Integration of palliative care with other medical specialties - opinions of nephrologists

The palliative and hospice care in Poland is offered mostly to patients with cancer in its terminal stages. According to the modern definition of palliative care, it should include patients with other chronic and advanced diseases. The goal of the study was to evaluate the knowledge and awareness in Polish nephrology specialists, concerning the problems of palliative care in patients with chronic renal failure. Anonymous surveys were carried out among 59 nephrologists (30 men and 29 women, with an average age of 42). Sixty percent of the respondents claimed that the quality of life is the criteria for effective treatment, while only 25% put biochemical parameters in the first position. Almost 80% of the respondents believe that dialysis patients do not receive proper psychological care and almost 90% state the same in relation to social care. Similar answers are given in relation to satisfying the spiritual needs and family support. More than 66% of nephrologists believe that doctors and nephrology nurses should be involved in the palliative care. More than half of nephrologists were forced to make the decision to abandon the dialysis therapy in patients with chronic haemodialysis and most of them think that there should be clear rules of conduct for such situations. More than 96% of the respondents believe that palliative care can be applied in nephrology, albeit 40% of nephrologists objected to putting palliative care training in the nephrology specialisation programme. After a presentation aimed at introducing the aspects of palliative care in nephrology, the percentage of specialists with a critical attitude was reduced to 16%. Palliative hospice care is not offered to chronic renal failure patients, although they would most probably benefit from it. Nephrologists acknowledge the necessity of training in the aspects concerning such care, as well as defining the ethical and legal guidelines concerning the withdrawal of dialysis therapy.The palliative and hospice care in Poland is offered mostly to patients with cancer in its terminal stages. According to the modern definition of palliative care, it should include patients with other chronic and advanced diseases. The goal of the study was to evaluate the knowledge and awareness in Polish nephrology specialists, concerning the problems of palliative care in patients with chronic renal failure. Anonymous surveys were carried out among 59 nephrologists (30 men and 29 women, with an average age of 42). Sixty percent of the respondents claimed that the quality of life is the criteria for effective treatment, while only 25% put biochemical parameters in the first position. Almost 80% of the respondents believe that dialysis patients do not receive proper psychological care and almost 90% state the same in relation to social care. Similar answers are given in relation to satisfying the spiritual needs and family support. More than 66% of nephrologists believe that doctors and nephrology nurses should be involved in the palliative care. More than half of nephrologists were forced to make the decision to abandon the dialysis therapy in patients with chronic haemodialysis and most of them think that there should be clear rules of conduct for such situations. More than 96% of the respondents believe that palliative care can be applied in nephrology, albeit 40% of nephrologists objected to putting palliative care training in the nephrology specialisation programme. After a presentation aimed at introducing the aspects of palliative care in nephrology, the percentage of specialists with a critical attitude was reduced to 16%. Palliative hospice care is not offered to chronic renal failure patients, although they would most probably benefit from it. Nephrologists acknowledge the necessity of training in the aspects concerning such care, as well as defining the ethical and legal guidelines concerning the withdrawal of dialysis therapy

Płyny dializacyjne z obniżoną zawartością sodu w leczeniu chorych dializowanych otrzewnowo

W niewydolności nerek nieskuteczne usuwanie sodu i wody jest jedną z przyczyn nadciśnienia tętniczego, obciążenia układu krążenia, a w konsekwencji — niewydolności serca i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych poddawanych dializie otrzewnowej z udziałem płynów o stężeniu sodu około 132–134 mmol/l sód jest usuwany z dializatem głównie na drodze konwekcji i w bardzo niewielkim stopniu na drodze dyfuzji. W artykule omówiono historię badań nad płynami dializacyjnymi ze zmniejszonym stężeniem sodu, wskazania, zalety i ograniczenia

Ocena właściwości błony otrzewnowej - wskazania grupy European Renal Best Practice 2010. Wolny transport otrzewnowy - postępowanie i rokowanie

W marcu 2010 roku ukazały się kliniczne zalecenia grupy roboczej European Renal Best Practice dotyczące oceny właściwości błony otrzewnowej. Opisano własności transportowe błony otrzewnowej, upraszczając podział i zmieniając mianownictwo trzech rodzajów transportu otrzewnowego. Zwrócono uwagę na inne właściwości błony otrzewnowej: transport wolnej wody, osmotyczną konduktancję dla glukozy oraz transport dużych cząstek. Przedstawiono testy służące ocenie poszczególnych właściwości błony otrzewnowej, ich zalety i ograniczenia. Wskazano na konieczność wykonywania badań czynnościowych błony otrzewnowej i wykorzystywania ich wyników dla właściwego przepisu dializy. W drugiej części artykułu omówiono kliniczne problemy pacjentów z wolnym transportem otrzewnowym oraz przedstawiono możliwości skutecznej dializy otrzewnowej w przypadku takiego rodzaju transportu. Forum Nefrologiczne 2010, tom 3, nr 3, 154-16

Recommendations for exit site care of peritoneal catheter in light of recent publications

Zakażenia ujścia cewnika otrzewnowego stanowią jedno z liczniejszych powikłań infekcyjnych dializoterapii otrzewnowej. Infekcje te mogą zwiększać ryzyko zapalenia otrzewnej i bywają powodem konieczności usunięcia cewnika i rezygnacji z tej metody leczenia nerkozastępczego. W opracowaniu zwrócono uwagę na najważniejsze elementy optymalnej opieki nad ujściem. Należą do niech: właściwa technika implantacji cewnika otrzewnowego, profilaktyczna antybiotykoterapia, optymalna technika zmiany opatrunku mająca na celu zapobieganie kontaminacji, stała ocena ujścia i tunelu cewnika z wczesnym wdrożeniem postępowania w razie infekcji, unieruchomienie cewnika oraz skuteczna edukacja i reedukacja. Omówiono zalety i wady miejscowo stosowanych antybiotyków oraz najnowsze badania wykorzystujące miód i inne środki antyseptyczne w opiece nad ujściem cewnika otrzewnowego.Exit site infections are one of the most frequent infective complications of peritoneal dialysis. These infections may increase risk of peritonitis and be the reason for catheter removal and technique failure. This paper reviews the most important elements of optimal exit site care. These are: appropriate implantation technique of peritoneal catheter, institution of antibiotic prophylaxis, optimal technique of change of dressing aiming at preventing contamination, ongoing assessment of the exit site and tunnel with early identification and treatment of exit-site problems, immobilization of the catheter to protect from trauma and effective education and reeducation. Benefits and drawbacks of topical antibiotics are reviewed as well as recent studies with use of honey and other antiseptics in care of peritoneal catheter exit site

Czy i jak rozwijać dializoterapię otrzewnową w Polsce?

Dializoterapia otrzewnowa (DO) stanowi alternatywną w stosunku do hemodializy (HD) formę dializoterapii. W Polsce jej rozwój obserwowano w latach 90. ubiegłego wieku, i to zarówno w postaci ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej (CADO), jak i automatycznej dializy otrzewnowej (ADO). Niestety, tak w Polsce, jak i na świecie przełom wieków przyniósł regres tej metody leczenia. Do przyczyn regresu na świecie należą: starzejąca się populacja pacjentów dializowanych (> 40%), inwalidyzacja chorych, brak wsparcia w środowisku (opieka środowiskowa, domy pomocy, hospicja), większa dostępność i rozwój miejsc hemodializacyjnych (udział prywatyzacji) oraz brak wiedzy wśród nefrologów na temat DO, bądź fałszywe przekonanie o niższości tej metody. Dodatkowymi przyczynami regresu DO w Polsce są: brak procedur i standardów opieki nad chorym dializowanym otrzewnowo umocowanych w realiach, brak programów edukacji przeddializacyjnej dla chorego i rodziny, niejasny opis świadczenia DO w Narodowym Funduszu Zdrowia (NFZ) oraz niechęć płatników do kontraktowania DO jako metody droższej od HD. Wyniki badań oraz doświadczenia środowisk nefrologicznych innych krajów wskazują, że udział DO wśród metod dializoterapii powinien wynosić 20–30%, a koncepcja zintegrowanego leczenia nerkozastępczego zakłada oferowanie metody domowej terapii wszystkim chorym bez przeciwwskazań do tego typu leczenia. Nowoczesna DO z opieką może stworzyć pozytywną alternatywę terapii dla starszych chorych, z licznymi chorobami towarzyszącymi oraz inwalidztwem fizycznym i psychicznym. Niezbędne są aktywne działania obejmujące ustawiczną edukację personelu i pacjentów oraz aktywizację opieki ze strony zespołów lekarza rodzinnego

Przestrzeganie zaleceń przez pacjentów dializowanych otrzewnowo

Nieprzestrzeganie zaleceń przez chorych dializowanych otrzewnowo w domu ma znaczenie dla wyników leczenia, jakości życia i przeżycia chorych. W opracowaniu omówiono aktualne ogólne nazewnictwo, częstość, przyczyny i metody oceny tego zjawiska wśród pacjentów dializowanych otrzewnowo. Zwrócono uwagę na konieczność stosowania tradycyjnych i nowoczesnych metod wspierania chorych w domu oaz prowadzenia dalszych badań nad interwencjami w tym zakresie, które pozwolą zmniejszyć odsetek chorych nieprzestrzegających schematu procedur dializy otrzewnowej, przyjmowania leków, diety i płynów

Leki niezbędne w opiece paliatywnej 2013

Artykuł omawia aktualności związane z farmakoterapią w opiece paliatywnej. Przedstawia Listę leków niezbędnych w opiece paliatywnej opublikowaną przez Światową Organizację Zdrowia w 2013 roku oraz omawia badanie przeprowadzone metodą delficką wśród ekspertów medycyny paliatywnej dotyczące stosowania leków u kresu życia. Publikacja zwraca uwagę na konieczność przekazywania umiejętności postępowania objawowego pracownikom ochrony zdrowia zaangażowanym w opiekę nad umierającymi oraz postuluje potrzebę badań klinicznych udowadniających właściwe sposoby farmakoterapii w tej grupie pacjentów

Organizational Issues and Major Problems of Palliative Care Concerning Treatment of End-Stage Renal Disease in Polish Residential Hospices and Hospital-Based Palliative Medicine Wards

Background. Patients diagnosed with end-stage renal disease experience a significant level of symptom burden, including pain, nausea and vomiting, inability to urinate, fatigue etc. At this point in disease progression, it is important to establish what types and choices of therapy are most suitable for these patients, in particular, the value of continuing dialysis treatment. Material and methods. A self-administered questionnaire was distributed among Polish residential hos­pices and hospital based palliative medicine wards. All responses obtained underwent statistical analysis using Pearson’s Chi Square test. Results. Permanent palliative care facilities, from which 73 out of 166 registered in Poland, took part in the survey. ESRD patients were identified to be cared by 81% of the aforementioned institutions. The most common treatment approach for these patients was highlighted as conservative treatment (68%), followed by hemodialysis (47%), whereas merely 11% provided peritoneal dialysis. Differences between facilities were identified relating to therapeutic recommendations for terminal ESRD patients with residential hospices more likely to recommend dialysis in conjunction with palliative care, whereas palliative wards advocated a withdrawal from dialysis followed by the initiation of palliative care. Conclusion. All surveyed facilities considered ESRD patients eligible for guaranteed hospice and palliative care services. However, certain changes are needed to improve care for ESRD patients, including: the development of collaborative partnerships between hospices, dialysis centers and nephrologists, devel­opment of guidelines for withdrawing dialysis and applying conservative treatment, introducing better renal-based training for medical personnel as well as the introduction of transparency within rules relating to the financing of these services.Background:Patients diagnosed with end-stage renal disease (ESRD) experience a significant level of symptom burden, including pain, nausea and vomiting, inability to urinate, fatigue etc. At this point in disease progression, it is important to establish what types and choices of therapy are most suitable for these patients, in particular, the value of continuing dialysis treatment. Material and methods:A self-administered questionnaire was distributed among Polish residential hospices and hospital based palliative medicine wards. All responses obtained underwent statistical analysis using Pearson’s Chi Square test.Results:73 of 166 permanent palliative care facilities registered in Poland took part in the survey. 81% of the aforementioned institutions identified that they cared for ESRD patients. The most common treatment approach for these patients was highlighted as conservative treatment (68%), followed by hemodialysis (47%), whereas merely 11% provided peritoneal dialysis. Differences between facilities were identified relating to therapeutic recommendations for terminal ESRD patients with residential hospices more likely to recommend dialysis in conjunction with palliative care, whereas palliative wards advocated a withdrawal from dialysis followed by the initiation of palliative care.Conclusion:All surveyed facilities considered ESRD patients eligible for guaranteed hospice and palliative care services. However, certain changes are needed to improve care for ESRD patients, including: the development of collaborative partnerships between hospices, dialysis centers and nephrologists, development of guidelines for withdrawing dialysis and applying conservative treatment, introducing better renal-based training for medical personnel as well as the introduction of transparency within rules relating to the financing of these services

Opieka paliatywna w Polsce - od idei do praktyki (również lekarza rodzinnego)

Opieka paliatywna jest zespołową, wielodyscyplinarną i dynamiczną opieką, w centrum której znajdują się pacjent i jego rodzina. Oczywistym celem szeroko pojętej opieki nad przewlekle chorym, wobec niemożności jego wyleczenia, jest poprawa funkcjonowania i przedłużenie życia przez zastosowanie nowoczesnych technik i sposobów terapii. We współczesnym „społeczeństwie życia” często jednak zapomina się o drugim aspekcie postępowania z człowiekiem chorym, czyli o uldze w cierpieniu, zapewnieniu dobrej jakości życia oraz właściwej opieki w okresie umierania. W niniejszym opracowaniu przedstawiono formy opieki paliatywnej dostępnej w Polsce oraz praktyczne aspekty związane z jej funkcjonowaniem dotyczące bezpośrednio lekarza rodzinnego i jego podopiecznych

Zabieg przęsłowania tętnic wieńcowych u chorego dializowanego otrzewnowo - opis przypadku i omówienie postępowania

Co roku do programu leczenia nerkozastępczego kwalifikuje się coraz więcej osób w podeszłym wieku obciążonych licznymi chorobami współistniejącymi, w tym wieńcową. Chorzy ci coraz częściej wymagają rewaskularyzacji tętnic wieńcowych zarówno metodą angioplastyki, jak i przęsłowania naczyń wieńcowych. Liczba takich zabiegów u chorych dializowanych jest w Polsce nadal znikoma. Praca przedstawia przypadek pacjenta z chorobą wieńcową wymagającego wdrożenia inwazyjnych metod leczenia dializowanego otrzewnowo. U chorego wykonano koronaroplastykę z implantacją stentu, a następnie w związku z progresją zmian zabieg przęsłowania naczyń wieńcowych z dobrym efektem. Przez cały okres okołozabiegowy chory nie wymagał zmiany formy leczenia nerkozastępczego. Omówiono najważniejsze aspekty leczenia inwazyjnego choroby wieńcowej w grupie chorych dializowanych. Zwrócono uwagę na czynniki ryzyka mogące wpływać na zwiększoną śmiertelność okołozabiegową i wyniki leczenia w tej grupie chorych