Dissociation and sex offending : exploratory study on the relationship between dissociative pathology and sex offending

Dissociation remains a controversial field of psychology with respect to its etiology, prevalence, and symptomatology. In addition, dissociation is also controversial because of its ubiquitous nature in that dissociation manifests itself in a broad range of severity, across all psychopathology, and also in non-criminal and criminal behavior. The presence of pathological dissociation in the sexual offender population and the consequences of such a presence are the focus of interest in this thesis. The thesis is of a theoretical nature. Extensive literature reviews were employed as investigative methods. The main contribution of the thesis to the knowledge of dissociation and sex offending is proposing a model exploring the presence of dissociative states in the sexual offence process of male adult offenders. This model brings a general concept of elevated dissociation in sex offenders to a more detailed theoretical level. Major conclusions reached in this paper are threefold. Firstly, the prevalence of dissociative pathology in male sex offenders is higher than that in the normal population. However, this conclusion warrants confirmation by further research as it has been based on a limited number of studies. Secondly, the prevalence of childhood sexual, physical, and emotional trauma in male and female sex offenders is significantly higher than that in the normal population. Thirdly, such a trauma is the main etiological factor in the rise of dissociative pathology in the sex offender population. Consequently, a model of dissociation in the sexual offence process of male adult offenders is proposed. Finally, implications for therapy for dissociative adult male sexual offenders are discussed, including the addition of a hypnotic element to current cognitive­ behavioral programs for sex offenders

Study of the surface integrity microhardness of austenitic stainless steel after turning

Cilj je istraživanja bio odrediti mikrotvrdoću integriteta površine (SI) austenitnog nehrđajućeg čelika nakon tokarenja vrhom alata obloženog karbidom. Integritet površine je važan kod određivanja otpornosti koroziji kao i pojave pukotine kod zamora materijala. Istraživanje je obuhvatilo analizu mikrotvrdoće SI za različite parametre rezanja u postupku suhog tokarenja austenitnog nehrđajućeg čelika 1.4541. Pokazalo se da povećanje brzine rezanja dovodi do povećanja dubine kaljenja SI. Analiza je provedena u proizvodnoj hali tijekom proizvodnje dijelova električnog motora i dubinskih pumpi.The objective of the investigation was to determine the surface integrity (SI) microhardness of austenitic stainless steel after turning with coated carbide tool point. Surface integrity is important in determining corrosion resistance, and also in fatigue crack initiation. The investigation included analysis of microhardness of SI for different cutting parameters in dry turning process of 1.4541 austenitic stainless steel. It has been shown that increase of cutting speed leads to the increase of SI hardening depth. The study has been performed within a production facility during the production of electric motor parts and deep-well pumps

Influence of potassium and NO addition on catalytic activity in soot combustion and surface properties of iron and manganese spinels

Two series of (0–4 wt%) potassium doped oxide catalysts based on iron and manganese spinel were prepared. The synthesized materials were characterized in terms of their structure (XRD, Raman spectroscopy) and surface electronic properties (work function measurements). The catalytic activity towards soot combustion was determined by temperature programmed oxidation of a physical mixture of soot and catalyst in tight contact in gas oxygen mixtures with and without NO addition. For iron spinel based mate- rials, where potassium is localized at the surface, the cata- lytic activity correlates with the work function lowering upon K doping, while for manganese spinel based materials, where potassium is incorporated into the bulk (formation of KMn 4 O 8 or KMn 8 O 16 ), the correlation was not found. The presence of NO in the gas mixture leads to a systematic decrease of soot ignition temperature for all samples

Role of electronic factor in soot oxidation process over tunnelled and layered potassium iron oxide catalysts

This paper describes the investigations of the catalytic activity in soot oxidation over well-defined iron oxide based materials. The nanostructuration of iron oxide by potassium into tunnelled (KFeO 2 ) and layered (K 2 Fe 22 O 34 ) ferrites and the surface promotion with CeO 2 results in the marked increase in the catalytic activity (decrease of the ignition temperature down to 210 ° C and T 10 % to 310 ° C). The measurements of the catalysts work function showed that both nanostructuration and surface promotion with ceria of the best KFeO 2 phase led to increase of the electron availability (decrease of the work function). Strong correlation of the catalytic activity in soot combustion of the Ce–K–Fe–O systems with the work function value was revealed for the first time in the model studies, and can be used as a guideline for optimisation of the real catalytic filters

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową. Czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

71 years-old patient with history of CABG was admitted to Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Cracow with acute coronary syndrome – unstable angina. The coronary angiography revealed significant narrowing of bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After qualification by the Heart Team he underwent percutaneous coronary angioplasty of venous bypass with implantation of self-apposing sirolimus-eluting stent (Stentys). Technical aspects of procedure such as usage of left ventricle assist device, additional imaging (IVUS), type of approach, stent and protection of vessel were considered in this manuscript. Patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of left ventricle was rather candidate for percutaneous revascularization. 8 months later patient had implanted implantable cardioverter-defibrillator in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. Discussion raises the topic of long-term effectiveness of angioplasty in these group of patients. Myocardial revascularization in patient with severe symptoms and diseased last remaining vessel should be obligatory, however multiple comorbidities increases the risk of cardiac surgery as well as percutaneous angioplasty. Critical question is: to treat invasively or with optimal medical treatment?Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego — niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową : czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego - niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo?A 71 year-old patient with a history of coronary artery bypass grafting was admitted to the Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Krakow with acute coronary syndrome - unstable angina. Coronary angiography revealed significant narrowing of a bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After consultation from the Heart Team, he underwent percutaneous coronary angioplasty of the venous bypass with implantation of a selfapposing sirolimus-eluting stent (Stentys). The technical aspects of this procedure, such as the use of a left ventricle assist device, additional imaging (intravascular ultrasound), the type of approach and stent, and the protection of the vessel are discussed in this article. A patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of the left ventricle was in fact a candidate for percutaneous revascularisation. Eight months later, the patient had a cardioverter- -defibrillator implanted in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. This discussion raises the topic of the long-term effectiveness of angioplasty in this group of patients. Myocardial revascularisation in a patient with severe symptoms and a diseased last remaining vessel should be obligatory. However, multiple comorbidities increase the risk of cardiac surgery as well as of percutaneous angioplasty. The critical question here is: should the treatment be invasive or would the better option be optimal medical treatment