The Future of Space Activities and Preservation on Mars: A Preliminary Policy Delphi Study

A 'planetary park' system has been suggested as a way for Mars to 'preserve' land for a multitude of purposes. These parks would represent a diverse portion of martian terrain and would be regulated to minimize human contamination and prevent excess human intervention. Such a planetary parks concept could also appeal to corporate interests as a compromise between protecting environmental interests and allowing private use of resources on Mars. This empirical study aims to help advance the core discussion of the interplay between future space activities and future preservation plans on Mars. Specifically, this work uses a particular strategic foresight method, the Policy Delphi, as a means to reveal positions on that issue and to explore alternative policy options in advance, through the collective judgment of a panel of experts. It should be noted that the goal was not strictly to promote consensus regarding the topic of interest, but to encourage structured dialogue. Consequently, the stable consensus achieved in specific areas indicated that the panel of experts foresees international cooperation on matters related to preservation plans for Mars, which, in turn, will enhance the overall international space governance. Furthermore, the panel foresees the inclusion of varying actors, both state and non-state ones, in the development of a preservation framework for Mars, especially on a national level. To this end, the panel endorses the inclusion of a diversity of values to be protected via the aforementioned framework, and suggests the advancement of broad global dialogue on this matter including academic, industrial, governmental, and public actors. The preliminary insights revealed in this work may inform relevant international discussions towards the formulation of proactive policies that will contribute to the environmental governance of future activities on Mars.Comment: Accepted by Advances in Space Researc

2.A. Aliens as Monsters

The inevitability of dangerous and unpleasant aliens / Andrew Kennedy This paper examines factors of growth to contradict the rationale behind the fear that an alien civilization will be aggressive innately or situationally on contact, and that, as a consequence, Humans should not initiate communication or interaction with ETIs. It considers that such fears seem to be echoes of ancient religious dualistic notions of evil counterparties to a good Creator, also to be found in current speculations about our universe as a simulation, and are not a logical result of our knowledge of galactic structure, interstellar distances and the results of growth. This paper considers the likelihood of the existence of predatory civilizations by examining planetary populations and solar system uniqueness and it examines the game theory application to contact with a civilization forced into predatory behavior by resource needs, otherwise known as the ‘Dark Forest’ scenario, to show that outcomes of such a type are false Nash equilibriums and unlikely to represent an actual strategy of civilizations in the galaxy. The paper considers that the limitations of growth combined with interstellar distances cannot make predatory behavior dominant in the galaxy and that attaining a Kardashev type II civilization, whether it exploits the energy sources of a star or a black hole, implies an end to a civilizations’ expansion through the galaxy. The paper examines more probable parameters of contact than aggression arising out of growth and expansion, including simulation scenarios, and concludes that no alien civilisation can advance through the galaxy without some factors of mutual accord with other civilizations. Monster theory and ETL / George ProfitiliotisThe discovery of alien life was already recognized by the World Economic Forum as an “X Factor”, i.e. an emerging global risk of possible future importance with unknown consequences, by as early as 2013. Because of its “wild card” nature, i.e. its perceived low probability of occurrence but its potentially high impact in case of occurrence, the event of the discovery of extraterrestrial life has been interrogated ex ante in the literature from various conceptual perspectives, in an effort to elucidate its potential consequences. Monster theory might offer a new lens for examination which might help reveal assumptions and cognitive frames that humans might deploy when imagining and contemplating on extraterrestrial life. Contemporary monster theory is an international endeavor that transgresses categorical boundaries and spreads into different academic disciplines, in order to shed light on the means through which various subjects become “monsterized” and on the implications of this process. To this end, contemporary monster theory focuses on images of and narratives involving “monsters”, both human and nonhuman, to study through them the people and cultures that generate them. This work will explore how, if at all, can monster-theoretical approaches, such as Cohen’s essay “Monster Culture (Seven Theses)”, be applied to monstrous conceptualizations of extraterrestrial life. By investigating the applicability of monster theory to the case of extraterrestrial life, novel conceptual avenues might emerge that could inform new anticipatory approaches to preparing for and managing the discovery of extraterrestrial life with a more diverse assemblage of theoretical tools and methods

Αποτίμηση του Οφέλους μιας Εθνικής Πολιτικής Προστασίας των Πλανητών μεταξύ Γης και Άρη, υπό το πρίσμα των Αναδυόμενων Ιδιωτικών Πρωτοβουλιών για το Διάστημα.

Η εμφάνιση αναδυόμενων ιδιωτικών πρωτοβουλιών στον τομέα τού διαστήματος έχει αρχίσει να επεκτείνει τα όρια της διαστημικής βιομηχανίας, χάρη σε τεχνολογικές καινοτομίες που σύντομα θα μπορούν να διευκολύνουν σημαντικά την ανάπτυξη πρωτοποριακών τομέων που είχαν παραμεληθεί στο παρελθόν, όπως είναι, για παράδειγμα, η επιστημονική έρευνα στο διάστημα, η εξερεύνηση του διαστήματος, η αξιοποίηση των πόρων τού διαστήματος και η ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα. Οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες θεωρούνται πλέον καίριος παράγοντας ανάπτυξης για την επέκταση της ανθρώπινης παρουσίας από τη Χαμηλή Περίγεια Τροχιά προς τη Σελήνη και τον Άρη. Η δραστηριοποίηση ιδιωτικών εταιρειών στη Σελήνη έχει ήδη δρομολογηθεί και θα πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον, ενώ ο Άρης φαίνεται να αποτελεί τον επιθυμητό μακροπρόθεσμο στόχο ορισμένων εξ αυτών, ιδιαίτερα εκείνων που ενδιαφέρονται να εδραιώσουν την ανθρώπινη παρουσία σε τροχιά γύρω από αυτόν και στην επιφάνειά του. Αυτές οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες στους νέους τομείς τής διαστημικής βιομηχανίας αναμένεται να φέρουν στο προσκήνιο σημαντικά ζητήματα πολιτικής, ιδιαίτερα στην περίπτωση των αποστολών στον πλανήτη Άρη, στην εξερεύνηση του οποίου έχουν γίνει πολύ σημαντικές κρατικές επενδύσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Άρης είναι ένας πλανήτης τού ηλιακού μας συστήματος ο οποίος έχει κρατήσει για αρκετές δεκαετίες τεταμένο το επιστημονικό ενδιαφέρον για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής εκεί. Εντούτοις, παρά το πλήθος των σχετικών ερευνητικών αποστολών και τα σημαντικά πορίσματα που έχουν ως τώρα προέλθει από αυτές, η εξερεύνησή του, και δη η εξερεύνηση συγκεκριμένων περιοχών στις οποίες οι γήινοι οργανισμοί θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν και οι οποίες διαθέτουν μεγάλη πιθανότητα να φιλοξενούν αρειανές μορφές ζωής αυτήν τη στιγμή, προαπαιτεί την αυστηρή τήρηση ορισμένων τεχνικών προδιαγραφών που αφορούν στην «Προστασία των Πλανητών». Με τον όρο «Προστασία των Πλανητών» (Planetary Protection) αναφέρεται το σύνολο των μέτρων, των πολιτικών, των πρακτικών και των τεχνικών που αποσκοπούν στην αποφυγή τής επιμόλυνσης των ουρανίων σωμάτων με βιολογικό υλικό από τη Γη, αλλά και στην αποφυγή τής επιμόλυνσης της βιόσφαιρας της Γης με πιθανό εξωγήινο βιολογικό υλικό. Η επιμόλυνση των ουρανίων σωμάτων με βιολογικό υλικό από τη Γη ονομάζεται «ευθεία επιμόλυνση» (forward contamination), ενώ η επιμόλυνση της γήινης βιόσφαιρας με πιθανό εξωγήινο βιολογικό υλικό ονομάζεται «αντίστροφη επιμόλυνση» (backward contamination). Το σύνολο των διεθνώς αποδεκτών κατευθυντήριων οδηγιών για την τήρηση των μέτρων Προστασίας των Πλανητών αποτυπώνεται αναλυτικά στη σχετική «Πολιτική Προστασίας των Πλανητών» που διατηρεί ο επιστημονικός οργανισμός COSPAR (Committee On Space Research) του International Council for Science, η ισχύς τής οποίας αντλείται κατά βάση από το διεθνές δίκαιο και συγκεκριμένα από τη Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το Εξωατμοσφαιρικό Διάστημα του 1967. Σύμφωνα με αυτήν, τα Κράτη Μέλη επωμίζονται σε εθνικό επίπεδο την ευθύνη τής ευθυγράμμισης με τις προτροπές τής διεθνούς Συνθήκης και της εγκαθίδρυσης των κατάλληλων διαδικασιών για την έγκριση και τη διαρκή επίβλεψη των δραστηριοτήτων ακόμη και των μη κρατικών φορέων τους. Οι περιπτώσεις των αποστολών στον Άρη, συγκεκριμένα, έχουν λάβει ειδική αντιμετώπιση στην Πολιτική Προστασίας των Πλανητών τού COSPAR, καθώς το επιστημονικό ενδιαφέρον για την αστροβιολογική του εξερεύνηση είναι σημαντικό. Οι αποστολές διαστημοσυσκευών με προορισμό τους τον Άρη αντιμετωπίζονται από αυτήν την Πολιτική με αυστηρότητα, γι’ αυτό και εντάσσονται σε υποκατηγορίες ειδικής αντιμετώπισης. Ωστόσο, οι αποστολές που αποτελούν τη μεγαλύτερη πρόκληση για το συνολικό εγχείρημα της Προστασίας των Πλανητών στην περίπτωση του Άρη είναι εκείνες που περιλαμβάνουν ανθρώπινο πλήρωμα. Αυτήν τη στιγμή, δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη ένα συνολικό πρωτόκολλο για επανδρωμένες αποστολές στον Άρη που να καλύπτει όλα τα ζητήματα Προστασίας των Πλανητών, ενώ δίνεται η υψηλότερη προτεραιότητα Προστασίας των Πλανητών στην προστασία τής Γης από πιθανή αντίστροφη επιμόλυνση. Στην περίπτωση των ιδιωτικών εγχειρημάτων επιστημονικής έρευνας στο διάστημα, εξερεύνησης του διαστήματος, αξιοποίησης των πόρων τού διαστήματος και ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα φαίνεται να εμφανίζεται μία σύγκλιση σημαντικών ερευνητικών κενών που σχετίζονται με την αδυναμία επιβολής τού διεθνούς δικαίου παρά μόνο μέσω ενσωμάτωσης των προτροπών του στο εθνικό δίκαιο κάθε κράτους, με την ανάπτυξη και την εφαρμογή μέτρων Προστασίας των Πλανητών για επανδρωμένες αποστολές και με την αποφυγή τής αντίστροφης επιμόλυνσης, γεγονός που δημιουργεί μεγάλη αβεβαιότητα σε επίπεδο πολιτικής. Προκειμένου να γίνει μια προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της αβεβαιότητας σε επίπεδο πολιτικής, η παρούσα διδακτορική διατριβή εισήγαγε για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία μια προσέγγιση Οικονομικών τού Περιβάλλοντος στα προβλήματα Προστασίας των Πλανητών, ιδιαίτερα μεταξύ Γης και Άρη, που δύνανται να ανακύψουν στο μέλλον εξαιτίας τής δραστηριοποίησης ιδιωτικών εταιρειών σε νέους τομείς τής διαστημικής βιομηχανίας. Συγκεκριμένα, η προτεινόμενη προσέγγιση θεμελιώθηκε σε θεωρητικές οριοθετήσεις τού ζητήματος της ευθείας επιμόλυνσης και του ζητήματος της αντίστροφης επιμόλυνσης ως προβλημάτων Οικονομικών τού Περιβάλλοντος, αλλά και σε βέλτιστες πρακτικές για την ορθή διεξαγωγή μιας πρωτότυπης εμπειρικής έρευνας με τη χρήση μιας παγιωμένης μεθόδου Οικονομικών τού Περιβάλλοντος, της Μεθόδου Υποθετικής Αξιολόγησης (CVM). Αυτή η εμπειρική εφαρμογή επικεντρώθηκε στην εκ των προτέρων αποτίμηση του εξωτερικού οφέλους -δηλαδή της Ολικής Οικονομικής Αξίας- μιας εθνικής πολιτικής για την αποφυγή τής ευθείας και της αντίστροφης επιμόλυνσης μεταξύ Γης και Άρη που θα μπορούσε να προκληθεί εξαιτίας των μελλοντικών ιδιωτικών αποστολών, για την περίπτωση της Ελλάδας. Δηλαδή, η εμπειρική έρευνα επιχείρησε να αποτιμήσει την αξία μιας υποθετικής πολιτικής που θα αποσκοπεί στην αποφυγή τής επιδείνωσης της ποιότητας του αγαθού τής «διαπλανητικής βιολογικής απομόνωσης μεταξύ Γης και Άρη». Τα αποτελέσματα αυτής της εμπειρικής εφαρμογής έδειξαν πως μόνο το 14,29% των ερωτηθέντων προσδίδει πραγματικά μηδενική αξία στην υιοθέτηση μιας τέτοιας εθνικής πολιτικής. Το 48,26% των ερωτηθέντων είναι πρόθυμο να πληρώσει για την υιοθέτηση αυτής της πολιτικής, ενώ το 37,45% αντιστέκεται σε αυτήν την πολιτική εξαιτίας άρνησης διαμαρτυρίας. Με τη χρήση τριών στατιστικών προσεγγίσεων, η μέση τιμή τού ποσού προθυμίας πληρωμής για την υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής εκτιμήθηκε από τα δεδομένα ως 14,77€, ως 18,21€ και ως 23,84€, ενώ η διάμεσος εκτιμήθηκε ως 0€ και στις τρεις περιπτώσεις. Αντίστοιχα, η ετήσια Ολική Οικονομική Αξία για το σύνολο του ευρύτερου πληθυσμού υπολογίστηκε ως 131.839.398€, ως 162.545.392€ και ως 212.799.678€, ενώ υπολογίστηκε για κάθε περίπτωση και η Παρούσα Αξία προεξοφλημένη για μια δεκαετία ως 1.068.930.329€, ως 1.317.889.051€ και ως 1.725.341.844€. Επιπλέον, η περιγραφική ανάλυση και ο έλεγχος συνάφειας των ερωτήσεων του ερωτηματολογίου τής έρευνας υπέδειξαν τα εξής. Η στάση τής πλειοψηφίας των ερωτηθέντων απέναντι στη δραστηριοποίηση ιδιωτικών εταιρειών σε νέους τομείς τής βιομηχανίας τού διαστήματος είναι θετική, τόσο γενικά όσο και ειδικότερα στην περίπτωση των ιδιωτικών εγκαταστάσεων στην Ελλάδα, είτε για αποστολές από τη Γη προς τον Άρη είτε για επιστροφές από τον Άρη προς τη Γη, γεγονός το οποίο υποδεικνύει πως δεν υπάρχει κάποια αντιληφθείσα σημαντική διαφοροποίηση αυτών των εγκαταστάσεων με βάση, για παράδειγμα, την επικινδυνότητά τους κατά την κρίση των ερωτηθέντων. Σημαντικός παράγοντας στη θετική στάση των ερωτηθέντων απέναντι σε αυτά τα ιδιωτικά εγχειρήματα είναι η εμπιστοσύνη τους προς τις ιδιωτικές εταιρείες για την τήρηση της Προστασίας των Πλανητών, ενώ ειδικά στην περίπτωση των ιδιωτικών εγκαταστάσεων στην Ελλάδα για επιστροφές από τον Άρη στη Γη σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η αποδοχή από τους ερωτηθέντες τής επάρκειας των γνώσεων των επιστημόνων διεθνώς για την αντίστροφη επιμόλυνση. Αυτή η θετική στάση των ερωτηθέντων προς τα ιδιωτικά εγχειρήματα υπό τον όρο, όμως, τής τήρησης της Προστασίας των Πλανητών και με την προϋπόθεση της επάρκειας των επιστημονικών γνώσεων ειδικά για την προστασία τής Γης πηγάζει από λογικά κίνητρα: οι ερωτηθέντες αντιλαμβάνονται την ύπαρξη οφελών που δύνανται να προκύψουν τόσο από την προστασία τού Άρη όσο και από την προστασία τής Γης. Μάλιστα, ένα σημαντικό ποσοστό εξ αυτών είναι πρόθυμο να πληρώσει για την υιοθέτηση επιπρόσθετων μέτρων που θα εξασφαλίσουν τη λειτουργία των ιδιωτικών εγχειρημάτων με τρόπο που να τηρείται η Προστασία των Πλανητών. Τόσο η θεωρητική προσέγγιση όσο και η πρακτική εφαρμογή επιχειρήθηκαν για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας και το σχετικό ερωτηματολόγιο που κατασκευάστηκε εκ του μηδενός για τις ανάγκες της αναμένεται να αποτελέσουν καίρια εργαλεία σε διεθνές επίπεδο και να υποστηρίξουν τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για τη χάραξη νέων πολιτικών Προστασίας των Πλανητών μέσω της αναπαραγωγής αυτής της εφαρμογής και για τις περιπτώσεις άλλων κρατών

The SETI Post-Detection Hub: Preparing for Discovery

This paper introduces the SETI Post-Detection Hub, which was officially launched at the University of St Andrews in 2022. Its purpose is to explore and develop serious and integrated approaches in preparation for a potential discovery event in the Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI) - that is, we consider the management of the consequences of a successful SETI detection of extraterrestrial life or culture. We consider possibilities for the research community (across SETI and wider) to support a broader and more comprehensive engagement with post-detection issues. The Hub recognises the necessity of research that cuts across University and institutional boundaries. From the outset, we will weave together insights from diverse fields, including governance and the humanities. The paper aims to outline the Hub’s origins, motivations, and initial undertakings, as well as the rationale for such an endeavour

The SETI Post-Detection Hub: Preparing for Discovery

This paper introduces the SETI Post-Detection Hub, which was officially launched at the University of St Andrews in 2022. Its purpose is to explore and develop serious and integrated approaches in preparation for a potential discovery event in the Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI) - that is, we consider the management of the consequences of a successful SETI detection of extraterrestrial life or culture. We consider possibilities for the research community (across SETI and wider) to support a broader and more comprehensive engagement with post-detection issues. The Hub recognises the necessity of research that cuts across University and institutional boundaries. From the outset, we will weave together insights from diverse fields, including governance and the humanities. The paper aims to outline the Hub’s origins, motivations, and initial undertakings, as well as the rationale for such an endeavour

Santorini volcano as a potential Martian analogue: the Balos Cove Basalts

Summarization: The interpretation of geologic processes on Mars from sparse meteorite, remote sensing and rover data is influenced by knowledge gained from well-characterized terrestrial analogues. This calls for detailed study of candidate terrestrial analogues and comparison of their observable features to those encountered on the surface of Mars. We evaluated the mineralogical, geochemical, and physical properties of the Balos cove basalts (BCB) from the island of Santorini and compared them to Martian meteorites, Mars rover surface measurements, and other verified Martian analogues obtained from the International Space Analogue Rockstore (ISAR). Twenty rock samples were collected from the Balos cove area based on their freshness, integrity, and basaltic appearance in the field. Optical microscopy of BCB revealed a pilotaxitic to trachytic texture, with olivine and clinopyroxene phenocrysts in a fine groundmass of olivine, clinopyroxene, plagioclase, magnetite, and devitrified glass. All major minerals show normal zoning, including calcic plagioclase (An 78–85 at the core and An 60–76 at the rim), augite (En 36-48 Wo 41-44 Fs 11–21 ), and olivine (Fo 74–88 ). The dominant bands in the infrared-attenuated total reflectance (IR-ATR) spectra from BCB can be assigned to olivine (~875 cm −1 ), calcic plagioclase (~1130 cm −1 ), and augite (~970 cm −1 ). The whole-rock chemical compositions and mineralogy of the BCB are similar to published analyses of typical olivine-phyric shergottites and basalts and basaltic materials analyzed in Gusev and Gale craters on Mars. BCB porosity is in the range of 7–15% and is similar to the porosities of the ISAR samples. Although no terrestrial rock is ever a perfect match to Martian compositions, the differences in mineralogy and geochemistry between BCB and some classes of Martian samples are relatively subtle and the basalts of Santorini are as close a match as other accepted Mars basalt analogues. The Santorini site offers excellent field logistics that, together with the petrology of the outcrop, makes it a valuable locality for testing and calibration deployments, field training, and other activities related to current and future Mars exploration.Παρουσιάστηκε στο: Icaru

Planetary Protection Knowledge Gaps and Enabling Science for Human Mars Missions

In the coming decade, as we prepare for the first mission to Mars with a human crew, we have a continuing obligation to protect the integrity of scientific investigations at Mars. In particular, it is unlikely that the search for life on Mars will be completed by the time the first crew systems arrive at the martian surface. Indeed, some consider the presence of astronauts to be an essential augmentation to the robotic search for evidence of life on the red planet. In addition, the environment of the Earth needs to be protected from the threat posed by the uncontrolled release of a putative martian life form into the terrestrial biosphere. Prevention of such harmful cross-contaminations between Mars and the Earth is the practice of planetary protection. At present, the knowledge of how to achieve these two goals (prevention of forward contamination from Earth and backward contamination from Mars) is well described for robotic systems. In contrast, for human missions there are only guidelines (Kminek et al. 2017a) but no engineering requirements, in part, because our knowledge of Mars (and of how contamination from crewed systems will interact with Mars) is incomplete. These gaps in our knowledge (as also described in NASA NID8715.129) need to be addressed through acquisition of new data during the next decade, if planetary protection measures are to be implemented successfully for human missions. This paper describes the technical issues and measurements needed