Rola emocji i nastroju oceniającego w procesie oceniania pracowników

Na proces oceniania pracowników mają wpływ emocje i nastroje przeżywane przez osoby oceniające. Mechanizmy wpływu stanów afektywnych na procesy poznawcze, a przez to i formułowane oceny innych osób tłumaczone są głównie przy pomocy trzech koncepcji. Pierwsza z nich – aktywizacyjna podkreśla rolę emocji i nastrojów przy aktywowaniu informacji w pamięci. Według drugiej – informacyjnej – stan afektywny sam w sobie stanowi wartość informacyjną wykorzystywaną przy wydawaniu ocen. Trzecia koncepcja skupia się na różnicach pomiędzy apriorycznym i aposteriorycznym trybem wartościowania. Koncepcje te uzupełniają się i łącznie pozwalają wyjaśnić wiele mechanizmów wpływu stanów afektywnych na proces oceniania. Omówiono wpływ emocji i nastrojów oceniającego na wydawanego przez niego oceny oraz ich możliwe konsekwencje dla pracowników i organizacji. Zaproponowano również sposoby radzenia sobie z oddziaływaniem stanów afektywnych podczas oceniania pracowników.Appraiser’s emotions and mood can influence the employees appraisal process. There are three theories in place to explain mechanisms governing affective conditions’ impact on cognition processes, and by that, on other people appraisal. The first one – activating theory – emphasizes the role of emotions and mood in activating different information in our mind. The second one – informative theory – suggests that mood and emotions have informative value taken into account during evaluation process. The third theory describes distinctions between two styles of assessment: a priori and a posteriori. The above mentioned theories complement one another and as a whole manage to explain many of the mechanisms relating to affective conditions’ impact on evaluation process. The article presents the impact of appraiser’ mood and emotions on the employees evaluation and the potential consequences of emotive factors for both employees and the organization. The article proposes also some means of coping with possible interference of affective conditions in the employees appraisal

Between the Orient and the Occident : transformations of "The Thousand and One Nights"

Przedmiotem pracy Pomiędzy Orientem a Okcydentem: przeobrażenia „Księgi tysiąca i jednej nocy” jest proces literackich, (między)kulturowych oraz gatunkowych przekształceń, jakim poddana została Księga. Chronologiczne spojrzenie na analizę owych metamorfoz obejmuje datowany na około IX w. n.e. etap powstawania Księgi, jej istnienie w kulturze oralnej krajów arabskich, kolejne arabskie edycje dzieła oraz pierwsze tłumaczenia na języki europejskie dokonywane w XVIII i XIX w. Jedna z tez niniejszej książki zawiera się w założeniu, że Księga tysiąca i jednej nocy poddawana jest procesowi niekończących się przekształceń, stąd kolejnym omawianym etapem transformacji jest istnienie Księgi jako intertekstu w kulturach współczesnych. Niesłabnąca fascynacja Księgą tysiąca i jednej nocy przekłada się na popularność tego dzieła i jego przenikanie zarówno do kultury wysokiej, jak i masowej, na co wskazuje fakt, że Tysiąc i jedna noc obecna jest nie tylko we współczesnej prozie, ale również muzyce, sztuce i filmie. Książka skupia się na prześledzeniu zmian, jakim poddane zostały tzw. Baśnie tysiąca i jednej nocy, natomiast w szerszym kontekście stanowi również studium badające trajektorie zmieniających się relacji pomiędzy kulturą Wschodu i Zachodu. Z uwagi na złożoność i polifoniczność tłumaczeń, a również mitologizację, której obiektem stały się opowieści tysiąca i jednej nocy, Księga i jej współczesne permutacje analizowane są w kontekście dialogu kultury brytyjskiej z Orientem. Autorka wykazuje, że w świadomości kultury Zachodu Księga wciąż jeszcze istnieje jako kulturowo uwarunkowany konstrukt, stanowiąc uosobienie koncepcji Innego, który nadal funkcjonuje w dychotomicznej relacji z Pierwszym. Odrzucając owo myślenie binarnymi opozycjami, autorka podważa zmitologizowaną wizję Księgi, która zazwyczaj przybiera w wyobrażeniach człowieka Zachodu postać egzotycznego zbioru baśni czy też opowiadań ludowych. Księga tysiąca i jednej nocy to dla wielu czytelników synonim tajemniczego i zarazem magicznego Orientu; Orientu, który, będąc pełnym nienasyconych seksualnie kobiet haremu, wciąż uwodzi niezliczonymi opowiadaniami Szeherezady oraz bogactwem występujących w tym utworze postaci i motywów. Co więcej, fascynująca różnorodność wersji oraz tłumaczeń tego wyjątkowego dzieła, złożony proces jego powstawania, (między)kulturowe usytuowanie oraz mnogość nawiązań do tradycji Księgi w literaturze współczesnej, dla wielu czytelników pozostają nieznanymi. Analiza Księgi jako intertekstu w literaturach współczesnych pozwala na zestawienie zachodniej wizji Orientu z jego wizerunkiem obecnym w twórczości pisarzy anglojęzycznych, którzy wywodzą się głównie z byłych brytyjskich kolonii. Takie zestawienie pozwala na poszerzenie spektrum recepcji Księgi, rewizję dialogu z Orientem, a w konsekwencji niesie za sobą wyłonienie się nowej kategorii – Trzeciego, który, nie będąc ani Piewszym, ani Innym, wpisuje się we współczesną sytuację kryzysu i hybrydyzacji tożsamości. Książka składa się z trzech rozdziałów. Dla przejrzystości oraz spójności wywodu każdy z nich podzielony został na cztery części, co daje w sumie dwanaście odrębnych analiz, których lejtmotywami są idee lustra i cykliczności oraz sam proces transformacji. Rozdział pierwszy koncentruje się na zagadnieniach powstania, tłumaczeń oraz gatunkowej przynależności Księgi. Analizując „nomadyczność” omawianego dzieła, jego (między)kulturowe usytuowanie na styku Orientu i Okcydentu, funkcjonowanie jako abjectu w rozumieniu Julii Kristevy, a także niedoceniony przez krytyków wpływ, jaki europejskie tłumaczenia Księgi miały na rozwijający się dyskurs opisanego krytycznie przez Edwarda W. Saida „orientalizmu”; autorka wykazuje, że Księga tysiąca i jednej nocy może być określona jako gatunek literacki sui genesis. Wniosek ten przekłada się bezpośrednio na stanowisko metodologiczne przyjęte w pracy. Odrzuciwszy jednowymiarowe i banalizujące spojrzenia na dzieło, autorka próbuje w swojej interpretacji połączyć studia kulturowe z komparatystyką literacką, promując idee interdyscyplinarnej analizy Księgi. W rozdziale drugim, na podstawie wybranych tłumaczeń Księgi tysiąca i jednej nocy, autorka porównuje i poddaje analizie najważniejsze aspekty utworu, jakimi są: narracja ramowa, kluczowa rola Szeherezady, tożsamość kobiety Orientu oraz proces opowiadania (ang. story-telling) rozumiany jako sztuka uwodzenia. Odnosząc się do Derridiańskiego pojęcia parergonu, autorka udowadnia, że opowieść ramowa Księgi w sposób zdecydowany różni się od konwencjonalnej narracji tego typu. Uwaga czytelnika skierowana zostaje również na sposób funkcjonowania opowieści ramowej tak wewnątrz, jak i na zewnątrz dzieła, w szczególności zaś uwypuklona zostaje niebagatelna rola odgrywana przez ową ramę narracyjną w całym cyklu opowieści Tysiąca i jednej nocy. Fascynująca badaczy takich jak Roman Ingarden oraz Wolfgang Iser tożsamość Szeherezady stanowi kolejny wątek rozważań w książce. Autorka ukazuje drastyczny, ale jednocześnie fascynujący, proces kulturowego warunkowania reprezentacji Szeherezady, którego rezultatem jest polifoniczność w wytwarzaniu jej wizerunków. Obrazy Szeherezady oraz innych budzących fascynację postaci kobiecych, które możemy znaleźć w analizowanych tłumaczeniach, stanowią uosobienie zachodniego mitu kobiety Orientu. Odnosząc się do refleksji krytycznych Homiego Bhabhy, który wykazał ambiwalencje dyskursu kolonialnego (obecną w nim potrzebę istnienia „rozpoznawalnego” Innego), oraz w nawiązaniu do teorii postkolonialnej Gayatri C. Spivak; autorka ukazuje mechanizmy kształtujące postrzeganie Księgi oraz tożsamości kobiety Orientu. Owe wizerunki zostają zdekonstruowane, ponieważ, jak wykazuje autorka, stanowią tylko zideologizowane fantazje. W końcowej części drugiego rozdziału ukazana została wielowymiarowość narracji Księgi tysiąca i jednej nocy w kontekście samego procesu opowiadania rozumianego jako wielopoziomowe uwodzenie czytelnika. W rozdziale trzecim autorka przedmiotem swojej refleksji badawczej czyni funkcjonowanie Księgi jako intertekstu w kulturach współczesnych. Czytelnik wprowadzony zostaje w swoisty labirynt, który tworzą nawiązania, transfiguracje oraz próby ponownego pisania i odczytywania samej Księgi. W początkowym fragmencie trzeciego rozdziału autorka uzasadnia również kryteria, którymi kierowała się przy wyborze powieści nawiązujących do tradycji Tysiąca i jednej nocy. Złożony kształt występujących w tych utworach tożsamości Szeherezad(y) poddany zostaje dogłębnej analizie, która jednak wolna jest od odwołań czy porównań do Pierwszego utożsamianego z kulturą Zachodu. Wyłaniający się ze współczesnego pisarstwa anglojęzycznego obraz haremu i odalisek również stanowi tu przedmiot analizy. Część końcowa trzeciego rozdziału to próba scalenia całej rozprawy. Autorka, analizując współczesne powieści i nawiązując jednocześnie do tradycji narracyjnych Księgi, zamyka swoją dysertację, sugerując jednak nieskończoność procesu przeobrażeń samej Księgi tysiąca i jednej nocy. Dzieło to zostaje bowiem umieszczone w kontekście nieustających prób konstruowania go na nowo za pomocą współczesnych metafikcji i metanarracji

Open Sesame! : the polish Translations of "The Thousand and One Nights"

The author discusses the Polish twentieth-century translations of The Thousand and One Nights indicating different translation strategies and shortcomings of the Polish versions of the book. This article also signalises the process of mythologisation, orientalisation, and fairytalisation of the tales. The author indicates the need of retranslation of The Thousand and One Nights and proposes to perceive the translations of the book and its numerous versions and adaptations through the metaphor of the sesame overfilled with translation treasures which are ‘discovered’ by the reader in the act of reading

Translations in Culture

Since the cultural turn in translation studies, formulated by Susan Bassnett and André Lefèvere (Bassnett and Lefèvere 1990), we have witnessed a flourishing of interest in the area of translation perceived as cultural phenomenon, a mediator between the Same – the source language/culture and the Other – the target language/culture. This awareness of perceiving an act of translation in terms of cultural transposition brings new perspectives and dilemmas and situates literary translation in the spotlight of literary studies. The translation of a literary text in the light of cultural awareness in translation studies has become, as Trivedi writes, “a transaction not between two languages, or a somewhat mechanical sounding act of linguistic “substitution” […], but rather a more complex negotiation between two cultures” (Trivedi 2005)[…

DRAGON: Drone and Ground Gaussian Splatting for 3D Building Reconstruction

3D building reconstruction from imaging data is an important task for many applications ranging from urban planning to reconnaissance. Modern Novel View synthesis (NVS) methods like NeRF and Gaussian Splatting offer powerful techniques for developing 3D models from natural 2D imagery in an unsupervised fashion. These algorithms generally require input training views surrounding the scene of interest, which, in the case of large buildings, is typically not available across all camera elevations. In particular, the most readily available camera viewpoints at scale across most buildings are at near-ground (e.g., with mobile phones) and aerial (drones) elevations. However, due to the significant difference in viewpoint between drone and ground image sets, camera registration - a necessary step for NVS algorithms - fails. In this work we propose a method, DRAGON, that can take drone and ground building imagery as input and produce a 3D NVS model. The key insight of DRAGON is that intermediate elevation imagery may be extrapolated by an NVS algorithm itself in an iterative procedure with perceptual regularization, thereby bridging the visual feature gap between the two elevations and enabling registration. We compiled a semi-synthetic dataset of 9 large building scenes using Google Earth Studio, and quantitatively and qualitatively demonstrate that DRAGON can generate compelling renderings on this dataset compared to baseline strategies.Comment: 12 pages, 9 figures, accepted to ICCP 202

The new tailored nanoporous carbons from the common polypody (Polypodium vulgare): The role of textural properties for enhanced CO2 adsorption

The one-step synthesis of new tailored nanoporous carbons (NCs) from the common polypody (Polypodium vulgare) as feedstock for the first time was presented. The significance of nitrogen flow (2.25 – 30 dm3/h) and temperature (500 – 900 °C) during carbonization was investigated. KOH activated NCs have a high specific surface area (1994 m2/g), large total pore volume (0.998 cm3/g), and micropore volume (0.923 cm3/g). NCs displayed tailored textural properties for CO2 capture. The NCs showed superior CO2 adsorption at 1 bar equal to 5.67 and 9.05 mmol/g, for 298 and 273 K, respectively. The selectivity of CO2 adsorption in relation to N2 was also high. The selectivity coefficient was achieved to 23 and SIAST selectivity 59.5. The isosteric heat of adsorption calculated on the basis of the Clausius-Clapeyron equation and Sips model was ranged from 26 to 31 kJ/mol and suggested the physisorption mechanism of adsorption.Peer ReviewedPostprint (published version

Assessing and explaining individual differences within the adaptive toolbox framework : new methodological and empirical approaches to the recognition heuristic

Individuals do not only show large differences with regard to the judgments and decisions they make, but also with regard to the strategies they use to arrive at their decisions. However, individual differences in decision strategy selection have gained insufficient attention so far. For this reason, I investigate individual differences with respect to the application of the fast-and-frugal heuristics of the adaptive toolbox – a framework that has become increasingly important within the field of decision making. In particular, I address one of the most prominent examples of the adaptive toolbox: the recognition heuristic (RH), that is, a decision strategy for paired comparisons which bases choice solely on recognition while ignoring any additional information. The overarching aim of my thesis is to enhance the understanding of the cognitive and personality traits underlying individual differences in use of the RH. However, so far, there has been a deficiency in the methods relating individual traits to RH-use. For this purpose, I extend a measurement model of the RH to a hierarchical version incorporating individual traits directly into the estimation of RH-use. This methodological advance allows detection of the dispositional determinants of variation in strategy selection regarding the RH in a straightforward and unbiased way. Equipped with the required methods, the first project reported in this thesis investigates temporal and cross-situational stability in use of the RH. By demonstrating these important preconditions, I ensure that it is principally possible to find reliable relations between individual traits and RH-use. Building upon these results, the second project addresses the effect of (fluid and crystallized) intelligence on individual differences in adaptive RH-use. In sum, there is supportive evidence that adaptive application of the RH to the decision context is moderated by fluid but not crystallized intelligence. Extending this line of research, the third project aims at explaining individual differences in RH-use free of any interaction with the situation. In brief, RHuse is found to decrease with need for cognition (i.e., inclination towards cognitively demanding activities) but not to increase with faith in intuition (i.e., trust in feelings). To conclude, by means of the three projects reported herein and with the aid of the newly developed hierarchical measurement model of RH-use, I demonstrate that RH-use represents a person-specific decision making style that is temporally and crosssituationally stable, and that is affected by fluid intelligence and need for cognition

Practical philosophy in Sebastian Petrycy's output as one of the pillars in the renaissance pedagogical-philosophical concept

Szkic stanowi próbę przywołania dorobku Sebastiana Petrycego z Pilzna - polskiego renesansowego lekarza, poety, filozofa, a przede wszystkim tłumacza tekstów Arystotelesa na język polski i twórcy terminologii filozoficznej w języku ojczystym - w obszarze rozstrzygnięć z zakresu filozofii praktycznej, która w autonomicznej koncepcji pedagogiczno-filozoficznej, stworzonej jakby na marginesie pracy translatorskiej nad tekstami Stagiryty, ma stanowić oś reformy państwa na wielu płaszczyznach. Sebastian Petrycy skupił się na filozofii praktycznej, która miała szansę stać się wiedzą dostępną dla każdego odbiorcy Przydatków. Aretologiczny punkt widzenia wydaje się stanowić dla Sebastiana Petrycego najistotniejszą optykę zarówno filozoficzną, jak i pedagogiczną. Postrzega on etykę jako naukę o przygotowaniu do dobrego życia. Etyka ma uczyć dobrego postępowania, powstrzymywania woli od złego i wzmacniania jej dobrymi obyczajami. Wart podkreślenia jest fakt, że według autora Przydatków w pojęcie arete wpisany jest aspekt demokratyzacji życia społecznego. Każdy, jak przekonuje Sebastian Petrycy z Pilzna, dzięki dążeniu do życia w cnocie może zasłużyć na miano człowieka szlachetnego.This outline is an attempt to remember the work of Sebastian Petrycy of Pilsen - Polish renaissance medical doctor, poet, philosopher and, first of all, a translator of Aristotle's works to Polish, and the creator of native philosophical terminology within the field of practical philosophy, which in its autonomous pedagogical-philosophical concept, created while working on Stagirite's works translation, constitutes an axis of the country's reform on multiple fields. Sebastian Petrycy focussed on practical philosophy, which might have become available to every reader of Przydatki. The Arethological point of view seems to be the essential philosophical and pedagogical perspective for Sebastian Petrycy. Ethics is perceived as a science preparing for good life. Ethics is expected to teach good behaviour, abstaining from evil and supporting will with good manners. It's worth highlighting the fact that the author of Przydatki believes the concept of arete houses the aspect of a social life's democratization. Everybody, as Sebastian Petrycy of Pilsen claims, may earn the name of a noble man if they live virtuous lives