Dengue virus cell entry : unraveling the role of antibodies, maturation status, and antiviral drugs

Meer inzicht in rol antistoffen tijdens dengue-infectie Antistoffen bepalen hoe dengue-virusdeeltjes een cel binnendringen. Dat concludeert Vanesa Ayala Núñez in haar promotieonderzoek. Antistoffen binden aan virusdeeltjes waarna ze worden opgenomen door cellen om te worden afgebroken. Dengue ontsnapt echter aan afbraak waardoor infectie van de cel plaatsvindt. Dengue, ook wel bekend als knokkelkoorts, is de meest voorkomende tropische, virale infectieziekte. De ziekte wordt overgebracht door muggen. Meestal gaat dengue vanzelf over, maar soms ontwikkelt een patiënt een ernstige vorm van de ziekte met mogelijk fataal verloop. Ayala Núñez stelt voorop dat al ruime tijd bekend is dat zuigelingen (via de moedermelk) en mensen die opnieuw geïnfecteerd worden, de grootste risico’s lopen om die ernstige vorm van de ziekte te ontwikkelen. Dit komt omdat deze mensen pre-existerende antistoffen hebben tegen dengue. Toch is nog onduidelijk hoe antistoffen de effectiviteit van dengue-virusdeeltje kunnen beïnvloeden. De promovenda bestudeerde daarom op celniveau wat er precies gebeurt wanneer een virusdeeltje een menselijke cel infecteert. Zij deed dat met behulp van lasermicroscopie in twee scenario’s: in af- en aanwezigheid van antistoffen. Ook testte Ayala Núñez twee nieuwe geneesmiddelen tegen dengue (de antibiotica LTA-949 en SA-17). Ze heeft een volledig nieuw virusopnamemechanisme ontdekt waardoor we nu beter begrijpen hoe antistof-gebonden dengue kan ontsnappen aan afbraak. Ook stelt ze dat beide geneesmiddelen goede resultaten laten zien, zowel bij een eerste infectie als bij een herinfectie, dus in aanwezigheid van antistoffen. Deze inzichten brengen de behandeling en preventie van dengue weer een stap dichterbij. Antibody-dependent enhancement (ADE) is thought to play a critical role in the exacerbation of dengue virus-induced disease during a heterologous re-infection. Pre-existing cross-reactive anti-dengue antibodies are generally believed to bind to the newly infecting DENV and target the antibody-virus complexes to Fc-receptor expressing cells, cells that are highly permissive to DENV infection. Intriguingly, instead of neutralizing viral infection, these cross-reactive antibodies have been shown to facilitate successful viral entry at sub-neutralizing antibody concentrations, thereby promoting viral infection and consequently disease. The mechanism by which antibodies influence viral infection is poorly understood. The work presented in this thesis provides a detailed insight into the internalisation route and endocytic trafficking of DENV in macrophages in the absence and presence of enhancing concentrations of antibody. Also, we analysed which antibodies stimulate the infectivity of immature DENV particles. Furthermore, given the clinical importance of ADE, we also aimed to identify anti-dengue compounds that interfere with DENV infection in the presence of antibodies.

Valoración de esquemas de tipificación por RFLP-PCR de papilomavirus humano con tropismo anogenital

El cáncer cervico-uterino (CaCu) es la segunda causa de muerte por cáncer en México y en el resto del mundo. El virus del papiloma humano (VPH) es considerado su principal agente etiológico, por lo que en los últimos años se ha hecho investigación en lo que respecta las cepas pertenecientes al grupo de alto riesgo. En los Laboratorios Clínicos de Puebla se creó un esquema de tipificación con el propósito de diferenciar entre los tipos de VPH con tropismo anogenital (esquema I). Sin embargo, la combinación de enzimas utilizada por este método no provee la suficiente información para lograrlo de forma clara. El objetivo del presente trabajo es, por ende, elegir una combinación de enzimas de restricción distinta para construir un nuevo esquema de tipificación que pueda ser postulado como sustituto del ya existente (esquema II). Para lograrlo, se comparó el funcionamiento general de ambos esquemas de tipificación y, se colectó la suficiente información que permitió evaluarlos. Mediante un algoritmo computacional se eligieron once enzimas de restricción, las cuales fueron evaluadas mediante el análisis de resultados del proceso de RFLP (Restriction Fragment Lenght Polymorphism). Una combinación de cuatro enzimas fue seleccionada (Dde I, Fnu4H I, Hae III y, Rsa I) y utilizada para construir un nuevo esquema de tipificación, con el cual se tipificaron 42 de las 57 muestras manejadas. Al comparar y analizar el funcionamiento de los esquemas mediante distintos parámetros, se determinó la eficacia de cada uno. El esquema I resultó con una eficacia del 81% y, el esquema II con una del 98%. Con base en esta información y en lo observado a lo largo del proceso en general, fue posible afirmar que se tienen los argumentos suficientes para descartar el uso del esquema I y proponer al esquema II como sustituto. Palabras clave: papilomavirus humano, cáncer cervico-uterino, tipificación RFLP-PC