Dinitrogen-Fixing Cyanobacteria in Microbial Mats of Two Shallow Coral Reef Ecosystems

Dinitrogen-fixing organisms in cyanobacterial mats were studied in two shallow coral reef ecosystems: La Reunion Island, southwestern Indian Ocean, Sesoko (Okinawa) Island, and northwestern Pacific Ocean. Rapidly expanding benthic miniblooms, frequently dominated by a single cyanobacterial taxon, were identified by microscopy and molecular tools. In addition, nitrogenase activity by these blooms was measured in situ. Dinitrogen fixation and its contribution to mat primary production were calculated using 15N2 and 13C methods. Dinitrogen-fixing cyanobacteria from mats in La Reunion and Sesoko showed few differences in taxonomic composition. Anabaena sp. among heterocystous and Hydrocoleum majus and Symploca hydnoides among nonheterocystous cyanobacteria occurred in microbial mats of both sites. Oscillatoria bonnemaisonii and Leptolyngbya spp. occurred only in La Reunion, whereas Hydrocoleum coccineum dominated in Sesoko. Other mats dominated by Hydrocoleum lyngbyaceum, Phormidium laysanense, and Trichocoleus tenerrimus occurred at lower frequencies. The 24-h nitrogenase activity, as measured by acetylene reduction, varied between 11 and 324 nmoles C2H2 reduced µg−1 Chl a. The highest values were achieved by heterocystous Anabaena sp. performed mostly during the day. Highest values for nonheterocystous cyanobacteria were achieved by H. coccineum mostly during the night. Daily nitrogen fixation varied from nine (Leptolyngbya) to 238 nmoles N2µg−1 Chl day−1 (H. coccineum). Primary production rates ranged from 1,321 (S. hydnoides) to 9,933 nmoles C µg−1 Chl day−1 (H. coccineum). Dinitrogen fixation satisfied between 5% and 21% of the nitrogen required for primary production.Ocean Development Sub-Committee of France–Japan S&T Cooperation; Mitsubishi cooperation; The Ministry of Education, Science, Sport, and Culture of Japan; Hanse Wissenschaftskolleg; Delmenhorst and Alexander-von-Humboldt Foundation; Bad Godesberg; Germany supported collaborative research on cyanobacterial diversit

Common evolutionary origin of planktonic and benthic nitrogen-fixing oscillatoriacean cyanobacteria from tropical oceans

The filamentous cyanobacteria belonging to the genus Hydrocoleum (Blennothrix) are among the most common mat-forming cyanobacteria in tropical oceans. We present here the evidence that these benthic cyanobacteria are morphologically and phylogenetically very close to the planktonic species of Trichodesmium. Genetic relationship was established independently with regard to sequences of the 16S rRNA gene, nifH gene, and phycocyanin and phycoerythrin intergenic spacers. The species of both genera formed a common distinct branch in phylogenetically reconstructed cyanobacterial trees, suggesting that the main constituents of cyanobacterial benthos and plankton have an early common origin and both represent major contributors to nitrogen budget of tropical oceans today as in the distant geological past

Kontrolisana reprodukcija smuđa, Sander Lucioperca (l.) – dostignuća i izgledi za budućnost

Smuđ, Sander lucioperka, je vrsta ribe koja ima visoku komercijalnu vrednost na Evropskom tržištu i jedan je od najboljih kandidata za intenzivnu proizvodnju u slatkim vodama. Do sada su se mnogobrojne studije bavile različitim aspektima razmnožavanja smuđa. Ipak, još uvek postoje mnogi aspekti koji nisu proučeni, koji su nejasni i veoma često nepredvidivi. To je ono što čini ovaj deo akvakulture veoma teškim za mnoge odgajivače riba i naučnike. Stoga je i cilj ovog članka da da precizan osvrt na trenutna dostignuća u kontrolisanoj reprodukciji smuđa kao i da ukaže na nove načine istraživanja u ovom polju. Da bi se dao opis trenutnog statusa veštačke reprodukcije smuđa opisani su: trenutno stanje hormnonske stimulacije ovulacije i spermijacije, nova klasifikacija stupnjeva sazrevanja, metod za procenu kvaliteta jaja kao i protokoli za tretman jaja. Još uvek jako malo znamo o nekim aspektima kontrolisane reprodukcije smuđa uprkos veoma intenzivnim istraživanjima. Rezultati objavljeni u poslednje tri godine pokazuju da još mnogo treba da se radi na razmatranju ove faze proizvodnje smuđa u akvakulturi. Jedan od glavnih problema je, još uvek, optimizacija hormonalne stimulacije i mužjaka i ženki. Razvoj protokola za hormnonsku indukciju ovulacije može da prouzrokuje ne samo usklađivanje i predviđanje trenutka ovulacije već i kontrolu nad kvalitetom jaja. Prema najnovijim nalazima efekta hormonske stimulacije i temperature na period latencije može se zaključiti da kombinovana stimulacija temperaturom i hormonskim agentima može da postane dobra metoda u kontroli ovulacije ove vrste. Ipak, potrebno je detaljnije istražiti finalno sazrevanje jajnih ćelija (process koji između ostalog uključuje migraciju vezikula gaminativnih ćelija i njihovu razgradnju [GVBD]) i efekate različitih doza i različitih preparata na datoj temperaturi i uslovima gajenja. Ovaj aspekat je još važniji u gajenim nasadima koji su u potpunosti zavisni od uslova koje obezbeđuju farmeri. Što se tiče daljih istraživanja gajenih nasada potrebno je razviti posebne protokole reprodukcije za sve uslove gajenja. Pored stimulacije ovulacije, pažnju treba posvetiti i stimulaciji spermijacije koja predstavlja veliki problem kod ove vrste (lični podatak). Opšti rezultat reprodukcije smuđa se takođe može poboljšati primenom različitih metoda za in vitro oplođenje. Protokoli za tretman jaja posle oplodjenja takođe treba da se unaprede. Iskustvo nekih naučnika ukazuje na to da su protokoli razvijeni u laboratorijama nedovoljno precizni i manje efekasni u određenim komercijalnim uslovima. Zbog toga je potrebno posebno ispitati transfer metoda razvijenih u laboratorijama na uslove komercijalne proizvodnje

Trenutno stanje i perspektive razvoja akvakulture manića lota lota l.

Manić, Lota lota L., je jedini slatkovodni predstavnik familije Gadide koji živi u Holarktiku. Ova vrsta je nedavno postala važan kandidat u procesu diverzifikacije slatkovodne akvakulture zbog potrebe za niskom temperaturom vode, brzog rasta i velike komercijalne vrednosti. Effikasnost produkcije riba u akvakulturi u RAS-u je zavisna od mnogo parametara i svaki korak u proizvodnji se karakteriše određenim teškoćama. Najvažnije je obezbediti optimalne uslove za gajenje (npr. fototermalni režim, količina i kvalitet hrane, kvalitet vode) koje mogu do dovedu do najvećeg prirasta. Međutim, još uvek se ne zna dovoljno o idelanim uslovima za gajenje manića. Shodno tome, cilj ovog rada je da razmotri trenutni status akvakulture manića i da se ukaže na moguće načine razvoja intenzivnog sistema gajenja ove vrste. Poznato je da je najbolja temperatura za gajenje larvi manića 12 oC. Na ovoj temperature tri dana nakon izvaljivanja kod larvi (DPH – day post hatch) počinje punjenje mehura, a 5 dana nakon izvaljivanja, larve kod kojih ne dođe do punjenja mehura ne moga da preplivaju rastojanje od 10 cm do površine vode. Kao i većina larvi riba i larve manića moraju da se hrane živom hranom na početku svoje egzogene ishrane. Utvrđeno je da nema potrebe larvama manića davati zooplankton jer se uspešno mogu hraniti sa naupliusima artemije od samog početka. Na 12 oC naupliuse treba davati od 9 do 10 dana nakon izvaljivanja. Prelazak larvi sa žive hrane na veštačku hranu je jedna od najproblematičnijih, ali i najvažnijih faza u gajenju riba i direktno je vezana za povećan mortalitet jedinki. Jedna od glavnih teškoća u gajenju larvi manića je njihov prelazak na kompletna hraniva. Istraživanja pokazuju da je potrebno gajiti larve manića do oko 50 dana na temperaturi od 17 oC dok ne dostignu preko 25 mm dužine i 0.20g težine, što se smatra za “početnom tačkom” za prelazak na kompletna hraniva. U gajenju juvenila i adulta manića nema većih problema s obzirom da imaju brz prirast, dobro iskorišćenje hrane i 100% preživljavanje kod riba koje se hrane kompletnim hranivima. Podaci jasno pokazuju da je najefikacije hraniti juvenile manića na 17 oC sa učešćem hrane od oko 2% u odnosu na ihtiomase dnevno. Uticaj osvetljenja na juvenile nije utvrđen. Takođe je utvrđeno da je najveća efikasnost u unosu hrane za adulte manića temperatura od 11 oC. S obzirom da je manić postao jedan od značajnijih kandidata u proizvodnju riba u akvakulturi, postoji još uvek potreba za unapređivanjem postojećih metoda gajenja kao i razvijanje novih. Najvažnije je da se nastavi sa istraživanjem biologije i ponašanja manića koja mogu pomoći u osmišljavanju novih eksperimenata i rešavanju postojećih problema. Osim toga, razvoj tehnologije komercijalne proizvodnje riba zahteva utvrđivanje brojnih faktora, kao što su sastav hrane, temperatura, optimalno osvetljenje, koji imaju uticaja na efikasnost gajenja u intenzivnim uslovima, a još uvek su nedovoljno objašnjeni i razumljivi kod ove vrste

Effects of chemotherapy upon fertility amongst women of reproductive age, using AMH as a marker of ovarian reserve

Nowadays, early detection of cancer and improving survival rates mean that more young women diagnosed with cancer have a normal life expectancy. For many of them the ability to conceive after successful treatment is one of their prime concerns. This dissertation evaluated the adverse effects upon fertility of some of the most common chemotherapeutic regimens used for cancers affecting women of reproductive age. Serial serum anti-Müllerian hormone(AMH) measurements were used to assess ovarian function in female patients with breast cancer or lymphoma before chemotherapy and compared longitudinally with same age healthy volunteers. Interestingly, women experiencing cancer during their reproductive years had a significantly lower ovarian reserve than healthy women, even before the start of chemotherapy. Overall 35% of reproductive age women newly diagnosed with cancer still expressed some desire to have children, while the same was true for nearly 50% of women aged =39 years. Simultaneously, only 9% of them had had a consultation with a fertility specialist regarding fertility preservation options or the impact of chemotherapy on ovarian function. Oncologists should consider women’s wishes regarding fertility while counselling patients prior to cancer therapy. Overall in the cancer group, AMH declined significantly from the prechemotherapy level, remaining undetectable in 80% of patients within the first 12 months. It confirmed devastating effects of some of the chemotherapeutic agents on ovarian reserve. In the breast cancer group, only 15% of women had detectable AMH at 12 month follow-up. In contrast, amongst patients with Hodgkin lymphoma, more than 60% had a detectable degree of recovery of AMH concentrations at 12 months of follow-up, which was even higher if only ABVD regimen was used in women aged = 32. Nearly 90% of those women reported the resumption of menstruation. My study offers reliable statistics as well as formulae calculating the probability of return of menses that can be used by oncology teams during consultations prior to chemotherapy. In contrast to other published results, I concluded that pre-treatment serum AMH concentrations are not correlated with amenorrhea or post-treatment AMH concentrations. However, AMH in combination with age could be used to calculate the risk of amenorrhea at 12 months using a prediction model constructed as a result of my work. In light of the recent debate about the reliability of AMH assays, my results confirmed the intra-subject reproducibility of the second generation AMH assay, providing evidence that is eagerly awaited by clinicians working in the field of Reproductive Medicine. My study supports the reliability of AMH measurements at unspecified times of the menstrual cycle. It provides guidance and reassurance to doctors using AMH assay in clinical practice

Indeks efikasnosti mresta kao alatka za istraživanje i proizvodnju u akvakulturi

Intenzivno gajenje u akvakulturi je vrsta proizvodnje koja zahteva strogu kontrolu celog proizvodnog procesa. Ovo takođe važi za protokol reprodukcije, koji predstavlja prvi korak u intenzivnoj akvakulturi. Efikasan protokol za reprodukciju je obično zasnovan na jednom broju veoma detaljnih eksperimenata, gde se svi faktori odgovorni za efikasnost mresta proveravaju. Međutim, glavna slaba tačka ovog procesa je ta što su zaključci o efikasnosti pojedinačnih protokola zasnovani na kratkoročnim ekperimentima, čiji su glavni indikatori preživljavanje embriona, stopa izleganja ili uopšteni kvalitativni parametri ranih stupnjeva larvi. Cilj ove studije je da proveri da li specijalno dizajniran indeks efikasnosti mresta (koji predstavlja broj mlađi proizveden u odnosu na jedinicu težine ženki) može da pokaže značajne razlike i slabosti najčešće korišćenih markera za kvalitet jaja, koji su indikatori efikasnosti mresta. Izabrana vrsta za model bio je Evroazijski grgeč, koji je danas jedan od najboljih kandidata za gajenje u intenzivnom sistemu u slatkim vodama. Ribe su, u toku jeseni uzete iz zemljanog ribnjaka. Riba je bila izložena hladnim vremenskim uslovima u periodu od 40 dana. Ženke su zatim, kada je temperatura vode ponovo dostigla 10°C, nasumično raspodeljene u 6 tretmana (n=10 za svaku grupu). Svaka grupa bila je podvrgnuta različitim protokolima stimulacije hormona sa lososovim GnRHa (10, 25, 50 i 100 µg kg-1 u toku prvog ubrizgavanja i sa100 µg kg-1 u toku drugog, sedam dana posle prve aplikacije). Nakon toga, ribe su stavljene u odvojene tankove od 300 l. Posle drugog ubrizgavanja, temperatura je podignuta na 12°C a svakom tanku dodato je 10 muških jedinki (koje su 4 dana ranije primile injekciju hCG u dozi od 500 IU kg-1). Riba je ostavljena da se spontano mresti. Jaja su sakupljana u narednih 10 dana i inkubirana na 14°C. Stopa preživljavanja embriona ustanovljena je u stadijumu očnog mehura. Posle izvaljivanja larve grgeča su gajene (iz svake grupe odvojeno) prateći isti protokol u toku od 48 dana. Larve su prvo hranjene sveže izvaljenim Artemia nauplii. 28og dana, gajene larve su nasilno odviknute i prebačene (bez uporedog hranjenja) na komercijalnu hranu. Ustanovljena je stopa preživljavanja mlađi iz svake grupe posle odvikavanja i ukupna dužina tela (TL, mm). Izračunat je i indeks efikasnosti mresta (SEI) za svaku grupu, i on predstavlja broj odviknutih riba dobijenih od 1 kg ženki. U kontrolnoj grupi 1 (koja je dva puta tretirana placebom) ovulacija se nije desila. U kontrolnoj grupi 2, dve ribe su ovulirale. Primena procesa u nekoliko ponavljanja izazvala je ovulaciju u 40 i 60%. Stopa preživljavanja embriona kod sakupljenih jaja bila je najniža u kontrolnoj grupi II. Među ostalim grupama zabeležena je slična stopa preživljavanja embriona. Nije bilo razlika među izlegnutim larvama, ako se uzme u obzir efikasnost punjenjaribljeg mehura kao i krajnja TL proizvedene ribe. Najniže SEI vrednosti zabeležene su u kontrolnoj grupi II. Najviše SEI vrednosti zabeležene su kod ribe koja je inicijalno tretirana sa 10 i 25 µg kg-1. Rezultati ove studije pokazuju da je SEI vrednost jako dobar i siguran indicator koji dozvoljava pouzdanu verifikaciju reproduktivnih protokola. Međutim, čini se da broj proizvedenih larvi sa napunjenim mehurom takođe može da posluži kao dobar indikator kvaliteta mresta. Ovakav indikator bi načinio process verifikacije efikasnosti reproduktivnih protokola mnogo kraćim i manje napornim, nego što se to ranije mislilo. Takođe, rezultati ove studije pokazuju da ponavljana primena GnRHa može da poboljša mrest izvan sezone. Međutim, potrebno je raditi na optimizaciji doza i intervalima u kojima se daju injekcije da bi se proverila korisnost ovog procesa

Uso de um dispositivo ultrasonográfico para determinar o sexo e efetuar a biópsia das gônadas da Enguia-Européia Anguilla anguilla

The European eel Anguilla anguilla is a highly important market species which is also increasingly in danger of extinction in Europe. One of the ways of protecting the species in the natural environment, while maintaining its market supply, is its aquaculture, e.g. due to much higher survival rate under controlled conditions than in the wild. However, this can be done only when an effective artificial reproduction biotechnique is developed. The aim of this study was to use an ultrasound device to determine the sex and to perform a biopsy of the gonads, which is a part of complete protocol of eel artificial reproduction. The findings indicate that ultrasonography is highly useful in determining the sex in migrating eel (100% of sureness) and in performing high-precision biopsy of the gonads. The present method gives the possibility to quick determine the maturity of the female gonads. The application of ultrasonography (USG) is totally safe for fish and a portable ultrasound device can be used in both the laboratory and in the field. A Enguia-Européia Anguilla anguilla é uma espécie de grande importância comercial e que apresenta também grande risco de extinção na Europa. Uma das formas para a proteção das espécies em seu ambiente natural e de manter o seu suprimento no comércio é a aquicultura, por exemplo, devido à taxa de sobrevivência em condições controladas ser muito superior a existente em condições naturais. Contudo isto só pode ser obtido quando é desenvolvida uma biotécnica de reprodução artificial eficiente. O presente trabalho foi delineado para utilizar um dispositivo ultrassonográfico a fim de determinar o sexo e de possibilitar a realização de biópsias das gônadas, o que é parte do protocolo complete de reprodução artificial de enguias. As constatações indicaram que a ultrassonografia é muito útil para a determinação do sexo das enguias (100% de exatidão) e também é capaz de possibilitar a realização de uma biópsia das gônadas de alta precisão. O método descrito oferece possibilidades para a rápida determinação da maturidade das gônadas das fêmeas. A aplicação da ultrassonografia é totalmente segura para peixes e o dispositivo portátil de ultrassonografia pode ser utilizado tanto no laboratório como em condições de campo

Five-year study assessing the clinical utility of anti-Müllerian hormone measurements in reproductive-age women with cancer

An important discussion point before chemotherapy is ovarian toxicity, a side-effect that profoundly affects young women with cancer. Their quality of life after successful treatment, including the ability to conceive, is a major concern. We asked whether serum anti-Müllerian hormone (AMH) measurements before chemotherapy for two most common malignancies are predictive of long-term changes in ovarian reserve? A prospective cohort study measured serum AMH in 66 young women with lymphoma and breast cancer, before and at 1 year and 5 years after chemotherapy, compared with 124 healthy volunteers of the same age range (18-43 years). Contemporaneously, patients reported their menses and live births during 5-year follow-up. After adjustment for age, serum AMH was 1.4 times higher (95% CI 1.1 to 1.9; P < 0.02) in healthy volunteers than in cancer patients before chemotherapy. A strong correlation was observed between baseline and 5-year AMH in the breast cancer group (P < 0.001, regression coefficient = 0.58, 95% CI 0.29 to 0.89). No significant association was found between presence of menses at 5 years and serum AMH at baseline (likelihood ratio test from logistics regression analysis). Reproductive-age women with malignancy have lower serum AMH than healthy controls even before starting chemotherapy. Pre-chemotherapy AMH was significantly associated with long-term ovarian function in women with breast cancer. At key time points, AMH measurements could be used as a reproductive health advisory tool for young women with cancer. Our results highlight the unsuitability of return of menstruation as a clinical indicator of ovarian reserve after chemotherapy. [Abstract copyright: Crown Copyright © 2019. Published by Elsevier Ltd. All rights reserved.

Ponovo uvođenje manića u akvakulturu Mađarske (preliminarni rezultati)

Burbot (Lota Lota) is a native species in Hungary and is known to live in most of our rivers. It is a popular but slightly rare catch among anglers. The length of the larger sized individuals varies between 40 and 50 centimeters, rarely reaches 60 cm, the national record is 3,56 kg from 2001 (Harka and Sallai, 2007). The Hungarian aquaculture industry is interested in rearing this species for a while, however in spite of some foreign research teams having started to work on investigating the rearing of burbot (Żarski et al., 2010; Trabelsi et al., 2011; Lahnsteiner et al., 2012;), this species does not have a developed and detailed reproduction and rearing technology. The previous national studies (e.g. Keresztessy and Rideg, 2001) and the increasing consumer and angler needs made us to begin the rearing and reproduction of burbot again. Two Polish, RAS reared burbot population delivery arrived to Hungary lately: 1000 pcs larvae with 15 g average weight on 08.10.2014 and 100 pcs broodstock with 210 g average weight on 15.12.2014 from the laboratory of the Warmia and Mazury University. The fish were introduced to RAS system here as well, in the fish farm of Zoltán Szabó self-entrepreneur. Larvae were fed with Scretting trout feed (protein: 42%, fat: 14%), at the start in an amount of 140 g/day, later, until 13.04.2015 in an amount of 280 g/day. By this time, the average weight reached 62 g, and altogether 96 individuals died (survival rate: 90,4%) For feeding the broodstock intended for reproduction, the feed was the same Scretting feed, and after one month, we have changed to Aquabio (protein: 54%, fat: 17%). By 13.04.2015 the average weight reached 300 g, survival rate is 50% due to a bacterial infection. The water temperature was constant 14˚C. For the purpose of reproduction, we have placed 40 females into a 700 l tank, where we have reduced the water temperature to 2-2,5 ˚C in a very short time. We could strip eggs from 13 individuals at 3 different dates (20.03, 24.03, and 26.03) and success rates (PGSI: 11,75 % ±11,75; 24,43 % ±4,40; 12,92% ±3,62). In addition to the rearing and reproduction technology experiments, we have conducted a preliminary fish processing experiment as well, where we tested the following parameters: weight of intestines, liver, head, spine, and meat, the characteristics of the fish meat, reactions during kitchen preparation and taste after preparation. The work was supported by the project number 8526-5/2014/TUDPOL of the Ministry of Human Resources of Hungary.Manić (Lota Lota) je nativna vrsta ribe u Mađarskoj i poznato je da on živi skoro u svim našim rekama. Među pecarošima, ova vrsta je veoma popularna mada je retka kada je reč o ulovu. Dužina većih jedinki varira između 40 i 50 santimetara, retko dostiže dužinu od 60 santimetara, a državni rekord od 3,56 kg dostignut je 2001. godine (Harka and Sallai, 2007). Mađarska industrija za akvakulturu je zainteresovana za gajenje ove vrste već neko vreme, međutim uprkos činjenici da su neki strani istraživački timovi počeli da rade na istraživanju metoda za gajenje manića (Żarski et al., 2010; Trabelsi et al., 2011; Lahnsteiner et al., 2012;), ova vrsta nema detaljno razvijenu tehnologiju za reprodukciiju i uzgoj. Prethodna istraživanja na nivou države (e.g. Keresztessy and Rideg, 2001) i povećane potrebe potrošača i pecaroša podstakli su nas da ponovo započnemo uzgoj i reprodukciju manića. Nedavno su u Mađarsku dostavljene 2 populacije manića gajene u Poljskoj u RAS sistemu: 08.10.2014 dostavljeno je 1000 larvi prosečne težine 15g, a 15.12.2014 dostavljeno je 100 matica prosečne težine od 210g iz laboratorija Univerziteta Warmia i Mazury. Ribe su i u Mađarskoj uvedene u RAS sistem, na privatnom ribnjaku Zoltána Szabó. Larve su hranjene sa Scretting hranom za pastrmke (proteina: 42%, masti: 14%), na početku sa 140 g/dnevno, a kasnije i do 13.04.2015 sa 280 g/dnevno. Do tog datuma, prosečna težina jedinki dostigla je 62 g, a ukupno 96 jedinki je uginulo (stopa preživljavanja: 90,4%). Ista hrana, Scretting, korišćena je i za hranjenje matica za reprodukciju, međutim posle mesec dana, promenili smo je i počeli da koristimo Aquabio (proteina: 54%, masti: 17%). Do 13.04.2015 prosečna težina dostigla je 300 g, a stopa preživljavanja bila je 50% zbog bakterijske infekcije. Temperatura vode bila je konstantna: 14˚C. Da bi izvršili reprodukciju, stavili smo 40 ženki u tank od 700 l, u kome smo za jako kratak vremenski period snizili temperaturu na 2-2,5 ˚C. Uspeli smo da istisnemo ikru od 13 jedinki u tri različita dana (20.03, 24.03, i 26.03) sa stopom uspeha od PGSI: 11,75 % ±11,75; 24,43 % ±4,40; 12,92% ±3,62). Osim tehnoloških eksperimenata za gajenje i reprodukciju, izvršili smo preliminarni ekperiment prerade ribe, u kome smo testirali sledeće parametre: težinu creva, jetre, glave, kičme i mesa, karakteristike ribljeg mesa, reakcije u toku pripreme u kuhinji i ukus nakon pripreme. Rad je podržan projektom 8526-5/2014/TUDPOL Ministarstva Ljudskih Resursa Mađarske

(CNRS URA 2172),

Genotyping of axenic and non-axenic isolates of the genus Prochlorococcus and the OMF-‘Synechococcus ’ clade by size, sequence analysis or RFLP of the Internal Transcribed Spacer of the ribosomal opero