Sensory Transgression: Literary Representations of Women’s Sight and Hearing in William Shakespeare’s Hamlet

The article focuses on literary representations of women’s sight and hearing in William Shakespeare’s Hamlet. It firstly addresses the meaning and significance of sensory perception in Western culture. The emphasis is put on the transgressive usage of the senses and the gendering of sensory perceptions which fulfil many cultural functions: determining our cognition, being the tools of power relations or conditioning our sensations. Sensual perception is examined as an unstable cultural construct undergoing changes in time. The textual analysis of Hamlet presents the way in which Ophelia and Gertrude perceive, revealing the manner in which cultural formations of the senses were constructed in Shakespeare’s works. Linguistic images of transgressive female perception emerge from a comparison between representations of sensual experience of male and female characters in the play.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Shakespeare’s Hamlet/Hamlet, Shakespeare 3.0, and Tugged Hamlet, The Comic Prince of The Polish Cabaret POTEM

Shakespeare’s dramas are potentialities. Any Hamlet may be understood as the space in which Shakespeare’s thoughts are remembered, as a reproduced copy of the unspecified, unidentified source, the so called original. Simultaneously, it may be conceived of as the space where Shakespeare’s legacy and authority is tested, trifled and transgressed. Nowadays Shakespeare’s dramas are disseminated in multifarious forms such as: printed materials, audio and video recordings, compact audio discs, digital videos and disc recordings. Since I am fond of the cultural phenomenon called Hamlet, not a singe text or performance, but a continuum of human interaction with intermediated and transcoded versions of the drama, in this article I focus on the abovementioned single play. I accentuate the title character’s profound meaning in Shakespeare studies and his iconic status in Western culture in different media. I exploit W.B. Worthen’s concept of “Shakespeare 3.0.” to demonstrate Shakespeare’s presence in digital reality on the example of a comic rendering of Hamlet (Tugged Hamlet, 1992) by the Polish cabaret POTEM. Their cabaret sketch, although it was not created for the Internet audience, is available on-line via YouTube, consituting “Shakespeare 3.0.” Furthermore, I pose several questions and attempt to answer them in the course of my analysis: to what extent does the image of a mournful and contemplative Hamlet pervade different dimensions of culture, especially our collective imagination?; what chances of realization has a cultural fantasy of challenging the myth of a witty and contemplative Hamlet when re-written and presented as a pastiche or satire?; was the Polish cabaret POTEM succesful in their comic performance

Necrophelia and the strange case of afterlife

Drawing on Allan Edgar Poe’s provocative statement that “The death ... of a beautiful woman is, unquestionably, the most poetic topic in the world” (1951: 369), I will focus on the pivotal role of Shakespeare’s Ophelia in attesting to this assertion. Ophelia’s drowning is probably the most recognizable female death depicted by Shakespeare. Dating back to Gertrude’s “reported version” of the drowning, representations of Ophelia’s eroticized death have occupied the minds of Western artists and writers. Their necrOphelian fantasies materialized as numerous paintings, photographs and literary texts. It seems that Ophelia’s floating dead body is also at the core of postmodern thanatophiliac imagination, taking shape in the form of conventionalized representations, such as: video scenes available on YouTube, amateur photographs in bathtubs posted on photo sharing sites, reproductions and remakes of classical paintings (e.g. John Everett Millais), and contemporary art exhibitions in museums. These references will demonstrate that new cyber story – digital afterlife – is being built around the figure of Shakespearean Ophelia, unearthing the sexual attraction of the lifeless female body

Risk factors of sexual dysfunctions in postmenopausal women

Objectives: Both somatic and psychosocial factors influence women’s sexual functioning. The main objective of the conducted research was to determine the risk factors of sexual dysfunctions in women during the postmenopausal period. Material and methods: The researcher studied 666 women between the ages of 45–65 (M = 54.96 } 5.42), who had their last period no later than 12 months prior. Standardised questionnaires were used to study: sexual functions (FSFI), intensity of menopausal symptoms (KI), level of depression (BDI), body esteem (BES), health behaviours (HBI). Results: Sexual dysfunctions were diagnosed in 33.03% of the studied women. The respondents with dysfunctions differed from the respondents without dysfunctions in terms of: age (p < 0.001), education (p < 0.001), material standing (p < 0.01), relationship status (p < 0.001), body weight (p < 0.001), BMI (p < 0.05), self-assessment of health state (p < 0.001), presence of chronic diseases (p < 0.05), sexual functioning (p < 0.001), intensity of menopausal symptoms (p < 0.001), level of depression (p < 0.001), body self-esteem (p < 0.001), health behaviours (p < 0.001). Regression analysis demonstrated (R2 = 0.24) that the higher the sense of sexual attractiveness, the lower the probability of sexual dysfunctions (B = –0.13; p < 0.001). In turn, the risk increases with age (B = 0.06; p < 0.001), intensity of menopausal symptoms (B = 0.04; p < 0.01) and concern about one’s own body weight (B = 0.04; p < 0.05). Living without a partner (as compared with living in an informal relationship) increases the risk of occurrence of sexual dysfunctions by as much as 129%. Conclusions: Crucial risk factors of sexual dysfunctions in women during the postmenopausal period include: age, relationship situation, intensity of menopausal symptoms, sense of sexual attractiveness and concern about body weight

„Zgubiły siebie bez obrazu, bez lustra, odsyłającego do ich własnej tożsamości”: Kobiece ciało w koncepcjach Freuda i Irigaray

Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Blog książkowy z Szekspirem w tle

W książce zawarto opis badań różnych aspektów twórczości i recepcji dzieł Szekspira na świecie i w Polsce. Jako wynik samodzielnych dociekań są one przedstawione w niekonwencjonalnej i nowoczesnej formie.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Liberia ma kobiece rysy: Ellen Johnson-Sirleaf jako pierwsza w historii prezydent w Afryce

Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

The imaginary picture of one’s own body in overweight woman and its influence on weight reduction therapy

WSTĘP. Celem pracy było określenie jak osoby z nadwagą wyobrażają sobie własną sylwetkę, czy wyobrażenie to ma wpływ na efektywność kuracji odchudzającej oraz czy zmienia się wraz z redukcją masy ciała. MATERIAŁ I METODY. Wyjściowo grupę badawczą stanowiło 150 kobiet z nadwagą. Do drugiego etapu badania zakwalifikowano 49 osób, które zredukowały 15% wyjściowej masy ciała. Zastosowano trzy metody badawcze: ankietę, test sylwetek, opis wyobrażonej postaci. WYNIKI. Wyjściowo zaobserwowano różnicę pomiędzy wiekiem osób badanych a wiekiem wyobrażanych postaci (p < 0,001), masą ciała osób badanych a masą ciała wyobrażanych postaci (p < 0,001) oraz BMI osób badanych a BMI wyobrażanych postaci (p < 0,001). Zaobserwowano pozytywną korelację pomiędzy wiekiem początkowym wystąpienia nadwagi u osoby badanej, a wiekiem wyobrażanej przez nią postaci (p < 0,001). W trakcie kuracji odchudzającej nastąpił istotny spadek masy ciała osób badanych (p < 0,001), nie zmieniły się natomiast wiek ani BMI wyobrażanych postaci. Początkowe wartości zmiennych: pozycja wyobrażonej postaci w Teście Sylwetek (p < 0,001) oraz BMI wyobrażonej postaci (p < 0,01) wyjaśniają około 15-procentowej redukcji wyjściowej masy ciała osób badanych w trakcie kuracji odchudzającej. WNIOSKI. Wyobrażony obraz własnego ciała może być u osób otyłych szczuplejszy i młodszy, niż w rzeczywistości. Wyobrażenie własnego ciała u osób otyłych nie zmienia się pod wpływem obiektywnej redukcji masy ciała. Wyobrażenie sobie przez osobę otyłą własnego ciała jako szczuplejszego niż w rzeczywistości, przy jednoczesnej świadomości nadmiernej masy własnego ciała, sprzyja efektywności kuracji odchudzającej.INTRODUCTION. The aim of the study was to determine how obese people imagine their own figure, if it has an impact on the effectiveness of weight reduction therapy, and if it changes following the weight reduction. MATERIAL AND METHODS. 150 overweight women participated in a 3-month weight reduction therapy. Forty-nine participants, who had lost 15% of their baseline body weight, were evaluated. Three research methods were used: questionnaire, silhouettes test, and description of imaginary figure. RESULTS. There was an initial difference between imagined figures and: current age of participants (p < 0.001), current body weight (p < 0.001), and current BMI (p < 0.001). There was a positive correlation between time of onset of participant&#8217;s overweight and age of imagined figure (p < 0.001). There was significant body weight reduction during the treatment (p < 0.001), but there was no change in age and BMI of participants&#8217; imagined figures. Initial values of variables: position of imagined figure in silhouette test (p < 0.001) and BMI of imagined figure (p < 0.01) can explain 15% body weight reduction in the evaluated patients. CONCLUSIONS. In obese people, the imagined figure of one&#8217;s own body can be slimmer and younger than in reality. Their own body image is not altered by weight reduction therapy. Visualization of the obese patient&#8217;s own body as slimmer than in reality and awareness of the excessive weight promotes the effectiveness of weight reduction therapy