The prevalence of pediculus humanus capitis and tinea capitis among elementary school students in Edirne

Amaç: Bu çalışmada Edirne Merkez İlköğretim Okulları öğrencilerinde pedikulus humanus kapitis ve tinea kapitisin görülme sıklığı ve tinea kapitis yapan etkenlerin saptanması amaçlandı. Olgular ve Yöntemler: 2003 yılı Nisan ve Mayıs aylarında Edirne merkezindeki 34 ilköğretim okulunda 12.868 öğrenci tarandı. Saç ve saçlı deride lezyon görülenlerin lezyonlu bölgelerinden, saç teli ve saçlı derilerinden kazıntı örneği alındı. Alınan örneklerden KOH ile direkt mikroskobik inceleme ve sikloheksimidli Sabouraud dekstroz agarda mantar kültürü yapıldı. Bulgular: Toplam 698 (%5.4) öğrencinin başında pedikulusun sirke, nimf veya olgun şekli saptandı. Kız öğrencilerdeki pozitiflik (%10.3) erkek öğrencilerdekinden (%0.9) daha yüksekti (p<0.001). Enfestasyon oranı en az yedi yaş altında (%3.4) bulundu (p<0.001). Sosyo-ekonomik düzeyi düşük ailelerin bulunduğu bölgelerde bitlenme oranı daha yüksekti (p<0.001). Hiçbir öğrencide tinea kapitise rastlanmadı. Sonuç: Pedikulus humanus kapitisin Edirne’de bir halk sağlığı sorunu olmaya devam ettiği görüldü. Eradikasyon için aileler, öğretmenler ve sağlık çalışanları tarafından öğrencilerin periyodik kontrollerinin yapılması, hasta kişilerin tedavi edilmesi, alt yapı hizmetlerinin iyileştirilmesi, etkenden nasıl korunulması gerektiği üzerine sürekli eğitim verilmesinin yerinde olacağı sonucuna varıldı.Objectives: In this study, we aimed to determine the prevalences of pediculus humanis capitis and tinea capitis and the causative agents of tinea capitis in elementary school children in Edirne. Materials and Methods: A total of 12,868 students from 34 elementary schools were scanned in April and May 2003. Samples of skin scrapings and hair roots were collected from students with hair and scalp lesions. Specimens were evaluated microscopically by KOH, and were inoculated into agar slants of Sabouraud dextrose agar with cycloheximide. Results: Eggs, nits or adult forms of head lice were detected in 698 (5.4%) students. The prevalence of head lice was significantly higher in girls (10.3%) than in boys (0.9%) (p&lt;0.001). The infestation rate was the lowest below seven years of age (3.4%, p&lt;0.001). Infestation rate was also high in families with low socioeconomic conditions (p&lt;0.001). Tinea capitis was not detected in any of the students. Conclusion: Pediculus humanis capitis was found to continue to be a public health problem in Edirne. The following conclusions were drawn for its eradication: periodic scanning of the students by families, teachers, and health professionals should be implemented; affected children should be properly treated; health facilities should be improved; and continuous education should be given to prevent its spread

İzmir bölgesinde ishallerde dört bakteriyel etken: Salmonella sp., shigella sp., enteropatojen escherichia coli ve termolabil toksin üreten enterotoksinojen escherichia coli

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Bu çalışmada değişik yaş gruplarındaki ishal yakınması olan 155 olgunun dışkısında Salmonella sp., Shigella sp., En- teropatojen Escherichia col i (EPEC) ve ısıya dayanıksız tok sin üreten Enterotoksi jenik Escherichia col i (LT-ETEC) aran dı, ilk Uç tür için klasik kültür ve ant iserumlar la lam ag- lütinasyonu, EPEC'de ek olarak 0 antijeni titrasyonu yapıldı. LT-ETEC'de toksin üretimini göstermek için ters pasif lateks aglütinasyon, kolonizasyon faktör antijenleri (CFA) için man- noza dirençli hemaglüt inasyon (MRHA) yöntemi uygulandı. Dışkılarda Salmonella sp. %9.2 oranında üretildi. En baskın tür %57. 1 ile S. typhimurium bulundu. Shigella sp. ya zın daha sık olmak üzere toplam %6. 6 oranında üretilirken, türlerin %60'ı S. flexneri, %30'u S. boydii, %10'u S. dysen- terae olarak ayırt edildi. EPEC 0-1 yaş grubunda %32.3, diğer yaş gruplarında %7. 4 oranında saptandı. Izolatların dördü 0119, üçü 055, üçü 086, ikişer tanesi 011, 0125ac, 0127 ve 0142, biri 0159 olarak ayırt edildi. LT-ETEC yazın daha sık olmak üzere %5.9 oranında üretildi, iki izolat CFA/I1 ya da CS17, bir izolat CFA/I ya da CFA/IVe uygun MRHA gösterdi. Salmonella sp., Shigella sp. ve LT-ETEC'de yaş, Salmonella sp. ve EPEC'de mevsim ve tüm etkenlerde cinsiyet farkının olmadığı görüldü. Klinik yakınmalarda ateş Salmonella sp., Shigella sp. ve EPEC'de, karın ağrısı ve dışkılama sayısındaki fazlalık Shigella sp.'de daha sık bulundu. Dışkının makroskobik ve 62mikroskobik yapısı klasik bilgilere uygun olarak degerlendi- ri İdi. Uzamış ishallerde 0-1 yaş grubu beş olgunun dördünde EPEC serogrupları, 1-5 yaş grubu beş olgunun birinde LT-ETEC ve 15-65 yaş grubu beş olgunun birinde S. typhimurium saptan dı. Sonuçta Salmonella sp. ve Shigella sp. gibi klasik bak- teriyel etkenler yanında Escherichia coli'nin bu iki patojen türünün de bölgemizdeki ishallerde önemli oranda sorumlu ol duğu belirlenerek bebeklerde ve özellikle uzamış ishal durum larında bu durumun göz önünde tutulması önerildi. 6

The nosocomial infections, microorganısms and their antimicrobial susceptibilities and antibiotic consumption in intensive care unit

Trakya Üniversitesi Hastanesi (TÜH) Merkez Yoğun Bakım Ünitesi (MYBÜ)'nde kullanılan antibiyotiklerin hastane infeksiyon (Hİ) etkeni mikro-organizmalara etkinliği ve antibiyotik kullanımı ile hastane infeksiyonu gelişimi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı. Hastalar prospektif olarak laboratuvara ve hastaya dayalı, aktif sürveyans yöntemiyle değerlendirildi. Mikro-organizmaların tanımlanması ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi TÜH Mikrobiyoloji Laboratuvarı'nda yapıldı. Merkez Yoğun Bakım Ünitesi'ne dokuz ayda yatırılan 135 hastadan 36 Acinetobacter cinsi bakteri, 25 Pseudomonas aeruginosa, bir Stenotrophomonas maltophilia, 20 Candida cinsi maya, sekiz Enterobacteriaceae üyesi, 25 Staphylococcus kökeni, beş Enterococcus kökeni olmak üzere 120 mikro-organizma izole edildi. Acinetobacter türlerine karşı sefaperazon/sulbaktam, P. aeruginosa kökenlerine karşı piperasilin/tazobaktam ve meropenem en etkili antibiyotikler olarak belirlendi. Gram-pozitif bakterilerde vankomisin direnci saptanmadı, ancak Staphylococcus aureus kökenlerinin %85'i metisiline dirençli idi. Hastane infeksiyonu gelişimi ile antibiyotik kullanılması arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Uygun dozda ve sürede, YBÜ'nün florasına uygun antibiyotik kombinasyonları ampirik tedavide kullanılmalı, hastaların kültür sonucuna göre tedavi tekrar düzenlenmeli ve antibiyotik kullanımına infeksiyon uzmanına danışılarak karar verilmelidir.The aim of this study was to determine the antibiotics used in the Intensive Care Unit (ICU) of Trakya University Hospital, their effect on the microorganisms isolated as nosocomial infection agents and the relation between the antibiotic consumption and hospital infections. The patients hospitalized in ICU were evaluated prospectively with the active surveillance method based on the labor-atory and patients. The identification of microorganisms and antimicrobial susceptibilities tests were made the in Microbiology Laboratory of Trakya University Hospital. Thirty six Acinetobacter spp, 25 Pseudomonas aeruginosa, one Stenotrophomonas maltophilia, 20 Candida spp, eight bacteria belonging to Enterobectericeae, 25 Staphylococcus spp, five Enterococcus spp, in total 120 microorganisms were isolated. The most effective antibiotic against Acinetobacter spp. was cefoperasone/sulbactam, and to P. aeruginosa piperacillin/tazobactam and meropenem. The vancomycin resistance was not detected in gram positive bacteria, but 85% of Staphylococcus aureus strains were resistant to meticilline. No relation between the antibiotic usage and nosocomial infections was found. The antibiotics should be used in appropriate dosage and for appropriate periods, the combination of appropriate antibiotics according to the ICUs' flora should be used in empiric treatment and the treatment should be rearranged according to the reports of cultures. The antibiotics should be given following consultation with infectious disease specialists

Frequency of azole resistance in clinical and environmental strains of Aspergillus fumigatus in Turkey: a multicentre study

Objectives Aspergillus fumigatus causes several diseases in humans and azole resistance in A. fumigatus strains is an important issue. The aim of this multicentre epidemiological study was to investigate the prevalence of azole resistance in clinical and environmental A. fumigatus isolates in Turkey. Methods Twenty-one centres participated in this study from 1 May 2018 to 1 October 2019. One participant from each centre was asked to collect environmental and clinical A. fumigatus isolates. Azole resistance was screened for using EUCAST agar screening methodology (EUCAST E.DEF 10.1) and was confirmed by the EUCAST E.DEF 9.3 reference microdilution method. Isolates with a phenotypic resistance pattern were sequenced for the cyp51A gene and microsatellite genotyping was used to determine the genetic relationships between the resistant strains. Results In total, resistance was found in 1.3% of the strains that were isolated from environmental samples and 3.3% of the strains that were isolated from clinical samples. Mutations in the cyp51A gene were detected in 9 (47.4%) of the 19 azole-resistant isolates, all of which were found to be TR34/L98H mutations. Microsatellite genotyping clearly differentiated the strains with the TR34/L98H mutation in the cyp51A gene from the strains with no mutation in this gene. Conclusions The rate of observed azole resistance of A. fumigatus isolates was low in this study, but the fact that more than half of the examined strains had the wild-type cyp51A gene supports the idea that other mechanisms of resistance are gradually increasing

International Nosocomial Infection Control Consortium (INICC)

Background: Surgical site infections (SSIs) are a threat to patient safety; however, there were no available data on SSI rates stratified by surgical procedure (SP) in Turkey.Methods: Between January 2005 and December 2011, a cohort prospective surveillance study on SSIs was conducted by the International Nosocomial Infection Control Consortium (INICC) in 20 hospitals in 16 Turkish cities. Data from hospitalized patients were registered using the Centers for Disease Control and Prevention (CDC) National Healthcare Safety Network (NHSN) methods and definitions for SSIs. Surgical procedures (SPs) were classified into 22 types according to International Classification of Diseases, Ninth Revision criteria.Results: We recorded 1879 SSIs, associated with 41,563 SPs (4.3%; 95% confidence interval, 4.3-4.7). Among the results, the SSI rate per type of SP compared with rates reported by the INICC and CDC NHSN were 11.9% for ventricular shunt (vs 12.9% vs 5.6%); 5.3% for craniotomy (vs 4.4% vs 2.6%); 4.9% for coronary bypass with chest and donor incision (vs 4.5 vs 2.9); 3.5% for hip prosthesis (vs 2.6% vs 1.3%), and 3.0% for cesarean section (vs 0.7% vs 1.8%).Conclusions: In most of the 22 types of SP analyzed, our SSI rates were higher than the CDC NHSN rates and similar to the INICC rates. This study advances the knowledge of SSI epidemiology in Turkey, allowing the implementation of targeted interventions. Copyright (C) 2015 by the Association for Professionals in Infection Control and Epidemiology, Inc. Published by Elsevier Inc. All rights reserved

International Nosocomial Infection Control Consortium (INICC) national report on device-associated infection rates in 19 cities of Turkey, data summary for 2003-2012

Background: Device-associated healthcare-acquired infections (DA-HAI) pose a threat to patient safety, particularly in the intensive care unit (ICU). We report the results of the International Infection Control Consortium (INICC) study conducted in Turkey from August 2003 through October 2012