Measuring vowel duration variability in native English speakers and polish learners

This paper presents a set of simple statistical measures that illustrate the difference between native English speakers and Polish learners of English in varying the length of vocalic segments in read speech. Relative vowel duration and vowel length variation are widely used as basic criteria for establishing rhythmic differences between languages and dialects of a language. The parameter of vocalic duration is employed in popular measures such as ΔV (Ramus et al. 1999), VarcoV (Dellwo 2006, White and Mattys 2007), and PVI (Low et al. 2000, Grabe and Low 2002). Apart from rhythm studies, the processing of data concerning vowel duration can be used to establish the level of discrepancy between native speech and learner speech in investigating other temporal aspects of FL pronunciation, such as tense-lax vowel distinction, accentual lengthening or the degree of unstressed vowel reduction, which are often pointed out as serious problems in the acquisition of English pronunciation by Polish learners. Using descriptive statistics (relations between personal mean vowel duration and standard deviation), the author calculates several indices that demonstrate individual learners' (13 subjects) scores in relation to the native speakers' (12 subjects) score ranges. In some tested aspects, the results of the two groups of speakers are almost cleanly separated, which suggests not only the existence of specific didactic problems but also their actual scale

The Effect of IP Constituent Position and Foot Complexity on Timing in Polish Learner's English Pronunciation

A comparison of native and Polish learners' performance shows similar durations of stressed and pitch accented syllables. The unstressed syllables and syllable clusters, on the other hand, are significantly longer in non-native speech, and the discrepancies increase at lower phrasal prominence levels, especially in the preheads. Similar results for both groups have been obtained with respect to the number of consecutive unstressed syllables (foot complexity). The same test repeated after seven months of pronunciation training reveals a considerable tendency towards native speech timing, although the differences concerning low prominence levels remain significant

The timing of tone group constituents in the advanced Polish learner's English pronunciation

Niniejsza praca poświęcona jest analizie relacji czasowych pomiędzy elementami składowymi frazy intonacyjnej w wymowie angielskiej zaawansowanego ucznia polskiego. Celem pracy jest wykazanie i opisanie różnic w tym zakresie między polskim uczniem a rodzimym użytkownikiem języka angielskiego oraz ich interpretacja w kontekście glottodydaktycznym. W części teoretycznej omówiono historię i stan badań nad prozodią języka mówionego oraz metodologię akustycznych badań mowy. Rozdział pierwszy przedstawia modele struktury prozodycznej wypowiedzi w celu ustalenia jednostek istotnych dla analizy relacji czasowych, czyli tych elementów frazy, które mogą stanowić odrębną domenę procesów wpływających na czas trwania artykulacji. Rozdział ten charakteryzuje również owe procesy, opisując domenę i zasięg ich oddziaływania. Drugi rozdział poświęcony jest pojęciu akcentu, który jest kluczowym zjawiskiem decydującym o ogólnym kształcie prozodycznym wypowiedzi, a więc rytmie, intonacji i tytułowych relacjach czasowych między poszczególnymi elementami. Trzeci rozdział przedstawia historię badań nad rytmem języka od momentu przedstawienia przez Kennetha Lee Pike’a idei podziału języków świata na dwie klasy według ogólnych tendencji rytmicznych mowy, do współczesnych metod określania rytmu w języku na podstawie parametrów, takich jak zróżnicowanie długości samogłosek czy stopień złożoności zbitek spółgłoskowych. W rozdziale trzecim przedstawione są również problemy ucznia polskiego z opanowaniem angielskiej prozodii wynikające z różnic pomiędzy językami. Rozdział czwarty rozpoczyna badawczą część książki. Opisuje empiryczne badanie porównawcze relacji czasowych w tekście czytanym przez polskich słuchaczy pierwszego roku kolegium nauczycielskiego w odniesieniu do analogicznych relacji w mowie czytanej rodzimych użytkowników standardowej angielszczyzny brytyjskiej. Dodatkowo, nagrania słuchaczy kolegium powtórzono po siedmiu miesiącach w celu uzyskania danych na temat kierunku i tempa rozwoju ich wymowy angielskiej w warunkach nauczania obejmującego standardowy akademicki kurs praktycznej fonetyki angielskiej. Poszczególne sekcje przedstawiają oparte na dyskusji z części teoretycznej założenia metodologiczne, hipotezy badawcze, materiał językowy wybrany do analizy, strukturalno-akustyczne kryteria podziału analizowanych fraz intonacyjnych na mniejsze jednostki (stopy, sylaby, segmenty) oraz techniczne procedury badawcze. Piąty rozdział koncentruje się na przedstawieniu wyników odnoszących się do czasu trwania segmentów wokalicznych w wymowie obu grup respondentów. Analizie poddano zarówno bezwzględną długość samogłosek, jak również ich relatywną długość w odniesieniu do kontekstu. Rozdział szósty przedstawia wyniki odnoszące się do wyższych poziomów hierarchii prozodycznej: relacje czasowe pomiędzy sylabami w obrębie stopy, jak również proporcje czasu trwania stóp w różnych pozycjach frazy intonacyjnej. W rozdziale siódmym dokonano podsumowania wyników i przedstawiono propozycje odnośnie do kierunków przyszłych badań i wnioski dydaktyczne mogące poprawić skuteczność przyswajania wymowy angielskiej przez Polaków. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono wyraźnie dłuższy czas trwania elementów nieakcentowanych (samogłosek, sylab, wyrazów funkcyjnych, anakruzy) w wymowie Polaków, z wyjątkiem końcowej sylaby frazy intonacyjnej. Istotne różnice wystąpiły zarówno w wartościach absolutnych, jak i w proporcjach czasowych. Nie zaobserwowano natomiast wyraźnych różnic w bezwzględnej długości samogłosek i sylab akcentowanych pomiędzy obiema grupami respondentów, z wyjątkiem sylab akcentowanych na końcu frazy, gdzie są one znacznie dłuższe w wymowie rodowitych Anglików. Większy niż u Polaków kontrast między elementami akcentowanymi a nieakcentowanymi wynika prawdopodobnie z bardziej radykalnej redukcji elementów nieakcentowanych w angielskiej wymowie rodzimej. Relacje czasowe w obrębie stopy oraz w jednostkach wyższych poziomów struktury prozodycznej, mogące wskazywać na tendencje rytmiczne w mowie, również sugerują rozbieżności między grupami respondentów w miejscach, gdzie decydujący wpływ na czas trwania jednostek ma redukcja elementów nieakcentowanych. Istotne różnice znaleziono także w przypadku jednostek leksykalnych, stanowiących stały element często używanych konstrukcji gramatycznych, np. have to czy going to. Zaobserwowano ponadto większą u rodzimych użytkowników języka angielskiego tendencję do wyrównywania czasu trwania stopy rytmicznej obejmującej ciąg sylab nieakcentowanych oraz poprzedzającą je sylabę akcentowaną. Największe rozbieżności dotyczyły czasu trwania anakruzy, która w wymowie respondentów angielskich jest wyraźnie krótsza. W odniesieniu do tendencji rozwojowych polskich uczniów, stwierdzono znaczące zbliżenie się wyników do norm wymowy rodzimej po siedmiu miesiącach od pierwszego badania. Wzrosło ogólne tempo mowy, które jednak nie zawsze szło w parze z uzyskaniem bardziej “angielskich” proporcji czasu trwania składowych elementów wypowiedzi. O około połowę zmniejszyła się różnica między Polakami i Anglikami w bezwzględnych wartościach czasu trwania jednostek nieakcentowanych, choć w niektórych kontekstach (np. w anakruzie) większości uczniów nie udało się uzyskać wyników zbliżonych do wymowy rodzimych użytkowników języka angielskiego. Nie zmieniły się również istotnie wskaźniki określające zróżnicowanie długości samogłosek akcentowanych, co wskazuje na trudność w wykorzystaniu różnic czasowych do kontrastowania samogłosek napiętych i nienapiętych oraz sygnalizowania dźwięczności wygłosu sylaby i granic domen prozodycznych. Wyniki badań oraz jakościowa analiza pojedynczych kontekstów sugerują duży wpływ artykulacji segmentów na relacje czasowe na poziomie frazy i zdania. W związku z tym zalecane jest utrzymanie tradycyjnej kolejności wprowadzanych ćwiczeń fonetycznych, polegającej na treningu wymowy segmentów w stopniowo rozszerzanym kontekście, a następnie koncentracji na kolejnych, wyższych poziomach struktury prozodycznej wypowiedzi. Przedstawione w niniejszej pracy rezultaty badań oraz wykorzystanie zastosowanych w nich metod mogą posłużyć do identyfikacji konkretnych problemów w przyswajaniu obcej wymowy, jak również wprowadzić element obiektywizmu do zazwyczaj impresjonistycznej oceny warstwy prozodycznej wymowy języka obcego

English nasal consonants in the pronunciation of Polish learners

This paper was published as part of the Festschrift in honour of Professor Arabski’s anniversary. Since Professor Arabski is one of the most important figures in both the history of our Institute and my own academic career, I consider it as the best possible contribution to this volume. The paper describes the typical realisations of English nasal consonants by Poles, illustrating the scale of negative transfer from L1 into the interlanguage of the learners

English nasal consonants in the pronunciation of Polish learners

Most English dictionaries as well as popular handbooks of English phonetics for Polish learners, e.g. BAŁUTOWA (1974), JASSEM (1971), RESZKIEWICZ (1984), ARABSKI (1987), SOBKOWIAK (2001) traditionally distinguish three nasal consonants. Two of them, i.e. the bilabial and the alveolar are usually neglected in pronunciation courses for Poles as they are regarded similar enough to their Polish counterparts both in perception and articulation, including their positional allophones. The velar nasal, conversely, is considered one of the most serious problems in learning English pronunciation, even though the differences between Polish and English consonantal systems might seem slightly exaggerated. After all, in both languages the status of the velar nasal is not obviously phonemic. The appearance of the sound is rather a result of positional flexibility of the alveolar nasal1. The sound regularly appears if /n/ is followed by a velar plosive, sometimes even across morpheme boundaries, where the assimilation is optional (e.g. in western and southern Polish dziewczynka, konkurencja or English ‘conclude’, ‘inconvenient’). Besides, in Polish the velar nasal also appears as partial realisation of nasal vowels represented by and in spelling. Still, probably all examples in the two languages (except certain French borrowings) display an indication of a velar plosive in their spelling. The restricted distribution of the velar nasal and the fact that it is not as such represented in spelling, which mustn’t be ignored in phonological considerations, are clearly arguments against the phonemic status of the consonant in question

Selected aspects in the acquisition of English phonology by Polish learners - segments and prosody

This work has been partly supported by a grant from Polish Ministry of Science and Higher Education (0576/B/H03/2010/38) to both authors.Rozdział poświęcony jest przyswajaniu systemu fonologicznego języka angielskiego przez polskich uczniów. Omówiono w nim typowe problemy występujące w procesie uczenia się wymowy angielskiej, szczególnie te wynikające z interferencji, a więc spowodowane różnicami pomiędzy systemem języka ojczystego a językiem obcym. W wypadku ucznia polskiego, w zakresie fonetyki segmentalnej, są to przede wszystkim fonemiczne kontrasty samogłoskowe, różnice w realizacji kontrastu pomiędzy samogłoskami dźwięcznymi a bezdźwięcznymi (np. aspiracja i skracanie samogłoski przed spółgłoską bezdźwięczną), wymowa szczelinowych spółgłosek zębowych oraz procesy związane z realizacją wariantów pozycyjnych spółgłosek wybuchowych, płynnych i nosowych. W zakresie prozodii skoncentrowano się przede wszystkim na sposobach realizacji akcentu wyrazowego i zdaniowego, funkcjach intonacji w komunikacji werbalnej oraz relacjach czasowych i rytmie wypowiedzi. Podkreślono również ścisły związek i wzajemne zależności pomiędzy fonetyką segmentalną i suprasegmentalną, które nader często rozpatrywane są jako zagadnienia odrębne z punktu widzenia dydaktyki wymowy. W odniesieniu do wspomnianych problemów przedstawione zostały metodologiczne aspekty współczesnych badań empirycznych z wykorzystaniem akustycznej analizy mowy, aktualny stan rozwoju badań w omawianych dziedzinach, jak również literatura zalecana dla słuchaczy studiów filologicznych zainteresowanych problematyką przyswajania wymowy języka angielskiego przez Polaków.Polish Ministry of Science and Higher Educatio

The phonological functions of segmental and subsegmental duration

The paper discusses the role segmental and subsegmental duration in the organization of a sound system in English and Polish. It analyses how duration contributes to signaling phonological phenomena such as voicing, words stress and word boundary. Special emphasis is put on cross-linguistic differences between English and Polish and how those differences emerge in the process of learning English by speakers of Polish

Discrimination of English tone contours by Polish learners

In the current study, we test the discrimination of four basic English tone contours in monosyllabic words by Polish learners using an AXB task and we compare these results to the results of an identifi cation test. Discrimination does not require access to phonological labels and is claimed to tap core auditory mechanism. Relatively high discrimination performance by Polish learners and poor identifi cation performance indicate that diffi culties with correct identifi cation of English tones are solely diffi culties with labelling

EFL pronunciation teaching to Polish English studies majors

The article discusses selected issues in teaching English pronunciation to Polish learners at the university level. The main assumption is that metacompetence and practical training are inseparable in that they interact effectively in successful pronunciation pedagogy. We discuss segmental issues, such as vowel category learning and teaching stop aspiration. Next, we proceed to suprasegmental elements, such as intonation, stress, and rhythm. We attempt to show how integrating students’ general knowledge of linguistics with various training tasks in speech perception and production may lead to improved production and perception in English

Complex Patterns in L1-to-L2 Phonetic Transfer: The Acquisition of English Plosive and Affricate Fake Geminates and Non-Homorganic Clusters by Polish Learners

This paper analyses the way that Polish learners of English articulate plosive and affricate consonants preceding another obstruent occlusive in both L1 and L2. Considering that English allows unreleased plosives before any stop, that is in a wider range of contexts than Polish, a Polish learner may find it confusing that it is regarded unacceptable to block the affricate release before another (in English always homorganic) affricate. In Polish the first of two homorganic affricates is often reduced to the occlusion phase, while unreleased plosives appear very rarely in non-homorganic contexts. This apparent paradox in the treatment of affricate and plosive consonant clusters may lead to complicated transfer patterns, which we examine by observing the release suppression tendencies in Polish and English phrases and sentences read by phonetically trained and untrained Polish learners of English. The results indicate strong negative transfer tendencies and suggest a connection between gemination patterns and unreleased occlusive distribution in a language