First application of hemi-body electron beam irradiation for Kaposi sarcoma at the lower extremities

Kaposi’s sarcoma (KS) is a systemic neoplastic disease that can present cutaneous symptoms and is usually treated with a systematic approach due to its extent. Due to its radiosensitivity, radiotherapy is considered one of its main treatments, for palliation and local control of the skin and mucosal lesions. The aim of this paper was to report the first case of KS treated by hemi-body electron irradiation protocol in Greece. A fractionated 40 Gy hemi-body electron irradiation was prescribed to a 60-year-old male patient with KS at his legs. Dose uniformity was verified on a daily basis by thermo luminescence dosimetry (TLD). The treatment resulted to complete clinical response. Limited irradiation-derived side effects appeared. This is the first case ever to be treated with hemi-body electron irradiation protocol in Greece. To the best of our knowledge, this is also the first time that a single field hemi-body electron beam irradiation at a total skin electron beam (TSEB)-like configuration is reported to be used for KS

Risk factors for tuberculosis in dialysis patients: a prospective multi-center clinical trial

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Profound alterations in immune responses associated with uraemia and exacerbated by dialysis increase the risk of developing active tuberculosis (TB) in chronic haemodialysis patients (HDPs). In the current study, was determined the impact of various risk factors on TB development. Our aim was to identify which HDPs need anti-TB preventive therapy.</p> <p>Methods</p> <p>Prospective study of 272 HDPs admitted, through a 36-month period, to our institutions. Specific Relative Risk (RR) for TB was estimated, considering age matched subjects from the general population as reference group. Entering the study all patients were tested with tuberculin (TST). Using Cox's proportional hazard model the independent effect of various risk factors associated with TB development was estimated.</p> <p>Results</p> <p>History of TB, dialysis efficiency, use of Vitamin D supplements, serum albumin and zinc levels were not proved to influence significantly the risk for TB, in contrast to: advanced age (>65 years), BMI, diabetes mellitus, tuberculin reactivity, healed TB lesions on chest X-ray and time on dialysis. Elderly (>70 years old) HDPs (Adjusted RR 25.3, 95%CI 20.4-28.4, P < 0.02), diabetics (Adj.RR 25.3, 95%CI 17.2-21.1, P < 0.03), underweighted (Adj.RR 72.3, 95%CI 65.2-79.8 P < 0.001), tuberculin responders (Adj.RR 41.4, 95%CI 37.9-44.8, P < 0.03), HDPs with fibrotic lesions on chest x-ray (Adj.RR 82.3, 95%CI 51.3-95.5, P < 0.03) and those treated with haemodialysis for < 12 months (Adj.RR 110.0, 95%CI 97.4-135.3, P < 0.001), presented significantly higher specific RR for TB even after adjusting for the effect of the remaining studied risk factors.</p> <p>Conclusion</p> <p>The above mentioned factors have to be considered by the clinicians, evaluating for TB in HDPs. Positive TST, the existence of predisposing risk factors and/or old TB lesions on chest X-ray, will guide the diagnosis of latent TB infection and the selection of those HDPs who need preventive chemoprophylaxis.</p

Recent Advances in Adult Post-Transplant Lymphoproliferative Disorder

PTLD is a rare but severe complication of hematopoietic or solid organ transplant recipients, with variable incidence and timing of occurrence depending on different patient-, therapy-, and transplant-related factors. The pathogenesis of PTLD is complex, with most cases of early PLTD having a strong association with Epstein-Barr virus (EBV) infection and the iatrogenic, immunosuppression-related decrease in T-cell immune surveillance. Without appropriate T-cell response, EBV-infected B cells persist and proliferate, resulting in malignant transformation. Classification is based on the histologic subtype and ranges from nondestructive hyperplasias to monoclonal aggressive lymphomas, with the most common subtype being diffuse large B-cell lymphoma-like PTLD. Management focuses on prevention of PTLD development, as well as therapy for active disease. Treatment is largely based on the histologic subtype. However, given lack of clinical trials providing evidence-based data on PLTD therapy-related outcomes, there are no specific management guidelines. In this review, we discuss the pathogenesis, histologic classification, and risk factors of PTLD. We further focus on common preventive and frontline treatment modalities, as well as describe the application of novel therapies for PLTD and elaborate on potential challenges in therapy

Antiretroviral activity of 5-azacytidine during treatment of a HTLV-1 positive myelodysplastic syndrome with autoimmune manifestations

Myelodysplastic syndromes (MDS) are often accompanied by autoimmune phenomena. The underlying mechanisms for these associations remain uncertain, although T cell activation seems to be important. Human T-lymphotropic virus (HTLV-1) has been detected in patients with myelodysplastic syndromes, mostly in regions of the world which are endemic for the virus, and where association of HTLV-1 with rheumatological manifestation is not rare. We present here the case of a 58 year old man who presented with cytopenias, leukocytoclastic vasculitis of the skin and glomerulopathy, and was diagnosed as MDS (refractory anemia with excess blasts - RAEB 1). The patient also tested positive for HTLV-1 by PCR. After 8 monthly cycles of 5-azacytidine he achieved a complete hematologic remission. Following treatment, a second PCR for HTLV-1 was carried out and found to be negative. This is the first report in the literature of a HTLV-1-positive MDS with severe autoimmune manifestations, which was treated with the hypomethylating factor 5-azacitidine, achieving cytogenetic remission with concomitant resolution of the autoimmune manifestations, as well as HTLV-1-PCR negativity. HTLV-1-PCR negativity may be due to either immune mediated clearance of the virus, or a potential antiretroviral effect of 5-azacytidine. 5-azacytidine is known for its antiretroviral effects, although there is no proof of its activity against HTLV-1 infection in vivo

Epstein-Barr Virus (EBV) and latent membrane protein 1 (LMP1) in chronic lymphocytic leukemia and low grade B cell lymphomas

Epstein-Barr virus (EBV) is a universally present herpesvirus that can cause a latent infection of the memory Β cells. During latency, it expresses only a small part of its genome, comprising of six nuclear antigens (EBNAs), two EBV encoded RNAs (EBER1/2) and two latent membrane proteins (LMP1/2).LMP1 is a strong imitator of CD40 and is implicated in the malignant transformation of EBV infected cells, through antiapoptotic signals and NF-kB activation. Recently, it has been shown that its role may be more complex, with antiapoptotic as well as apoptotic properties.Our aim was to investigate the role of EBV and LMP1 in non-EBV related entities, such as chronic lymphocytic leukemia (CLL) and low grade B-cell lymphoma,Patients with CLL and low grade B-cell lymphoma with immunophenotypically confirmed disease by blood were enrolled. DNA, RNA and protein extraction were carried out before and after 3 cycles of rituximab-based immunochemotherapy. The EBV viral load was quantified by real time PCR, LMP1-mRNA was detected by RT-PCR and LMP1-protein by ELISA. FcgRIIA polymorphisms were detected by allele specific restriction enzyme digestion (ASRED). Survivin-mRNA was quantified by real time RT-PCR.Sixty five patients were enrolled. The results are as follows.A.Correlation of FcgRIIA polymorphisms with EBV and LMP1. We detected FcgRIIApolymorphisms in the blood samples of 40 patients and showed that the R131 polymorphic locus waspresent in 84.2% of EBV+, but only in 28.5% of EBV- patients (p=0.001). The correlation with LMP1expression was quite similar (84.5% vs 28.5%, p=0.002) and shows that FcgRIIA polymorphismsconstitute a genetic risk factor for EBV latency and LMP1 expression.B.Correlation of survivin levels with EBV and LMP1. Survivin is a member of the inhibitors ofapoptosis (LAP) family, and is implicated in the pathogenesis of neoplasia. Survivin-mRNA levels weremeasured in 64 patients and found 8.37 times higher in EBV- patients (p=0.002) and 6.36 times higherin LMP1- patients (p=0.008), a result implying a preponderance of LMP1 apoptotic effects in thispatient group.C.Investigation of the effect of rituximab on the EBV load of 44 patients that were treated withrituximab based immunochemotherapy. Among 17 EBV+ patients, only one had a persistentlymeasurable viral load following treatment. Moreover, this was the only patient with disease progressiondespite treatment. Rituximab is able to eradicate EBV from the blood, although it is responsible forreactivation of other viral infections. This fact may have several interesting implications that remain tobe studied.Ο ιός Epstein-Barr (EBV) είναι ερπητοϊός παγκόσμιας κατανομής που έχει την δυνατότητα να προκαλεί λανθάνουσα λοίμωξη στα Β κύτταρα μνήμης, κατά την οποία εκφράζεται μικρό μέρος του γονιδιώματός του - έξι πυρηνικά αντιγόνα του ιού (EBNAs), δύο κωδικοποιούμενα από τον ιό RNA (EBER-1/2) και δύο μεμβρανικές πρωτεΐνες (LMP-1/2).Η LMP-1 αποτελεί ισχυρό μιμητή του CD40 και ενοχοποιείται για την κακοήθη μετατροπή των προσβεβλημένων από τον ιό κυττάρων, καθώς ευθύνεται για την συνεχή αποστολή σημάτων αναστολής της απόπτωσης και την ενεργοποίηση της οδού του NF-κΒ. Τελευταία πιθανολογείται ότι ο ρόλος της LMP-1 είναι διπλός, με δράσεις αντιαποπτωτικές αλλά και αποπτωτικές.Στόχος της διατριβής είναι η μελέτη του EBV και της LMP-1 στη χρόνια λεμφογενή λευχαιμία και τα λεμφώματα χαμηλής κακοήθειας, που αποτελούν νοσήματα μη σχετιζόμενα αιτιοπαθογενετικά με τον ιό.Στην μελέτη συμπεριλήφθηκαν ασθενείς με ΧΛΛ και λεμφώματα χαμηλής κακοήθειας με ανοσοφαινοτυπικά επιβεβαιωμένη νόσο στο αίμα. Έγινε απομόνωση DNA, RNA, πρωτεΐνης και ορού από δείγματα αίματος πριν και μετά από 3 κύκλους ανοσοχημειοθεραπείας με βάση τη ριτουξιμάμπη. Το ιικό φορτίο του ιού ποσοτι κόποι ήθη κε με real time PCR. Με απλή RT-PCR έγινε η ανίχνευση του mRNA της LMP-1 και με ELISA της πρωτεΐνης LMP-1 στον ορό. Η ανίχνευση του πολυμορφισμού του FcyRIIA έγινε χρησιμοποιώντας μέθοδο πέψης με ειδικό περιοριστικό ένζυμο (ASRED). Τέλος, έγινε ποσοτικοποίηση του mRNA της survivin με real time RT-PCR.Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 65 ασθενείς. Τα επιμέρους αποτελέσματα έχουν ως εξής.Α. Συσχέτιση των πολυμορφισμών του FCYRIIA με τον ιό και την έκφραση της LMP-1. Έγινε ανίχνευση των πολυμορφισμών του FcyRIIA έγινε στους 40 πρώτους ασθενείς και έδειξε ότι η πολυμορφική θέση R131, που έχει χαμηλότερη συγγένεια για την IgG, ανιχνεύθηκε στο 84,2% των EBV+, αλλά μόνο στο 28,5% των EBV- ασθενών (ρ=0,001). Παρόμοια ήταν και η συσχέτιση με την έκφραση της LMP-1 (84,6% έναντι 28,5%, ρ=0,002). Η συσχέτιση αυτή αποτελεί ένδειξη ότι οι πολυμορφισμοί του FcyRIIA αποτελούν γενετικό παράγοντα κινδύνου για την εγκατάσταση λανθάνουσας EBV λοίμωξης και την έκφραση της LMP-1.Β. Συσχέτιση του ιού και της έκφρασης της LMP-1 με τα επίπεδα της survivin, ενός μέλους τηςοικογένειας των αναστολέων της απόπτωσης (ΙΑΡ) που εμπλέκεται στην ανάπτυξη νεοπλασιών. Τα επίπεδα του mRNA της survivin μετρήθηκαν σε 64 ασθενείς και βρέθηκαν 8,37 φορές υψηλότερα στους EBV- ασθενείς (ρ=0,002) και 6,36 φορές υψηλότερα στους LMP-1 αρνητικούς ασθενείς (ρ=0,008), γεγονός που υποδηλώνει «παραδόξως» υπερίσχυση των αποπτωτικών δράσεων της LMP-1.Γ. Διερεύνηση της δράσης της ριτουξιμάμπης στο ιικό φορτίο του EBV σε 44 ασθενείς που έλαβαν ανοσοχημειοθεραπεία. Από τους 17 EBV+ ασθενείς, μόνο ένας ασθενής είχε ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο μετά τη θεραπεία, ήταν δε ο μόνος ασθενής που δεν ανταποκρίθηκε στη θεραπεία. Η ριτουξιμάμπη εκριζώνει τον EBV από το αίμα, παρότι προκαλεί αναζωπύρωση άλλων ιογενών λοιμώξεων, γεγονός με ποικίλες προεκτάσεις που μένουν να διερευνηθούν στο μέλλον

Study of the production of micro- and nano- Al2O3 / aluminum matrix composite materials with friction stir processing

159 σ.Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Σχεδιασμός και Κατασκευή Υπόγειων Έργων"Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας μελετήθηκε η παραγωγή επιφανειακά σύνθετων υλικών μεταλλικής μήτρας κράματος αλουμινίου ΑΑ7075-Τ651 με ενίσχυση κεραμικών σωματιδίων Al2O3 μεγέθους 2μm και 30nm, μέσω της κατεργασίας δια τριβής με ανάδευση (FSP). Το εργαλείο της FSP που χρησιμοποιήθηκε αποτελούνταν από τετραγωνικής γεωμετρίας πείρο και επίπεδο περιαυχένιο, ενώ η εισαγωγή της επιθυμητής ποσότητας των σωματιδίων ενίσχυσης έγινε μέσω πλήρωσης αυλακίων κατάλληλης γεωμετρίας και διαστάσεων τα οποία διανοίχτηκαν στα μεταλλικά τεμάχια. Στο πρώτο στάδιο της πειραματικής διαδικασίας, πραγματοποιήθηκαν προκαταρκτικές δοκιμές χωρίς την προσθήκη σωματιδίων ενίσχυσης, μεταβάλλοντας την ταχύτητα περιστροφής του εργαλείου και διατηρώντας σταθερές τις υπόλοιπες παραμέτρους της κατεργασίας, προκειμένου να βρεθεί η βέλτιστη τιμή της για το συγκεκριμένο σύστημα υλικού-λοιπών παραμέτρων FSP. Στη συνέχεια οι βέλτιστες τιμές των παραμέτρων της κατεργασίας που προέκυψαν από το προαναφερθέν στάδιο εφαρμόστηκαν σε δοκιμές με την προσθήκη σωματιδίων ενίσχυσης και πραγματοποιήθηκε εκτενής διερεύνηση των νέων παραμέτρων της κατεργασίας ενίσχυσης, προκειμένου να κατασκευαστεί το βέλτιστο δυνατό επιφανειακό σύνθετο AA7075-T651/Al2O3. Τα δοκίμια μελετήθηκαν με τη χρήση οπτικής και ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, προκειμένου να εξεταστεί η κατανομή των σωματιδίων ενίσχυσης στη ζώνη ανάδευσης καθώς επίσης και το μέγεθος των κόκκων του μητρικού υλικού στη ζώνη αυτή. Επιπλέον πραγματοποιήθηκαν μικροσκληρομετρήσεις τόσο κάθετα όσο και κατά μήκος των κατεργασμένων δοκιμίων για την εξακρίβωση της μεταβολής της σκληρότητας συναρτήσει των παραμέτρων της κατεργασίας ενίσχυσης, προκειμένου να εξαχθούν οι βέλτιστες τιμές αυτών. Παρατηρήθηκε ότι αύξηση της ταχύτητας περιστροφής του εργαλείου της FSP είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ομοιογένειας της σύνθετης ζώνης ανάδευσης, ενώ αύξηση του αριθμού των περασμάτων FSP οδήγησε σε σημαντική μείωση του μεγέθους των συσσωματωμένων σωματιδίων, καθώς και σε πολύ καλή διασπορά των τελευταίων στη σύνθετη ζώνη ανάδευσης καθιστώντας ομοιογενή τη μικροδομή αυτής. Η προσθήκη κεραμικών σωματιδίων ενίσχυσης στη ζώνη ανάδευσης επέφερε σημαντική εκλέπτυνση του μεγέθους των κόκκων της μήτρας σε επίπεδα ανώτερα των αντιστοίχων χωρίς την προσθήκη σωματιδίων, εξαιτίας του περιορισμού της ανάπτυξης των δυναμικά ανακρυσταλλωμένων κόκκων που επιφέρουν (pinning effect). Ακόμα, αύξηση του κλάσματος όγκου των σωματιδίων ενίσχυσης οδήγησε σε περαιτέρω μείωση του μεγέθους των κόκκων στη σύνθετη ζώνη ανάδευσης, καθώς και σε αύξηση της μικροσκληρότητας αυτής. Η μείωση του μεγέθους των σωματιδίων ενίσχυσης επέφερε εκλέπτυνση των κόκκων της σύνθετης ζώνης ανάδευσης, καθώς και αύξηση της μικροσκληρότητας αυτής. Μάλιστα παρατηρήθηκε ότι η επίδραση της μείωσης του μεγέθους των σωματιδίων ενίσχυσης ήταν ισχυρότερη από αυτή της αύξησης του κλάσματος όγκου των σωματιδίων ενίσχυσης, τόσο στη μείωση του μεγέθους των κόκκων όσο και στην αύξηση της μικροσκληρότητας στη ζώνη ανάδευσης. Παρόλη την επίδραση των παραπάνω παραμέτρων όμως, η μικροσκληρότητα των σύνθετων ζωνών ανάδευσης ανεξαρτήτως μεγέθους των σωματιδίων ενίσχυσης βρέθηκε να είναι μικρότερη από αυτή του μετάλλου βάσης, παρόλη την μείωση στο μέγεθος των κόκκων και της υπάρξεως φάσης ενίσχυσης σε αυτές. Τα αποτελέσματα αυτά κατέστησαν απαραίτητη την εφαρμογή θερμικής κατεργασίας Τ6 στα βέλτιστα δοκίμια που προέκυψαν από την κατεργασία ενίσχυσης. Η θερμική αυτή μετα-κατεργασία (Postprocess heat treatment, PPHT) σκοπό είχε να επαναφέρει τη σκληρότητα του μητρικού υλικού της σύνθετης ζώνης ανάδευσης των δοκιμίων στα επίπεδα του μετάλλου βάσης, ώστε οι μηχανισμοί ενίσχυσης που έχουμε επιβάλλει με την εκλέπτυνση των κόκκων και την διασπορά σωματιδίων ενίσχυσης να ενεργήσουν συνδυαστικά και να καταλήξουμε σε ένα ισχυροποιημένο επιφανειακό σύνθετο στρώμα. Κατά την εφαρμογή της θερμικής μετα-κατεργασίας Τ6 στα κατασκευασμένα μέσω FSP επιφανειακά σύνθετα, το μέγεθος των κόκκων του μητρικού υλικού των σύνθετων ζωνών ανάδευσης παρουσίασε μικρή αύξηση. Στην περίπτωση του συνθέτου με ενίσχυση σωματιδίων Al2O3 μεγέθους 2μm κατά την εφαρμογή θερμικής μετα-κατεργασίας Τ6 η μικροσκληρότητα της σύνθετης ζώνης ανάδευσης παρουσίασε περαιτέρω μείωση, ενώ στη αντίστοιχη περίπτωση ενίσχυσης με σωματίδια Al2O3 μεγέθους 30nm η μικροσκληρότητα της ζώνης αυτής αυξήθηκε φθάνοντας τις τιμές του μετάλλου βάσης. Καταλήγοντας, ακόμα και αν δεν αυξήθηκε τη σκληρότητα της επιφάνειας του κράματος ΑΑ7075-Τ651, δημιουργήθηκε ένα επιφανειακά σύνθετο υλικό μεταλλικής μήτρας με σημαντικά μικρότερο μέγεθος κόκκων, στη μικροδομή του οποίου ενσωματώθηκαν επιτυχώς κεραμικά σωματίδια Al2O3 (μεγέθους 30nm) με ομοιογενή διασπορά, οι τιμές μικροσκληρότητας του οποίου ήταν ομόλογες με αυτές του μετάλλου βάσης.In the framework of the current thesis an attempt has been made to form a composite surface layer on bulk AA7075 – T651 heat treatable aluminum alloy by dispersion of micro- and nano-sized Al2O3 particulates on the surface using FSP technique. The FSP tool which consisted of a flat shoulder and a square pin, while the insertion of the desired quantity of Al2O3 powder was made through filling grooves of the appropriate geometry and dimensions which were machined out of the workpieces. At the first stage of the experimental procedure, preliminary tests were performed without the addition of reinforcement particles, by varying the rotational speed of the tool and keeping constant the other process parameters in order to find the optimum value for the specific material–remaining FSP parameters system. Afterwards, the optimum values of the process parameters obtained from the latter stage were applied to tests with the addition of reinforcement particles and an extensive investigation of the new parameters of the reinforcement process was performed in order to fabricate the best possible surface AA7075-T651/Al2O3 composite. The specimens were studied using optical and electron microscopy to examine the distribution of reinforcement particles in the stir zone as well as the grain size of the matrix in this zone. Moreover microhardness measurements were carried out both vertically and along the cross section of the treated specimens to identify the change of hardness versus the parameters of the reinforcement process to extract the optimal values of the latter. It was observed that increasing the rotational speed of the FSP tool resulted in an increase in the homogeneity of the compοsite stir zone, while increasing the number of FSP passes led to a significant reduction in the size of agglomerated particles, as well as in very good dispersion of the latter in the compοsite stir zone making homogenous the microstructure of it. The addition of ceramic reinforcement particles in the stir zone led to a significant refinement of the grain size of the matrix at a higher level than the FSP without such because of the limitation of the dynamic recrystallized grains growth which they cause (pinning effect). Moreover, increasing the volume fraction of reinforcement particles led to further reduction of grain size in the compοsite stir zone, and an increase in its microhardness. The decrease in reinforcement particles’ size resulted in the refinement of the grains of compοsite stir zone, and in an increase in its microhardness. In fact it was observed that the effect of reducing the reinforcement particles’ size was stronger than the increase in the volume fraction of reinforcement particles in reducing the grain size and also in increasing the microhardness of the compοsite stir zone. Despite the influence of these parameters, microhardness values of the compοsite stir zones regardless of reinforcement particles’ size was found to be less than that of the base metal, despite the decrease in grain size and the existence of a reinforcement phase in them. The aforementioned results made necessary the application of a Post Process Heat Treatment (PPHT) of the specimens in order to restore them in T6 condition. PPHT was expected to restore the hardness of the matrix of the compοsite stir zone of the specimens at the levels of base metal, so that the reinforcement mechanisms that we imposed by grain refinement and dispersion of reinforcement particles will act in combination to come up with a reinforced composite surface layer. The application of PPHT of the fabricated composites resulted in a small increase of the grain size of the matrix at the compοsite stir zone. The microhardness values of the micro-composite specimen at the compοsite stir zone after the PPHT were decreased, while for the nano-composite specimen they were significantly increased, reaching the values of base metal. Even though it was not achieved an increase in the hardness of the surface of ΑΑ7075-Τ651, a surface metal matrix composite was fabricated with significantly finer microstructure and homogenous distributed ceramic particles of Al2O3 (with grain size 30nm) successfully embedded in it, whose microhardness values were homologous with those of the base metal.Παναγιώτης Κ. Διαμαντόπουλο

Atypical Chronic Myelogenous Leukemia, BCR-ABL1 Negative: Diagnostic Criteria and Treatment Approaches

Atypical chronic myelogenous leukemia (aCML), BCR/ABL1 negative is a rare myelodysplastic/myeloproliferative neoplasm, usually manifested with hyperleukocytosis without monocytosis or basophilia, organomegaly, and marked dysgranulopoiesis. In this review, we will discuss the classification and diagnostic criteria of aCML, as these have been formulated during the past 30 years, with a focus on the recent advances in the molecular characterization of the disease. Although this entity does not have a definitive molecular profile, its molecular characterization has contributed to a better understanding and more accurate classification and diagnosis of aCML. At the same time, it has facilitated the identification of adverse prognostic factors and the stratification of patients according to their risk for leukemic transformation. What is more, the molecular characterization of the disease has expanded our therapeutic choices, thoroughly presented and analyzed in this review article

Non-coding RNAs: the riddle of the transcriptome and their perspectives in cancer

Non-coding RNAs (ncRNAs) constitute a heterogeneous group of RNA molecules in terms of biogenesis, biological function as well as length and structure. These biological molecules have gained attention recently as a potentially crucial layer of tumor cell progression or regulation. ncRNAs are expressed in a broad spectrum of tumors, and they play an important role not only in maintaining but also in promoting cancer development and progression. Recent discoveries have revealed that ncRNAs may act as key signal transduction mediators in tumor signaling pathways by interacting with RNA or proteins. These results reinforce the hypothesis, that ncRNAs constitute therapeutic targets, and point out their clinical potential as stratification markers. The major purpose of this review is to mention the emergence of the importance of ncRNAs, as molecules which are correlated with cancer, and to discuss their clinical implicit as prognostic diagnostic indicators, biomarkers, and therapeutic targets