Mapping. Luz, sonido, espacio y percepción

El presente trabajo final de máster tiene como objeto de estudio el vídeo mapping, también llamado mapping de proyección o simplemente mapping. Se trata de una técnica que consiste en proyectar vídeo haciéndolo coincidir con la geometría del mundo físico, creando superficies dinámicas y extendiendo el concepto de pantalla tradicional. Esta técnica con aplicaciones tan variadas como la escenografía, vídeo arte, vídeo escultura, instalaciones o proyecciones monumentales sobre edificios y estructuras, crea ambientes inmersivos y sinestésicos. Esta investigación pretende reflexionar, contextualizar y explicar el mapping, para lo que estudiaremos los mecanismos de creación de la ilusión perceptiva (la luz, la perspectiva y el sonido), sus orígenes e influencias (uso de las proyecciones y el vídeo en el espectáculo, el teatro, el arte y el fenómeno del VJing) y el concepto de pantalla y los nuevos medios junto con el desarrollo de la tecnología. Además presentaremos los software y lenguajes de programación que se emplean en proyectos de este tipo, determinando las fases de trabajo necesarias y estableciendo un workflow adecuado. Para conocer la situación del mapping en la actualidad, realizaremos una clasificación y analizaremos algunas de las obras de los artistas, colectivos y compañías más representativos.This master¿s degree final project aims to study video mapping, also called projection mapping or just mapping. This technique consists on projecting video to coincide with the geometry of the physical world, creating dynamic surfaces and extending the concept of traditional screen. This technique, with applications as varied as stage design, video art, video sculpture, installations and monumental projections on buildings and structures, creates immersive and synesthetic environments. The goal of this research is to contextualize and explain mapping, for which I will study the mechanisms of creating the perceptual illusion (light, perspective and sound), its origins and influences (use of video and projections in the show, theater, art and the VJing phenomenon), screen concept and new media along with the development of technology. Besides, I will present the software and programming languages used in projects of this type, determining the work stages required and establishing a suitable workflow. In order to learn about the current situation of mapping, I will make a categorization and analyze some works of representative artists, collectives and companies.Oiz Elgorriaga, I. (2013). Mapping. Luz, sonido, espacio y percepción. Universitat Politècnica de València. http://hdl.handle.net/10251/35050Archivo delegad

Role of Inorganic Fillers on the Physical Aging and Toughness Loss of PLLA/BaSO4 Composites

The addition of inorganic fillers has been reported to increase the toughness of poly(l-lactide) (PLLA), but the effect of physical aging in such composites has been neglected. The present work discusses the effect of the still ongoing segmental relaxation in PLLA-based composites filled with BaSO4 inorganic particles in regard of the filler quantity. By means of differential scanning calorimetry, X-ray diffraction, and tensile testing of progressively aged PLLA filled with particles ranging from 0.5–10 wt %, we observed an increase in the mechanical energy required to activate the plastic flow of the primary structure in the PLLA matrix, which resulted in the embrittlement of the majority of composites upon enough aging. Results further clarify the role of debonding in the activation process of PLLA, and the behavior of the composite is described at the segmental level. Only an addition of 10% of particles has effectively preserved a ductile behavior of the samples beyond 150 aging days; therefore, we strongly remark the significance of studying the effect of physical aging in such composites.The authors thank funding from the Basque Government (GV/EJ)-Department of Education, University and Research (consolidated research groups IT-1766-22 GIC21/131) and grant PID2019-106236 GB-I00 funded by MCIN/AEI/10.13039/501100011033 and PID2022-139821OB-I00 funded by MCIN/AEI/10.13039/501100011033 and “ERDF A way of making Europe”. The Basque Government (GV/EJ) predoctoral grant for X.L. and SGIker technical services (UPV/EHU) for XRD and SEM support is also acknowledged

Material plastikoak eta ingurugiroa: polimero biodegradakorrak

Material plastikoen ingurugiro-inpaktua ebaluatzeko, balio-bizitza agortu zaielarik hondakin gisa haiekin zer egin erabaki behar da. Materialen kutsadura ekiditeko ez dago bide bakarrik. Plastikoen fabrikazioan albo-produktu hondakinak gutxitzea bilatu behar da, alde batetik. Bestetik, egungo ikerketen arabera hor dira zabalik birziklapen zuzena, degradazioa, errausketa, edota material berrien garapena bezalako aukerak. Halaber, propietateak hobetu eta produktuen balio-bizitza luzatzea bila daiteke edo, beste batzuetan, laburtzea, material biodegradakorrak garatuz. Emisioen gutxitzeak ere helburu nagusia izan beharko luke polimero-ekoizle diren enpresentzat. Gaia konplexua da, polimeroen zientzia eta ingeniaritzatik etor daitezkeen garapenez gain, ekonomia eta tokian tokiko politikak sartzen direlako jokoan

Soka sintetikoak

Izaera eta diseinuaren arabera soken ezaugarriak ulertzeko asmoz, trakzioko propietate mekanikoez aritu gara. Hala, erabilpen-kasu jakin bateko mekanika-ariketa aztertu dugu: mendiko eskaladan balizko erorketa baten ondorengo gelditze-prozesua. Honekin batera, soken ezaugarri mekanikoak aztertu eta soka sintetikoek beste batzuen aurrean dituzten abantailez jabetzeko aukera izan dugu. Bestetik, lan honen xedeak betetzeko, sokak egiteko erabilitako aitzin-materialen izaera eta egiturari dagozkion ezaugarriak aztertu ditugu. Hari-zuntz sintetikoak norabide batean orientatutako polimeroak diren aldetik, norabidetutako polimeroen egitura-ezaugarri eta performantzia mekanikoaren arteko erlazioak aztertu ditugu, baita egitura-ezaugarri horiek lortzeko behar izan diren fabrikazio-prozesuak ere

Exploiting the layer-by-layer nanoarchitectonics for the fabrication of polymer capsules: A toolbox to provide multifunctional properties to target complex pathologies

[EN] Polymer capsules fabricated via the layer-by-layer (LbL) approach have attracted a great deal of attention for biomedical applications thanks to their tunable architecture. Compared to alternative methods, in which the precise control over the final properties of the systems is usually limited, the intrinsic versatility of the LbL approach allows the functionalization of all the constituents of the polymeric capsules following relatively simple protocols. In fact, the final properties of the capsules can be adjusted from the inner cavity to the outer layer through the polymeric shell, resulting in therapeutic, diagnostic, or theranostic (i.e., combination of therapeutic and diagnostic) agents that can be adapted to the particular characteristics of the patient and face the challenges encountered in complex pathologies. The biomedical industry demands novel biomaterials capable of targeting several mechanisms and/or cellular pathways simultaneously while being tracked by minimally invasive techniques, thus highlighting the need to shift from monofunctional to multifunctional polymer capsules. In the present review, those strategies that permit the advanced functionalization of polymer capsules are accordingly introduced. Each of the constituents of the capsule (i.e., cavity, multilayer membrane and outer layer) is thoroughly analyzed and a final overview of the combination of all the strategies toward the fabrication of multifunctional capsules is presented. Special emphasis is given to the potential biomedical applications of these multifunctional capsules, including particular examples of the performed in vitro and in vivo validation studies. Finally, the challenges in the fabrication process and the future perspective for their safe translation into the clinic are summarized.The authors are thankful for funds from the Basque Government, Department of Education (IT-927-16 and PIBA_2021_1_0048)

Material plastikoak eta ingurugiroa: polimero biodegradakorrak

Material plastikoen ingurugiro-inpaktua ebaluatzeko, balio-bizitza agortu zaielarik hondakin gisa haiekin zer egin erabaki behar da. Materialen kutsadura ekiditeko ez dago bide bakarrik. Plastikoen fabrikazioan albo-produktu hondakinak gutxitzea bilatu behar da, alde batetik. Bestetik, egungo ikerketen arabera hor dira zabalik birziklapen zuzena, degradazioa, errausketa, edota material berrien garapena bezalako aukerak. Halaber, propietateak hobetu eta produktuen balio-bizitza luzatzea bila daiteke edo, beste batzuetan, laburtzea, material biodegradakorrak garatuz. Emisioen gutxitzeak ere helburu nagusia izan beharko luke polimero-ekoizle diren enpresentzat. Gaia konplexua da, polimeroen zientzia eta ingeniaritzatik etor daitezkeen garapenez gain, ekonomia eta tokian tokiko politikak sartzen direlako jokoan

Polimero biodegradakorrak eta jangarriak jaki-ontzi eta bildukietarako

Plastikozko ontzi eta bildukiak gero eta gehiago erabiltzen dira janariak babestu eta txukun aurkezteko. Erabili eta botatzekoak dira edo, bestela, erabilgarri irauten duten denbora oso laburra izaten da. Nolanahi ere, gehienetan lurzoruan amaitzen dute zabor gisa. Plastikoek beste materialek baino toki gehiago bete ohi dute zabortegietan eta, ia inolako aldaketarik jasan gabe bertan denbora oso luzez (zenbait hamarkada) irauten dutenez, degradaezintzat ditugu. Hondakinak gero eta ugariagoak dira eta haiek pilatzeko zabortegien ahalmena murriztuz doa. Hala, ontzi eta bildukietako plastikozko zaborren kudeaketa arazo garrantzitsutzat har dezakegu. Lan honetan, ingurumen-arazo honi konponbide bat ekar diezaiokeen polimero biodegradakorrak erabiltzea proposatzen da. Gaia nahiko berria denez, material berri hauek hobeto ezagutzeko eta izan dezaketen garrantziaz ohartzeko ezinbestekoak diren hainbat gai aztertzen dira: plastikoak eta ingurumena, lehengai berriztagarriak, polimero biodegradakor eta jangarrien egungo garapen mailak, eta janarietarako bilduki eta ontzietarako beharrezkoak diren materialen ezaugarriak

Medición precisa del consumo energético en procesadores x86

Históricamente, el criterio más importante en la compilación de código fuente ha sido la eficiencia del ejecutable obtenido, buscando una optimización temporal (reducir el tiempo de ejecución). Otro criterio importante ha sido la optimización espacial (ya sea reduciendo la cantidad de memoria que ocupa el programa al ejecutarse o el tamaño del propio programa en sí mismo). Con el auge de los dispositivos portátiles, la optimización energética también puede ser muy importante: el consumo energético de un programa es crucial de cara a la autonomía de la batería. Este proyecto parte de una plataforma desarrollada en anteriores proyectos finales de carrera que obtiene muestras del consumo energético de un programa. Esto permite saber los datos de consumo energético del programa ejecutado a través de la plataforma, pero tiene una limitación: es imposible saber con qué parte del programa está relacionada cada muestra de consumo obtenido. Para superar esta limitación, se ha desarrollado un proceso por el cual se obtiene la caracterización temporal y energética de dicho programa a nivel de función. Al finalizar el proceso se obtendrá el consumo energético y temporal de las principales funciones del programa, pudiéndose asociar las variaciones de consumo energético a las funciones responsables de dichas variaciones. Para conseguir estos resultados, se ha desarrollado un mecanismo de instrumentación con el que poder obtener los datos temporales del programa minimizando la sobrecarga. Dichos datos son los instantes en los comienza y termina cada función instrumentada. Así, se puede saber en cada momento qué función está siendo ejecutada (y es la responsable del consumo energético). En este documento se describirá detalladamente el proceso diseñado, que puede ser aplicado en el futuro a otros programas de una manera sencilla y automatizada, obteniendo resultados que podrán profundizar tanto como la plataforma utilizada sea capaz

Polimero naturalen (Kitosanoa, Esne-Gazuraren Proteina Isolatua) eta polimero sintetikoen (PCL) nahasteaz lortutako film biodegradagarrien hesi-ezaugarriak eta portaera mekanikoa

Ingurumenak sortzen duen kezkaren eraginez polimero natural biodegradagarriek piztu duten interesa handitu egin da azken urteotan. Esate baterako, naturako lehengaietatik abiatuta ezaugarri egokiak dituzten materialak lortuko balira, litekeena da elikagaiak aurkezteko ohikoak diren ontzi/bilduki plastikoen sektorea iraultzea. Egun ontzi eta enbalaje gehienak plastiko arrunt ez-biodegragarriak diren lehengaiz ekoizten badira ere, epe ertainera, zabor-eragile handia den industri esparru honetan, litekeena da lehengaiak ordezkatu eta polimero biodegradagarrizko erabili eta botatzeko ontziak eta bildukiak ekoiztea. Ildo honetan egiten diren ikerketa-ahalegin sendoen artean interes berezia hartzen dute baliabide berriztagarrietatik eratorritako polimero naturalek. Lan honetan horrelako bi polimero natural biodegradagarri aztertuko ditugu: esne-gazuraren proteina isolatua (EGPI) eta kitosanoa. Polimero hauek interesgarriak dira film meheetan konformatzeko ezaugarri egokiak izan ditzaketelako eta gasen eta likidoen iragazpenaren aurkako hesi egokia izan daitezkeelako. Hauez gain beste onura berezia aurkezten dute: jaki-prozesuetako industri hondakinetatik lor daitezke eta, hala, balizko lehengai modura oso merkeak dira. Bestela, on tzi/bilduki erabilpenetarako arazoak ere badaude, batez ere haien izaera hidrofilikoa dela kausa ura xurgatzen dutelako. Ikerketa honetan polimero naturalez eratutako filmen ur-iragazpena murriztu nahi izan da eta horretarako poly(å-kaprolaktona)(PCL) polimero biodegradagarri hidrofoboarekin nahasteak prestatu dira bai Kitosanoarekin eta baita EGPI-rekin ere. Hala, Kitosano/PCL eta EGPI/PCL filmen hesi-ezaugarriak eta propietate mekanikoak aztertzen dira, baita polimero natural horien eta PCL-ren arteko bateragarritasun maila ere, jakiak biltzeko orduan polimero naturalek eskaintzen dituzten aukerak zabaltzeko asmoz