Farklı tip kumaşların bebeklerin giyim konforu, Uyku Paterni ve Tükürük Kortizol ve Melatonin düzeyleri üzerine etkisi

Infants’ health must be cared about in order to raise healthy generations. The way that infants can grow healthily is that they wear healthy, safe and comfortable clothes. The purpose of this study is to develop clothes intended for the clothing comfort of infants, to improve the product variety and quality of infant clothes, and also to research how the clothes affect infants. In conclusion of this study, it was confirmed that different fabrics had different reactions on the infants’ bodies.Sağlıklı nesiller yetiştirebilmek için bebeklerin sağlığına önem verilmelidir. Bebeklerin gelişimlerini sağlıklı bir şekilde sürdürebilmelerinin bir kolu da sağlıklı, güvenli ve konforlu giysiler giymeleridir. Bu çalışmanın amacı, 0-1 yaş aralığındaki bebeklerin giyim konforuna yönelik giysilerin geliştirilmesi, bebek giysilerinin ürün çeşidinin ve kalitesinin arttırılması, bunlara ek olarak giysilerin bebekleri ne şekilde etkilemekte olduğunun araştırılmasıdır. Sonuç olarak, birbirlerinden farklı kumaşların bebeklerin vücutları üzerinde farklı tepkiler oluşturdukları ve çalışma kapsamında geliştirilen çift katlı kumaş yapılarının bebeklerde olumlu yönde etkiler ortaya çıkardıkları tespit edilmiştir.This research was funded by Ege University with the project number of 11-TKUAM-001

Effect of recombinant human erythropoietin administration on lipid peroxidation and antioxidant enzyme(s) activities in preterm infants.

In the present investigation, we studied the effect of recombinant human erythropoietin (r-HuEPO) on serum malondialdehyde (MDA) as an index of lipid peroxidation, related to iron-catalyzed free radical reaction and erythrocyte superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), and glutathione peroxidase (GPX) activities in very-low-birth weight (VLBW) infants. Forty premature infants, at gestational ages were less than 33 weeks and birthweights were less than 1,500 g, were enrolled in the study. The study population was randomly divided into 2 groups. Twenty infants in Group 1 (treatment group) were given r-HuEPO, and 20 infants in Group 2 served as the control. r-HuEPO treatment (750 U/kg a week) was initiated on the 10th day of life and continued for 6 weeks. Preterm infants given erythrocyte transfusions during the study were excluded from the results. Serum ferritin and MDA levels, and erythrocyte superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), and glutathione peroxidase (GPX) activities were analyzed at the end of the first week of life (at the beginning of the study). Subsequently, serum ferritin, and MDA levels were measured at the end of the 3rd and the 6th week. SOD, CAT, and GPX activities in the hemolysate were analyzed at the end of the 4th week. Six infants in the control group and 1 infant in the r-HuEPO group received transfusions through the end of the study, and these infants were excluded from the results. Significantly decreased serum ferritin concentrations were found in the r-HuEPO group compared to those in the control group both at the end of the 3rd and the 6th week (P &#60; 0.05, and P &#60; 0.01, respectively). In addition, serum MDA levels were also significantly reduced in Group 1 compared to control both at the end of the 3rd and the 6th week (P &#60; 0.01 and P &#60; 0.05, respectively). A good correlation was found between serum MDA and ferritin levels in Group 1. When the 2 groups were compared with respect to activities of SOD, CAT, and GPX at the end of the 4th week, no differences were observed. Our findings in this study show that administration of r-HuEPO significantly decreases lipid peroxidation, but does not affect erythrocyte antioxidant enzyme(s) activities in preterm infants. The mechanism responsible for the r-HuEPO-induced decrease in lipid peroxidation may concern inhibition to iron-catalyzed free radical reactions.&#60;/P&#62;</p

Evaluation of proven nosocomial sepsis agents in a level ııı neonatal intensive care center: a 2- year analysis

PURPOSE: Despite advances in supportive care and use of antibiotics, sepsis neonatorum preserves its importance due to its high mortality and morbidity. Identifying the causative agents and antibiotic resistance yearly in a neonatal intensive care unit (NICU) helps the physician to choose the most appropriate empirical therapy. In this study we aimed to evaluate positive blood cultures and antibiotic susceptibilities of newborns with proven sepsis in the years 2000-2001 in our NICU. MATERIALS-METHODS: The charts of hospitalized newborns between 2000-2001 were retrospectively studied. The causative agents and antibiotic susceptibilities in newborns with proven sepsis were evaluated. RESULTS: A total of 48 positive results were obtained in 44 newborns among 576 newborns in this time period. Although most of the admitted patients were preterm infants (86.7 %) the frequency of proven sepsis was low (7.6%). Mortality rate of septicemia was 15.9 %. The most commonly isolated microorganisms were Coagulase- negative Staphylococci (CNS) (27.1%), Candida spp. (18.8%), Staphylococcus aureus (14.6%), Enterobacter spp (14.6%). The antibiotic susceptibilities of microorganisms were as follows: For CNS: Teicoplanin and Vancomycin 100%, Gentamicin 54% for S. aureus: Teicoplanin and Vancomycin 100%, Clindamycin 72%, Gentamicin 57%, for Enterobacter spp.: Meropenem and Piperacillin-tazobactam 100%, quinolones 86%. Methicillin resistance was 100% for CNS and 72% for S.aureus. In the year 2001, a significant increase in the frequency of Enterobacter spp. (11-16.6%) and Candida spp. infections (5.5-26.7%) was observed compared to the previous year. CONCLUSION: We concluded that initial empirical antibiotic therapy for nosocomial sepsis withTeicoplanin+Piperacillin-tazobactam/Meropenem plus antifungal therapy (Fluconazole or Amphotericine B) may be the best combination until the culture results arrive

Derivative chromosome 1 and GLUT1 deficiency syndrome in a sibling pair

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Genomic imbalances constitute a major cause of congenital and developmental abnormalities. GLUT1 deficiency syndrome is caused by various de novo mutations in the facilitated human glucose transporter 1 gene (1p34.2) and patients with this syndrome have been diagnosed with hypoglycorrhachia, mental and developmental delay, microcephaly and seizures. Furthermore, 1q terminal deletions have been submitted in the recent reports and the absence of corpus callosum has been related to the deletion between <it>C1orf100 </it>and <it>C1orf121 </it>in 1q44.</p> <p>Results</p> <p>This study reports on a sibling pair with developmental delay, mental retardation, microcephaly, hypotonia, epilepsy, facial dysmorphism, ataxia and impaired speech. Chromosome analysis revealed a derivative chromosome 1 in both patients. FISH and MCB analysis showed two interstitial deletions at 1p34.2 and 1q44. SNP array and array-CGH analysis also determined the sizes of deletions detailed. The deleted region on 1p34.2 encompasses 33 genes, among which is <it>GLUT1 </it>gene (<it>SLC2A1</it>). However, the deleted region on 1q44 includes 59 genes and distal-proximal breakpoints were located in the ZNF672 gene and SMYD3 gene, respectively.</p> <p>Conclusion</p> <p>Haploinsufficiency of <it>GLUT1 </it>leads to GLUT1 deficiency syndrome, consistent with the phenotype in patients of this study. Conversely, in the deleted region on 1q44, none of the genes are related to findings in these patients. Additionally, the results confirm previous reports on that corpus callosal development may depend on the critical gene(s) lying in 1q44 proximal to the <it>SMYD3 </it>gene.</p

Titration of betaine therapy to optimize therapy in an infant with 5,10-methylenetetrahydrofolate reductase deficiency

PubMed ID: 19434424Betaine therapy was given for 2 years to a 2- year-old boy with 5,10-methylenetetrahydrofolate reductase deficiency. Used as a methyl donor to lower homocysteine levels through methylation of methionine, betaine has been reported to be effective in treating homocystinuria. Satisfactory biochemical and clinical responses were obtained with the following regimen: betaine started in the newborn period at increasing doses to reach 1 g given six times a day. It is suggested that frequent administration of a moderate dose may provide clinical and biochemical benefit. © Springer-Verlag 2009

Çocukluk çağı enfeksiyonları ile lipid profilinin değişimi ve bu değişimde sitokinlerin (TNF-alfa ve İL-1) rolü

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.8- ÖZET Bu çalışmada, ateroskleroz için risk faktörü olarak kabul edilen lipid profilindeki değişikliklerin, çocukluk yaş grubunda enfeksiyon nedeniyle gelişip gelişmediği ve bu değişikliklerin sitokinlerle (TNF-a ve İL-1) ilişkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma, yaş ortalaması 5.96 + 2.0 yıl (2.2 - 10 yıl) olan 40 akut enfeksiyonlu olgu ve yaş ortalaması 6.4 ± 1.9 yıl (2 - 8.9 yıl) olan 20 kontrol olgusu ile yapıldı. Her iki grup arasında yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi açısından fark saptanmadı. Akut enfeksiyonu olan, kendisinde ve ailesinde sekonder lipid profili değişikliği yapacak nedenler ve ailesinde prematür ateroskleroz öyküsü olmayan olgular çalışma grubuna alındı. Kontrol grubuna ise yukarıdaki özellikleri taşıyan ve son 3 ayda hiç bir ateşli enfeksiyon geçirmeyen olgular dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen olguların tümünde 12 saatlik açlık sonrasında BKH, CRP, ESH, kolesterol, trigliserid, HDL, LDL, Apo-A, Apo-B, TNF-a ve İL-1 çalışma grubunda hastalık ve iyileşme döneminde (4 hafta sonra) iki kez olmak üzere saptandı. Sonuçlar değerlendirilirken; çalışma grubu olguları anamnez, fizik bakı, laboratuar değerlerine göre iki farklı etyolojik gruba ayrıldı. Çalışma sonucunda; etyolojik farklılık göstermekle birlikte enfeksiyon sırasmda iyileşme ve kontrol grubuna göre, özellikle HDL, LDL, Apo-A değerlerinde olacak şekilde lipid profilinde anlamlı değişiklikler saptanmıştır. Çalışılan sitokinler (TNF-a ve İL-1) ile kolesterol, trigliserid, LDL, Apo-A ve Apo-B arasında anlamlı korelasyonlar elde edilmiştir. Sonuç olarak; enfeksiyonlar, etyolojilerine göre farklılık göstermekle birlikte ; çocukluk çağında, lipid profilinde TNF-a ve İL-1 ile ilişkili olarak lipid profili değişikliklerine neden olmaktadır. Ancak; bu konuda kesitsel çalışmalar yerine sürekli ve geniş çalışmalar yapılması gerekmektedir. 6

Yenidoğanın geçici takipnesi patofizyolojisinde digoxin like immunoreactive substance (DLIS)'in rolü ve kardiyak performansa etkisi

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.SUMMARY Although transient tachypnea of newborn (TTN) is usually observed in term or near term infants, it constitutes an important part of respiratory distress cases seen in NICU. Basically, the underlying mechanism in TTN is thought to be a delay in resorbtion of fetal lung fluid, the exact pathogenesis is not clear yet. Recently, new studies suggest disfunction of some ion channels on alveolar epithelial cells may be responsible in pathogenesis of TTN. Na+-K+-ATPase is known to be important in resorbtion of fetal lung fluid and is inhibited by Digoxin Like Immunoreactive Substance (DLIS). We designed this study to examine the effect of DLIS, in pathogenesis of TTN and its effects on the fluid and ion balance as well as hemodynamic echocardiographic parameters of neonates with TTN. Serum DLIS, Na+, K+, urea, creatinine, serum and urine osmolality, urine FeNa+, 24 hour urine output, echocardiographic investigation and mean blood pressure as well as clinical parameters of the severity of disease in TTN group (n=15) and in control group (n=15) with similar demographic characteristics were compared on the first and 7th days of their lives. Serum DLIS levels were found to be statistically higher in patients with TTN (0.66±0.37 ng/ml) when compared to control group (0.24±0.20 ng/ml) on the first day of life (p0.01). It remained to be higher in TTN group than the control group on the 7th days levels (p0.05), although clinical features of TTN has disappeared. A significant correlation was found between serum DLIS levels and maximum respiratory rate (r: 0.655, p0.01), duration of tachypnea (r : 0.713, p0.01), and length of hospitalization (r: 0.655, p0.01) on the first day of life in TTN group,. Additionally, a negative correlation between serum DLIS levels and fluid and serum osmolality levels (r:-0.837, p0.001), and a positive correlation between serum DLIS levels and urine output (r: 0.755, p0.01) and urinary FeNa+ levels (r: 0.717, p0.01) were observed in TTN group. No correlation was noted in control group for these parameters. XITTN patients showed echocardiographic biventricular strain findings (p0.05). Since there was a positive correlation between serum DLIS levels and CO (r: 0763, p0.01), LVEDD (r: 0.740, p0.01) and RVESD (r:0.828, pO.OOl), we concluded that this ventricular strain is related to the high levels of serum DLIS. In conclusion, DLIS seems to play an important role in pathogenesis of TTN by inhibiting alveolar Na+-K+-ATPase and in turn decreasing the fetal alveolar fluid resorbtion. As compansatory measures, fluid and ion balance as well as cardiac functions are affected by DLIS and consequently increase in urine output and natriuresis ensue. xuÖZET Yenidoğanın geçici takipnesi (YGT), term ve terme yakın bebeklerde görülmesine rağmen; Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine yatan solunumsal zorluğu olan hastaların önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Temelde fetal akciğer sıvışırım (FAS) rezorbsiyonunda bir gecikme olduğu bilinmesine rağmen, patogenezi tam olarak ortaya konamamıştır. Son zamanlarda, patogenezde özellikle, alveolar epitel üzerindeki çeşitli iyon kanallarının disfonksiyonlan üzerinde durulmaktadır. Alveolar epitelde iyon ve FAS rezorbsiyonunda önemli rolü olan Na+-K+-ATPaz 'm inhibitörü olan digoxin like immunoreactive substance' m (DLIS), YGT patogenezinde rolü olup olmadığım, DLIS' in YGT olgularında sıvı-iyon dengesi ve hemodinamik- ekokardiyografik parametreler üzerine etkisini incelemek amacıyla bu çalışma planlandı. Benzer demografik özelliklere sahip 15 hasta (YGT grubu) ve 15 sağlıklı (Kontrol grubu) olmak üzere toplam 30 olguda, ilk gün ve 7. günde klinik bulguların yam sıra DLIS, Na+,K+,üre, kreatinin, osmolarite, idrar FeNa+, osmolarite ve 24 saatlik diürez miktarları, ekokardiyografik inceleme, ortalama kan basmcı ve kalp atim hızı değerleri elde edildi. Serum DLIS düzeylerinin; YGT grubunda (0.66+0.37 ng/ml), Kontrol grubuna (0.24±0.20 ng/ml) göre ilk gün istatistiksel olarak daha yüksek olduğu (p0.01); çalışmanın 7. gününde klinik bulgular kaybolmasına rağmen serum DLIS düzeylerinin YGT grubunda (0.27±0.21 ng/ml), Kontrol grubunun ilk günkü değerlerine gerilemediği görüldü. YGT grubunda, ilk gün serum DLIS düzeyleri ile izlemde kaydedilen en yüksek solunum sayısı (r: 0.655,p0.01), takipne süresi (r : 0.713, pO.01) ve hastanede yatış süresi (r: 0.655, pO.01) açısından anlamlı korelasyon saptandı. Ayrıca, ilk gün serum DLIS düzeyleriyle, sıvı ve iyon dengesi açısından, serum osmolarite düzeyleri arasında negatif (r:-0.837, pO.001), diürez miktarı (r:0.755, pO.01) ve ixidrar FeNa+ değerleri (r:0.717, p0.01) arasında ise pozitif korelasyon saptanırken, kontrol grubu olgularında hiçbir korelasyon saptanmadı. Kontrol grubu olguları ile karşılaştırıldığında ise, ilk gün ekokardiyografik değerlendirme bulguları ile YGT olgularında hem sağ hem de sol ventrikül yüklenme bulgularının bulunduğu görüldü (p 0.05). İlk gün serum DLIS düzeyleri ile CO (r:0763, p0.01), LVEDD (r:0.740, pO.Ol) ve RVESD (r:0.828, pO.001) arasmdaki anlamlı korelasyon varlığı nedeniyle bu yüklenmenin artmış serum DLIS düzeyleriyle ilişkili olduğu sonucuna ulaşıldı. Sonuç olarak, YGT patogenezinde, DLIS alveolar Na+-K+-ATPaz inhibitörü özelliğiyle FAS rezorbsiyonuna engel olarak patogenezde rol oynayabileceği, bir kompanzasyon mekanizması olarak sıvı-iyon dengesi ve kardiyak fonksiyonları etkilediği, artmış diürezis ve natriürezise yol açtığı sonucuna varılmıştı

Yenidoğan döneminde sürfaktan kullanımı-bilinenler, halen araştırılanlar, araştırılması gerekenler

Respiratory distress syndrome is pulmoner insufficiency caused by the lack of surfactant and the main reason of morbidity and mortality in pre- term infants. Mothers at high risk of preterm birth should be transferred to perinatal centers with experience for respiratory distress syndrome and antenatal steroids should be given before 35 weeks’ of gestational age. Surfactant treatment should be applied to babies with or at high risk for respiratory distress syndrome. Prophylaxis should be given to infants of ;lt;26 weeks of gestational age and to infants requiring entubation in the delivery room. Nasal continuous positive airway pressure should be considered in infants with complete steroid treatment and without en- tubation need. Early surfactant may be given if entubation is performed during follow-up. Natural forms of surfactant should be preferred when needed. If the infant is stable, early extubation and non-invasive respira- tory support should be considered. In this review, the recent studies’ cur- rent data about surfactant treatment will be discussed.Sıkıntılı solunum sendromu sürfaktan eksikliğinin doğal sonucu olarak gelişen akciğer yetersizlik tablosudur ve erken doğan bebeklerde hastalık ve ölümün temel nedenidir. Son kılavuzlara göre erken doğum için risk taşıyan anneler sıkıntılı solunum sendromu konusunda deneyimli mer- kezlere yönlendirilmeli ve 34 haftanın altındaki tüm gebelere erken do- ğum eylemi söz konusu ise doğum öncesi kortikosteroid uygulanmalıdır. Bebekte sıkıntılı solunum sendromu hastalığı ve riski bulunması halinde sürfaktan tedavisi uygulanmalı ve 26 haftanın altındaki tüm bebeklere doğum odasında koruyucu sürfaktan uygulanmalıdır. Koruyucu tedavi haftasına bakılmaksızın devamlılık için entübasyon gereksinimi olan tüm sıkıntılı solunum sendromlu erken doğmuş bebeklere verilmelidir. Doğum öncesi steroid tedavisi tamamlanmış, doğum odasında sıkıntılı solunum sendromu nedeniyle entübasyon gerekmeyen olgulara burun- dan kontinu pozitif hava yolu basıncı uygulaması başlatılır ve izleminde entübasyon gerektirirse erken kurtarma tedavisi uygulanabilir. Sürfak- tan kullanımında doğal sürfaktan şekli tercih edilmelidir. Bebek stabilse sürfaktan uygulaması sonrası erken ekstübasyon ile girişimsel olmayan solunum desteğine geçilmeye çalışılmalıdır. Bu derlemede sürfaktan te- davisi ile ilgili sorulara yanıt aramaya çalışan güncel çalışmaların yeni verileri tartışılacaktır. (Türk Ped Arş 2014; 49: 1-12