Akut Lösemisi Olan veya Hematolojik Kanser Nedeniyle Kök Hücre Nakli Yapılmış Hastalarda İnvaziv Aspergillozis Tedavisi için Antifungal Kullanımının Uluslararası Kılavuzlara Uygunluğu

The current study evaluates the usage of antifungals and adherence to two international guidelines (i.e. IDSA and ECIL) of antifungal therapy in neutropenic patients with acute leukemia or hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) and with invasive aspergillosis. A total of 163 patients (189 episodes) with the aformention characteristics were evaluated between January 2008 and November 2014. Our results indicated that, when classified according to the EORTC/MSG diagnostic criteria, 72.5% of episodes would fall in ‘possible invasive fungal infection’, 25.4% ‘probable’ and 2.1% ‘proven’ category. Antifungals were given as preemptively in 75.1% of episodes, while patients received empirical antifungal therapy in %22.8 and targeted therapy in % 2.1 of episodes. The primary antifungal agents used were voriconazole, caspofungin, amphotericin B deoxycholate and liposomal amphotericin B in 59.3%, 28.0%, 10.6%, 2.1% of episodes, respectively. In 89.4% of all episodes, antifungal usage was in compliance with at least one of the two guidelines for which adherence was evaluated. Nevertheless, no statistical significance was found in 30-day mortality in episodes with or without guidelines adherence (p=0.574). Survival at the end of the first year after antifungal therapy was 50.5% and 36.1% in those with or without guidelines adherence, respectively (p = 0.099). In conclusion, this study revealed that in our center, the adherence to either IDSA or ECIL guidelines for the antifungal therapy of invasive aspergillosis in the patients with hematological cancers or with HSCT is high. However, no mortality difference was detected between adherent or non-adherent episodes.Sponsor bulunmamaktadır.TEŞEKKÜR iii ÖZET iv ABSTRACT v İÇİNDEKİLER vi KISALTMALAR DİZİNİ viii TABLOLAR DİZİNİ x ŞEKİLLER DİZİNİ xii 1.GİRİŞ 1 2.GENEL BİLGİLER 3 2.1. Akut lösemi 3 2.2. Hematopoetik kök hücre nakli 3 2.3. Febril nötropeni 5 2.3.1. Nötropenik hastada klinik özellikler 6 2.3.2. Değerlendirme ve tanı 6 2.4. İnvaziv fungal infeksiyonlar (IFI) 7 2.4.1. Aspergillozis 8 2.4.1.1. İnvaziv aspergilloz patogenezi 8 2.4.1.2. İnvaziv aspergilloz risk faktörleri 8 2.4.1.3. İnvaziv aspergilloz klinik bulgular 9 2.5.İnvaziv fungal infeksiyonlar tanı yöntemleri 9 2.6. İnvaziv fungal infeksiyon sınıflandırması 12 2.7. Antifungal ajanlar 14 2.7.1. Polienler-Griseofulvin (Amfoterisin B ve türevleri) 15 2.7.2. Azoller 16 2.7.3. Primidinler (Nükleozit Analoğu) (5-Flusitozin) 17 2.7.4. Ekinokandinler 17 2.7.5. Alilamin türevleri (terbinafin, naftidin) 19 2.8. Kılavuzlar 19 2.8.1. IDSA kılavuzu 20 2.8.1.1. Empirik antifungal tedavi 20 2.8.1.2. Preemptif (Önleyici) antifungal tedavi 21 2.8.1.3. Hedeflenmiş tedavi 22 2.8.2.ECIL Kılavuzu 23 2.8.2.1. Empirik antifungal tedavi 24 2.8.2.2. Preemptif antifungal tedavi 25 2.8.2.3. Hedeflenmiş tedavi 26 3.ÇALIŞMANIN AMACI 27 4.GEREÇ VE YÖNTEM 28 5.BULGULAR 32 6.TARTIŞMA 48 7.SONUÇ VE ÖNERİLER 53 8.KAYNAKLAR 54 9.EKLER 66Bu çalışmada akut lösemi veya kök hücre nakli yapılmış olan nötropenik hastalarda invaziv aspergilloza yönelik antifungal ilaçların kullanımı araştırılmış, bu ilaçların halen literatürde mevcut ve en yaygın olarak kabul gören iki kılavuza (IDSA ve ECIL) uygun biçimde kullanılıp kullanılmadığı değerlendirilmiştir. Çalışmaya Ocak 2008-Kasım 2014 tarihleri arasında yukarıda özellikleri belirtilen toplam 163 hasta (189 epizod) dahil edilmiştir. Çalışmamızın sonuçları, hastalardaki fungal infeksiyonların EORTC/MSG tanı kriterlerine göre %72.5’inin düşük, %25.4’ünün yüksek olasılıklı, %2.1’inin ise kanıtlanmış/kesin mantar infeksiyonu olduğunu göstermiştir. Antifungal kullanılan epizodlarda tedavinin, %75.1 oranında preemptif, %22.8 empirik, %2.1 oranında ise hedefe yönelik amaçla verildiği görülmüştür. Tüm epizodlarda başlangıç/birincil antifungal tedavi amacıyla %59.3 oranında vorikonazol, %28.0 kaspofungin, %10.6 amfoterisin B deoksikolat, %2.1 lipozomal amfoterisin B başlandığı saptanmıştır. IDSA ve ECIL kılavuzlarına göre epizodlar değerlendirildiğinde, epizodların %89.4’ünde en az bir kılavuza uygun olarak antifungal ajan kullanıldığı görülmüştür. Her iki kılavuzdan birine uygun antifungal kullanılan grupta otuz günlük mortalite %24.2, kılavuza uymayan grupta %30.0 olarak bulunmuş, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı belirlenmiştir (p=0.574). Kılavuza uygun tedavi alan grupta bir yılın sonunda sağkalım %50.5, kılavuza uymayan grupta ise %36.1 bulunmuştur, aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edilmiştir (p=0.099). Sonuç olarak, merkezimizde çalışmaya konu olan hasta grubunda invaziv aspergilloza yönelik antifungal tedavinin, incelenen iki kılavuzdan en az birinin önerilerine göre uygulanma oranının yüksek olduğu görülmüş, ancak kılavuz önerilerinin uygulanmadığı hasta grubu ile ilk grup arasında anlamlı mortalite farkı saptanmamıştır

Aggressive Clinicopathological Course Of Myeloma With T(3;16) (Q21;Q22) Cytogenetic Abnormality

PubMedWoSScopu

Tumor Lysis Syndrome Due To Targeting Of Hepatocellular Carcinoma Associated With Chronic Myelomonocytic Leukemia

PubMedWoSScopu

Türkiye’de Splenik Marjinal Zon Lenfoma: Hepatit C Virüs Yerine Hepatit B Virüsünün Etiyolojik ve Olası Prognostik Faktör Oluşu-Çok Merkezli Kohort Çalışması

Objective: Chronic antigenic stimulation is frequently blamed in the pathogenesis of extranodal marginal zone lymphomas including splenic marginal zone lymphoma (SMZL). Chronic hepatitis C is frequently observed in SMZL patients in some geographical regions. However, these reports are largely from North America and Europe, and data from other countries are insufficient. In this multicenter study we aimed to identify the clinical characteristics of SMZL patients in Turkey, including viral hepatitis status and treatment details. Materials and Methods: Data were gathered from participating centers from different regions of Turkey using IBM SPSS Statistics 23 for Windows. Hepatitis B virus surface antigen (HBsAg), anti-HBs antibody, anti-HB core antigen antibody (anti-HBcAg), HB viral load, anti-hepatitis C virus (HCV) antibody, HCV viral load results were analyzed. Results: One hundred and four patients were reported. Hepatitis C virus positivity was observed in only one patient. However, hepatitis B virus surface antigen (HBsAg) positivity was observed in 11.2% and HBsAg and/or anti-HB core antigen antibody (anti-HBcAg) positivities were seen in 34.2% of the patients. The median age was 60 years (range=35-87). Median follow-up duration was 21.2 months (range=00.2-212; 23.2 months for surviving patients). Median overall survival was not reached. Estimated 3-year and 10-year survival rates were 84.8% and 68.9%, respectively. Older age, no splenectomy during follow-up, platelet count of <90x103/µL, lower albumin, higher lactate dehydrogenase, higher ?2-microglobulin, and HBsAg positivity were associated with increased risk of death. Only albumin remained significant in multivariable analysis. Conclusion: These results indicate that hepatitis B virus may be a possible risk factor for SMZL in our population. It may also be an indirect prognostic factor.Amaç: Splenik marjinal zon lenfoma’yı da (SMZL) içeren ekstranodal marjinal zon lenfomaların patogenezinde, kronik antijenik stimülasyon sorumlu olan mekanizmadır. Bazı coğrafik bölgelerde SMZL hastalarında kronik hepatit C sıklıkla gözlenir. Fakat bu çalışmalar sıklıkla kuzey Amerika ve Avrupa’dandır. Diğer ülkelerden veriler sınırlıdır. Bu çalışma ile Türkiye’deki SMZL hastalarının hepatit serolojisi durumları ve tedavi yöntemlerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Türkiye’de farklı merkezlerden IBM SPSS Statistics for Windows v23 elektronik tablo kullanılarak veriler toplanmıştır. Hepatit B virüs yüzey antijeni (HBsAg), Anti-HBs antikor, Anti-HB kor antijen antikoru (anti-HBcAg), HB virüs yükü, anti-hepatit C virüs (HCV) antikoru, HCV virüs yükü sonuçları analiz edilmiştir. Bulgular: Yüz dört hastanın verilerine ulaşılmıştır. Hepatit C virüs pozitifliği sadece 1 hastada tespit edilmiştir. Hepatit B virüs yüzey antijeni (HBsAg) pozitifliği %11,2, HBsAg ve/veya hepatit B kor antijen antikoru (anti-HBcAg) pozitifliği %34,2 oranında tespit edilmiştir. Ortanca yaş 60 yıl (35-87) olarak saptanmıştır. Ortanca izlem süresi 21,2 (0,2-212) ay (yaşayan hastalar için 23,2 ay) olarak bulunmuştur. Ortanca genel sağkalım (GS) süresine ulaşılamamıştır. Tahmini 3-yıl ve 10-yıl GS oranları %84,8 ve %68,9 olarak bulunmuştur. İleri yaş, splenektomi yapılmaması, <90x103/µL platelet sayısı, hipoalbuminemi, laktat dehidrogenaz yüksekliği, ?2-mikroglobulin yüksekliği ve HBsAg pozitifliği sağkalımla ilişkili faktörler olarak bulunmuştur. Çok değişkenli analizde, sadece albumin düşüklüğü istatistiksel olarak anlamlı saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, toplumumuzda SMZL için hepatit B virüsü olası bir risk faktörü olabilir. Aynı zamanda indirek bir prognostik gösterge olabilir

The Impact Of Jak/Stat Inhibitor Ruxolitinib On The Genesis Of Lymphoproliferative Diseases

Background/aim Ruxolitinib, a JAK/STAT signaling pathway inhibitor targeted drug, has been approved for the controlling of disease symptoms and splenomegaly in patients with myeloproliferative neoplastic diseases. Recently, it has been proposed that ruxolitinib-induced JAK/STAT pathway inhibition in myelofibrosis is associated with an elevated frequency of aggressive B-cell lymphomas. However, the biological basis and significance of this pharmacobiological adverse event is unknown. The aim of this bioinformatics study is to detect any possible confounding effects of ruxolitinib on the genesis of lymphoproliferative disorders. Materials and methods The gene expression data were retrieved from the E-MTAB-783 Cancer Genome Project database. Gene expression data for all available genes in 26 cell lines belonging to various types of lymphomas were chosen for use in this in silico analysis. Results We identified genes that were significant in developing resistance to ruxolitinib in lymphoma cell lines. Conclusion Based on the results of our present study, ruxolitinib may potentially lead to the pathological expression of the transcription factors important in lymphoma genesis, neoplastic commitment on the progenitor lymphoid cells, inhibition of repressor transcriptions protective for lymphoma development, inhibition of apoptosis, promotion of neoplastic proliferation, transcriptional activation, and proliferation of malignant neoplastic B cells.PubMedWoSScopu

Mitoxantrone-Melphalan Conditioning Regimen For Autologous Stem Cell Transplantation In Relapsed/Refractory Lymphoma

Background/aim High-dose chemotherapy followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has become the standard approach for patients with relapsed/refractory Hodgkin’s lymphoma (HL) or non-Hodgkin’s lymphoma (NHL). In this study, we report the outcome of the mitoxantrone-melphalan conditioning regimen for lymphoma. Materials and methods The study group included 53 patients who were relapsed/refractory HL (n = 14) and NHL (n = 39) and received mitoxantrone and melphalan followed by ASCT. The transplant regimen consisted of mitoxantrone (60 mg/m2) and melphalan (180 mg/m2) followed by peripheral blood stem cell infusion (PBSC). Results Prior to high-dose chemotherapy, 37.7% of the patients were in complete remission (CR) and 45.3% were in partial remission (PR), and 17% had stable or progressive disease. After high-dose chemotherapy and PBSC, 44 out of 51 patients achieved CR (86.2%). CR was achieved in 24 out of 33 patients (72.7%) who were transplanted in a marginally active phase of the disease. At a median followup of 25.4 months (1.8–131.3 months) after ASCT, 13 patients relapsed/progressed and 8 patients died. The estimated 2-year overall survival (OS) was 81.9%, and event-free survival (EFS) was 59.3%. Conclusion High-dose chemotherapy followed by ASCT is an effective conditioning regimen in relapsed/refractory lymphoma patients who are undergoing ASCT.PubMedWo