Study of the Communication Attitude of Slovenian Children Who Do and Do Not Stutter

Data of investigations with the Communication Attitude Test (CAT) have shown this standardized test to be an internally reliable and valid instrument for differentiating children who stutter (CWS) from those who do not (CWNS). The present study’s aim was to obtain preliminary normative and comparative data of the communication attitude of fluent and stuttering grade-school children using a Slovenian version of the CAT (CAT-SLO). In addition, the effect of stuttering severity and age on the CAT scores were investigated. Preliminary data on item and discriminant analysis are presented. The CAT-SLO was administered to 136 CWNS and 58 CWS. The Stuttering Severity Instrument (SSI) was used to determine stuttering severity. The CWS scored statistically significantly higher on the CAT-SLO than the CWNS. Stuttering severity did not seem to play a role in the extent of the negative speech-associated attitude. Communication attitude was differentially affected by age among the CWS, but not for the CWNS. Four items did not discriminate significantly between the two participant groups. Overall, the CAT-SLO has shown to have a high discriminant power. This test is a useful tool in the assessment of grade-school CWS as the first Slovenian calibrated instrument for the evaluation of communication attitude

Kompleksowa diagnoza jąkania u polskojęzycznych dzieci w wieku szkolnym – badania normalizacyjne i psychometryczne Baterii testów do oceny zachowań (BAB)

The Behavior Assessment Battery (BAB) for Children Who Stutter is a self-report test investigating the affective, behavioral and cognitive correlates of stuttering. Its sub-tests gauge a school-age child who stutters’ (CWS) level of anxiety and speech disruption in particular speech situations (SSC-ER: Speech Situation Checklist – Emotional Reaction and SSC-SD: Speech Situation Checklist – Speech Disruption), the use of coping behaviors (BCL: Behavior Checklist) and how a child thinks about his/her speech (CAT: Communication Attitude Test). Cross-cultural research with the BAB has pointed to its usefulness as a differential diagnostic tool and that the tests’ items lead to treatment targets. This type of multidimensional assessment instrument for children who stutter was previously unavailable in Poland, but its publication is now underway. This article presents the results of normative and psychometric testing related to the adaptation of the Polish version of the BAB.Bateria testów do oceny zachowań dla dzieci w wieku szkolnym, które się jąkają (BAB) to narzędzie diagnostyczne do samooceny afektywnych, behawioralnych i kognitywnych komponentów jąkania. Narzędzie, w skład którego wchodzą cztery podtesty, pozwala na diagnozowanie u jąkających się dzieci w wieku szkolnym różnych aspektów związanych z jąkaniem. Podtesty SSC-ER (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – reakcje emocjonalne) i SSC-SD (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – zakłócenia w mowie) oceniają, jaki jest poziom lęku – jakie są reakcje emocjonalne i jakich zakłóceń w określonych sytuacjach mownych doświadcza dziecko. BCL (Lista zachowań) – umożliwia identyfikowanie zachowań wykorzystywanych przez dziecko, by radzić sobie z jąkaniem. Z kolei CAT (Test do badania postaw związanych z komunikowa-niem się) pokazuje, jakie są przekonania dziecka, jak myśli ono o swoim sposobie wypowiadania się. Międzykulturowe badania BAB potwierdziły przydatność testu jako narzędzia do diagnozy różnicowej oraz możliwość wykorzystania podtestów do formu-łowania celów terapii. Taki typ wielowymiarowego narzędzia do oceny jąkania u dzieci nie był do tej pory dostępny w Polsce. W artykule zaprezentowano wyniki badań normalizacyjnych i psychometrycznych dokonanych w związku z pracami adapta-cyjnymi nad polską wersją BAB (w przygotowaniu do druku)

The KiddyCAT: A Test-Retest Reliability Investigation

Research with the Communication Attitude Test for Preschool and Kindergarten Children who Stutter (KiddyCAT) in the United States, Italy and Poland has shown that, as a group, preschool and kindergarten children who stutter report, as of the age of three, already significantly more in the way of a negative attitude toward speech compared to their nonstuttering peers. In addition to its discriminative usefulness, the test’s validity has been established. What still needed to be determined was the KiddyCAT’s test-retest reliability, which was the aim of this investigation. In order to do so, a Dutch form of the KiddyCAT was administered to a sample of 34 stuttering and 42 nonstuttering children between the age of three and six on two separate occasions. After the initial testing, the children were retested a week to 12 days later. For both groups of participants, the scores of the first and second test administration correlated significantly, and the average scores did not differ from each other to a statistically significant extent. Thus, the repeated administration of the test revealed that the obtained first and second test scores were highly dependent and predictable from each other, and stable over time. As a side issue, it was, once again, confirmed that the scores of the children who do and do not stutter differed to a statistically significant extent

Étude exploratoire de l’effet différentiel de l’attitude associée à la parole chez les enfants qui bégaient et ne bégaient pas, avec ou sans trouble du développement du langage

OBJECTIF Les enfants qui bégaient et ceux qui présentent des troubles développementaux du langage tendent à souffrir d’une qualité de vie inférieure en raison de leurs problèmes de communication. La présente étude a examiné l’influence du bégaiement et des troubles développementaux du langage sur l’attitude de communication chez les enfants francophones d’âge préscolaire, pour lesquels les informations sur les attitudes sont rares. MÉTHODE Cent cinquante-neuf enfants âgés de 3 à 6 ans et 11 mois ont rempli le Communication Attitude Test for Preschool and Kindergarten Children who Stutter (KiddyCAT) ainsi que cinq items de l’ELO (Khomsy, 2001) pour évaluer leurs compétences en matière de parole et de langage. RÉSULTATS Les EQB sans TDL montrent une attitude de communication plus négative par rapport au groupe contrôle. Les résultats sont similaires pour les EQBP atteints de TDL comparés à leurs pairs au développement typique. Les EQBP sans TDL et avec TDL n’ont pas de différence en termes d’attitude de communication. Cependant, l’impact total du bégaiement et du TDL n’a pas conduit à un score KiddyCAT plus élevé chez les EQB avec ou sans TDL. Les capacités phonologiques et morphosyntaxiques expressives sont corrélées aux attitudes de communication chez les EQBP, mais pas chez les EQB. L’attitude de communication n’est pas influencée par l’âge ou le genre. CONCLUSION Cette étude confirme que l’attitude de communication peut être affectée de la même manière par le bégaiement ou le TDL chez des enfants dès l’âge de trois ans. Les données fournissent de nouvelles perspectives sur l’évaluation de l’impact fonctionnel des problèmes de langage chez les enfants atteints de TDL

KiddyCAT- ja BigCAT -itsearviointilomakkeiden suomennosten normatiiviset ja psykometriset ominaisuudet

Lasten kommunikointiasenteita arvioivan “Communication Attitude Test for Preschool and Kindergarten Children Who Stutter” (KiddyCAT) ja aikuisten kommunikointiasenteita arvioivan “Communication Attitude Test for Adults” (BigCAT) -testien kansainvälinen tutkimus on osoittanut, että änkyttävät lapset ja aikuiset suhtautuvat kielteisemmin puhumiseen kuin sujuvasti puhuvat verrokit. Tämän tutkimuksen tavoitteena oli arvioida KiddyCAT-Fin- ja BigCAT-Fin-testien suomennosten pätevyyttä (validiteettia) ja luotettavuutta (reliabiliteettia). Lisäksi tavoitteena oli määritellä kummallekin testille kliinisen käytön tueksi katkaisupistemäärä, jonka ylittävä pistemäärä ilmaisee keskimääräistä kielteisempää kommunikointiasennetta. Tutkimuksessa 86 alle kouluikäistä lasta (joista 41 änkyttävää) täytti KiddyCAT-Fin:n 12 kysymystä sisältävän itsearviointilomakkeen ja 109 aikuista (joista 29 änkyttävää) täytti BigCAT-Fin:n 34 kysymystä sisältävän itsearviointilomakkeen. Itsearviointien kokonaispistemäärien keskiarvot olivat lähellä alkuperäisten englanninkielisten versioiden arvoja. Lisäksi änkyttävien lasten ja aikuisten kommunikointiasenteet olivat merkitsevästi kielteisemmät kuin sujuvasti puhuvien. Kummankin testin sisäinen konsistenssi ja uudelleenmittausreliabiliteetti olivat korkeat. Suomennettujen KiddyCAT:n ja BigCAT:n voidaan todeta erottelevan änkyttävien ihmisten kommunikointiasenteet tehokkaasti sujuvasti puhuvien ihmisten asenteista</p

Wstępne badanie jąkania i zwykłych niepłynności w mowie u dwujęzycznych polsko‑angielskich dorosłych osób z jąkaniem – studia przypadków

This study analyzes the frequency of stuttering and typical disfluencies in Polish‑English bilingual adults who stutter during cross‑linguistic dialogue, monologue, and oral reading contexts. Additionally, the relationship between English proficiency and stuttering and typical disfluency frequencies was examined. The study aims to contribute to the body of research regarding differential considerations between monolingual and bilinguals who stutter. Data collection took place via video conferencing. Participants first completed an English proficiency cloze test, where they entered missing words in a short English text. Following this, randomized dialogue, monologue, and oral reading speech samples in Polish and English were collected. The correlation between cloze test scores and frequency of stuttering and typical disfluency in the English samples was also examined. All participants experienced more stuttering in English (L2) than Polish (L1) during dialogue. Overall, participants had increased stuttering in L2 for at least one speaking task. Seventy one percent of participants had increased typical disfluencies in L2 for dialogue and monologue. Most participants evidenced an increase in stuttering and typical disfluencies in L2 compared to L1. The results suggest that language proficiency may share a relationship between frequency of stuttering and typical disfluencies, highlighting the importance of collecting cross‑linguistic speech data during assessment to reach clinical decisions related to fluency disorders in bilingual populations.W artykule przeanalizowano częstotliwość występowania symptomów jąkania i tzw. zwykłych niepłynności u dwujęzycznych (polsko‑angielskich) dorosłych osób z jąkaniem. Próbki zbierano podczas dialogu, monologu i czytania. Dokonano porównań pomiędzy obydwoma językami. Dodatkowo zbadano związek pomiędzy znajomością języka angielskiego a częstotliwością występowania symptomów jąkania i tzw. zwykłych niepłynności. Celem badania było pogłębienie wiedzy na temat różnic pomiędzy jedno‑ i dwujęzycznymi osobami, które się jąkają. Dane były pozyskiwane podczas sesji online. Uczestnicy najpierw wypełnili angielski test biegłości Cloze. Następnie zbierano randomizowane próbki mowy podczas dialogu, monologu i głośnego czytania w języku polskim i angielskim. Zbadano również korelację pomiędzy wynikami testu Cloze a częstotliwością jąkania i tzw. zwykłych niepłynności w próbkach angielskich. Wszyscy uczestnicy manifestowali więcej przejawów jąkania się w języku angielskim niż polskim podczas dialogu. Uczestnicy jąkali się bardziej w języku angielskim w co najmniej jednym zadaniu (dialog, monolog lub czytanie). Siedemdziesiąt jeden procent uczestników prezentowało podwyższony poziom tzw. zwykłych niepłynności w tym języku podczas dialogu i monologu. U większości uczestników objawy jąkania się i tzw. zwykłych niepłynności były bardziej nasilone w języku angielskim w porównaniu z polskim. Wyniki sugerują, że biegłość językowa może mieć związek z częstotliwością występowania objawów jąkania się i tzw. zwykłych niepłynności. W celu podejmowania decyzji klinicznych związanych z zaburzeniami płynności mowy w populacjach dwujęzycznych podczas diagnozy istotne jest dokonanie oceny w obu językach

Partner perception of affective, behavioral, and cognitive reactions to voice use in people with Parkinson’s disease

INTRODUCTION : People with Parkinson’s disease (PWPD) experience negative feelings, thoughts, and coping behaviors due to the experienced communication challenges. This study aimed to compare the perceptions of PWPD with those of proxies for the affective, behavioral, and cognitive reactions specific to voice production during communicative interactions. METHODS : The Behavior Assessment Battery – Voice (BAB-Voice) was administered to 31 PWPD and their close communication partner/proxy. The BAB-Voice contained four subtests: Speech Situation Checklist – Emotional Reaction (SSC-ER), Speech Situation Checklist – Speech Disruption (SSC-SD), Behavior Checklist (BCL), and Communication Attitude Test for Adults (BigCAT). The scores for each of these subtests were calculated and statistically analyzed. RESULTS : A repeated measures MANOVA did not find statistically significant differences between the subscores of PWPD and proxies (Pillai’s trace = 0.25, F[4] = 2.22, p =.094, ηp2 = 0.25). Fair to excellent agreement between the PWPD and proxies was found. The highest agreement was found on the BigCAT (ICC = 0.80). The SSC-SD (ICC = 0.77) and SSC-ER (ICC = 0.71) still showed excellent agreement, while only fair agreement was found for the BCL (ICC = 0.57). CONCLUSION : Proxies were able to identify the affective, behavioral, and cognitive reactions to voice use in PWPD. Communication partners close to the PWPD could, therefore, provide valuable information regarding the assessment and treatment of hypophonia in PD.https://www.sciencedirect.com/journal/clinical-parkinsonism-and-related-disordershj2023Speech-Language Pathology and Audiolog

The Communication Attitude Test: A Concordancy Investigation Of Stuttering And Nonstuttering Children And Their Parents

This study was designed to determine if the view of parents, as to their children\u27s attitudes toward speech, was consistent with that of their offspring. Toward this end, a Dutch version of the Communicative Attitude Test (CAT-D) was administered to 55 Belgian grade school stutterers and nonstutterers and each of their parents. For both groups, the correlations between the children\u27s CAT-D score and those of either their mother or their father was low, ranging from + .28 to + .34, though statistically significant. Statistical analysis also revealed that the parents of the children who stuttered viewed their offsprings\u27 attitude toward speech as significantly more negative than their children did. The parents of the nonstutterers, on the other hand, felt that their child\u27s speech-associated belief system was more positive than their children reported. Taken together, the data suggest that, with respect to the communication attitude of children as measured by the CAT-D, parents do not appear to be worthy surrogate informants. In this regard, there is reason to believe that the reports of parents cannot be used to adequately predict the speech-associated attitude of their children. © 1995