Międzynarodowa konferencja "Dzieło Oskara Kolberga jako dziedzictwo narodowe i europejskie"

"Honorowy patronat nad konferencją objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski. Została ona zorganizowana przez Instytut im. Oskara Kolberga w Poznaniu we współpracy z Komitetem Nauk Etnologicznych PAN, Instytutem Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM i Polskim Towarzystwem Ludoznawczym, przy fi nansowym wsparciu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także dotacji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego." [...] (fragm.

Neuropsychologiczne i neurologiczne konsekwencje pozaszpitalnego nagłego zatrzymania krążenia z oszacowaniem potrzeb neurorehabilitacynych: prospektywne badanie pilotażowe

Background: Diffuse brain injury is a key component of post-cardiac arrest syndrome reported in 30–80% of survivors of out-of-hospital cardiac arrest (OHCA). It is responsible for a high mortality rate, and is a common cause of cognitive and neurological deficits and disability. Symptom variability and dynamics and the rehabilitation potential remain poorly understood.Aim: To investigate symptom prevalence, type, and severity and the natural course of recovery within 12 months after OHCA, and to estimate neurorehabilitation needs.Methods: Study participants were selected from OHCA survivors admitted consecutively to a cardiac intensive care unit (CICU) serving 250,000 of Warsaw’s inhabitants, according to the following inclusion criteria: first ever nontraumatic, normothermic cardiac arrest, age ≤ 75 years; cardiology ward survival until discharge, and no history of pre-existing brain disease. Patients’ cognitive and neurological status and disability were evaluated in the first days after onset and three, six and 12 months later. Neuropsychological assessment focused on attention, memory, executive, linguistic and visuo-spatial abilities. Neurological examination included assessment of cranial nerves, muscle strength and tone, deep tendon reflexes, cerebellar function, sensory function, and gait. The general psychophysical state was classified using the Disability Rating Scale. Patients’ neurorehabilitation needs were determined using data collected three months post-OHCA. This data was used to estimate future demands for such resources in Poland.Results: During a 28-month study period, of 69 OHCA patients admitted to the CICU, 29 met the study criteria (33 survived until discharge from cardiology unit; four did not meet further criteria). Severe consciousness disorders were most frequentin the early post-OHCA phase (28%); no unresponsive patients were identified 12 months later. Of responsive patients who were capable of at least minimal co-operation, 100% (early after OHCA) to 57% (12 months after OHCA) had cognitive impairment, usually with neurological symptoms. Memory impairment was the most common and severe problem, followed by executive, attentional, language and visuo-spatial dysfunctions. The prevalence of neurological deficits ranged from 88% (early after OHCA) to 43% (12 months after OHCA). Due to acquired deficits, between 71% (early post-OHCA) and 36% (12 months post-OHCA) of patients were significantly disabled and often dependent. Although dysfunctions tended to improve, over 50% of the patients remained impaired 12 months post-OHCA, and over 30% were significantly disabled. We estimated that about 800 OHCA survivors/year in Poland will develop symptoms requiring neurorehabilitation.Conclusions: Cognitive and neurological symptoms are common after cardiac arrest brain injury. Establishing specialised neurorehabilitation centres is essential for treating these patients. Wstęp: Rozlane uszkodzenie mózgu jest zasadniczym elementem zespołu poresuscytacyjnego, opisywanym u 30–80% chorych z pozaszpitalnym nagłym zatrzymaniem krążenia (NZK), odpowiadającym za wysoką śmiertelność oraz deficyty poznawcze i neurologiczne prowadzące do niepełnosprawności. Różnorodność i dynamika objawów oraz możliwości rehabilitacji pacjentów po NZK są słabo poznane.Cel: Celem prospektywnego badania pilotażowego była ocena częstości, rodzaju, nasilenia i dynamiki zaburzeń poznawczych oraz neurologicznych u chorych w pierwszych 12 miesiącach od poresuscytacyjnego uszkodzenia mózgu, a także próba oszacowania potrzeb neurorehabilitacyjnych tej grupy pacjentów.Metody: Spośród osób po NZK, przyjmowanych kolejno na oddział intensywnej opieki kardiologicznej (OIOK), zabezpieczającego rejon 250 000 mieszkańców Warszawy, rekrutowano uczestników badania wg następujących kryteriów włączenia: pierwsze w życiu nieurazowe, normotermiczne zatrzymanie krążenia; wiek ≤ 75 lat; przeżycie do czasu wypisu z oddziału kardiologicznego; brak wcześniejszych chorób mózgu. Rodzaj nabytych zaburzeń poznawczych i neurologicznych oraz stopień niepełnosprawności chorych badano w pierwszych dniach po NZK, a także 3, 6 i 12 miesięcy później. Badanie neuropsychologiczne miało na celu ocenę funkcji uwagi, pamięci, zdolności wykonawczych, językowych i wzrokowo-przestrzennych. W badaniu neurologicznym oceniono nerwy czaszkowe, siłę i napięcie mięśniowe, odruchy głębokie, czucie, funkcje móżdżku i chód. Ogólny poziom funkcjonowania psychofizycznego pacjentów klasyfikowano wg Skali Oceny Niepełnosprawności (Disability Rating Scale). Potrzeby rehabilitacyjne badanych określono na podstawie wyników zebranych w 3. miesiącu po NZK. Dane te posłużyły następnie do oszacowania potrzeb neurorehabilitacyjnych chorych po NZK w Polsce.Wyniki: W ciągu 28 miesięcy trwania badania, spośród 69 chorych po NZK przyjętych na OIOK, 29 pacjentów spełniło kryteria badania (33 osoby przeżyły do czasu wypisu z oddziału kardiologicznego; 4 osoby nie spełniły dalszych kryteriów włączenia). Głębokie zaburzenia świadomości notowano najczęściej we wczesnej fazie po NZK (28%); 12 miesięcy późniejnie było chorych całkowicie niezdolnych do reagowania na otoczenie (związek z poprawą funkcjonalną i śmiertelnością osób z ciężkim uszkodzeniem mózgu). Wśród chorych podejmujących współpracę podczas badań, od 100% (wcześnie po NZK) do 57% (12 miesięcy po NZK) pacjentów wykazywało zaburzenia poznawcze współistniejące zazwyczaj z objawami neurologicznymi. Zaburzenia pamięci okazały się najczęstszym i najpoważniejszym problemem. Mniej nasilone były deficyty wykonawcze, uwagowe, językowe (głównie anomia) i wzrokowo-przestrzenne. Częstość występowania objawów neurologicznych wahała się od 88% (wczesna faza po NZK) do 43% (12 miesięcy po NZK). W konsekwencji nabytych zaburzeń od 71% (wcześnie po NZK) do 36% (12 miesięcy po NZK) chorych było znacząco niesprawnych i często zależnych od otoczenia. Chociaż zaburzenia cechowała tendencja do zmniejszania się wraz z upływem czasu od zachorowania, po 12 miesiącach od NZK ponad 50% chorych nadal wykazywało deficyty, a ponad 30% znaczną niesprawność. Wyniki badań przeprowadzonych w 3. miesiącu po NZK pokazały, że wśród chorych zdolnych do podjęcia współpracy aż 76% osób wymagało terapii: najczęściej rehabilitacji neuropsychologicznej, rzadziej — terapii neuropsychologicznej i fizjoterapii. Dane te pozwoliły oszacować, że w Polsce rocznie ok. 800 osób po NZK może doświadczać zaburzeń wymagających specjalistycznej neurorehabilitacji.Wnioski: Zaburzenia poznawcze (szczególnie deficyty pamięci i uczenia się) wraz z objawami neurologicznymi są częstymi następstwami poresuscytacyjnego uszkodzenia mózgu. Tworzenie centrów neurorehabilitacyjnych dla chorych po NZK jest niezbędne w ich terapii. Specjalistyczna neurorehabilitacja powinna rozpocząć się krótko po uszkodzeniu mózgu i ustabilizowaniu stanu ogólnego, powinna być intensywna i wszechstronna (rehabilitacja neuropsychologiczna, fizjoterapia, terapia zajęciowa, modyfikacje środowiskowe, adaptacja do funkcjonowania z nabytym deficytem)