Diagnosis and treatment of ischaemic heart disease in obese patients

W krajach wysoko uprzemysłowionych mamy obecnie do czynienia z epidemią otyłości. Problem ten dotyczy również Polski. Otyłość i brzuszna dystrybucja tkanki tłuszczowej nie są tylko problemem estetycznym, lecz czynnikiem znacznie zwiększającym ryzyko wystąpienia chorób sercowo- naczyniowych, w tym choroby niedokrwiennej serca. Diagnostyka choroby niedokrwiennej u pacjenta z otyłością nie odbiega zasadniczo od diagnostyki u pacjenta z prawidłową masą ciała, ale jest dużo trudniejsza. Problemy występują przy zbieraniu wywiadu (mała aktywność fizyczna, często depresja i lęk, współistnienie wielu chorób), jak i na etapie badań diagnostycznych. W leczeniu należy położyć nacisk na postępowanie niefarmakologiczne — redukcję modyfikowalnych czynników ryzyka, w tym redukcję masy ciała. Zaleca się stopniową redukcję masy ciała z wykorzystaniem diety śródziemnomorskiej i wysiłku fizycznego. W terapii farmakologicznej wykorzystuje się leki poprawiające rokowanie: kwas acetylosalicylowy, statyny, inhibitory konwertazy angiotensyny, b-adrenolityki oraz leki redukujące objawy: β-adrenolityki, antagoniści wapnia, azotany. (Forum Zaburzeń Metabolicznych 2011, tom 2, nr 2, 113–118)One of the most challenging problems in well-industrialized countries is obesity. There is a growning rate of overweight and obese people in Poland. Obesity and visceral distribution of the fat tissue is not only an aesthetic problem, but is also a risk factor for many diseases including coronary artery diseases. Diagnostic test in angina pectoris are the same in patients with normal body weight and in patients with obesity, although in those second group diagnosis is often more difficult. Treatment should emphasize the need of non-farmacological behaviors including gradual reduction of body weight (with diet and increase of physical activity). There are two groups of drugs in therapy of angina pectoris. One group can reduce mortality: statin, acetylosalicyd acid, angiotensin converting enzyme and betablockers. The second group cerate the substance which relief the symptoms: betablockers, calcium antagonist, nitrats. (Forum Zaburzen Metabolicznych 2011, vol. 2, no. 2, 113–118

The Effect of Hypertensive Therapy on Blood Pressure Variability and Dippers/Non-dippers Classification

Wstęp 24-godzinne automatyczne monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi (ABPM) jest metodą coraz częściej wykorzystywaną w diagnostyce nadciśnienia tętniczego. Parametrami ABPM opisującymi rytm dobowy ciśnienia tętniczego są zmienność ciśnienia określana jako odchylenie standardowe (SD) wartości ciśnienia w określonym przedziale czasowym oraz przynależność do klasy dippers/non-dippers. Zainteresowanie tymi parametrami wynika z ich przypuszczalnego wpływu na rozwój powikłań nadciśnienia. Materiał i metody Trzy grupy (po 13 pacjentów w każdej) z nadciśnieniem pierwotnym łagodnym i umiarkowanym. Uczestnicy każdej grupy przyjmowali w monoterapii jeden z działających 24 godziny leków hipotensyjnych: trandolapril, felodipinę ER, rilmenidynę. W ciągu pierwszego miesiąca pacjenci przyjmowali lek w pojedynczej dawce porannej (MA), w kolejnym - w wieczornej (EA). U każdego z pacjentów 3-krotnie wykonywano tradycyjny pomiar ciśnienia (OBP) oraz ABPM: przed terapią, po miesiącu MA oraz po miesiącu EA. Wyniki W każdej z badanych grup - zarówno po schemacie MA, jak i EA zanotowano istotny statystycznie spadek ciśnienia obserwowany w pomiarach tradycyjnych oraz w ABPM. Niezależnie od rodzaju leku i schematu jego podawania nie wystąpiły różnice w SD w analizowanych w ABPM przedziałach czasowych. Zmianie nie uległa również przynależność do klasy pacjentów dippers bądź non-dippers. Wnioski Analizowane leki hipotensyjne efektywnie obniżają wartości ciśnienia tętniczego, natomiast ich wpływ na rytm dobowy jest mniejszy.Background 24-hour ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) is commonly used in evaluation of hypertension. One of the parameters describing circadian blood pressure profile is blood pressure variability expressed as a SD (standard deviation) of a given time period. This parameter is interesting because of its assumed influence on development of hypertension complications. Another method for describing the diurnal blood pressure curve is dippers/nondippers classification. Lack of nocturnal blood pressure fall increases the risk of hypertensive end-organ damage. Material and methods 3 groups (13 patients in every group) with essential mild-to-moderate hypertension. Each of the groups was treated with monotherapy based on a long-acting hypertensive drug given once daily: trandolapril, felodipine ER or rilmenidine. After one month of morning administration (MA) it was changed into evening routine (EA). In every patient office blood pressur (OBP) and ABPM was taken 3 times: before enrolling, after one month of MA and after one month of EA. Results In each of examined groups, in MA and EA routine, there was significant lowering of blood pressure both in ABPM and OBP. Independent of drug used or the time of administration there were no differences in SD for different time periods in ABPM. There were no differences in requency of non-dippers among hypertensives before and after treatment (for both administration routines). Conclusion We have shown that although 24-hour average blood pressure can be effectively reduced by antihypertensive treatment, the effect on blood pressure variability and dippers or non-dippers status is less pronounced

Neopteryna — nowe możliwości monitorowania miażdżycy

The pathogenesis of atherosclerosis has changed in the recent years. Nowadays atherosclerosis seems to be a chronic inflammatory process. There are some new substances examined as a marker of atherosclerosis. One of them is neopterin, the indicator of macrophages’ activity and modulator of oxidiative stress.Ostatnie lata przyniosły zmianę podejścia do patogenezy miażdżycy. Sugeruje się, że choroba ta jest przewlekłym procesem zapalnym. Zainteresowanie budzą nowe substancje służące do prognozowania i monitorowania miażdżycy. Jedną z nich jest neopteryna — wskaźnik aktywacji makrofagów i modulator stresu oksydacyjnego

Adiponectin - a New Element in Pathogenesis of Insulin Resistance and Atherosclerosis

Adiponektyna (APM1) jest jednym z białek produkowanych przez tkankę tłuszczową, kodowanym przez gen położony na chromosomie 3q27, zbudowanym z 3 egzonów i 2 intronów. Składa się ona z 244 aminokwasów; w budowie swojej zbliżona jest do kolagenu typu VIII, Xa, a także składowej komplementu C1q. Stężenie APM1 w surowicy krwi jest obniżone w otyłości, insulinooporności, cukrzycy typu 2 oraz w chorobie wieńcowej. Redukcja masy ciała osiągnięta zarówno dzięki diecie niskokalorycznej, jak i w wyniku interwencji chirurgicznej powoduje wzrost osoczowego stężenia APM1. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach sugerują, że cytokiny produkowane przez tkankę tłuszczową, w tym APM1, modulują procesy akumulacji lipidów w komórkach podśródbłonkowych oraz zachodzące tam reakcje zapalne. Wydaje się, że APM1 hamuje proces miażdżycowy we wczesnym stadium jego rozwoju. Ocena stężenia APM1 może być pomocna w ocenie ryzyka wieńcowego. Wykazano bowiem, że osoczowe stężenie APM1 jest istotnie niższe u pacjentów z chorobą wieńcową niż u zdrowych osób populacji kontrolnej, niezależnie od wieku i wskaźnika masy ciała (BMI). Adiponektyna jest jednym z białek syntetyzowanych w adipocytach, które wydają się odgrywać rolę w patogenezie insulinooporności. Jej rola w warunkach fizjologicznych oraz w stanach patologii związanych z zaburzeniami metabolicznymi, a także ich następstwami wymaga dalszych badań.Adiponectin (APM1) is one of the protein produced in adipose tissue. The adiponectin gene, located on 3q27 chromosome, consist of 3 exons and 2 introns. APM1 is 244 amino acids protein similar to colagen VIII, Xa and C1q complement. The adiponectin plasma concentration is decreased in obesity, insulin resistance, diabetes mellitus 2 and angina pectoris. The body mass reduction, both after dietary restriction and after surgery intervention caused lowering of plasma adiponectin level. The groving evidence suggest that proteins produced in adipose tissue, including also adiponectin, influence the lipid accumulation in coronary arteries and the inflammatory processes in this area. It seems, that adiponectin diminish the progress of atherosclerosis processes in its early stage. The assessment of APM1 concentration can help in assessment of total coronary risk. The data prooved, that APM1 plasma concentration is significantly lower in patients with angina pectoris than in healthly control, independing on age and BMI. APM1 is one of the proteins which seem to play a role in pathogenesis of insulin resistance. The role of adiponectin in physiology and in pathology connected with metabolic disorders and its consequences requires further studies

Prevalence of risk factors in children and youth with essential hypertension

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest jednostką chorobową coraz częściej rozpoznawaną wśród dzieci i młodzieży. Bardzo często współistnieje z nadwagą/otyłością i zaburzeniami gospodarki lipidowej. Ze względu na implikacje kliniczne współistnienie powyższych jednostek chorobowych wymaga działań w zakresie profilaktyki pierwotnej. Celem badania była ocena częstości występowania czynników ryzyka, czyli wywiadu rodzinnego w kierunku nadciśnienia tętniczego, nadmiernej masy ciała i parametrów zaburzeń gospodarki lipidowej u dzieci i młodzieży z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Badaną populację stanowiło 86 osób w wieku 14-17 lat (50 chłopców i 36 dziewcząt) z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Oceniano: wywiad rodzinny, wartości ciśnienia tętniczego, wzrost i masę ciała (obliczono BMI), parametry gospodarki lipidowej, glikemię na czczo. Populację kontrolną stanowiła odpowiednia pod względem wieku i płci grupa 93 zdrowych dzieci. Wyniki U 39,5% ojców i 27% matek dzieci i młodzieży z populacji badanej stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Także otyłość częściej dotyczyła rodziców osób z nadciśnieniem tętniczym. W większości grup wiekowych badanej populacji średnie wartości BMI były wyższe niż w odpowiednich grupach kontrolnych. Jedynie w grupie chłopców 14-letnich (23,71 ± 4,23 kg/m2 vs. 20,71 ± 2,78 kg/m2) i 17-letnich (24,22 ± 4,23 kg/m2 vs. 22,32 ± 2,84 kg/m2) różnice nie były istotne statystycznie. Średnie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego u dziewcząt i chłopców były najwyższe w grupach 17-latków (143,3 ± 8,2 mm Hg u dziewcząt i 145,0 ± 7,8 mm Hg u chłopców), a średnie wartości rozkurczowego ciśnienia tętniczego w grupach 17-letnich dziewcząt (88,3 ± 9,8 mm Hg) oraz 15- i 17-letnich chłopców (odpowiednio 85,0 ± 9,1 mm Hg i 85,1 ± 8,0 mm Hg). U 39,5% badanych osób stwierdzono współistnienie nadciśnienia tętniczego i nadwagi/otyłości. Wnioski 1. Nadwaga lub otyłość jest najczęściej stwierdzanym czynnikiem ryzyka u młodych osób z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. 2. U większości badanych osób z nadciśnieniem tętniczym współistnieją dodatkowe czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia lipidowe czy dodatni wywiad rodzinny.Background The percentage of hypertensive patients among children and youth grows every year. Very often hypertension coexists with obesity (or overweight) and lipids disorders. The aim of this work was to assess how often we meet risk factors like positive family history, obesity and dyslipidemia in groups of children and youth with primary hypertension. Material and methods There were 86 patients under examination, aged 14-17 (50 boys and 36 girls) with primary hypertension. The given parameters were estimated: family history, blood pressure, height, weight, BMI, lipid profile. The control group consists of 93 healthy subjects matched by sex and age. Results In the analysed group 39.53% of fathers and 27% of mothers had hypertension. There were also high percentage of obesity among parents - 24.42% of fathers and 29.07% of mothers were obese. In examined population BMI was significant higher than in controls. Only in groups of 14 year old boys and 17 year old girls, the differences failed to reach the statistically significance. The average systolic blood pressure was the highest in the group of 17 year old boys (145 ± 7,8 mm Hg) and girls (143,3 ± 8,2 mm Hg). The average diastolic blood pressure was the highest in group of 17 years old girls (88,3 ± 9,8 mm Hg) and 15- and 17 year old boys (85 ± 9,1 mm Hg and 85,1 ± 8,0 mm Hg). In analysed group 39.5% of patients had both hypertension and obesity. Conclusion 1. Overweight or obesity is the most popular risk factor in young hypertensives. 2. In those population hypertension was very often associated with dyslipidemia and positive family history

Evaluation of insulin resistance with euglicemic clamp in obese patients

WSTĘP. Rozpowszechnienie otyłości w nowoczesnych społeczeństwach przyjęło rozmiar epidemii. Istotną rolę w złożonej patogenezie powikłań otyłości pełni zjawisko insulinooporności. Celem niniejszej pracy była ocena stopnia insulinooporności metodą euglikemicznej klamry metabolicznej u chorych z otyłością. Poszukiwano również związku między wskaźnikiem insulinowrażliwości a wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi. MATERIAŁ I METODY. Do badania zakwalifikowano 30 pacjentów z otyłością prostą. Do grupy kontrolnej należało 15 zdrowych ochotników. Grupa ta pod względem wieku i płci była porównywalna z grupą badaną. W obu grupach przeprowadzono pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe. Oceniono parametry antropometryczne: wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index), obwód pasa i bioder, wskaźnik talia/biodra (WHR, waist to hip ratio). Metodą bioimpedancji elektrycznej oznaczono procentową zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie (%FAT). Ponadto wykonano podstawowe badania laboratoryjne. Stężenia insuliny oznaczono za pomocą metody radioimmunometrycznej. Wskaźnik insulinowrażliwości M obliczono po wykonaniu euglikemicznej klamry metabolicznej. WYNIKI. W badanej grupie stwierdzono znamiennie wyższe stężenia insuliny oraz znamiennie niższe wartości wskaźnika insulinowrażliwości M w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych z otyłością prostą wykazano: • istnienie dodatnich korelacji między logarytmem insuliny (lnINS) a BMI, logarytmem triglicerydów (lnTG), %FAT, WHR; • istnienie ujemnych korelacji między logarytmem wskaźnika insulinowrażliwości (lnM) a BMI, obwodem pasa, logarytmem cholesterolu frakcji HDL (lnHDL), %FAT. WNIOSKI: 1. Otyłości towarzyszą wyższe stężenia insuliny oraz zmniejszona insulinowrażliwość. 2. Nasilenie insulinooporności jest zależne od zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie i stopnia otyłości brzusznej. 3. Stwierdzenie korelacji między wskaźnikiem insulinowrażliwości a lnHDL i lnTG wskazuje na istotny udział insulinooporności w patogenezie powikłań lipidowych u chorych z otyłością.INTRODUCTION. Obesity is an important public health problem. Its prevalence has been steadily increasing during recent years, especially in industrialised societies. Insulin resistance plays a fundamental role in complex pathogenesis of obesity complications. The aim of the study was to evaluate concentrations of insulin and value of insulin sensitivity in patients with obesity. The relationship between insulin, insulin sensitivity ratio and selected biochemical and anthropometric parametrs were also studied. MATERIAL AND METHODS. 30 obese patients were qualified for the study. 15 healthy lean volunteers were used as a control group. Each subject underwent physical examination. Anthropometric parameters (body mass index - BMI, wais, hip circumference, waist to hip ratio - WHR) were measured. The percentage of fat content (%FAT) were assessed by bioimpedancy method with Bodystat 1500 apparatus. Routine laboratory tests were performed too. Insulin concentrations were determined by radioimmunoassay. Insulin sensitivity value (M) was calculated after euglicemic clamp. RESULTS. Serum level of insulin in the studied group was significantly higher and insulin sensitivity ratio M significantly lower in compared with the control group. In obese patients the following correlations were found: • positive correlations between logarithm of insulin (lnINS) and BMI, lnTG, %FAT, WHR; • negative correlations between logarithm insulin sensitivity ratio M and BMI, waist, lnHDL, %FAT. CONCLUSIONS: 1. Obesity is associated with increased plasma insulin and insulin resistance. 2. Insulin resistance level depends on fat content and waist circumference. 3. Correlations between insulin sensitivity ratio M and lnHDL and lnTG indicates insulin resistance role in pathogenesis of lipids complications in obese patients

Evaluation of insulin resistance - euglicemic clamp in hypertensive patients

Wstęp Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego i otyłości w nowoczesnych społeczeństwach przyjęło rozmiar epidemii. Bardzo istotną rolę w złożonej patogenezie nadciśnienia tętniczego związanego z otyłością pełni zjawisko insulinooporności. Celem pracy była ocena stopnia insulinooporności za pomocą metody euglikemicznej klamry metabolicznej u chorych z nadciśnieniem tętniczym i otyłością. Poszukiwano również zależności pomiędzy wskaźnikiem insulinowrażliwości a wartościami SBP i DBP. Materiał i metody Do badania włączono 30 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (15 kobiet i 15 mężczyzn) i 30 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i otyłością (14 kobiet i 16 mężczyzn). Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych ochotników (8 kobiet i 7 mężczyzn) w porównywalnym wieku do grup badanych. We wszystkich grupach przeprowadzono pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe. Oceniono parametry antropometryczne: wskaźnik masy ciała (BMI) i wskaźnik talia:biodra (WHR). Metodą bioimpedancji elektrycznej oznaczono procentową zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie (%BF). Wykonano podstawowe badania laboratoryjne. Stężenia insuliny oznaczono, stosując metodę radioimmunometryczną. Wskaźnik insulinowrażliwości M obliczono po wykonaniu euglikemicznej klamry metabolicznej. Wyniki W badanych grupach stwierdzono znamiennie wyższe stężenia insuliny oraz znamiennie niższe wartości wskaźnika M w porównaniu z grupą kontrolną. U osób otyłych z nadciśnieniem tętniczym występowały znamiennie wyższe wartości insuliny oraz znamiennie niższe wartości wskaźnika M w porównaniu z chorymi z nadciśnieniem bez otyłości. U chorych z nadciśnieniem tętniczym wykazano: — istnienie dodatnich korelacji pomiędzy logarytmem insuliny (lnINS) a logarytmem triglicerydów (lnTG), %FAT, WHR; — istnienie ujemnych korelacji pomiędzy logarytmem wskaźnika insulinowrażliwości (lnM) a lnTG, %FAT. U chorych z nadciśnieniem tętniczym i otyłością wykazano: — istnienie dodatnich korelacji pomiędzy logarytmem insuliny (lnINS) a BMI, %FAT, SBP, WHR; — istnienie ujemnych korelacji pomiędzy logarytmem wskaźnika insulinowrażliwości (lnM) a BMI, SBP. Najsilniejszy związek pomiędzy SBP a badanymi parametrami w analizie regresji wielokrotnej stwierdzono w modelach uwzględniających lnM oraz BMI lub lnM oraz lnHDL. Wnioski 1. Nadciśnieniu i otyłości towarzyszą wyższe stężenia insuliny oraz zmniejszona insulinowrażliwość. 2. Współistniejąca z nadciśnieniem tętniczym otyłość jest silnym czynnikiem zwiększającym insulinemię oraz stopień insulinooporności. 3. Ujemna korelacja pomiędzy SBP a wskaźnikiem insulinowrażliwości M w grupie osób otyłych z nadciśnieniem tętniczym oraz fakt, że w modelu regresji wieloczynnikowej lnM (w modelu z BMI lub lnHDL) okazał się niezależnym predyktorem wartości SBP, wskazuje na potencjalny udział insulinooporności w złożonej patogenezie nadciśnienia związanego z otyłością.Background Obesity and arterial hypertension are important public health problems. Insulin resistance plays a fundamental role in complex pathogenesis of obesity related hypertension. The aim of the study was to evaluate concentrations of insulin and value of insulin sensitivity in patients with hypertension and obesity. The relationship between insulin, insulin sensitivity ratio and systolic (SBP) and diastolic (DBP) blood pressure were also studied. Material and methods 30 lean hypertensives and 30 obese patients with hypertension were qualified. As a control group 15 healthy lean volunteers were enrolled. Each subject underwent physical examination. Anthropometric parameters (body mass index - BMI, waist to hip ratio - WHR) were measured. Percentage body fat (%BF) was evaluated with bioelectric impendance - Bodystat 1500 apparatus. Routine laboratory tests were performed. Insulin concentrations were determined by radioimmunoassay methods. Insulin sensitivity (M) ratio was calculated after euglycemic clamp performance. Results Serum levels of insulin in all studied groups were significantly higher and M ratio significantly lower in comparison with the control group. Concentrations of insulin were significantly higher and M ratio lower in obese patients with hypertension than in the group of lean hypertensives. Outcomes of lean patients with hypertension: — positive correlations between logarithm of insulin (lnINS) and lnTG, %BF, WHR; — negative correlations between logarithm of M ratio (lnM) and lnTG, %BF. Outcomes of hypertensive patients with obesity: — positive correlations between logarithm of insulin (lnINS) and BMI, %BF, WHR, SBP; — negative correlations between logarithm of M ratio (lnM) and BMI, SBP. In multivariate regression analysis lnM (in model with BMI or lnHDL) emerged as an independent predictor of SBP. Conclusions 1. Hypertension and obesity associate with increased plasma insulin level and decreased insulin sensitivity. 2. Obesity related hypertension increases insulin and insulin resistance. 3. Negative correlation between systolic blood pressure (SBP) and M ratio in obese subjects with hypertension should be considered in complex pathogenesis of obesity related hypertension

Assessment of tumor necrosis factor soluble receptor type 2 (sTNFR2) and soluble intercellular adhesion molecule 1 (sICAM-1) in obese patients with metabolic syndrome. Inflammatory process in metabolic syndrome

WSTĘP. Wzrastająca częstość otyłości w nowoczesnych społeczeństwach przyjęła rozmiary epidemii. Bardzo rzadko nadmierna masa ciała występuje niezależnie. Najczęściej otyłość współistnieje z innymi chorobami i zaburzeniami w postaci zespołu metabolicznego. Wykazano, że zespołowi oporności na insulinę towarzyszy stan zapalny, który prawdopodobnie odpowiada za powstawanie i rozwój miażdżycy u tych chorych. Celem pracy było zbadanie wybranych wskaźników procesu zapalnego u otyłych chorych z zespołem metabolicznym. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 38 otyłych chorych z zespołem metabolicznym rozpoznanym według kryteriów Adult Treatment Panel III (ATP III). Grupa kontrolna składała się z 12 zdrowych ochotników. W obu grupach oznaczono stężenia rozpuszczalnego receptora typu 2 dla czynnika martwicy nowotworów (sTNFR2, tumor necrosis factor soluble receptor type 2) oraz rozpuszczalnej formy cząsteczki adhezyjnej 1 (sICAM-1, soluble intercellular adhesion molecule 1 ), dodatkowo wykonano pomiary antropometryczne oraz pomiar zawartości tkanki tłuszczowej metodą bioimpedancji. WYNIKI. Badane osoby charakteryzowały się podwyższonymi stężeniami sTNFR2 oraz ICAM-1 w porównaniu z grupą kontrolną. W grupie otyłych z nadciśnieniem tętniczym, dyslipidemią oraz cukrzycą stwierdzono znamiennie wyższe stężenia badanych cytokin niż u chorych z takim samym profilem metabolicznym bez współistniejącej cukrzycy. W badanej grupie wykazano dodatnią korelację między sTNFR2 a %FAT. WNIOSKI. 1. Otyłych chorych z zespołem metabolicznym cechuje zwiększona aktywacja procesu zapalnego. 2. Cukrzyca jest istotnym czynnikiem zwiększającym proces zapalny w tej grupie pacjentów. 3. Przewlekły proces zapalny powinien być rozpatrywany jako istotny element w rozwoju zmian miażdżycowych u otyłych chorych z zespołem metabolicznym.INTRODUCTION. Obesity is an important public health problem. Its prevalence has been steadily increasing during recent years, especially in industrialised societies. In many patients obesity is accompanied by other diseases and metabolic disorders forming metabolic syndrome. There are more and more evidences that metabolic syndrome lead to an inflammatory state which is probably responsible for the initiation and progression of atherogenesis in these groups of patients. The aim of the study was to evaluate certain markers of inflammatory reaction in obese patients with metabolic syndrome. MATERIAL AND METHODS. The study group comprised 38 obese patients with metabolic syndrome definable according to ATP III. The control group consisted of 12 healthy volunteers. Serum concentration of soluble tumor necrosis factor receptor type 2 (sTNFR2), soluble intercellular adhesion molecule (sICAM-1) were assessed. All patients underwent antropometric measurements. Fat content was evaluated using bioimpedance method. RESULTS. Higher concentrations of sTNFR2 and sICAM-1 were observed in the study group when compared to the control group. The obese hypertensives with dyslipidemia and type 2 diabetes mellitus presented higher concentrations of the studied cytokines than the obese non-diabetic hypertensives with dyslipidemia. In the study group positive correlations between sTNFR2 and %FAT was proven. CONCLUSIONS. 1. Obesity in metabolic syndrome is associated with aggravation of an inflammatory process. 2. Diabetes mellitus is an important factor contributing to aggravation of an inflammatory reaction 3. Chronic inflammation should be considered as an important factor in development of atherogenesis in patients with metabolic syndrome

The insulin sensitivity and adiponectin in patients with obesity and hypertension

Wstęp Celem pracy była ocena stopnia insulinowrażliwości tkankowej (wartość M) u pacjentów z otyłością oraz otyłością współistniejącą z nadciśnieniem tętniczym. W obu grupach oceniano również osoczowe stężenie adiponektyny (APM1) oraz korelacje między APM1 i M.Materiał i metody Grupę 1 stanowiło 10 pacjentów z izolowaną otyłością (SBP 127,9 &#177; 19,6 mm Hg, DBP 79,5 &#177; 10,9 mm Hg, wiek 37,6 &#177; 11,1 roku, BMI 36,1 &#177; 7,3 kg/m2). Grupę 2 stanowiło 17 pacjentów z nadciśnieniem i otyłością (SBP 171,1 &#177; 6,8 mm Hg, DBP 92,2 &#177; 9,4 mm Hg, wiek 38,6 &#177; 11,2, BMI 33,2 &#177; 6,9 kg/m2). Grupę kontrolną stanowiło 10 osób z prawidłowymi wartościami BMI oraz ciśnienia tętniczego. Insulinowrażliwość oceniano metodą klamry euglikemicznej (wg Ferranniniego w modyfikacji de Fronzo). Stężenie APM1 oznaczono metodą RIA (Linco Research, Stany Zjednoczone). Wyniki Nie było istotnych różnic wartości M między grupami 1 i 2 (3,08 &#177; 1,11 vs. 2,47 &#177; 0,32 mg/kg/min), wyniki te były natomiast znacząco niższe niż wartość uzyskana w grupie kontrolnej (9,4 &#177; 0,65 mg/kg/min). Stężenie APM1 było istotnie niższe w grupie 1 i 2 niż w grupie kontrolnej (odpowiednio 24,8 &#177; 6,3; 22,2 &#177; 12,6; 48,5 &#177; 14,1 mg/ml). Nie obserwowano natomiast istotnych statystycznie różnic APM1 między grupą 1 a 2. Najsilniejsze korelacje między APM1 a M wystąpiły w grupie 2 (r = 0,62, p < 0,05). Wnioski Otyłość wiąże się z obniżoną insulinowrażliwością tkankową oraz hipoadiponektynemią. Współwystępowanie otyłości i nadciśnienia tętniczego powoduje dalszy spadek wartości M i APM1. Dodatnia korelacja między APM1 a wartością M wskazuje na potencjalny udział tego białka w patogenezie insulinooporności.Background The aim of this study was the assessment of the level of insulin sensitivity (M value) in patients with obesity or obesity and hypertension. We measured adiponectin (APM1) in those patients and looked for the correlation between M and APM1. Materials and methods Group 1 &#8212; 10 patients with isolated obesity (SBP 127.9 &#177; 19.6 mm Hg, DBP 79.5 &#177; 10,9 mm Hg, age 37.6 &#177; 11.1 years, BMI 36.1 &#177; 7.3 kg/m2). Group 2 - 17 patients with hypertension and obesity (SBP 171.1 &#177; 6.8 mm Hg, DBP 92.2 &#177; 9.4 mm Hg, age 38.6 &#177; 11.2 years, BMI 33.2 &#177; 6.9 kg/m2). Control group - 10 healthy person. Insulin sensitivity was measured using the euglicemic metabolic clamp (Ferrannini/de Fronzo). APM1 was measured by RIA (Linco Research, USA). Results There were no significant differences in M value between group 1 and 2 (3.08 &#177; 1.11 vs. 2.47 &#177; 0.32 mg/kg/min), but both results were significantly lower than those in control group (9.4 &#177; 0.65 mg/kg/min). The APM1 was significantly lower in groups 1 and 2 than in control group (24.8 &#177; 6.3; 22.2 &#177; 12.6; 48.5 &#177; 14.1 mg/ml, respectively). But there were no differences between APM1 in groups 1 and 2. Most significant correlation between APM1 and M was in group 2 (r = 0.62, p < 0.05). Conclusion Obesity is connected with low insulin sensitivity and hipoadiponectinemia. Comorbidity of obesity and hypertension leads to further lowering of M and APM1 values. The relationship between M and APM1 emphases the role of those adipocytokin in pathogenesis of insulin resistance

The assessment of adiponectin and insulin concentrations selected metabolic parameters, family history and anthropometric factors in young population with primary arterial hypertension

Wstęp Tkanka tłuszczowa jest obszarem syntezy licznych biologicznie aktywnych substancji. Jedną z nich jest adiponektyna, którą coraz częściej kojarzy się jako zbliżoną do czynników ryzyka w rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Celem badania była ocena stężenia adiponektyny, insuliny, ocena wybranych parametrów metabolicznych, wywiadu rodzinnego i wskaźników antropometrycznych u młodych osób z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 33 dotychczas nieleczonych młodych pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Grupę kontrolną stanowiło 14 odpowiednio dobranych zdrowych osób. U wszystkich badanych dokonano pomiarów wskaźników antropometrycznych, ciśnienia tętniczego i czynności serca, oznaczono w surowicy stężenie frakcji lipidowych oraz adiponektyny i insuliny. Wyniki W grupie osób z nadciśnieniem tętniczym, w stosunku do grupy kontrolnej, stwierdzono znamiennie wyższe wartości ciśnienia tętniczego skurczowego (140 &#177; 14 mm Hg vs. 113 &#177; 8 mm Hg) i rozkurczowego (81 &#177; 8 mm Hg vs. 71 &#177; 7 mm Hg), masy ciała (89,7 &#177; 25,8 kg vs. 62,9 &#177; 12,7 kg), BMI (27,5 &#177; 6,2 kg/m2 vs. 22,1 &#177; 1,3 kg/m2), stężenia triglicerydów (1,6 &#177; 1,2 mmol/l vs. 0,8 &#177; 0,3 mmol/l) i insuliny (42,4 &#177; 68,1 &#956;jm./ml vs. 16,7 &#177; 14,6 &#956;jm./ml). Stężenie adiponektyny w grupie badanej było istotnie niższe niż w grupie kontrolnej (14,0 &#177; &#177; 4,5 &#956;g/ml vs. 18,2 &#177; 6,1 &#956;g/ml). Podobnie wywiad rodzinny w kierunku nadciśnienia tętniczego był częściej obserwowany w grupie osób chorujących na nadciśnienie tętnicze (78,8% vs. 35,7%). W grupie badanej wystąpiła istotna dodatnia korelacja pomiędzy stężeniem adiponektyny a stężeniem cholesterolu frakcji HDL oraz ujemna - między stężeniem adiponektyny a stężeniem triglicerydów, masą ciała i BMI. Wnioski 1. Adiponektyna może być traktowana jako niezależny od czynników ryzyka biomarker rozwoju nadciśnienia tętniczego. 2. Ze względu na częste współistnienie hipoadiponektynemii z nadciśnieniem tętniczym i otyłością może ona odgrywać rolę w ich patogenezie.Background Adipose tissue is a place where many bioactive substances are synthetized. One of them is adiponectin, which more and more often comes close to be regarded as one of the cardiovascular risk factors. The aim of this paper was to estimate the concentrations of adiponectin and insulin, selected metabolic parameters, family history and anthropometric factors in young population with primary arterial hypertension. Material and methods 33 young patients with essential arterial hypertension were included in this study. The control group consisted of 14 properly chosen healthy people. The anthropometric, blood pressure and heart rate measurements were taken. Serum concentrations of total cholesterol, lipoprotein fractions, adiponectin and insulin were assessed. Results In group of patients with arterial hypertension compared to control group significantly higher values of systolic (140 &#177; 14 mm Hg vs. 113 &#177; 8 mm Hg) and diastolic (81 &#177; 8 mm Hg vs. 71 &#177; 7 mm Hg) blood pressure, body mass (89.7 &#177; 25.8 kg vs. 62.9 &#177; 12.7 kg) and BMI (27.5 &#177; 6.2 kg/m&#178; vs. 22.1 &#177; 1.3 kg/m&#178;) were found and increased values of triglycerides (1.6 &#177; &#177; 1.2 mmol/l vs. 0.8 &#177; 0.3 mmol/l) and insulin (42.4 &#177; &#177; 68.1 &#956;IU/ml vs. 16.7 &#177; 14.6 &#956;IU/ml) concentrations were stated. The concentration of adiponectin were significantly lower (14.0 &#177; 4.5 &#956;g/ml vs. 18.2 &#177; 6.1 &#956;g/ml) in patients with arterial hypertension. The positive family history of arterial hypertension occurred more frequently in examined group (78.8% vs. 35.7%). In examined group the important positive correlation between adiponectin and HDL-cholesterol concentrations were revealed as well as negative one between adiponectin and concentration of triglycerides, body mass and BMI. Conclusions 1. Adiponectin could be treated as independent from risk factors biomarker of development of arterial hypertension. 2. Due to frequent coexistence with arterial hypertension and obesity low adiponectin concentration could play a role in their pathogenesis