Rare sequelae of blunt chest trauma

Blunt chest trauma can lead to massive retrosternal haematoma due to injury to blood vessels. A 25-year-old male showed a plain chest x-ray two hours after he had experienced a blunt impact to his sternum. The result was normal. Twelve hours later a second x-ray revealed massive effusion in his right pleural cavity. Computed tomography showed large retrosternal haematoma, but all intrathoracic arteries seemed intact. Operation revealed an injury to the left internal mammary artery. All patients with blunt chest trauma should be diagnosed by means of computed tomography because of the possibility of delayed haematoma and difficulties in assessing the severity of the trauma.Tępy uraz klatki piersiowej może prowadzić do powstania dużego zamostkowego krwiaka z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych. Mężczyzna w wieku 25 lat doznał tępego urazu klatki piersiowej na skutek uderzenia w mostek. Dwie godziny później w szpitalnej izbie przyjęć wykonano u niego zdjęcie klatki piersiowej, na którym nie stwierdzono nieprawidłowości. Dwanaście godzin później z powodu narastającego bólu wykonano ponownie zdjęcie klatki piersiowej, w którym widoczna była duża ilość płynu w opłucnej prawej. W badaniu tomografii komputerowej odnotowano olbrzymi krwiak zamostkowy i krwiak opłucnej, a za pomocą angiotomografii wykluczono uraz dużych naczyń krwionośnych klatki piersiowej. W doraźnej operacji wykazano uraz lewej tętnicy piersiowej wewnętrznej, którą podwiązano. Przebieg pooperacyjny był prawidłowy. Wszystkich chorych po tępym urazie klatki piersiowej należy diagnozować, stosując tomografię komputerową, ponieważ istnieje możliwość powstania krwiaka śródpiersia z opóźnieniem, który jest niewidoczny w klasycznym zdjęciu

Adrenal-sparing surgery for a hormonally active tumour — a single-centre experience

Introduction: Surgeries that spare the adrenal cortex during adrenalectomy have profound justification. Indications for this type of surgery are fairly strict, and more than 30 years of observations continuously verify the results of the procedure. Material and methods: Of a total of 650 adrenalectomies, 22 (3.4%) were adrenal cortex-sparing surgeries. There were 16 women and six men in this group. In 10 cases, surgery was performed for pheochromocytoma, eight cases involved Conn’s syndrome, and in four cases — paragangliomas located in the para-adrenal region. Secretory activity was identified in all cases. Results: Laparoscopic partial adrenalectomy was performed in 20 patients. Conversion to open laparotomy was necessary in two cases. In patients after bilateral resection of pheochromocytoma surgery, glucocorticoids were supplemented for six weeks. No significant surgical complications were observed in this group. Conclusions: Partial adrenalectomy for minor lesions should be a much more commonly utilised treatment method (of choice). Where bilateral adrenalectomy is necessary, a sparing procedure on one side protects patients from the need for hormonal substitution. The remaining part of the adrenal gland undertakes satisfactory secretory function after six weeks at the latest.

The consequences of covering the origin of the left subclavian artery by the coated part of the thoracic stent graft in patients with aneurysm or dissection of the descending aorta

Wstęp. Zastosowanie stentgraftów w leczeniu patologii aorty zstępującej jest metodą powszechnie uznaną. Implantacja stentgraftu, podczas której pokrywa się odejście lewej tętnicy podobojczykowej (LSA) może być przyczyną wystąpienia wielu powikłań, takich jak udar, niedokrwienie rdzenia kręgowego, niedokrwienie lewej kończyny górnej oraz struktur tylnego dołu czaszki. W poniższej pracy przedstawiono częstość występowania powikłań związanych z pokryciem LSA u 60 chorych, u których podczas implantacji stentgraftu do aorty piersiowej pokryto powlekaną częścią stentgraftu odejście lewej tętnicy podobojczykowej. Dodatkowo przedstawiono analizę związku pomiędzy częstością występowania powikłań a wiekiem chorych i typem patologii aorty zstępującej. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 60 chorych, 12 kobiet i 48 mężczyzn, w wieku 23–83 lat. Średnia wieku wynosiła 56 lat. Spośród badanych 21 chorych operowano z powodu tętniaka prawdziwego, 9 z powodu tętniaka pourazowego, 22 z powodu rozwarstwienia aorty typu Stanford B i 8 z powodu rozwarstwienia typu Stanford A. Chorych oceniano pod kątem występowania udaru, niedokrwienia rdzenia kręgowego oraz objawów niedokrwienia struktur tylnego dołu czaszki oraz niedokrwienia lewej kończyny górnej. Częstość występujących objawów analizowano w podgrupach wyodrębnionych na podstawie patologii aorty będącej przyczyną operacji (tętniak prawdziwy, tętniak pourazowy, rozwarstwienie typu Stanford A i rozwarstwienie typu Stanford B) oraz w podgrupach wiekowych. Wyniki. Spośród 60 badanych chorych u żadnego pacjenta nie obserwowano niedokrwienia rdzenia. U 2 chorych (3,3%) odnotowano udar odwracalny (RIND) u 1 pacjenta (1,6%) — udar trwały. Objawy typowe dla zespołu podkradania, takie jak zawroty głowy, występowały u 10 (16,7%) chorych, zaburzenia równowagi u 2 (3,3%) chorych oraz osłabienie siły mięśniowej u 32 (53,2%) chorych, a gorsze ucieplenie dłoni u 26 (43,3%) chorych. W żadnym przypadku nie obserwowano bólu lewej kończyny górnej, ani spoczynkowego, ani wysiłkowego. Analiza statystyczna wykazała, iż nie istnieje związek pomiędzy wiekiem, ani typem patologii a częstością występowania powikłań. Wnioski. Pokrycie odejścia lewej tętnicy podobojczykowej jest procedurą bezpieczną. W większości przypadków chorzy nie wymagają operacji poprawiającej napływ do lewej tętnicy podobojczykowej. Acta Angiol 2011; 17, 4: 251–263Background. The usage of thoracic endografts in the treatment of thoracic aortic lesions is a universally recognized method. Intentional coverage of the left subclavian artery during deployment of the endograft could be associated with several complications such as stroke, spinal cord ischaemia, left arm ischaemia, and vertebrobasilar ischaemia. This study presents the incidence of complications associated with LSA coverage in 60 patients with LSA covered during placement of thoracic endograft. Additionally, the relationship between incidence of complications and factors such as age and type of pathology is analysed. Material and methods. Sixty patients were qualified to the study, 12 women and 48 men between the ages of 23 and 83 years. The mean age was 56 years. A total of 21 patients were operated on for true aneurysm, 9 for post-traumatic aneurysm, 22 for Stanford B dissection, and 8 for Stanford A dissection. Patients were assessed in terms of presence of stroke, spinal cord ischaemia as well as symptoms associated with left arm ischaemia and vertebrobasilar ischaemia. The incidence of present symptoms was analysed in separate subgroups based on the type of pathology of the aorta due to which patients were operated (true aneurysm, traumatic aneurysm, Stanford type A dissection, and Stanford type B dissection) and age subgroups. Results. In none of the 60 patients enrolled for the study spinal cord ischaemia was observed. Two cases (3.3%) of reversible stroke (RIND reversible ischaemic neurological deficit) and one case (1.6%) of stroke (complete ischaemic stroke CIS) were observed. Regarding symptoms typical for subclavian steal syndrome, dizziness occurred in 10 patients (16.7%), vertigo in 2 patients (3.3%), left arm weakness in 32 patients (53.2%), and coldness — in 26 patients (43.3%). Neither rest pain nor pain after exercise was observed in any case. Statistical analysis did not show any connection between the incidence of complications and age or type of pathology for which the patient had been operated. Conclusions. Planned coverage of the LSA is a safe procedure. In most of cases patients with covered LSA did not require any further reconstructions. Acta Angiol 2011; 17, 4: 251–26

Surgical treatment of abdominal paragangliomas

Introduction: Extraperitoneal, abdominal paragangliomas most commonly originate from the sympathetic nervous system. Typical features include catecholamine overproduction and the potential for malignancy. Lesions are usually located paravertebrally, but when growing in a more expansive manner they may also appear between the inferior vena cava and aorta. In the authors’ opinion this site excludes laparoscopic tumourectomy. Material and methods: Twenty-eight patients were selected for surgical management of abdominal paragangliomas in the past eight years at our endocrine surgical centre. This group consisted of 21 (75%) women and seven (25%) men, aged 14 to 84 years (mean 47.9). In 13 (46.4%) cases paroxysmal hypertension was observed. Type 2 diabetes was noted in another 10 (35.7%) patients, and Takotsubo acute coronary syndrome in two (7.1%). Patients were preoperatively qualified for either open surgery or laparoscopic tumourectomy based on visualisation and location of the tumours in imaging studies. Results: All patients were successfully operated. Eleven (39.3%) patients qualified for laparoscopy, while the remaining 17 (60.7%) were treated with an open surgical approach due to difficult access to the lesion. The mean operative time was 130 minutes for laparoscopy and 120 minutes for laparotomy (p = 0.2). There were no local or general complications after either type of procedure. Conclusions: The use of laparoscopic access is practically excluded in the treatment of paragangliomas located between the inferior vena cava and aorta, especially at the level of the renal vessels and extending superiorly to the diaphragm.

Suppurative thyroiditis caused by Salmonella enteritidis

Ropne zapalenie tarczycy jest rzadką chorobą, której przebieg może być początkowo przyczyną błędnej diagnozy. Jednocześnie właściwa diagnoza jest niezbędna w celu wdrożenia właściwego leczenia. W pracy przedstawiono przypadek 82-letniego mężczyzny chorego na cukrzycę typu 2 i z wywiadem kortykosteroidoterapii. Pacjent zgłosił się do lekarza z powodu dysfagii i odynofagii, którym towarzyszyła gorączka, dreszcze, ból gardła i ból prawego ucha. Na podstawie obrazu klinicznego, badań radiologicznych, cytologii komórek tarczycy, posiewu krwi i aspiratu tarczycy rozpoznano ropne zapalenie tarczycy w przebiegu zakażenia Salmonella enteritidis. Chorego skutecznie wyleczono, stosując antybiotyki i drenaż chirurgiczny. (Endokrynol Pol 2011; 62 (5): 466–470)Bacterial thyroiditis is a rare disease, and one of which the clinical symptoms and signs are frequently misleading. On the other hand, prompt diagnosis is crucial for successful treatment. We report the case of an 82 year-old man with diabetes mellitus type 2 and a history of steroid treatment who presented with severe odynophagia and dysphagia associated with fever, chills, sore throat and right ear pain. Based on the clinical picture, radiological studies, thyroid cytology, blood and thyroid aspirate culture, suppurative thyroiditis caused by Salmonella enteritidis was diagnosed. The patient was successfully treated with antibiotics and surgical drainage. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (5): 466–470

Jednostronna laparoskopowa adrenalektomia w połączeniu z częściowym przezklinowym usunięciem gruczolaka przysadki wydzielającego ACTH- operacją ratującą życie pacjentce z chorobą Cushinga

Introduction: Cushing’s disease is the most common cause of endogenous hypercortisolemia, in 90% of cases due to microadenoma. Macroadenoma can lead to atypical hormonal test results and complete removal of the tumour is unlikely. Case report: A 77-year-old woman with diabetes and hypertension was admitted because of fatigue, proximal muscles weakness, lower extremities oedema, and worsening of glycaemic and hypertension control. Physical examination revealed central obesity, ‘moon’-like face, supraclavicular pads, proximal muscle atrophy, and skin hyperpigmentation. Biochemical and hormonal results were as follows: K 2.3 mmol/L (3.6–5), cortisol 8.00 86 μg/dL (6.2–19.4) 23.00 76 μg/dL, ACTH 8.00 194 pg/mL (7.2–63.3) 23.00 200 pg/mL, DHEAS 330 μg/dL (12–154). CRH stimulation test showed lack of ACTH stimulation > 35%, overnight high dose DST revealed no suppression of cortisol. Chest and abdominal CT as well as somatostatin receptor scan didn’t show ectopic tumour responsible for ACTH oversecretion. MRI revealed a pituitary macroadenoma (28 × 20 × 17 mm) extending towards the left cavernous sinus. After partial transsphenoidal adenomectomy, serum cortisol of 40 μg/dL was obtained. The patient’s condition was still very poor, so unilateral adrenalectomy was performed. After surgery, serum morning cortisol level dropped to 20 μg/dL and the patient’s condition improved significantly. 26 months after the operations, the patient remains in remission. Because her life expectancy exceeds the prognosed duration of remission with the presence of pituitary tumour remnants and intact left adrenal gland, the patient was qualified to radiosurgery with a Gamma Knife. Conclusion: In selected cases, unilateral, laparascopic adrenalectomy may serve as a life-saving procedure in a patient with ACTHdependent Cushing’s syndrome.Wstęp: Choroba Cushinga stanowi najczęstszą przyczynę endogennej hiperkortyzolemii, w 90 % w przebiegu mikrogruczolaka przysadki. W przypadku makrogruczolaków rozpoznanie może być utrudnione z powodu nietypowych wyników testów hormonalnych a radykalne usunięcie guza często niemożliwe. Opis przypadku: 77-letnia, otyła chora z cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym została przyjęta z powodu postępującego osłabienia mięśni kończyn dolnych, obrzęków kończyn dolnych, pogorszenia kontroli glikemii i nadciśnienia tętniczego. W badaniu przedmiotowym stwierdzono otyłość centralną, zaokrąglenie twarzy, nadobojczykowe tłuszczowe poduszeczki, hiperpigmentację skóry. W badaniach biochemicznych: K 2,3 mmol/l (3,6–5), kortyzol 8.00 86 μg/dl (6,2–19,4) 23.00 76 μg/dl, ACTH 8.00 194 pg/ml (7,2–63,3) 23.00 200 pg/ml, DHEAS 330 μg/dl (12–154). W teście z CRH nie uzyskano stymulacji ACTH > 35 % a w teście z 8 mg deksametazonu nie uzyskano supresji kortyzolu > 50 %. Wykonano badanie CT klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz scyntygrafię receptorów somatostatynowych nie znajdując ekotopowego źródła nadmiernej produkcji ACTH. W MRI przysadki stwierdzono makrogruczolak 28 × 20 × 17 mm. Chora została zakwalifikowana do przezklinowej resekcji guza. Po częściowej adenomektomii stężenie kortyzolu wynosiło 40 μg/dl ale z uwagi na utrzymujące się objawy ciężkiej hiperkortyzolemii zadecydowano o jednostronnej adrenalektomii ze wskazań życiowych. Po operacji stężenie kortyzolu wynosiło 20 μg/dl i stan chorej ulegał stopniowej poprawie. Po 26 miesiącach od operacji chora pozostaje w remisji. Z uwagi na przewidywany okres przeżycia przekraczający prognozowaną długość remisji, wobec obecności resztki guza przysadki i lewego nadnercza Chora została zakwalifikowana do leczenia radiochirurgicznego z użyciem Gamma Knife. Wniosek: W wybranych przypadkach jednostronna laparoskopowa adrenalektomia może być operacją ratującą życie u chorych z ciężkim ACTH-zależnym zespołem Cushinga

Laparoscopic treatment of adrenal cysts — own research and literature review

  Materiał i metody: W ciągu ostatnich 18 miesięcy autorzy pracy operowali 6 chorych z dużymi torbielami nadnerczy. Stanowi to 8,2% wszystkich chorych leczonych w tym okresie z powodu patologii w obrębie nadnerczy. Po wykluczeniu złośliwego i pasożytniczego charakteru patologii wszystkich chorych operowano z intencją wycięcia torbieli z oszczędzeniem samego gruczołu. U pięciu chorych resekowało samą torbiel z oszczędzeniem nadnercza, natomiast u jednego na ścianach torbieli opłaszczone było całe nadnercze, co zmusiło do adrenalektomii łącznie z cystektomią. W czasie operacji starano się też nie klipsować żyły nadnerczowej, co udało się w 4/6 przypadków. Wyniki: Obserwacja odległa od 3 do 12 miesięcy nie wykazała nawrotu torbieli w obrazowaniu kontrolnym USG/CT. We wszystkich przypadkach udało się natomiast uwidocznić pozostawione nadnercze. Wnioski: Autorzy uważają, że resekcja łagodnych torbieli jest postępowaniem uzasadnionym i godnym polecenia. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 469–472)    Material and methods: Over the last 18 months we operated on six patients with large adrenal gland cysts in our centre. This consisted of 8.2% of all patients treated in said period due to adrenal gland pathologies. On ruling out malignancy or parasitic nature of the lesions, all patients were surgically treated in order to excise the cysts while leaving the gland untouched. In five patients the cysts were resected but the adrenal gland was spared. However, in one patient the adrenal gland coated the entire cystic mass, which imposed performance of adrenalectomy in addition to cystectomy. During surgeries we tried not to clip the suprarenal vein, which we managed to do in four out of six cases. Results: A one-year remote follow-up period revealed no cyst recurrence in ultrasound or CT, and it was possible to visualise the remaining part of the adrenal gland in all cases. Conclusion: Thus, in our opinion resection of benign cysts is well justified and recommendable. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 469–472)