Reliability and validity study of the Turkish Version of the Psychache Scale

WOS: 000440082300002Objective: Suicidal rates are increasing rather than decreasing. In the case of suicide, the evaluations of individuals at the time of consult are vital for both the patient and the clinician. In this study, it was aimed to investigate the validity and reliability of the Turkish version of the Psychache Scale used in the evaluation of suicidal behavior and/or suspected individuals. Methods: The study was carried out with 106 inpatients and outpatients with major depressive disorder who were treated in cukurova University School of Medicine Department of Psychiatry and 94 healthy controls. In addition to Turkish version of the Psychache Scale, Beck Depression Inventory, Beck Hopelessness Scale, Beck Suicidal Ideation Scale, and Visual Analogue Scale were administered to the patient and control groups. The scales were filled in by the participants. Results: Cronbach alpha coefficient was 0.98 in the internal consistency and item-total score correlation coefficients were between 0.80-0.92. In the exploratory factor analysis, a one-factor solution was obtained and the eigenvalue was 10.09, explaining 77.60% of the total variance. The factor loadings of the Psychache Scale items ranged from 0.73 to 0.93. According the discriminant function analysis, it was determined that the patient group and the healthy group, suicide attempted and non-attempted patient groups, and the each group when three groups were taken together were classified (respectively overall, 90.00%, 65.10%; 74.50%) well by the scale. Conclusion: Turkish version of the Psychache Scale has been shown to be reliable and valid

Fragmentacja zespołu QRS w 12-odprowadzeniowym EKG u chorych ze zwolnionym przepływem wieńcowym

Background: Coronary slow flow (CSF) is characterised by delayed opacification of coronary arteries in the absence of epicardial occlusive disease. It has been reported that CSF may cause angina, myocardial ischaemia, and infarction. Fragmentation of QRS complex (fQRS) is an easily evaluated non-invasive electrocardiographic parameter. It has been associated with alternation of myocardial activation due to myocardial scar and/or ischaemia. Whether CSF is associated with fQRS is unknown. The presence of fQRS on ECG may be an indicator of myocardial damage in patients with CSF.Aim: To investigate the presence of fQRS in patients with CSF.Methods: Sixty patients (mean age 55.5 ± 10.5 years) with CSF and 44 patients with normal coronary arteries without associated CSF (mean age 53 ± 8.4 years) were included in this study. The fQRS was defined as the presence of an additional R wave or notching of R or S wave or the presence of fragmentation in two contiguous leads corresponding to a major coronary artery territory.Results: The presence of fQRS was higher in the CSF group than in the controls (p = 0.005). Hypertension was significantly more common in the CSF group (p < 0.001). There was no significant association between the presence of fQRS and an increasing number of vessel involvements. Logistic regression analysis demonstrated that the presence of CSF was the independent determinant of fQRS (OR = 10.848; 95% CI 2.385–49.347; p = 0.002).Conclusions: Fragmented QRS, indicating increased risk for arrhythmias and cardiovascular mortality, was found to be significantly higher in patients with CSF. We have not found an association between the presence of fragmented QRS and the degreeof CSF. Further prospective studies are needed to establish the significance as a possible new risk factor in patients with CSF.Wstęp: Zwolniony przepływ wieńcowy (CSF) cechuje się opóźnieniem opacyfikacji tętnic wieńcowych przy braku zwężeń w tętnicach nasierdziowych. Istnieją doniesienia, że CSF może powodować dławicę, niedokrwienie mięśnia sercowego i zawał serca. Fragmentacja zespołu QRS (fQRS) jest nieinwazyjnym, łatwym do oceny parametrem elektrokardiograficznym. Uważa się, że fQRS stanowi następstwo zmian aktywności mięśnia sercowego spowodowanych przez blizny i/lub niedokrwienie. Nie wiadomo, czy CSF wiąże się z obecnością fQRS. Stwierdzenie fQRS w badaniu EKG może być wskaźnikiem uszkodzenia miokardium u chorych z CSF.Cel: Celem niniejszego badania była ocena występowania fQRS u chorych z CSF.Metody: Do badania włączono 66 pacjentów (średnia wieku 55,5 ± 10,5 roku) z CSF i 44 osób z prawidłowymi tętnicami wieńcowymi, u których nie występowało zwolnienie przepływu wieńcowego (średnia wieku 53 ± 8,4 roku). Defragmentację zespołu QRS definiowano jako obecność dodatkowego załamka R, zawęźlenie załamka R lub S bądź obecność fragmentacji w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach odpowiadających obszarowi unaczynienia tętnicy wieńcowej.Wyniki: Obecność fQRS stwierdzano częściej w grupie chorych z CSF niż w grupie kontrolnej (p = 0,005). Nadciśnienie tętnicze występowało istotnie częściej u osób z CSF (p < 0,001). Nie wykazano istotnych zależności między obecnością fQRS a zwiększoną liczbą zajętych naczyń. Na podstawie analizy regresji logistycznej stwierdzono, że CSF była niezależnym czynnikiem determinującym występowanie fQRS (OR = 10,848; 95% CI 2,385–49,347; p = 0,002).Wnioski: Wykazano, ze fQRS, świadcząca o zwiększonym ryzyku zaburzeń rytmu i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, występowała istotnie częściej u chorych z CSF. Autorzy nie stwierdzili zależności między występowaniem fQRS a zaawansowaniem CSF. Należy przeprowadzić dalsze prospektywne badania w celu określenia znaczenia fQRS jako potencjalnego nowego czynnika ryzyka u chorych z CSF

Electrocardiogram patterns in intermedius coronary artery occlusion

Background: Despite the very high knowledge about the electrocardiogram (ECG) changes in other coronary vessel oclussions, there are a few researches demonstrating ECG changes seen during the total/subtotal occlusion of intermedius coronary artery (IM). The aim of this research was the ECG review of 66 patients who had a primary percutaneous coronary intervention (PCI) and a total/subtotal occluded IM with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI)

Aktywność paraoksonazy 1 w surowicy kobiet z zespołem metabolicznym

Background: Metabolic syndrome (MetS) is a leading risk factor for coronary artery disease (CAD) in women. Reduced paraoxonase 1 (PON1) activity may play a role in the pathogenesis of atherosclerosis through increased susceptibility to lipid peroxidation in patients with MetS. Aim: To examine whether there is a relationship between serum PON1 activity and MetS in women. Method: The study group consisted of 54 women with MetS. The NCEP ATP III guidelines were used to define MetS. The control group consisted of 65 women without MetS and CAD. All patients from the MetS group underwent coronary angiography. Results: The PON1 activity and salt-stimulated PON1 activity were not significantly altered in women with MetS when compared to controls (p = 0.902, p = 0.877, respectively). There was no significant difference in PON1 activity (p = 0.159), and salt-stimulated PON1 activity (p = 0.139) between diabetics and non-diabetics. In the MetS group, patients with CAD (n = 16) had significantly reduced PON1 activity and salt-stimulated PON1 activity compared to MetS patients without CAD (p = 0.008 and p = 0.004, respectively). Conclusions: Serum PON1 activity is significantly reduced in women with CAD and MetS. MetS per se does not alter serum PON1 activities. Kardiol Pol 2010; 68, 11: 1219-1224Wstęp: Zespół metaboliczny (MetS) jest najważniejszym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej (CAD) u kobiet. Zmniejszenie aktywności paraoksonazy 1 (PON1) może wpływać na rozwój miażdżycy u osób z MetS poprzez zwiększenie podatności na peroksydację lipidów. Cel: Celem badania było ustalenie, czy istnieje zależność między aktywnością PON1 w surowicy a występowaniem MetS u kobiet. Metody: Badana grupa składała się z 54 kobiet z MetS. Zespół metaboliczny rozpoznawano zgodnie z kryteriami NCEP ATP III. Grupę kontrolną stanowiło 65 kobiet, u których nie stwierdzono ani MetS, ani CAD. U wszystkich pacjentek z grupy MetS wykonano angiografię wieńcową. Wyniki: Aktywności PON1, zarówno podstawowa, jak i po stymulacji solą, nie różniły się istotnie między grupą kobiet z MetS i grupą kontrolną (odpowiednio p = 0,902; p = 0,877). Nie stwierdzono również istotnych różnic w podstawowej aktywności PON1 (p = 0,159) oraz aktywności PON1 po stymulacji solą (p = 0,139) między chorymi na cukrzycę i kobietami bez tego schorzenia. Wśród kobiet z MetS oraz z CAD (n = 16) stwierdzono istotnie zmniejszoną aktywność PON1 (podstawową i po stymulacji solą) w porównaniu z osobami bez CAD (odpowiednio p = 0,008; p = 0,004). Wnioski: U kobiet z CAD i MetS aktywność PON1 w surowicy jest istotnie zmniejszona. Zespół metaboliczny per se nie powoduje zmiany aktywności PON1. Kardiol Pol 2010; 68, 11: 1219-122