Zachowania zdrowotne a ból kręgosłupa wśród personelu pielęgniarskiego

Introduction. Diseases of the musculoskeletal system are often caused by long-term and often simultaneous influence of the work environment and individual physical factors of each human being. Healthcare workers are most at risk of suffering from musculoskeletal pain.Aim. Assessment of health behaviours and back pain among professionally active nursing team.Material and Methods. 123 active nurses participated in the study. The method of diagnostic survey was used, using standardized research tools: VAS pain scales, Oswestry questionnaire, IZZ questionnaire.Results. According to the conducted analysis, 79.7% of people experience pain; 17.1% reported ailments on an average level. The highest results were obtained by the respondents in terms of questions concerning a positive mental attitude (average value: 3.45 ± 0.59), and the lowest in terms of health practices (average value: 2.89 ± 0.64). In the case of questions about preventive behaviours, women had statistically significantly (p = 0.010) higher results than men.Conclusions. Pain in the spine concerns the majority of the surveyed nurses. In terms of their own health behaviours, the respondents paid the least attention to proper health habits. There was no correlation in pain, functional capacity and personal health behaviour. (JNNN 2021;10(4):135–143)Wstęp. Schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego są często spowodowane długotrwałym i często jednoczesnym wpływem środowiska pracy oraz indywidualnymi czynnikami fizycznymi każdego człowieka. Najbardziej narażeni na ból związany z układem mięśniowo-szkieletowym są pracownicy sektorów opieki zdrowotnej.Cel. Ocena zachowań zdrowotnych oraz bólu kręgosłupa wśród aktywnego zawodowo zespołu pielęgniarskiego.Materiał i metody. W badaniu uczestniczyły 123 pielęgniarki(arze), aktywni zawodowo. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, wykorzystując standaryzowane narzędzia badawcze: skale bólu VAS, kwestionariusz Oswestry, kwestionariusz IZZ.Wyniki. Według przeprowadzonej analizy 79,7% osób odczuwa dolegliwości bólowe; 17,1% deklarowało dolegliwości na poziomie średnim. Najwyższe rezultaty ankietowani uzyskali w zakresie pytań dotyczących pozytywnego nastawienia psychicznego (wartość średnia: 3,45 ± 0,59), a najniższe w zakresie praktyk zdrowotnych (wartość średnia: 2,89 ± 0,64). W przypadku pytań o zachowania profilaktyczne kobiety miały istotnie statystycznie (p = 0,010) wyższe wyniki niż mężczyźni.Wnioski. Dolegliwości bólowe kręgosłupa dotyczą większości badanych pielęgniarek. W zakresie własnych zachowań zdrowotnych badani najmniej uwagi poświęcali prawidłowym nawykom zdrowotnym. Nie wykazano korelacji w zakresie bólu, wydolności funkcjonalnej i własnych zachowań zdrowotnych. (PNN 2021;10(4):135–143

Problem samopoczucia emocjonalnego i zaburzeń snu wśród pacjentów oddziału neurochirurgii – badania wstępne

Introduction. Depression and chronic pain have been among the top three leading causes of global disability in the world over the past three decades. The combination of chronic pain and depression leads to worse outcomes and overall functioning than either condition alone. Studying the links between pain, sleep and depression has become an important area of research. Aim. Assessment of pain, emotional state and sleep disorers among patients of the neurosurgery department. Material and Methods. The study was conducted among 63 neurosurgery patients. Standardized research tools were used: Visual Analogue Scale, Beck Depression Scale, Pittsburgh Sleep Quality Index. Statistical analysis was performed using Spearman’s rho correlation test and Pearson’s χ2 test. Results. The respondents are mostly women (54%), aged 26–78; the average age was 54. In terms of the assessment of the emotional state, patients with no depressive symptoms (42.9%) and with a mild stage of depression (46%) were noted. 77.8% of the subjects declared reduced sleep quality. Most of the subjects reported moderate (44.4%) and mild (30.2%) pain. It was shown that greater intensity of pain was statistically significantly associated with greater severity of depression ρ=0.33; p<0.01 and higher severity of sleep disorders ρ=0.39; p<0.01. It was also found that people with higher levels of depression had greater sleep disturbances ρ=0.74; p<0.001. Conclusions. Problems with sleep and depression of varying severity characterize the majority of neurosurgical patients. Pain is one of the significant factors aggravating these disorders. (JNNN 2023;12(1):24–33)Wstęp. Depresja i przewlekły ból znalazły się w pierwszej trójce głównych przyczyn globalnej niepełnosprawności na świecie w ciągu ostatnich trzech dekad. Połączenie przewlekłego bólu i depresji prowadzi do gorszych wyników leczenia i ogólnego funkcjonowania niż każdy z tych stanów osobno. Badanie związków między bólem, snem i depresją stało się ważnym obszarem badań. Cel. Ocena bólu, stanu emocjonalnego i zaburzeń snu wśród pacjentów oddziału neurochirurgii. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 63 pacjentów neurochirurgii. Zastosowano standaryzowane narzędzia badawcze: Wizualna Skala Analogowa, Skala Depresji Becka, Kwestionariusz Jakości Snu Pittsburgh. Analizę statystyczną przeprowadzono testem korelacji rho Spearmana i testem χ2 Pearsona. Wyniki. Badani to w większości kobiety (54%), w wieku 26–78 lat; średnia wieku wyniosła 54 lata. W zakresie oceny stanu emocjonalnego zauważono pacjentów z brakiem objawów depresyjnych (42,9%) oraz z łagodnym stadium depresji (46%). 77,8% badanych deklarowało obniżoną jakość snu. Najwięcej badanych zgłaszało umiarkowane (44,4%) i łagodne (30,2%) dolegliwości bólowe. Wykazano, że większe nasilenie bólu powiązane było istotnie statystycznie z wyższym nasileniem depresji ρ=0,33; p<0,01 i wyższym nasileniem zaburzeń snu ρ=0,39; p<0,01. Stwierdzono również, że osoby z wyższym poziomem depresji miały większe zaburzenia snu ρ=0,74; p<0,001. Wnioski. Problemy ze snem i depresją o różnym stopniu nasilenia charakteryzują większość pacjentów neurochirurgicznych. Ból jest jednym z istotnych czynników pogłębiających te zaburzenia. (PNN 2023;12(1):24–33

Sacral roots stimulation in chronic pelvic pain

Introduction Chronic pelvic pain is a syndrome of chronic non-malignant pain of multifactorial pathophysiology. Perineal, anal and coccygeal pain can be a form of failed-back surgery syndrome or complex regional pain syndrome. Apart from conservative treatment interventional methods are useful in this condition as neurolytic blocks or non-destructive neuromodulation procedures. Peripheral nerve, spinal cord stimulation or sacral stimulation can be applied. Aim We describe a minimally invasive method of sacral roots stimulation with percutaneous electrodes implanted through the sacral hiatus in the treatment of chronic pelvic pain. Materials and methods We evaluated a series of nine female patients with pelvic pain treated with sacral roots stimulation in regard of efficacy and complications of this method. Results Short-term results in all patients were satisfactory with statistically significant improvement (median VAS=9 before surgery) (median VAS=2 after implantation, p=0.001), (median VAS=3 after 6 months, p=0.043). The long-term follow-up revealed less satisfactory result (median VAS=6 after 12 months). High incidence of complications was noted: mainly infection in 3/9 patients. Conclusion Sacral roots stimulation is a non-destructive and minimally invasive neuromodulation method in the treatment of chronic pelvic pain. It can be effective even in the long-term observation but special care is advised to secure aseptic conditions in the implantation and to prevent the infection which leads to removal of the stimulating system

Zachowania sprzyjające zdrowiu oraz ocena orientacji pozytywnej wśród pielęgniarek oddziałów neurologii i rehabilitacji

Introduction. Health behaviours of nurses depend on external and personality factors, they are constantly changing under the influence of experience and acquired knowledge. Presenting the right attitudes towards health can have an impact on conducting effective health education. Aim. Assessment of health-promoting behaviour and positive orientation among nurses. Material and Methods. The research was carried out on a group of 79 nurses of the neurology and rehabilitation departments. The method of diagnostic survey was used with the use of the Health Behaviour Inventory (HBI) questionnaire, the Positive Orientation Scale questionnaire and the self-authored questionnaire. Results. In the analysis of the HBI survey, sten 5 and 4 (36 people) obtained the highest number of respondents, which define the average level of health behaviours on the border of low; the highest rated were positive mental attitude and preventive behaviour, the lowest were health practices. In the Positive Orientation Scale, the greatest number of people obtained sten 4 and 6 (31 people) — the average level of positive orientation, the majority of respondents obtained average results in terms of attitude to the future (57 people). The positive orientation results remained in a statistically significant mean correlation with the results of health behaviours and positive mental attitude, and in a low correlation with the results of health practices (p < 0.05). Conclusions. The respondents present an average level of health behaviours. Positive mental attitude and preventive behaviour were the most preferred. Most of the nurses showed a moderate level of positive orientation and an indifferent attitude to the future. (JNNN 2022;11(2):49–58).Wstęp. Zachowania zdrowotne pielęgniarek uzależnione są od czynników zewnętrznych i osobowościowych, podlegają ciagłym zmianom pod wpływem doświadczenia i zdobywanej wiedzy. Prezentowanie właściwych postaw wobec zdrowia może mieć wpływ na prowadzenie skutecznej edukacji zdrowotnej. Cel. Ocena zachowań sprzyjających zdrowiu i orientacji pozytywnej wśród pielęgniarek. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 79 pielęgniarek oddziałów neurologii i rehabilitacji. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z uzyciem kwestionariusza Inwentarza Zachowań Zdrowotnych (IZZ), kwestionariusza Skali Orientacji Pozytywnej oraz ankiety własnego autorstwa. Wyniki. W analizie ankiety IZZ najwięcej badanych uzyskało sten 5 i 4 (36 osób), które określają przeciętny poziom zachowań zdrowotnych na granicy niskiego, najwyżej oceniono pozytywne nastawienie psychiczne i zachowania profilaktyczne, najniżej praktyki zdrowotne. W Skali Orientacji Pozytywnej najwięcej osób uzyskało sten 4 i 6 (31 osób) — przeciętny poziom orientacji pozytywnej, większość respondentów uzyskało przeciętne wyniki nastawienia do przyszłości (57 osób). Wyniki orientacji pozytywnej, pozostawały w istotnej statystycznie, średniej korelacji z wynikami zachowań zdrowotnych i pozytywnego nastawienia psychicznego oraz w korelacji niskiej z wynikami praktyk zdrowotnych (p < 0,05). Wnioski. Badani prezentują przeciętny poziom zachowań zdrowotnych. Najbardziej preferowane było pozytywne nastawienie psychiczne i zachowania profilaktyczne. Pielęgniarki w większości przedstawiały średni poziom orientacji pozytywnej i obojętne nastawienie do przyszłości. (PNN 2022;11(2):49–58)

Nucleus accumbens stimulation in pathological obesity

One of the potential treatment methods of obesity is deep brain stimulation (DBS) of nucleus accumbens. We describe the case of 19 years old woman with hypothalamic obesity. She weighted 151.4kg before DBS and the non-surgical methods proved to be inefficient. She was treated with implantation of DBS electrode to nucleus accumbens bilaterally. Results were measured with body mass index and neuropsychological tests. Follow-up was 14 months. Fourteen months after surgery weight was 138kg, BMI was 48.3. Neuropsychological test results were intact. The presented case supports the thesis of treatment of obesity with nucleus accumbens stimulation

Jakość życia u chorych po termolezjach lędźwiowych

Introduction. One of the methods of treating lumbago coming from joints of the articular origin are thermolesions of intervertebral joints. Thermolessions are aimed at damaging the paracentral shoulder of the dorsal branch of lumbar roots, innervating ill joints.Aim. The aim of this work was to assess the quality of life and the level of pain in patients after lumbar thermolesions within a six-month observation period.Material and Methods. 30 patients subject to thermolesion treatments of intervertebral joints in the lumbar section were analysed. The level of pain was being assessed on the VAS scale (Eng. Visual Analogue Scale) and the quality of life with the Oswestry questionnaire before the surgery, on the first day after the surgery, after the first month, three months and after six months. 20 questionnaire forms which were subject to further analysis were returned.Results. On the basis of the analysis of the research conducted, there was noted a reduction of pain intensity as well as of the degree of disability expressed on the VAS and Oswestry Scales present in the early and late period after lumbar thermolesion.Conclusions. Lumbar thermolesion is an effective method of treating the lumbago pain of the articular origin and reducing disability in patients in the early and late period. (JNNN 2016;5(2):76–80)Wstęp. Jedną z metod leczenia bólu lędźwiowego pochodzenia stawowego są termolezje stawów międzykręgowych. Termolezje mają na celu uszkodzenie ramienia przyśrodkowego gałęzi grzbietowej korzeni lędźwiowych, unerwiającego chore stawy.Cel. Celem pracy była ocena jakości życia i poziomu bólu u pacjentów po termolezjach lędźwiowych w półrocznym okresie obserwacji.Materiał i metody. Analizie poddano 30 kolejnych pacjentów poddanych zabiegom termolezji stawów międzykręgowych w odcinku lędźwiowym. Oceniano poziom bólu w skali VAS (ang. Visual Analogue Scale) oraz jakość życia za pomocą kwestionariusza Oswestry przed zabiegiem oraz w pierwszym dniu po zabiegu, po pierwszym miesiącu, trzech miesiącach i po pół roku. Zwrócono 20 ankiet, które poddano dalszej analizie.Wyniki. Na podstawie analizy przeprowadzonych badań stwierdzono zmniejszenie nasilenia odczuwanegobólu i niepełnosprawności wyrażone w skalach VAS i Oswestry utrzymujące się w okresie wczesnym i późnym po termolezji lędźwiowej.Wnioski.Termolezja lędźwiowa jest skuteczną metodą leczenia bólu lędźwiowego pochodzenia stawowego oraz zmniejsza niepełnosprawność pacjentów w okresie wczesnym oraz późnym. (PNN 2016;5(2):76–80

Wyniki monitorowania neurofizjologicznego operacji kanału kręgowego

Background and purpose Spine surgery carries the risk of neurological complications. Neurophysiological intraoperative monitoring (NIOM) plays some role in preventing adverse events. NIOM is a young technique, and because of its costs and additional personnel it requires constant evaluation of indications. Nowadays, it is generally assumed that if available, NIOM should be used in every intracanal surgical procedure. This study aimed to evaluate the efficacy and indications for NIOM in spine surgery in relation to procedure location. Material and methods Effectiveness of NIOM in spinal canal surgery was evaluated by comparison of the number of neurological complications in patients treated surgically with and without NIOM. A total of 74 consecutive patients were surgically treated for spinal canal pathology at the Department of Neurosurgery, 10th Military Hospital in Bydgoszcz. Thirty-eight patients operated on with the use of NIOM were compared to a historic population of 36 patients treated before the introduction of NIOM. The number of patients with neurological complications was analyzed in three groups based on surgical location: extradural, intradural extramedullary, and intramedullary procedures. Differences between groups were tested with the Fisher exact test. Results The number of neurological complications was significantly lower in the intramedullary procedure group with NIOM. There was no significant difference in the number of complications in patients undergoing intra- or extradural extramedullary procedures with versus without NIOM. Conclusions NIOM decreases the risk of neurological complications in spinal cord surgery, but not in extramedullary spinal canal procedures.Wstęp i cel pracy Operacje kanału kręgowego są obarczone wyjątkowo dużym ryzykiem powikłań neurologicznych. Jedna z najważniejszych metod zmniejszania ryzyka powikłań operacji to śródoperacyjne monitorowanie neurofizjologiczne (neurophysiologic intraoperative monitoring – NIOM). Jest to technika młoda i ze względu na koszty aparatury oraz dodatkowego personelu konieczna jest ocena jej skuteczności i ustalenie wskazań do jej stosowania. Obecnie zakłada się, że jeżeli technika NIOM jest dostępna, to powinna być zastosowana w każdego rodzaju operacjach kanału kręgowego. Celem pracy była ocena skuteczności i zasadności NIOM w operacjach kanału kręgowego w odniesieniu do zakresu procedury. Materiał i metody Skuteczność NIOM w operacjach kanału kręgowego oceniono poprzez porównanie liczby powikłań neurologicznych po zabiegach z użyciem NIOM i bez zastosowania NIOM. Badaniem objęto 74 kolejnych chorych operowanych w zakresie kanału kręgowego w Klinice Neurochirurgii 10. Wojskowego Szpitala w Bydgoszczy. Wyniki leczenia 38 chorych operowanych z wykorzystaniem NIOM porównano z wynikami w historycznej grupie kontrolnej, którą stanowiło 36 kolejnych chorych operowanych przed wprowadzeniem tej techniki. Oceniono liczbę powikłań neurologicznych po operacjach w trzech grupach – zewnątrz-oponowych, wewnątrzoponowych, zewnątrzrdzeniowych oraz wewnątrzrdzeniowych. Istotność różnic oceniano przy zastosowaniu testu dokładnego Fishera. Wyniki Po operacjach rdzenia kręgowego stwierdzono istotnie mniejszą liczbę powikłań w grupie chorych operowanych z wykorzystaniem NIOM. Nie stwierdzono istotnej różnicy pomiędzy wynikami operacji prowadzonych zewnątrzrdze-niowo – wewnątrzoponowo ani zewnątrzoponowo. Wnioski Śródoperacyjne monitorowanie neurofizjologiczne podczas operacji rdzenia kręgowego zmniejszyło liczbę powikłań neurologicznych, ale w przypadku operacji zewnątrz-rdzeniowych nie wpłynęło istotnie na neurologiczny wynik leczenia

Wyniki neuromodulacyjnego leczenia bólu przewlekłego

Background and purpose Neuromodulative treatment of chronic pain syndromes is a modern mode of treatment of neuropathic and ischaemic pain. Its effectiveness is well documented in the literature. The objective of this work is to present the results of treatment of chronic pain syndromes on the basis of eight-year experience in our department. Material and methods Since 2002, we have conducted 9 operations of motor cortex stimulation (MCS), 2 of deep brain stimulation (DBS), 45 of spinal cord stimulation (SCS) and 5 of sacral root stimulation (SRS) in the treatment of chronic pain. Results We obtained good long-term results of neuromodulation in the form of clinical improvement (> 50%) in 4 of 9 patients with MCS (44%), in 13 diagnosed with failed back surgery syndrome (FBSS), 8 with other neuropathic pain, and 11 with angina pectoris from a group of 45 treated with SCS. Sacral root stimulation has been successful in 3 of 5 patients with perianal pain. The best treatment results in SCS, although not statistically significant, were observed in patients treated due to FBSS (13 out of 15) and angina pectoris (11 out of 15) (p = 0.12). In patients with neuropathic pain, peripheral and central, improvement was obtained in 8 out of 15 patients. Conclusions A good indication for spinal cord stimulation is FBSS and angina pectoris. Motor cortex stimulation is helpful in the treatment of chronic central neuropathic pain. Further observations and a larger group of patients are necessary for a reliable assessment of the effectiveness of neuromodulative treatment of chronic pain in our clinic.Wstęp i cel pracy Neuromodulacyjne leczenie bólu przewlekłego to nowoczesna forma leczenia bólu neuropatycznego i niedokrwiennego. Jego efektywność została dobrze udokumentowana w piśmiennictwie. Celem pracy jest przedstawienie wyników leczenia przewlekłych zespołów bólowych na podstawie ośmioletniego doświadczenia kliniki autorów. Materiał i metody Od 2002 r. w leczeniu bólu przewlekłego przeprowadzono 9 zabiegów stymulacji kory mózgu (MCS), 2 głębokiej stymulacji mózgu (DBS), 45 stymulacji rdzenia kręgowego (SCS) i 5 stymulacji korzeni krzyżowych (SRS). Wyniki Otrzymano dobre odległe wyniki neuromodulacji w postaci poprawy klinicznej (co najmniej o 50%) u 4 spośród 9 pacjentów z MCS (44%), u 13 z rozpoznaniem dyskopatii lędźwiowej (FBSS) oraz u 8 z innym bólem neuropatycznym, a także u 11 z dusznicą bolesną z grupy 45 poddanych SCS. Stymulacja korzeni krzyżowych była skuteczna u 3 spośród 5 pacjentek z bólem okolicy okołoodbytniczej. Najlepsze wyniki leczenia, choć nieznamienne statystycznie, zaobserwowano w SCS u pacjentów leczonych z powodu zespołu bólowego kręgosłupa o typie FBSS (13 spośród 15 pacjentów) oraz dławicy piersiowej (11 spośród 15) (p = 0,12). W grupie pacjentów z bólem neuropatycznym obwodowym i ośrodkowym poprawę uzyskano u 8 spośród 15 osób. Wnioski Dobrymi wskazaniami do stymulacji rdzenia kręgowego są przewlekły zespół bólowy o typie FBSS i dusznica bolesna. Stymulację kory mózgu można z powodzeniem stosować w leczeniu ośrodkowego bólu neuropatycznego. Do przeprowadzenia wiarygodnej oceny skuteczności leczenia neuromodulacyjnego bólu przewlekłego w klinice autorów niezbędne są dalsze obserwacje i większa grupa pacjentów poddanych różnym procedurom

Terapia wewnątrznaczyniowa i trombolityczna a stan funkcjonalny chorych po udarze niedokrwiennym mózgu

Introduction. Stroke is treated as a direct threat to life. Mechanical thrombectomy used as an independent treatment or in combination with systemic thrombolysis is currently the standard care in the treatment of ischemic stroke.Aim. Evaluation of the functional status of patients after ischemic stroke treated with thrombolysis or thrombectomy.Material and Methods. The study involved 50 patients hospitalized due to ischemic stroke. Standardized research tools were used: the Rankin scale, the Barthel scale and the Functional Index “Repty” (WFR). The study was conducted twice in one patient: on the first and ninth day after the treatment. The collected material was developed statistically.Results. Most of the respondents were men — 62%. Thrombolytic treatment was used in all subjects, and thrombectomy in 26% people. Analyses showed that there were differences in the Barthel scale level Z = 4.87; p < 0.001, Rankin Z = 4.80; p < 0.001 and WFR Z = 4.83; p < 0.001. The age of the respondents was related negatively to the Barthel scale score on the 1st day  = -0.51; p < 0.001 and the 9th day  = -0.53; p < 0.001 and the result in the WFR scale on the 1st day  = -0.54; p < 0.001 and the 9th day  = -0.52; p < 0.001.Conclusions. The performance of the subjects on the 1st day of treatment was worse than on the 9th day. People who were only treated with thrombolysis had better results in fitness tests and had a lower level of disability than people treated with thrombolysis and thrombectomy. (JNNN 2019;8(2):69–77)Wstęp. Udar mózgu jest traktowany jako stan bezpośredniego zagrożenia życia. Mechaniczna trombektomia stosowana jako samodzielne leczenie lub w połączeniu z ogólnoustrojową trombolizą jest obecnie standardem opieki w terapii udaru niedokrwiennego.Cel. Ocena stanu funkcjonalnego chorych po udarze niedokrwiennym mózgu leczonych za pomocą trombolizy lub trombektomii.Materiał i metody. W badaniach uczestniczyło 50 pacjentów hospitalizowanych z powodu udaru niedokrwiennego mózgu. Zastosowano standaryzowane narzędzia badawcze: skalę Rankina, skalę Barthel oraz Wskaźnika Funkcjonalny „Repty” (WFR). Badanie zostało przeprowadzone dwukrotnie u jednego pacjenta: w pierwszej i dziewiątej dobie po zastosowanym leczeniu. Zebrany materiał opracowano statystycznie.Wyniki. Większość badanych stanowili mężczyźni — 62%. Leczenie trombolityczne było zastosowane u wszystkich badanych, a trombektomia u 26% osób. Analizy wykazały, że występowały różnice w poziomie skali Barthel Z = 4,87; p < 0,001, Rankina Z = 4,80; p < 0,001 i WFR Z = 4,83; p < 0,001. Wiek badanych powiązany był ujemnie z wynikiem w skali Barthel w I dobie  = -0,51; p < 0,001 i IX dobie  = -0,53; p < 0,001 oraz z wynikiem w skali WFR w I dobie  = -0,54; p < 0,001 i IX dobie  = -0,52; p < 0,001.Wnioski. Wydolność osób badanych w I dobie leczenia była gorsza niż w dobie IX. Osoby, które były leczone tylko trombolitycznie miały lepsze wyniki w testach sprawności i miały mniejszy stopień niepełnosprawności niż osoby leczone trombolitycznie i trombektomią. (PNN 2019;8(2):69–77