Nitrous oxide emissions from fertilized and unfertilized grasslands on peat soil

Emissions of nitrous oxide (N2O) from managed and grazed grasslands on peat soils are amongst the highest emissions in the world per unit of surface of agriculturally managed soil. According to the IPCC methodology, the direct N2O emissions from managed organic soils is the sum of N2O emissions derived from N input, including fertilizers, urine and dung of grazing cattle, and a constant ‘background’ N2O emission from decomposition of organic matter that depends on agro-climatic zone. In this paper we questioned the constant nature of this background emission from peat soils by monitoring N2O emissions, groundwater levels, N inputs and soil NO3 -–N contents from 4 grazed and fertilized grassland fields on managed organic peat soil. Two fields had a relatively low groundwater level (‘dry’ fields) and two fields had a relatively high groundwater level (‘wet’ fields). To measure the background N2O emission, unfertilized sub-plots were installed in each field. Measurements were performed monthly and after selected management events for 2 years (2008–2009). On the managed fields average cumulative emission equaled 21 ± 2 kg N ha-1y-1 for the ‘dry’ fields and 14 ± 3 kg N ha-1y-1 for the ‘wet’ fields. On the unfertilized sub-plots emissions equaled 4 ± 0.6 kg N ha-1y-1 for the ‘dry’ fields and 1 ± 0.7 kg N ha-1y-1 for the ‘wet’ fields, which is below the currently used estimates. Background emissions were closely correlated with groundwater level (R 2 = 0.73) and accounted for approximately 22% of the cumulative N2O emission for the dry fields and for approximately 10% of the cumulative N2O emissions from the wet fields. The results of this study demonstrate that the accuracy of estimating direct N2O emissions from peat soils can be improved by approximately 20% by applying a background emission of N2O that depends on annual average groundwater level rather than applying a constant valu

Emissions of N2O from fertilized and grazed grassland on organic soil in relation to groundwater level

Intensively managed grasslands on organic soils are a major source of nitrous oxide (N2O) emissions. The Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) therefore has set the default emission factor at 8 kg N–N2O ha-1 year-1 for cultivation and management of organic soils. Also, the Dutch national reporting methodology for greenhouse gases uses a relatively high calculated emission factor of 4.7 kg N–N2O ha-1 year-1. In addition to cultivation, the IPCC methodology and the Dutch national methodology account for N2O emissions from N inputs through fertilizer applications and animal urine and faeces deposition to estimate annual N2O emissions from cultivated and managed organic soils. However, neither approach accounts for other soil parameters that might control N2O emissions such as groundwater level. In this paper we report on the relations between N2O emissions, N inputs and groundwater level dynamics for a fertilized and grazed grassland on drained peat soil. We measured N2O emissions from fields with different target groundwater levels of 40 cm (‘wet’) and 55 cm (‘dry’) below soil surface in the years 1992, 1993, 2002, 2006 and 2007. Average emissions equalled 29.5 kg N2O–N ha-1 year-1 and 11.6 kg N–N2O ha-1 year-1 for the dry and wet conditions, respectively. Especially under dry conditions, measured N2O emissions exceeded current official estimates using the IPCC methodology and the Dutch national reporting methodology. The N2O–N emissions equalled 8.2 and 3.2% of the total N inputs through fertilizers, manure and cattle droppings for the dry and wet field, respectively and were strongly related to average groundwater level (R 2 = 0.74). We argue that this relation should be explored for other sites and could be used to derive accurate emission data for fertilized and grazed grasslands on organic soil

Beoordeling vermeende onjuistheden bij de aanwijzing van uitspoelingsgevoelige zand- en lössgronden : eindrapportage en advies

Sinds 1 januari 2001 worden in het kader van het stelsel van regulerende mineralenheffing (MINAS) verschillende stikstofverliesnormen voor veen- en kleigronden enerzijds en zand- en lössgronden anderzijds onderscheiden. Per 1 januari 2002 gelden er voor zand- en lössgronden met een gemiddelde hoogste grondwaterstand van ten minste 40 centimeter onder het maaiveld en een gemiddeld laagste grondwaterstand van meer dan 120 centimeter onder het maaiveld scherpere verliesnormen dan voor de overige zand- en lössgronden. De aanwijzing van die uitspoelingsgevoelige gronden vindt vanaf 1 januari 2002 plaats in het Besluit zanden lössgronden (BZL). De publicatie van de kaarten behorende bij dit BZL besluit heeft veel reacties teweeggebracht van grondgebruikers

Hydrologische en landbouwkundige effecten van gebruik 'onderwaterdrains' op veengrond = Hydrological and agricultural effects of the use of submerged drains on peatsoil

Submerged drains in the shape of fixed tube drainage level out the groundwater on peaty soil; the groundwater level is levelled up during the six summer months and levelled down in the six winter months. The level of the ditchwater, however, is crucial here. Submerged drains make it possible, by a little level increase, to reduce peat subsidence, without harming the agricultural use of the grasslan

Kaarten met grondwaterstandverloop nader bekeken; kan de kwaliteit van grondwaterstandkaarten die gemaakt zijn met ruimtelijke modellen verbeterd worden door aanvullend veldwerk?

Onderzocht is of de kwaliteit van regionale, met een ruimtelijk model, gemaakte kaarten van de Gemiddeld Hoogste Grondwaterstand en Gemiddeld Laagste Grondwaterstand kan worden verbeterd door middel van aanvullend veldwerk. Hiervoor is de kwaliteit onderzocht van de modelmatig gemaakte kaart van het waterschap Rijn en IJssel en van de in het veld opgenomen grondwatertrappenkaart in een studiegebied in de omgeving van Vorden-Wichmond. Geconcludeerd wordt dat de in het veld opgenomen grondwatertrappenkaart nauwkeuriger is dan de modelmatig gemaakte kaart. Dit komt tot uiting in een kleinere systematische fout en een kleinere toevallige fout. De kosten van dit aanvullende veldwerk zijn echter hoog. Nader onderzoek naar de efficiëntie van alternatieve methoden om de kwaliteit van de modelmatig gemaakte kaart te vergroten is daarom gewenst

Grondwaterstand handmatig meten blijkt best nauwkeurig

Het valt reuze mee met de nauwkeurigheid van handmatig gemeten grondwaterstanden. Wie de grondwaterstand op een zeer traditionele manier meet (via meetlint in de peilbuis) of met een elektronisch peilapparaat met geluidssignaal, maakt meetfouten van hooguit enkele centimeters. Een experiment bij het Boetelerveld wijst dat uit

Actualisatie van de grondwatertrappenkaart van holoceen Nederland : resultaten van het veldonderzoek

De informatie over de diepte tot het freatische grondwater in het holocene deel van Nederland is verouderd, en daardoor niet goed bruikbaar bij milieu- en natuurbeleid, water- en bodembeheer en de inrichting van de leefomgeving. Dit rapport beschrijft de resultaten van het veldonderzoek waarin actuele informatie is verzameld over de seizoensfluctuatie van de grondwaterstand in het holocene klei- en veengebied