Innovative Project of Prototype Railway Wagon and Intermodal Transport System

AbstractA special wagon with a low rotatable loading platform for transportation of truck vehicles by rail was developed in Military University of Technology in the Department of Mechanics and Applied Computer Science in Warsaw. The essence of such reloading is to place the semitrailer on a special rotatable platform with the use of a truck tractor. The structure can be used for transportation of different types of vehicles such as tractors, trucks, trailers, semitrailers and cargo containers. The wagon allows quick and fast loading and unloading without any platform infrastructure or terminals. An intermodal transport system based on an innovative concept of the railway wagon, which will use the national railway infrastructure, was developed. The process of loading and unloading the trailers can be performed considering a whole train or individual wagons from any part of the train (no cranes needed). This type of railway wagon will allow transport companies to save time and money for road transport. The advantages of this construction are reduction of the negative impact on the environment as well as an increase of road safety by reducing the number of vehicles on the roads. As part of the work on the wagon and the intermodal transport system, a strength test of the wagon structure was carried out and the effort of the basic components of a the wagon and a complete structure was estimated. For this purpose, numerical analysis was used

Lokalizacja taśmy u pacjentek z niepowodzeniem leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu za pomocą slingu podcewkowego

Objectives: The high-pressure zone of the urethra (HPZ), which is crucial for the continence mechanism, extends between the point of the maximum urethral closure pressure and the urethral knee, and has been calculated to lie between 53% and 72% of the functional urethral length. According to recent studies the best results of suburethral slings are achieved when tapes are positioned under this zone. The aim of the study was to determine the location of tapes relative to the urethral length in patients seeking help due to recurrent stress urinary incontinence (SUI) following sling procedures. Material and methods: The study group comprised 61 patients suffering from recurrent SUI following suburethral slings performed from 6 months to 5 years earlier. Forty-nine (80.3%) women were initially treated with a transobturator sling and 12 (19.7%) with a retropubic procedure. Twenty patients had the original sling performed at our department whereas, the other 41 in other institutions. The position of the tapes was determined at the sagittal plane by 3-D transvaginal ultrasound using a linear transducer. The length of the urethra was measured from the bladder neck to the external urethral meatus following the urethral lumen, taking into account its curve. The position of the tapes relative to the percentage of the urethral length was calculated assuming the bladder neck as the proximal end of the urethra. The reference point was set at the midpoint on the tape. Results: Only 13 (21.3%) patients had tapes positioned at 50%-75% of the urethral length. In 45 (73.8%) of women examined the tapes were found under proximal half of the urethra and in 3 (4.9%) distally to the 75% of the urethral length. Conclusions: In most patients in whom slings procedures proved unsuccessful the tapes are located under theproximal half of the urethra, that is outside the HPZ. The position of a tape outside the HPZ may be considered as a cause of suburethral sling failure.Cel pracy: Badania ultrasonograficzne, oceniające położenie taśmy pod cewką moczową u pacjentek leczonych z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) za pomocą slingu podcewkowego wykazały, że najlepsze rezultaty obserwowane są w przypadku umiejscowienia taśmy pod odcinkiem cewki moczowej odpowiadającym strefie wysokiego ciśnienia (SWC). SWC rozciąga się pomiędzy punktem maksymalnego ciśnienia zamykającego cewkę moczową, a jej kolankiem i obejmuje odcinek pomiędzy 53% a 72% funkcjonalnej długości cewki moczowej. Celem pracy była ultrasonograficzna ocena położenia taśm podcewkowych u pacjentek z niepowodzeniami leczenia WNM. Materiały i metody: Badaniem objęto 61 pacjentek po nieskutecznym leczeniu WNM za pomocą slingow podcewkowych. Zabiegi były wykonane od 6 miesięcy do 5 lat przed momentem badania ultrasonograficznego. Z dostępu przez otwory zasłonione wykonano 49 zabiegow (80,3%), a 12 (19,7%) z dostępu załonowego. U 20 pacjentek wykonano zabiegi w II Klinice Ginekologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, a 41 w innych ośrodkach. nPołożenie taśm oceniano za pomocą przezpochwowej ultrasonografii wykorzystując sondę liniową o częstotliwości 9-12 MHz. Po uzyskaniu trojwymiarowego obrazu mierzono długość cewki moczowej, w odniesieniu do której określano pozycję taśmy, przyjmując szyję pęcherza moczowego jako początek cewki. Wyniki: Jedynie u 13 (21,3%) pacjentek taśmy były umiejscowione pomiędzy 50 a 75% długości cewki moczowej. U 45 (73,8%) pacjentek, taśmę uwidoczniono pod proksymalną częścią cewki (poniżej 50% jej długości), a u 3 (4,9%) dystalnie do 75% długości cewki moczowej. Wnioski: U większości pacjentek z niepowodzeniem leczenia WNM za pomocą slingow podcewkowych taśmy zlokalizowane są pod proksymalnym odcinkiem cewki moczowej, a więc poza SWC cewki. Dlatego rozważając przyczyny niepowodzenia zabiegow slingowych u pacjentek z nawrotem nietrzymania moczu należy brać pod uwagę nieprawidłowe położenie taśmy

Vaccination against influenza among medical students of selected Medical Universities in Poland in the 2014/2015 influenza season

Vaccinations against influenza are one of the most beneficial elements of prevention. Adoption of measures to popularize vaccination among reluctant to be vaccinated against influenza Polish population, especially in the environment of future doctors should be one of the priorities in the universities. The article analyzes the level of basic knowledge, opinions and declared behaviors related to influenza and its prevention among medical students of selected Medical University in Poland. The study included 1,031 individuals during the 2014/2015 epidemic. It represented a diverse population of sex, age, place of residence. For the purpose of the research an original questionnaire was used. The results were subjected to statistical analysis, which reveals that only 76 individuals got inoculated against influenza, which accounted for only 7.37% of the study population of students studying in various academic centers in Poland. Analysis of own research shows that regularly over the last five influenza seasons only 70 individuals (6.79%) have got inoculated, while the vast majority – 72.45% of the population did not get inoculated at all, and 20.75% occasionally declared inoculation against the influenza. Despite seasonal influenza epidemics, undertaken educational and preventive tests among vulnerable group rather a pessimistic picture emerges of the Polish population

SOLARIS National Synchrotron Radiation Centre in Krakow, Poland

The SOLARIS synchrotron located in Krakow, Poland, is a third-generation light source operating at medium electron energy. The first synchrotron light was observed in 2015, and the consequent development of infrastructure lead to the first users’ experiments at soft X-ray energies in 2018. Presently, SOLARIS expands its operation towards hard X-rays with continuous developments of the beamlines and concurrent infrastructure. In the following, we will summarize the SOLARIS synchrotron design, and describe the beamlines and research infrastructure together with the main performance parameters, upgrade, and development plans

Hypertension treatment preferences in long-term dialysed children in Poland - a survey of pediatric nephrologists

Wstęp Przewlekła choroba nerek prowadzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego u większości chorych. Leczenie nadciśnienia towarzyszącego niewydolności nerek jest utrudnione przez ograniczenia w stosowaniu wielu preparatów i brak wystarczających doświadczeń klinicznych, a ponadto istniejące obecnie rekomendacje nie obejmują w ogóle chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Wybór terapii hipotensyjnej ogranicza też młody wiek chorych, gdyż wielu leków nie można stosować u dzieci. Celem badania była analiza jakości leczenia przeciwnadciśnieniowego u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych przewlekłej dializoterapii. Materiał i metody Analizą objęto wszystkie dzieci dializowane w Polsce w dniu 30 listopada 2004 roku (n = 134). Uzyskano informacje dotyczące grup stosowanych leków oraz dawek preparatów, a także opinie lekarzy na temat doboru leków stosowanych przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego oraz tych, których dzieciom dializowanym nie powinno się podawać. Wyniki Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 74 (55%) dzieci (47 chłopców, 27 dziewczynek). Najczęstszą przyczyną niewydolności nerek w grupie dzieci z nadciśnieniem było kłębuszkowe zapalenie nerek (27/74). W badanej grupie 65% dzieci leczono za pomocą kilku leków hipotensyjnych, 32% za pomocą jednego leku, a 3% jedynie metodami niefarmakologicznymi. Mimo aktywnego leczenia, zaledwie u 58% dializowanych dzieci prowadziło ono do obniżenia wartości ciśnienia tętniczego poniżej 95 percentyla dla wzrostu i wieku. Najmniejszą skuteczność kontroli ciśnienia tętniczego obserwowano w przypadku leczenia skojarzonego, zwłaszcza wielolekowego. Najczęściej stosowanymi lekami byli antagoniści wapnia, które podawano u ogółem 73% dzieci, w tym u 43/48 w politerapii, a 11/24 w monoterapii. Inhibitory konwertazy angiotensyny były najczęściej stosowane w monoterapii (50%). Mimo znanych kontrowersji, przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego stosowano najczęściej nifedipinę. Wnioski Badanie wykazało, że w Polsce odsetek dializowanych dzieci wymagających leczenia nadciśnieniowego sięga 55%, w tym większość z nich wymaga podawania kilku leków. Pomimo że zasady leczenia są podobne we wszystkich ośrodkach, skuteczność leczenia pozostaje niezadowalająca (58%).Background Chronic kidney disease is associated with the development of arterial hypertension in a vast majority of patients. The treatment of hypertension in these subjects is difficult and challenging due to a limited clinical experience with most drugs and no widely recognised recommendations for patients with end-stage renal disease. A choice of antihypertensive drugs is further narrowed by the young age of the patients since almost all drugs are not recommended in children with renal failure. The aim of this nationwide retrospective analysis was to assess the hypertension treatment patterns in the population of children with chronic kidney diseases (CKD) undergoing hemodialysis or peritoneal dialysis in Poland. Material and methods Among all 134 children dialysed on 30th November 2004 in 13 pediatric dialysis centres in Poland seventy four (55%; 47M, 27F) children were hypertensive. For each patients the treating physicians filled a questionnaire that allowed to collect the following data: the primary kidney disease, chronic dialysis treatment, diagnostic criteria of hypertension and present antihypertensive medication if any. Additionally we asked of the doctors’ preference for a therapy for the acute rise in blood pressure and suggestions which drugs, in their opinion, should not be used in dialysed children. Results In the hypertensive dialysed patients the most frequent causes of chronic kidney disease were chronic glomerulopathies (27/74). Thirty two percent of children were on monotherapy whereas 65% required combined treatment. The therapy was adequate only in 58% of subjects. The lowest rate of efficacy was detected in patients requiring a combined antihypertensive therapy. Among antihypertensive drug classes calcium channel blockers were administered most frequently (in 73% of children, in 11/24 cases in monotherapy and in 43/48 patients in combination). Angiotensin converting enzyme inhibitors were most frequently administered in monotheraphy (50%). Nifedipine was preferred in acute blood pressure rise in children. Conclusion We conclude that incidence of hypertension in dialysed children in Poland is relatively high. The pattern of the treatment was quite uniform, although the efficacy was relatively low (58%)

Hypertension treatment preferences in long-term dialysed children in Poland : a survey of pediatric nephrologists

Wstęp Przewlekła choroba nerek prowadzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego u większości chorych. Leczenie nadciśnienia towarzyszącego niewydolności nerek jest utrudnione przez ograniczenia w stosowaniu wielu preparatów i brak wystarczających doświadczeń klinicznych, a ponadto istniejące obecnie rekomendacje nie obejmują w ogóle chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Wybór terapii hipotensyjnej ogranicza też młody wiek chorych, gdyż wielu leków nie można stosować u dzieci. Celem badania była analiza jakości leczenia przeciwnadciśnieniowego u dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych przewlekłej dializoterapii. Materiał i metody Analizą objęto wszystkie dzieci dializowane w Polsce w dniu 30 listopada 2004 roku (n = 134). Uzyskano informacje dotyczące grup stosowanych leków oraz dawek preparatów, a także opinie lekarzy na temat doboru leków stosowanych przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego oraz tych, których dzieciom dializowanym nie powinno się podawać. Wyniki Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 74 (55%) dzieci (47 chłopców, 27 dziewczynek). Najczęstszą przyczyną niewydolności nerek w grupie dzieci z nadciśnieniem było kłębuszkowe zapalenie nerek (27/74). W badanej grupie 65% dzieci leczono za pomocą kilku leków hipotensyjnych, 32% za pomocą jednego leku, a 3% jedynie metodami niefarmakologicznymi. Mimo aktywnego leczenia, zaledwie u 58% dializowanych dzieci prowadziło ono do obniżenia wartości ciśnienia tętniczego poniżej 95 percentyla dla wzrostu i wieku. Najmniejszą skuteczność kontroli ciśnienia tętniczego obserwowano w przypadku leczenia skojarzonego, zwłaszcza wielolekowego. Najczęściej stosowanymi lekami byli antagoniści wapnia, które podawano u ogółem 73% dzieci, w tym u 43/48 w politerapii, a 11/24 w monoterapii. Inhibitory konwertazy angiotensyny były najczęściej stosowane w monoterapii (50%). Mimo znanych kontrowersji, przy nagłym wzroście ciśnienia tętniczego stosowano najczęściej nifedipinę. Wnioski Badanie wykazało, że w Polsce odsetek dializowanych dzieci wymagających leczenia nadciśnieniowego sięga 55%, w tym większość z nich wymaga podawania kilku leków. Pomimo że zasady leczenia są podobne we wszystkich ośrodkach, skuteczność leczenia pozostaje niezadowalająca (58%).Background Chronic kidney disease is associated with the development of arterial hypertension in a vast majority of patients. The treatment of hypertension in these subjects is difficult and challenging due to a limited clinical experience with most drugs and no widely recognised recommendations for patients with end-stage renal disease. A choice of antihypertensive drugs is further narrowed by the young age of the patients since almost all drugs are not recommended in children with renal failure. The aim of this nationwide retrospective analysis was to assess the hypertension treatment patterns in the population of children with chronic kidney diseases (CKD) undergoing hemodialysis or peritoneal dialysis in Poland. Material and methods Among all 134 children dialysed on 30th November 2004 in 13 pediatric dialysis centres in Poland seventy four (55%; 47M, 27F) children were hypertensive. For each patients the treating physicians filled a questionnaire that allowed to collect the following data: the primary kidney disease, chronic dialysis treatment, diagnostic criteria of hypertension and present antihypertensive medication if any. Additionally we asked of the doctors’ preference for a therapy for the acute rise in blood pressure and suggestions which drugs, in their opinion, should not be used in dialysed children. Results In the hypertensive dialysed patients the most frequent causes of chronic kidney disease were chronic glomerulopathies (27/74). Thirty two percent of children were on monotherapy whereas 65% required combined treatment. The therapy was adequate only in 58% of subjects. The lowest rate of efficacy was detected in patients requiring a combined antihypertensive therapy. Among antihypertensive drug classes calcium channel blockers were administered most frequently (in 73% of children, in 11/24 cases in monotherapy and in 43/48 patients in combination). Angiotensin converting enzyme inhibitors were most frequently administered in monotheraphy (50%). Nifedipine was preferred in acute blood pressure rise in children. Conclusion We conclude that incidence of hypertension in dialysed children in Poland is relatively high. The pattern of the treatment was quite uniform, although the efficacy was relatively low (58%)

Neuromuscular blockade in the elderly

The aim of the presented review is to highlight the clinical problem of postoperative residual curarization (PORC) following general anaesthesia in the elderly. Possible complications of PORC are described along with age-induced changes in pharmacokinetics of long and intermediate-acting neuromuscular blocking agents. This is intended to facilitate the selection and to promote appropriate intraoperative use of muscle relaxants in patients over the age of 65 years.The aim of the presented review is to highlight the clinical problem of postoperative residual curarization (PORC) following general anaesthesia in the elderly. Possible complications of PORC are described along with age-induced changes in pharmacokinetics of long and intermediate-acting neuromuscular blocking agents. This is intended to facilitate the selection and to promote appropriate intraoperative use of muscle relaxants in patients over the age of 65 years