Diagnostyka różnicowa zmian na dnie oka istotnych dla neurologa i okulisty

Podstawowe objawy neurookulistyczne, takie jak tarcza zastoinowa czy zanik nerwu wzrokowego, wymagają wnikliwej diagnostyki oraz różnicowania z wieloma, często bardzo odmiennymi etiologicznie, schorzeniami - zarówno okulistycznymi, jak i neurologicznymi. Interdyscyplinarna ocena pacjenta jest niejednokrotnie konieczna w złożonym procesie diagnostycznym i terapeutycznym

Okulistyczna diagnostyka diplopii

Prawidłowe widzenie obuoczne umożliwia jednoczesne postrzeganie tego samego przedmiotu pojedynczo, ponieważ jego obraz pada na korespondujące punkty siatkówek obu oczu. Diplopię, czyli podwójne widzenie, można podzielić na diplopię fizjologiczną, obecną u każdego człowieka, oraz diplopię patologiczną - jedno- lub obuoczną. Diplopia patologiczna jednooczna, która utrzymuje się po zamknięciu jednego oka, jest najczęściej uwarunkowana nieprawidłowościami anatomicznymi oka. Diplopia obuoczna, występująca tylko podczas patrzenia obu oczami, jest spowodowana nieprawidłową funkcją jednego lub kilku mięśni zewnątrzgałkowych. Najczęstsza przyczyna diplopii obuocznej to porażenie nerwów czaszkowych unerwiających mięśnie zewnątrzgałkowe, natępnie: urazy czaszkowo-twarzowe, zaburzenia mięśni i połączeń nerwowo-mięśniowych, pierwotne lub wtórne zaburzenia równowagi mięśniowej oraz zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym lub oczodole. W niniejszej pracy omówiono poszczególne rodzaje dwojenia oraz zasady diagnostyki okulistycznej, stosowanej u pacjentów zgłaszających ten problem

Elektrofizjologiczna diagnostyka zaburzeń widzenia w zespołach paranowotworowych

Retinopatie paranowotworowe to schorzenia neurodegeneracyjne siatkówki, niebędące efektem przerzutów lub nacieków nowotworowych ani procesu zapalnego. Często stanowią przyczynę niewyjaśnionej, postępującej utraty widzenia. Najczęstszymi okulistycznymi zespołami paranowotworowymi są retinopatia powiązana z chorobami nowotworowymi, przede wszystkim rakiem drobnokomórkowym płuc, jajnika, przewodu pokarmowego i prostaty, czyli retinopatia współistniejąca z rakiem (CAR, cancer associated retinopathy) oraz retinopatia współistniejąca z czerniakiem (MAR, melanoma associated retinopathy). W obydwu tych zespołach występuje przymglenie widzenia (vision glare), pogorszenie ostrości wzroku, błyski przed okiem oraz zaburzenia widzenia zmierzchowego (najbardziej charakterystyczne dla zespołu MAR). Mogą wystąpić niecharakterystyczne ubytki w polu widzenia, przy - początkowo - prawidłowym dnie oka. Diagnostyka, ze względu na zmienność objawów i małą specyficzność badań serologicznych, jest trudna. Bardzo przydatne są testy elektrofizjologiczne, szczególnie badania elektroretinograficzne (ERG), w których stwierdza się zapis wygaszony lub negatywny. Retinopatie paranowotworowe należy podejrzewać w każdym przypadku nieuzasadnionego stanem okulistycznym pogorszenia ostrości wzroku. Badania elektrofizjologiczne pomagają w tych przypadkach ustalić rozpoznanie, charakteryzują się specyfiką i powtarzalnością zapisu, są nieinwazyjne oraz łatwe do wykonania

Occurrence of diabetic maculopathy according to diabetes control and hypertension prevalence

WSTĘP. Retinopatia cukrzycowa jest obecnie najczęstszym powikłaniem typu mikroangiopatii u chorych na cukrzycę. Prawie nieodłączną cechą retinopatii jest uszkodzenie plamki w cukrzycy — stanowi ono główną przyczynę znacznego pogorszenia ostrości wzroku. Mimo że hiperglikemia jest najważniejszym czynnikiem patogennym w rozwoju angiopatii, w niektórych przypadkach na rozwój makulopatii mogą wpływać również czynniki układowe, a szczególnie nadciśnienie tętnicze. MATERIAŁ I METODY. Badania przeprowadzono u 101 chorych na cukrzycę. Makulopatię cukrzycową stwierdzono w 168 oczach. Stopień wyrównania cukrzycy oraz ocenę skuteczności leczenia określono na podstawie stężenia fruktozaminy. U chorych wykonywano badanie ostrości wzroku do dali i do bliży, oftalmoskopię oraz angiografię fluoresceinową siatkówki. WYNIKI. U chorych z nadciśnieniem tętniczym stwierdzono częstsze występowanie wszystkich form makulopatii, w tym: ogniskowej w 63,6%, rozlanej w 30,3% i niedokrwiennej w 6,1% oczu. Normalizacja ciśnienia tętniczego za pomocą środków farmakologicznych wpływała na procentowy rozkład różnych typów uszkodzenia plamki z jego przesunięciem w kierunku form łagodnych. W przypadku dostatecznego i niedostatecznego wyrównania cukrzycy autorzy częściej stwierdzali makulopatię rozlaną (68,5%) i makulopatię niedokrwienną (66,6%). Jeżeli cukrzyca była wyrównana w stopniu idealnym i dobrym, częściej występowały makulopatia ogniskowa (60%) i makulopatia rozlana (31,8%). WNIOSKI. Makulopatia cukrzycowa częściej występowała u chorych ze współistniejącym nadciśnieniem tętniczym, a u pacjentów z uregulowanym ciśnieniem miała łagodniejszy przebieg. Wykazano także korzystny wpływ wyrównania cukrzycy na przebieg makulopatii.INTRODUCTION. Diabetic retinopathy is nowadays most common microvascular complication in diabetic patients. Macular damage is inseparable feature of retinopathy and it is the main reason of visual acuity reduction. Hyperglycaemia is dominant pathogenic factor in angiopathy, however in some cases the systemic factors, especially hypertension, can have a harmful effect. MATERIAL AND METHODS. 101 diabetic patients were observed. Diabetic maculopathy was diagnosed in 168 eyes. Diabetes control level and results of treatment were estimated by means of fructosamine level. From all patients we obtained visual acuity, ophthalmoscopy and fluorescein angiography. Function of central retina was evaluated by means of visual acuity. Retina was investigated in direct ophthalmoscopy. Angiography was also used in macula assessment. RESULTS. Maculopathy was observed more often in hypertensive patients: 63,6% had focal, 30,3% had diffuse and 6,1% had ischaemic maculopathy. Pharmacological normalization of hypertension had a positive effect on the type of macular damage and had a correlation with milder types of maculopathy. In sufficient and insufficient diabetes control level more often diffuse (68,5%) and ischaemic (66,6%) maculopathy were found. In perfect and good diabetes control level more often types were: focus (60%) and diffuse (31,8%) maculopathy. CONCLUSIONS. Diabetic maculopathy occurred more often in hypertensive patients and had milder course in patients with normalized hypertension. We also proved a beneficial effect of diabetes control on types of maculopathy

The evaluation of the central retina after laser therapy in diabetic retinopathy

WSTĘP. Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu laseroterapii na stan przedmiotowy siatkówki centralnej w retinopatii cukrzycowej. MATERIAŁ I METODY. Analizie poddano 200 oczu u 101 chorych na cukrzycę typu 1 i typu 2. W badanej grupie było 47 kobiet i 54 mężczyzn w wieku 23-72 lat. Na podstawie szczegółowego badania oftalmoskopowego i angiograficznego w 168 oczach stwierdzono objawy makulopatii. W 105 oczach (62,5%) wykazano ogniskowy obrzęk plamki, w 54 oczach (32,1%) - makulopatię rozlaną, a w 9 oczach (5,4%) - makulopatię niedokrwienną. Zgodnie z zaleceniami Diabetic Retinopathy Study (DRS) oraz Early Treatment Diabetic Retinopathy Study (ETDRS) pacjentów poddano laseroterapii laserem argonowym firmy Coherent 920. Efekty leczenia oceniano po okresie 1,2–4,4 roku od czasu wykonania fotokoagulacji. WYNIKI. Po zastosowanej laseroterapii poprawę zaobserwowano w 88,6% przypadków z makulopatią ogniskową i w 83,3% z makulopatią rozlaną. Stabilizację zmian stwierdzono w 8,6% przypadków z makulopatią ogniskową i w 11,1% przypadków z makulopatią rozlaną. Autorzy niniejszej pracy progresję makulopatii ogniskowej zaobserwowali w 2,8% przypadków, a makulopatii rozlanej - w 5,6%0. W oczach z makulopatią niedokrwienną uzyskali stabilizację procesu w 60%, a poprawę zaledwie w 20%. Liczba mikrowłośniaków zmniejszyła się w 81,8% przypadków, liczba wysięków twardych - w 77% przypadków. Wybroczyny śródsiatkówkowe uległy regresji zaledwie w 24,2% przypadków, a strefy braku perfuzji jedynie w 3,6% przypadków. WNIOSKI. Pozytywne wyniki laseroterapii, szczególnie w makulopatii ogniskowej i rozlanej, uzasadniają uznanie tej terapii jako metody z wyboru w leczeniu retinopatii cukrzycowej.INTRODUCTION. The purpose of this study is the evaluation of the photocoagulation impact on central retina in diabetic retinopathy. MATERIAL AND METHODS. 101 patients (200 eyes), age varied from 23 to 72 years, 47 women and 54 men with insulin-dependent and insulin non-dependent diabetes were analyzed. On the basis of detailed ophthalmology and angiography examination diabetic maculopathy were found in 168 eyes. The focal macular edema was stated in 105 eyes (62.5%), diffuse maculopathy in 54 eyes (32.1%) and ischemic maculopathy in 9 eyes (5.4%). Patients were treated with argon laser Coherent 920, in accordance with DRS and ETDRS recommendations. The effects of laser therapy were estimated in 1.2 to 4.4 years after photocoagulation. RESULTS. In 88,6% eyes with focal macular edema and in 83.3% eyes with diffuse maculopathy we noticed an improvement after the photocoagulation. Stabilization was found in 8.6% eyes with focal macular edema and in 11.1% eyes with diffuse maculopathy. Deterioration was found in 2.8% eyes with focal maculopathy and in 5.6% eyes with diffuse maculopathy. Ischemic maculopathy was stabilized in 60%, improved only in 20%. The amount of microvessels decreased in 81.8% eyes, the amount of hard exudates in 77%, intraretinal blood extravasations in 24.2% eyes and zones of lack of perfusion only in 3.6%. CONCLUSION. The positive results of photocoagulation, especially in focal and diffuse maculopathy, justify the application of laser treatment as a method of choice in diabetic retinopathy

The eye wipes with polyhexanide (HexaClean) in preoperative prophylaxis of cataract surgery

Background: Progressively increasing number of eye surgeries forces the development of simple-to-use, effective methods to reduce the risk of postoperative endophthalmitis. We wondered whether the eyelid margin wipes containing 0.1% polyhexamethylene biguanide (PHMB) (HexaClean, VERCO, Poland) influence the reduction of bacterial flora localized in the conjunctival sac and whether it can be used for prophylaxis before the cataract surgery. Material and methods: 95 patients before the cataract surgery were included in the study. The conjunctival swab was collected from patients twice — before using eye wipes and after 5 days of eye wipes usage. The swabs were plated on microbiological enriched media and incubated under aerobic and microaerophilic conditions for 24–48 hours at 35°C ± 2°C. Then the identification of microorganisms was carried out using classic microbiological methods and tests. Results: Bacterial strains were isolated from the conjunctival sac in 84% of patients before using the eye wipes. The largest group of isolated pathogens was Gram-positive cocci, and these were mainly methicillin-sensitive and methicillin-resistant coagulase-negative staphylococci, which accounted for 72% of isolated strains. When the eye wipes were used, the bacterial flora was eliminated from the conjunctival sac in 54% of patients. A reduction in isolated strains and decreased variety of bacteria was observed in another 22% of patients. Conclusion: These results indicate that the application of eyelid wipes with polyhexanide reduces a significant amount of the conjunctival sac microbiota, which may prevent inflammation after cataract surgery

Guidance on noncorticosteroid systemic immunomodulatory therapy in noninfectious uveitis: fundamentals of care for uveitis (focus) initiative

Topic: An international, expert-led consensus initiative to develop systematic, evidence-based recommendations for the treatment of noninfectious uveitis in the era of biologics. Clinical Relevance: The availability of biologic agents for the treatment of human eye disease has altered practice patterns for the management of noninfectious uveitis. Current guidelines are insufficient to assure optimal use of noncorticosteroid systemic immunomodulatory agents. Methods: An international expert steering committee comprising 9 uveitis specialists (including both ophthalmologists and rheumatologists) identified clinical questions and, together with 6 bibliographic fellows trained in uveitis, conducted a Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses protocol systematic reviewof the literature (English language studies from January 1996 through June 2016; Medline [OVID], the Central Cochrane library, EMBASE,CINAHL,SCOPUS,BIOSIS, andWeb of Science). Publications included randomized controlled trials, prospective and retrospective studies with sufficient follow-up, case series with 15 cases or more, peer-reviewed articles, and hand-searched conference abstracts from key conferences. The proposed statements were circulated among 130 international uveitis experts for review.Atotal of 44 globally representativegroupmembersmet in late 2016 to refine these guidelines using a modified Delphi technique and assigned Oxford levels of evidence. Results: In total, 10 questions were addressed resulting in 21 evidence-based guidance statements covering the following topics: when to start noncorticosteroid immunomodulatory therapy, including both biologic and nonbiologic agents; what data to collect before treatment; when to modify or withdraw treatment; how to select agents based on individual efficacy and safety profiles; and evidence in specific uveitic conditions. Shared decision-making, communication among providers and safety monitoring also were addressed as part of the recommendations. Pharmacoeconomic considerations were not addressed. Conclusions: Consensus guidelines were developed based on published literature, expert opinion, and practical experience to bridge the gap between clinical needs and medical evidence to support the treatment of patients with noninfectious uveitis with noncorticosteroid immunomodulatory agents

Diagnosis and management of polypoidal choroidal vasculopathy

Polipoidalną waskulopatię naczyniówkową uważa się za jeden z podtypów neowaskularnej formy zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, występujący szczególnie często u Azjatów. Choroba manifestuje się nawracającym surowiczo- -krwotocznym odwarstwieniem nabłonka barwnikowego siatkówki oraz polipoidalnymi, czerwonopomarańczowymi zmianami widocznymi w tylnym biegunie gałki ocznej. Przynależność polipoidalnej waskulopatii naczyniówkowej do spektrum zwyrodnienia plamki związanego w wiekiem budzi pewne kontrowersje ze względu na stosunkowo rzadkie występowanie w jej przypadku kilku charakterystycznych cech, takich jak: druzy, zmiany barwnikowe czy zanik RPE. Podczas wyboru optymalnej opcji terapeutycznej za każdym razem należy uwzględnić indywidualne cechy choroby pacjenta oraz dostępność narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych.Polypoidal choroidal vasculopathy is considered to be one of the subtypes of the neovascular age-related macular degeneration, especially frequent in Asians. The disease is clinically manifested by the recurrent serosanguineous pigment epithelial detachment and polypoid reddish-orange nodules visible in the posterior segment of the globe. The association of polypoidal choroidal vasculopathy with the spectrum of age-related macular degeneration raises some controversies due to the relatively rare occurrence in its case of several characteristic findings such as drusen, pigment changes or RPE atrophy. Choosing the optimal therapeutic option for each patient the individual characteristics of the patient's disease and the availability of diagnostic and therapeutic tools should be considered

Glaucoma and cataract: the effect of the phacoemulsification procedures and the combined procedures on the intraocular pressure

Jaskra, według danych WHO, jest drugą co do częstości przyczyną ślepoty na świecie, zaraz po zaćmie. Te dwie choroby bardzo często występują razem oraz wzajemnie na siebie wpływają. Postępowanie, od odpowiedniej kwalifikacji przez przeprowadzenie samego zabiegu oraz opieki pooperacyjnej, jest różne w zależności od stopnia zaawansowania, wcześniejszego przebiegu oraz lecze-nia każdej z tych chorób. Obecnie w społeczeństwie zdecydowanie rośnie liczba pacjentów z jaskrą potrzebujących również usunięcia zaćmy. Najczęstszą me-todą jej usunięcia jest teraz zabieg fakoemulsyfikacji zaćmy ze wszczepieniem implantu sztucznej soczewki. Badania sugerują spadek ciśnienia wewnątrz-gałkowego po takim zabiegu, co daje korzystny efekt, szczególnie u pacjentów leczonych z powodu jaskry. Nie jest on jednak długotrwały, dlatego też często stosowane są procedury łączące fakoemulsyfikację z zabiegiem przeciwjaskro-wym, wywołujące dłużej trwające obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Re-zultat zależy oczywiście od wielu czynników, m.in. typu jaskry oraz wybranego zabiegu przeciwjaskrowego. W literaturze widnieje wiele doniesień z badań porównujących różne postępowania terapeutyczne w przypadku współistnie-nia tych dwóch głównych chorób okulistycznych.Glaucoma, according to the WHO, is the second most common cause of blind-ness after cataract. These two diseases: however, often occur together and greatly affect each other. The procedure, including the appropriate qualifica-tion, the surgery itself and post-operative care, varies depending on the disease severity, the earlier medical history and the treatment of each of these diseases. In the current society, the number of patients suffering from glaucoma and at the same time in need of the cataract surgery is increasing. Currently, the most common method of cataract removal is phacoemulsification procedure with the implantation of artificial lens. Research suggests a decrease in intraocular pressure after such surgery, which has a beneficial effect especially in patients treated for glaucoma. This effect: however, is not long-lasting, which is why the procedures combining phacoemulsification with the anti-glaucoma treatment are often used, causing a longer lasting reduction of intraocular pressure. Cer-tainly, the final result depends on many factors, including the type of glaucoma and the selected anti-glaucoma treatment. There are many studies comparing various therapeutic approaches in the case of the coexistence of these two lead-ing ophthalmic diseases