Aktywacja kininogenezy i wzrost stężenia kalistatyny są istotnie większe w przypadku zwiększenia ekspresji receptora BR2 w porównaniu z BR1

Cytomegalovirus infection in acute myocardial infarction. Is there a causative relationship?

Background: Cytomegalovirus (CMV) infection has been suggested to play an important role in the pathogenesis of atherosclerosis. Whether CMV may be involved in the development of acute myocardial infarction (MI) has not yet been established.Aim: To asses the prevalence of active or latent CMV infection in patients with angina or acute MI.Methods: The study group consisted of 158 subjects divided into three groups: group I - 70 patients (49 males, mean age 57.1&#177;10.4 years) with acute MI, group II - 40 patients (21 males, mean age 59.1&#177;7.9 years) with stable angina, and group III - 48 healthy controls (18 males, mean age 54.9&#177;12.1 years). Anti-CMV IgM and IgG antibody titre in blood serum was measured in all subjects. In those in whom anti-CMV antibodies were present, quantitative polimerase chain reaction (Q-PCR) was performed in order to detect DNA of CMV in peripheral blood mono-nuclear cells (PBMC) and in serum.Results: Anti-CMV IgM antibodies were not detected in any of the subjects. A positive result of anti-CMV IgG test was present in 60 (85.7%) patients from group I, 34 (85%) patients from group II, and 15 (31.5%) control subjects. The mean IgG antibody concentration was 72.2&#177;13.6 aU/ml, 74.23&#177;12.8 aU/ml and 19.57&#177;3.56 aU/ml, respectively (