Kübital tünel sendromunda iki medial epikondilektomi tekniğinin karşılaştırılmas

Amaç: Bu çalışmada parsiyel medial epikondilektomi (PMe) ve distal medial epikondilektomi (DMe) teknikleri duyusal ve motor düzelme, fonksiyonel sonuçlar ve komplikasyonlar açısından karşılaştırıldı.Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya toplam 59 kübital tünel sendromu hastası (37 erkek, 22 kadın, ort. yaş 42,3 yıl; dağılım 23-80 yıl) dahil edildi. Hastaların 30'una DMe, 29'una PMe uygulandı. Hastalar ameliyat öncesinde ve ameliyat sonrası üç, altı ve 12. aylarda Wilson Krout skorları, Semmes-Weinstein Monofilaman (SWM) testi ve kaba kavrama ve ince kavrama gücü ölçümleri ile değerlendirildi. Her iki grubun ameliyat öncesi ve sonrası grup içi ve gruplar arası sonuçları karşılaştırıldı.Bulgular: Ameliyat sonrası kontrollerde Wilson Krout skorları PMe'ye kıyasla DMe ile daha iyi idi. SWM testi skorlarındaki düzelme sadece DMe için istatistiksel olarak anlamlı idi. DMe grubunda kavrama, lateral ve terminal çimdikleme ölçümlerindeki düzelme ameliyat sonrası üçüncü ayda anlamlı idi. PMe grubunda bu ölçümler için anlamlı düzelme ameliyat sonrası altıncı ayda elde edildi. DMe ile görülen tek komplikasyon medial epikondil üzerinde ortaya çıkan hassasiyet idi. PMe grubunda dört hastada parestezinin eşlik ettiği ağrılı sinir subluksasyonu saptandı.Sonuç: PMe ile karşılaştırıldığında DMe daha tatmin edici sübjektif sonuçlar ortaya koymaktadır. DMe ile motor fonksiyonel iyileşme daha erken ortaya çıkmaktadır. DMe daha düşük komplikasyon oranlarına sahip görünmektedir.Objectives: This study aims to compare partial medial epicondylectomy (PMe) and distal medial epicondylectomy (DMe) techniques in terms of sensory and motor improvements, functional results and complications.Patients and methods: The study included a total of 59 cubital tunnel syndrome patients (37 males, 22 females; mean age 42.3 years; range 23 to 80 years). Of the patients, DMe was applied on 30 and PMe was applied on 29. Patients were evaluated with Wilson Krout scores, Semmes-Weinstein Monofilament (SWM) test, and grip and pinch strength measurements preoperatively and at postoperative third, sixth, and 12th months. Both groups' pre- and postoperative intragroup and intergroup results were compared.Results: Wilson Krout scores in postoperative checks were better with DMe compared to PMe. The improvement in SWM test scores was statistically significant for only DMe. The improvement in grip strength, lateral pinch and terminal pinch measurements in DMe group was significant at postoperative third month. In PMe group, significant improvement for these measurements was obtained at postoperative sixth month. The only complication observed with DMe was tenderness developing over the medial epicondyle. Painful subluxation of the nerve associated with paresthesia was detected in four patients in PMe group.Conclusion: Compared to PMe, DMe offers more satisfactory subjective results. Motor functional recovery occurs earlier with DMe. DMe appears to have lower complication rates

The comparison of ESWT effect on the fracture healing process in normal and deperiosted rat femora

YÖK Tez No: 225116AmaçSon yıllarda ESWT'nin kırık iyileşmesini hızlandırdığı ve nonunion tedavisinde başarıyla kullanılmaya başlandığı bilinmektedir. Ancak ESW tedavisinin kırık iyileşmesini hangi yönden etkilediği ve kırık hattındaki periosteumun varlığının ne denli önemli olduğu halen bilinmemektedir. Biz bu çalışmamızda periosteal bütünlüğün ESWT tedavisinin kırık iyileşmesi üzerindeki başarısını etkileyip etkilemediğini incelemeyi amaçladık.GirişKırık iyileşmesini mekanik ya da biyolojik temeller üzerinden etkileyen birçok faktör bulunmaktadır. Bu faktörler yıllardır araştırılmakta ve çeşitli yöntemlerle değiştirilerek kırık iyileşmesinde yeni tedavilerin bulunması amaçlanmaktadır. Bu amaçla ekstrakorporeal şok dalga tedavisi son yıllarda kullanım alanı kazanmış hatta kaynamayan kırıkların tedavisinde yer almaya başlamıştır. Ancak ESWT'nin etkinliğinin nedeni tam olarak aydınlatılamamıştır. Biz bu çalışmada periosteal bütünlüğü korunmuş ve korunmamış kırık modellerinde ESWT'nin kırık iyileşmesini aynı derecede etkileyip etkilemediğini araştırarak periosteumun ESW tedavisindeki rolünü inceledik.Yöntem40 adet rat sağ açık femur basit transvers kırığı oluşturulması sonrası 4 gruba bölünerek çalışma başlatıldı. İki gruptaki deperioste edilen ratların bir grubuna 1. gün ESWT uygulandı. Periosteumları korunan diğer gruplardaki ratların da bir grubuna aynı dozda 1. gün ESWT uygulandı. Tüm gruplar 6. haftada sakrifiye edilerek radyolojik ve histolojik olarak değerlendirildi. Sonuçlar istatistiksel yöntemlerle analiz edildi.BulgularESWT uygulanan ve uygulanmayan gruplar arasında ve periosteumu korunan ve korunmayan gruplar arasında kırık iyileşmesinde anlamlı farklılıklar bulundu. Periosteumu korunan gruplar arasında ESWT uygulamasının kırık iyileşmesini bir miktar artırdığı ancak istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görüldü. Deperioste edilen gruplar arasında ise ESTW'nin kırık iyileşmesini %158 oranında artırdığı bulundu.SonuçlarESWT periosteal bütünlüğü bozulmuş kırık modellerinde özellikle de açık kırıklarda kırık hematomunun yeniden sağlanması ve neovaskülarizasyonun artırılması yoluyla kırık iyileşmesini hızlandırmaktadır.ObjectiveESWT is believed to improve bone healing after fracture. But no any strict knowledge exists about cellular and biological mechanism of ESWT on bone healing. And also no any study has focused on periosteal existence yet. The purpose of this study was to evaluate the effect of periosteal stripping on ESW therapy and to explain the relationship between periosteum and ESWT in fracture healing.BackgroundRetardation in fracture healing is still a big problem for physicians especially for orthopaedic surgeons. Many improving factors have been investigated in recent years with new technological development. ESWT is used now widely for the treatment of nonunions. Many theories exist for its mechanism of action. But no any research can be found about its relationship with and effect on periosteal tissue in the literature. We assumed that periosteal stripping will decrease its effect on fracture healing.Material and Method40 female adult Wistard Albino rats divided into 4 groups randomly were used in our study. Their right femora are broken and stabilized with a pin intramedullarly. In 2nd and 4th groups all femora are deperiosted. Rats in 3th and 4th groups are treated with ESWT focused on fracture line directly. All rats are sacrificed at 6th week and examined histologically and radiologically. Than results are evaluated statistically.ResultsThe rate of fracture healing was statistically different between periosteal stripped and nonstripped group. There was also statistically meaningful difference between ESWT applied and nonapplied groups. In groups which periosteum is maintained ESWT had an improving effect on fracture healing. But in deperiosted groups ESWT application created a major difference radiologically and histologically.ConclusionESWT applied on deperiosted tissue creates a positive effect on fracture healing. But further studies are needed for more information about the usage of ESWT on fractures with periosteal damage especially in the open fractures

Rafting technique without bone grafting in reverse Hill-Sachs lesions

Bu çalışmada, sağ tarafta eklem yüzeyinin %25-50'si ve sol tarafta %50'si kadar ters Hill-Sachs lezyonu olan çift taraflı bir posterior omuz instabilitesi olgusu bildirildi. Defektler tüberkulum minus osteotomisi sonrası eklem yüzeyinin yükseltilmesi ve greft kullanılmadan raft vidaları ile desteklenmesi yoluyla anatomik olarak yeniden yapılandırıldı. Ameliyat sonrası üçüncü günde pandüler omuz egzersizleri ile erken rehabilitasyona başlandı. Ameliyat sonrası altıncı haftada hastanın hareket açıklığı instabilite ve ağrı olmaksızın tam idi. Ameliyat sonrası 18. ayda hastanın fizik muayenesi normal ve constant omuz skoru yaş ve cinsiyet dengi popülasyonun %92.4'ü olacak şekilde 86 idi. Kemik greftlemesi olmaksızın rafting tekniği, posterior omuz instabilitesinde orta ila büyük boyutlu ters Hill-Sachs lezyonlarında tatmin edici klinik sonuçları ile bir tedavi alternatifi oluşturabilirIn this article, we report a case of bilateral posterior shoulder instability, having reverse Hill-Sachs lesions of 25 to 50% of the articular surface on the right side, and of 50% on the left side. The defects were anatomically reconstructed after tuberculum minus osteotomy by elevation of the articular surface and buttressing with raft screws without graft usage. Early rehabilitation with pendulum shoulder exercises was started at third postoperative day. At postoperative sixth week, patient had full range of motion without instability and pain. At postoperative 18th month, the patient had normal physical examination and the constant shoulder score was 86, which was 92.4% of the age- and gender-matched population. Rafting technique without bone grafting may be a treatment alternative with satisfactory clinical results for medium to large sized reverse Hill-Sachs lesions of posterior shoulder instabilit

Congenital extensor tendon dislocation causing pseudotriggering of the little finger

The main complaints in extensor tendon dislocations are pain, swelling, sense of discomfort, snapping and difficulty in writing and forceful flexion. However, congenital extensor tendon subluxations may present with triggering of the fingers due to tendon dislocations. Unnecessary A1 pulley release may be performed for pseudotriggerring with unsuccessful results. Here, we report an unusual case of congenital extensor tendon subluxation of multiple digits with triggering of the left little finger and aim to attract notice to pseudotriggering of the digits due to tendon dislocations. An extensor hood reconstruction performed by an extensor digitorum communis tendon slip which is passed beneath the deep intermetacarpal ligament is a successful choice of treatment for these patients

An unusual presentation of peroneal neuropathy secondary to pigmented villonodular synovitis: a case report

WOS: 000265686600014PubMed: 19205665Pigmented villonodular synovitis (PVS) is a benign proliferative disorder of unknown origin that affects synovial joints, most commonly the knee. The joint knee can be affected by localized or diffuse form. Diffuse PVS, the aggressive form of the disease is much more problematic, especially when it extends extra-articularly, and is associated with high recurrence rates. Although this disease is categorized as an inflammatory process rather than a neoplasm, it may be locally destructive and involve muscles, tendons, bone and skin. Neural involvement of the disease is rather rare, and only limited knowledge about neuropathy due to PVS we have yet. The presentation of the disease in our patient is a peroneal neuropathy which is the first reported case in English language literature of PVS of the knee seen with extra-articular tissue involvement

Piknodisostozis: Uzun Kemik Kırıklarında Kanal İçi Çivilemenin Cerrahi Zorlukları: Vaka Sunumu

Pycnodysostosis, known as osteopetrosis acro-osteolytica, is a rare sclerotic bone disease with an autosomal recessive heritage pattern. Characteristic features of the disease are short stature, delayed closure of cranial sutures, partial or total dysplasia of the phalanges, obtuse mandibular angle, skeletal abnormalities and increased bone density. Type I collagen catabolism and bone resorption are defective in these patient due to lysosomal cysteine protease and cathepsin K enzyme defects resulting in dense and more brittle bones. Herein, we report a 45-year-old pycnodysostozis patient with a subtrochanteric transverse fracture of the left femur. We aim to reveal the difficulties encountered during intramedullary nailing of long bone fractures of patients with pycnodysostosis.Osteopetrosis akro-osteolotika olarak da bilinen piknodisostozis, otozomal resesif kalıtım özelliği gösteren, nadir görülen sklerotik bir kemik hastalığıdır. Hastalığın karakteristik özellikleri boy kısalığı, kraniyel sütürlerin geç kapanması, falanksların tam ya da kısmi displazisi, mandibula köşelerinin geniş açılı olması, iskelet anomalileri ve artmış kemik yoğunluğudur. Bu hastalarda, lizozomal sistein proteaz ve katepsin K enzim defektleri nedeniyle kırılgan kemik oluşumuna neden olan tip I kollajen katabolizması ve kemik rezorbsiyon defektleri mevcuttur. Bu makalede, sol subtrokanterik femur kırığı gelişmiş olan piknosiostozisli 45 yaşında bir hasta bildirilmektedir. Amacımız, piknodisostozis hastalarında uzun kemik kırıklarının kanal içi çivilenmesi sırasında karşılaşılan zorlukları gözden geçirmektir

Effect of extracorporeal shock wave therapy on fracture healing in rat femural fractures with intact and excised periosteum

WOS: 000348201800007PubMed: 25413461Objectives: The aim of this study is to compare the effect of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) on fractures with intact periosteum and excised periosteum. Materials and methods: Thirty-seven Wistar albino rats were randomized into four groups. Osteotomy and intramedullary Kirschner wire fixation were performed on all right femurs under ketamin anesthesia. The first group (n=10) was identified as control group. In the second group (n=10), periosteum located at the osteotomy site was excised circumferentially during surgery. In the third group (n=9), periosteum was left intact and ESWT was applied. In the forth group (n=8), periosteums of all rats were excised and ESWT was applied. All fracture lines were evaluated radiographically each two weeks and histologically at the sixth week. Results were evaluated statistically. Results: In periosteum excised group which represents a model of open fractures with soft tissue defect, ESWT application had a significantly positive histologic effect on bone healing. However, radiological evaluation did not reveal any statistically significant difference between groups with intact and excised periosteums. Conclusion: According to our findings, ESWT can be used to improve fracture healing and prevent pseudoarthrosis in the treatment of open fractures with accompanying soft tissue and periosteum damage. However, further clinical studies are required to include ESWT in routine practice

Acute aseptic arthritis after intraarticular hyaluronic acid

Diz ekleminde gelişen osteoartrit tedavisinde eklem içi hiyaluronik asit (HA) uygulanabilmektedir. Yan etki genellikle görülmemekle birlikte tekrarlayan uygulamalar sonrasında 24-48. saatte nadiren aseptik artrit gelişebilmektedir. Bu raporda ilk kez diz eklemine HA uygulanan bir hastada, 3-4 saatte gelişen, septik artriti taklit eden akut aseptik artrit olgusu sunulmuşturHyaluronic acid injections in the joint can be used to treat osteoarthritis of the knee. While side effects are rare, for repeated injections, aseptic arthritis can develop 24-48 hours after the injections. In this report, a case of acute aseptic arthritis mimicing septic arhritis, developing in 3-4 hours, is presented for a patient undergoing HA treatment for the first tim

A1 ve A2 tipi femur intertrokanterik kırıklarında kayan kalça vidası ve proksimal femur çivisi-antirotasyon ile tespit sonrası hastaların fonksiyonel sonuçlarının karşılaştırılması

BACKGROUND: We aimed to compare clinical and functional outcomes between patients treated with Dynamic hip screw (DHS) and Proximal Femoral Nail-Antirotation (PFN-A) implants. METHODS: This study included 122 patients (66 men [54.1%] and 56 women [45.9%]) who underwent surgery with DHS and PFN-A for an intertrochanteric femur fracture and had at least 12 months follow-up. Reduction assessment, femoral neck-shaft angle and tip-apex distance measurements were performed in early postoperative radiographs. On control visits in months 1, 3, 6 and 12, range of motion, thigh or hip pain, and Trendelenburg positivity were assessed in clinical examination and reduction assessment, femoral neck-shaft angle and tip-apex distance measurements were performed on radiographs after the union. Patients were assessed using Hip Harris Score after the union. RESULTS: Regardless of implant type used, mean tip-apex distance measured at the immediate postoperative period was 27.6 in patients with implant failure, whereas 21.6 in patients without, indicating a significant difference. Again, mean femoral neck-shaft angle measured at the immediate postoperative period was 123 degree in patients with implant failure, whereas 130 degree in those without, indicating a significant difference. It was found that the femoral neck-shaft angle was 128 degree in 94% of patients without implant failure at immediate postoperative period. CONCLUSION: The findings regarding femur neck-shaft angle at the immediate postoperative period was <128 degree in all patients with implant failure and that it was ?128 degree in 94% of patients without implant failure emphasize the importance of anatomic restoration in femur neck-shaft angle during surgery. The finding that mean tip-apex distance was 27.6 mm in patients with implant failure and 21.6 mm in patients without implant failure indicates that the technique is as important as implant type selected for treatment success of the implantation.AMAÇ: Dinamik hip screw (DHS) ve proksimal femoral çivi-antirotasyonu (PFN-A) implantları ile tedavi edilen hastaların klinik ve fonksiyonel sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı’nda femur intertrokanterik kırığı nedeniyle DHS ve PFN-A kullanılarak ameliyat edilen, en az 12 ay takibi olan 66’sı erkek, 56’sı kadın olan toplam 122 hasta alındı. Hastaların erken postoperatif grafilerinde kırığın redüksiyonu değerlendirilmesi, boyun cisim açısı ve tip apeks mesafesi ölçümleri yapıldı. Postoperatif 1. ay, 3. ay, 6. ay, 12. ay yapılan takiplerinde kalça eklem hareket açıklığı, uyluk-kalça ağrısı, Trendelenburg pozitifliği bakıldı ve takiplerdeki ve kaynama sonrası çekilen grafilerinde redüksiyon, fiksasyon kaybı, boyun cisim açısı ve tip apeks mesafesi ölçümleri yapıldı. Hastalar kaynama sonrası dönemde Kalça Harris Skoru ile değerlendirildi. BULGULAR: Kullanılan implanttan bağımsız olarak implant yetmezliği görülen grupta erken postoperatif ölçülen tip apeks mesafesi ortalaması 27.6 iken implant yetmezliği görülmeyen grupta 21,6 idi ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı. Kullanılan implanttan bağımsız olarak implant yetersizliği görülen grupta erken postoperatif ölçülen boyun cisim açısı ortalaması 123 iken implant yetersizliği görülmeyen grupta 130 idi ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı. İmplant yetersizliği görülen hastaların tümünde erken postoperatif ölçülen boyun cisim açısının 128 derecenin altında olduğu saptandı. İmplant yetersizliği görülmeyen hastaların %94’ünün erken postoperatif ölçülen boyun cisim açısının 128 derecenin üstünde olduğu saptandı. TARTIŞMA: İmplant yetersizliği olan hastaların tümünde erken postoperatif boyun cisim açısının 128° altında olması ve implant yetersizliği görülmeyen hastaların %94’ünde erken postoperatif boyun cisim açısının 128° ve üzerinde olması cerrahi sırasında bu açının anatomik şekilde restore edilmesinin önemini ortaya çıkarmaktadır. İmplant yetersizliği görülen grupta TAD’nin ortalama 27.5 mm ve implant yetersizliği görülmeyen grupta ortalama 21.7 olması, bu sistemlerin implantasyonunda tedavi başarısı açısından tekniğin en az seçilen implant türü kadar önemli olduğunu göstermektedir