290. Trudności w diagnostyce obrazowej chorych na nowotwory masywu szczękowositowego i podstawy czaszki leczonych w sposób skojarzony z rekonstrukcją chirurgiczną

W nowoczesnym leczeniu skojarzonym nowotworów głowy i szyi (ngisz) szczególnej wagi nabiera diagnostyka obrazowa, prowadzona przede wszystkim w oparciu o tomografię komputerową oraz badania rezonansu magnetycznego. Nowotwory masywu szczękowo-sitowego oraz podstawy czaszki często rozpoznawane są w stadium zaawansowanym, które wymaga leczenia skojarzonego. Takie leczenie ngisz jest długotrwałe, a badania obrazowe wykonywane są na zlecenie klinicystów, kierujących się różnymi bezpośrednimi przyczynami. W tej sytuacji znaczenia nabiera nie tylko precyzja samego badania obrazowego, ale także znajomość przebiegu leczenia i jego efektów klinicznych. Na przykładzie przypadku chorego na mięsaka dołu skrzydłowo-podniebiennego przedstawiono trudności radiodiagnostyki przebiegu leczenia skojarzonego ngisz. Chorego, w wieku 18 lat, operowano poza IO w Gliwicach z powodu guza okolicy lewego policzka. Usunięto guz średnicy 5 cm, który w badaniu histopatologicznym rozpoznano jako rhabdomyosarcoma pleomorficum. Po 3 miesiącach od zabiegu chorego konsultowano w I O, gdzie w aktualnych badaniach obrazowych (TK i MR) rozpoznano guza umiejscowionego w lewym dole podskroniowym i skrzydłowo-podniebiennym, wykraczającego poza ich granice – do lewego oczodołu oraz do nad i podjarzmowej części przestrzeni żwaczy. Na nieoperacyjność guza wskazywały jedynie wyniki wspomnianych badań obrazowych. Chorego poddano jednoczesnej chemio-radioterapii trwającej około 6 miesięcy. Uzyskano częściową regresję guza przemawiającą za jego „resekcyjnością”, stwierdzoną na podstawie obydwu kolejnych badań obrazowych. Zabieg przeprowadzono w sposób makroskopowo radykalny z wątpliwym marginesem mikroskopowym. Ubytek zaopatrzono preparatem mięśnia prostego brzucha na zespoleniu mikronaczyniowym. W czwartej dobie po zabiegu wykonano badanie MR. Z powodu nieznajomości celu badania radiolog zasugerował obecność guza w loży pooperacyjnej, w którym po konfrontacji rozpoznano wolny, dobrze unaczyniony płat (w rzeczywistości chodziło właśnie o ocenę jego unaczynienia). Powyższy przykład wskazuje na konieczność zespołowego traktowania wszystkich elementów diagnostyki obrazowej ngisz, a zwłaszcza na znajomość szczegółów leczenia. To w analogii do patomorfologii nowotworów rodzi potrzebę ich „radiokliniki”

88/Ocena ryzyka popromiennej osteoporozy kręgosłupa szyjnego u chorych na raka rejonu głowy i szyi – doniesienie wstępne

Cel pracyZbadanie ryzyka wystąpienia popromiennej osteoporozy kręgosłupa u chorych na raka gardła i krtani poddanych radykalnemu leczeniu promieniami za pomocą pomiaru gęstości trzonów kręgów szyjnych w rutynowej tomografii komputerowej. Odległym celem pracy jest identyfikacja chorych, u których będzie zachodziła konieczność profilaktyki lub leczenia osteoporozy po zakończeniu leczenia onkologicznego.Materiał i metodaAnalizowano grupę 12 pacjentów (9 mężczyzn i 3 kobiety) chorych na raka gardła środkowego – 7, górnego – 1, dolnego – 1 i krtani – 3. Mediana wieku wynosiła 50 lat. U wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia wykonano diagnostyczną spiralną tomografię komputerową z zastosowaniem warstw o grubości 1mm obejmującąwszystkie piętra gardła i krtani oraz szyję, w której poza diagnostyką nowotworową dokonano pomiaru densyjności trzonów kręgów objętych anatomicznym zakresem badania. Następnie chorych napromieniano w sposób radykalny z zastosowaniem techniki konformalnej (7 pacjentów) oraz IMRT (5 pacjentów). Przedział dawek całkowitychpodanych w objętości GTV wynosił 68.4–79 Gy. Na podstawie analizy rozkładu dawki promieniowania w wirtualnym indywidualnym fantomie pacjenta z systemu planowania leczenia dokonano pomiarów dawek w trzonach kręgów w miejscu przypadającej dawki maksymalnej. Wokresie do 1 miesiąca od zakończenia leczenia promieniami u wszystkich chorych ponownie wykonano kontrolną tomografię komputerową z zastosowaniem takich samych warunków badania jak poprzednio. Dokonano pomiaru densyjności kości w miejscach dawek maksymalnych i porównano otrzymane wartości z danymi sprzed leczenia.WynikiBezpośrednio po zakończeniu radioterapii zaobserwowano spadek gęstość tkanki kostnej trzonów kręgów mieszczący się w przedziale 3–50%, wynoszący średnio 22.5%.WnioskiPrzeprowadzone badanie dotyczy grupy pilotowej. Otrzymane wyniki wstępnie wskazują na wysokie ryzyko rozwoju osteoporozy tkanki kostnej w obszarze napromienianym. U wszystkich powyższych chorych, u których uzyska się trwałą regresję procesu nowotworowego, zostanąwykonane kolejne badania densyjnosci po upływie 12–24 miesięcy

Surgical Management of Crohn Disease in Children: Guidelines From the Paediatric IBD Porto Group of ESPGHAN

The incidence of Crohn disease (CD) has been increasing and surgery needs to be contemplated in a substantial number of cases. The relevant advent of biological treatment has changed but not eliminated the need for surgery in many patients. Despite previous publications on the indications for surgery in CD, there was a need for a comprehensive review of existing evidence on the role of elective surgery and options in pediatric patients affected with CD. We present an expert opinion and critical review of the literature to provide evidence-based guidance to manage these patients. Indications, surgical options, risk factors, and medications in pre-and perioperative period are reviewed in the light of available evidence. Risks and benefits of surgical options are addressed. An algorithm is proposed for the management of postsurgery monitoring, timing for follow-up endoscopy, and treatment options

Effect of order of exercise intensity upon cardiorespiratory, metabolic, and perceptual responses during exercise of mixed intensity

BACKGROUND: Inflammatory bowel disease-unclassified (IBD-U) is diagnosed in approximately 10% of pediatric and adolescent onset IBD patients. The EUROKIDS registry (2004) initiated by the Porto IBD working group of ESPGHAN prospectively monitors diagnostic workup of newly diagnosed pediatric and adolescent onset IBD patients. We aimed to describe diagnostic workup, phenotype, and change of diagnosis over time in pediatric IBD-U patients. METHODS: Data were collected on children from 52 centers across 20 European countries and Israel, diagnosed with IBD from May 2005 through November 2013. Full endoscopy plus small bowel radiology was considered complete diagnostic workup. Participating centers reporting IBD-U patients were queried in 2014 for follow-up data. RESULTS: IBD-U was the provisional first diagnosis in 265 of 3461 children (7.7%) (91/158 [58%] with pancolitis; 140 [53%] male), diagnosed more frequently under the age of 10 (median age 12.3 years, 89 [34%] under 10 years). Half (48%) had undergone complete diagnostic workup. Lack of small bowel radiology was the prevailing reason for incomplete workup. As a result of reinvestigations (endoscopy in 54%, radiology in 38%) during a median follow-up of 5.7 years (interquartile range, 2.5-7.8), a change in diagnosis from IBD-U to Crohn's disease (12%) or ulcerative colitis (20%) was reported. CONCLUSIONS: Only half of patients reported as IBD-U in EUROKIDS had undergone complete diagnostic workup. Follow-up with reinvestigations resulted in a reduction of IBD-U rate to 5.6%. A diagnosis of IBD-U becomes less likely in case of complete diagnostic workup. Implementation of clear diagnostic criteria will further reduce the rate of IBD-U in the future