Interprofessional School Team Members" Views on the School Nurse Role: A Cross-Sectional Study

Interprofessional School Team Members" Views on the School Nurse Role: A Cross-Sectional Stud

Depression in Patients with Cardiovascular Disease

It has been widely suggested that depression negatively affects patients with cardiovascular disease. There are several pathophysiological mechanisms as well as behavioral processes linking depression and cardiac events. Improvements in nursing and medical care have prolonged survival of this patient population; however, this beneficial outcome has led to increased prevalence of depression. Since mortality rates in chronic heart failure patients remain extremely high, it might be as equally important to screen for depression and there are several valid and reliable screening tools that healthcare personnel could easily employ to identify patients at greater risk. Consultation should be provided by a multidisciplinary team, consisting of cardiologists, psychiatrists, and hospital or community nurses so as to carefully plan, execute, and evaluate medical intervention and implement lifestyle changes. We aim to systematically review the existing knowledge regarding current definitions, prognostic implications, pathophysiological mechanisms, and current and future treatment options in patients with depression and cardiovascular disease, specifically those with heart failure

Διερεύνηση του στίγματος, των ειδών γνώσης και της εξουθένωσης των φροντιστών ηλικιωμένων με ανοϊκές συνδρομές

Εισαγωγή H άνοια, αποτελεί μέρος της ζωής εκατομμυρίων ατόμων στον κόσμο αλλά η φτωχή κατανόησή της συμβάλλει στην δημιουργία του στίγματος που περιβάλλει την νόσο με αρνητικές συνέπειες στην ενσωμάτωση και ποιότητα της φροντίδας των ατόμων που νοσούν αλλά και στην φυσική και πνευματική κατάσταση των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών που αναλαμβάνουν την φροντίδα τους. Σκοποί Η παρούσα μελέτη στοχεύει στο να διερευνήσει εάν οι επαγγελματίες και οικογενειακοί φροντιστές ατόμων με άνοια στιγματίζουν τους ασθενείς τους και αν βιώνουν εξουθένωση, ώστε να βρεθούν συσχετίσεις μεταξύ τους και να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ των δύο ομάδων. Επιπλέον, στοχεύει στην περιγραφή των ειδών γνώσης που χρησιμοποιούν οι νοσηλευτές και οι μη πτυχιούχοι επαγγελματίες φροντιστές που φροντίζουν ηλικιωμένα άτομα με άνοια σε γηροκομεία, από τη δική τους οπτική γωνία. Μεθοδολογία Διενεργήθηκε συγχρονική μελέτη επισκόπησης της εξουθένωσης που βιώνουν οι νοσηλευτές και οι οικογενειακοί φροντιστές καθώς και του στίγματος που εναποθέτουν στους ασθενείς τους σε δείγμα ευκολίας 171 γηριατρικών νοσηλευτών σε 16 μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και 153 δυάδων ασθενών με άνοια και οικογενειακών φροντιστών σε 3 Κέντρα Ημέρας Άνοιας της Αττικής. Χρησιμοποιήθηκαν τρία ερωτηματολόγια κοινωνικοδημογραφικών δεδομένων επαγγελματιών φροντιστών, ασθενών και οικογενειακών φροντιστών, η κλίμακα Maslah Burnout Inventory (ΜΒΙ) (Maslach and Jackson, 1981), [εγκυροποιημένη έκδοση στα ελληνικά από τους Anagnostopoulos and Papadatou (1992)], η κλίμακα Neuropsychiatric Inventory (ΝPI) (Cummings et al, 1994), [εγκυροποιημένη έκδοση στα Ελληνικά από τους Politis et al, 2004] και η κλίμακα Family Stigma in Alzheimer’s Disease Scale (FS-ADS) [Perla Werner, Dovrat Goldstein και Jeremia Heinik (2011)] η οποία εγκυροποιήθηκε στα ελληνικά στα πλαίσια της παρούσας διατριβής και βρέθηκε ότι αποτελεί ένα αξιόπιστο εργαλείο μέτρησης του στίγματος στην άνοια (cronbach’s alpha 0,899 για την κλίμακα των επαγγελματιών και cronbach’s alpha 0,854 για την κλίμακα των οικογενειακών φροντιστών). Το στατιστικό πακέτο SPSS v. 22 χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση των δεδομένων της ποσοτικής έρευνας ενώ η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε ως p<0,05. Διενεργήθηκαν αρχικά περιγραφικές στατιστικές μέθοδοι για τα χαρακτηριστικά του δείγματος της μελέτης, συσχετίσεις μεταβλητών χρησιμοποιώντας τους συντελεστές συσχέτισης pearson (r) και spearman, συγκρίσεις ομάδων με δοκιμασίες t-test, Μan-Whitney και Kruskal Wallis καθώς και το μοντέλο πολυμεταβλητής ανάλυσης παλινδρόμησης για τον καθορισμό σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων μεταβλητών υπό μελέτη και του στίγματος και της εξουθένωσης των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών. Διενεργήθηκε επίσης ποιοτικού τύπου φαινομενολογική μελέτη σε αντιπροσωπευτικό δείγμα ευκολίας 11 νοσηλευτών, των ειδών γνώσης που χρησιμοποιούν, του στίγματος που εναποθέτουν στους ασθενείς τους και της εξουθένωσης που βιώνουν. Πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες εις βάθος συνεντεύξεις με την τεχνική ¨κρίσιμου επεισοδίου¨ ενώ η ανάλυση των δεδομένων έγινε με ερμηνευτική φαινομενολογική ανάλυση. Αποτελέσματα Η παρούσα έρευνα έδειξε ότι οι επαγγελματίες φροντιστές βιώνουν μέτρια επίπεδα εξουθένωσης ενώ οι οικογενειακοί μέτρια προς χαμηλά. Επίσης ανέδειξε την ύπαρξη χαμηλού προς μέτριου επιπέδου στίγματος στην φροντίδα των ανοϊκών ασθενών από τους επαγγελματίες αλλά και από τους οικογενειακούς φροντιστές. Το γεγονός ότι γνωστικοί συμπεριφορικοί και συναισθηματικοί παράγοντες των 3 διαστάσεων του στίγματος βρέθηκαν να αποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες των διαστάσεων της εξουθένωσης και στις δύο ομάδες φροντιστών δείχνει ότι το στίγμα με το οποίο περιβάλλουν το ανοϊκό άτομο συμβάλλει στην εξουθένωση τους. Βρέθηκε επίσης ότι οι οικογενειακοί φροντιστές λόγω της στενής συγγενικής σχέσης και της συναισθηματικής ανάμειξης που έχουν στην φροντίδα του συγγενούς με άνοια βιώνουν μικρότερου βαθμού αποπροσωποποίηση στην κλίμακα Επαγγελματικής εξουθένωσης (ΜΒΙ) και συγκεντρώνουν υψηλότερη βαθμολογία στην διάσταση Προσωπικών Επιτευγμάτων της ίδιας κλίμακας. Το ποιοτικό μέρος της έρευνας έδειξε ότι χρονικοί περιορισμοί εμποδίζουν την απόκτηση προσωπικής γνώσης μέσω ανάπτυξης ιδιαίτερης σχέσης με τον ασθενή και συζήτησης μαζί του. Η αντιμετώπιση των συμπεριφορικών προβλημάτων γίνεται μέσω γνώσεων που αποκτούνται από την εμπειρία και την συζήτηση με πιο έμπειρους νοσηλευτές καθώς και τον πειραματισμό και λιγότερο μέσω της επιστημονικής γνώσης που αποκτήθηκε από την επίσημη εκπαίδευση η από προσωπική συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Η μειωμένη γνώση του ασθενούς, η έλλειψη επαρκούς εκπαιδευτικής προετοιμασίας, ο στιγματισμός του ασθενούς και ο αυτοστιγματισμός των νοσηλευτών, μαζί με δύσκολες εργασιακές και οργανωτικές συνθήκες βρέθηκαν να συμβάλλουν στην δημιουργία επαγγελματικής εξουθένωσης. Η εξουθένωση διαφαίνεται από συναισθηματική εξάντληση με έντονα ψυχοσωματικά προβλήματα, έλλειψη αίσθησης προσωπικών επιτευγμάτων λόγω της αίσθησης ματαιότητας της φροντίδας αφού η τελική κατάληξη είναι ο θάνατος που βιώνεται πολύ συχνά και από την αποπροσωποποίηση αφού οι νοσηλευτές ανέφεραν ότι αισθανόντουσαν πολλές φορές να φέρονται στον ασθενή τους σαν αντικείμενο. Συμπεράσματα Τα συμπεράσματα που αντλούνται από την παρούσα μελέτη σχετικά με την επίδραση του στίγματος στην εξουθένωση των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών ατόμων με άνοια, μπορούν να συνεισφέρουν σε μία καλύτερη εκπαιδευτική προετοιμασία των νοσηλευτών που φροντίζουν ανοϊκούς ηλικιωμένους αλλά και σε προσεκτικά σχεδιασμένες στρατηγικές αύξησης της ευαισθητοποίησης του κοινού γύρω από την άνοια ώστε να επιτευχθεί ελάττωση του στίγματος που περιβάλλει τη νόσο. Η ανάπτυξη μίας βάσης δεδομένων στη Γεροντολογική Νοσηλευτική ενδέχεται να συνεισφέρει σε βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας στην άνοια, χωρίς το στίγμα που περιβάλλει τη νόσο που θα λαμβάνει υπόψη της τις ατομικές ανάγκες των ηλικιωμένων.Introduction Demetia is part of the life of millions of people worldwide but the poor understanding contributes towards the stigma that surrounds the disease with negative consequences for the integration and quality of care of the patients as well as the wellbeing of professional and family caregivers who undertake their care. Aims The present study aims at investigating whether professional and family caregivers of people with dementia stigmatize their patients and whether they experience burnout so as to find correlations between them and compare the two groups. Moreover, it aims at describing the kinds of knowledge used by qualified nurses and unqualified professional care givers caring for demented elderly people in nursing homes from their own perspective. Methodology A cross-sectional study of burnout experienced by nurses and family care givers as well as the stigma they attach to their patients, was carried out in a convenience sample of 171 geriatric nurses in 16 elderly care units and 153 pairs of patients and family care givers in 3 Dementia Day Care centers in Attica. The research tools used in the study were 3 questionnaires regarding social and demographic data of nurses, patients and family caregivers, the Maslah Burnout Inventory (ΜΒΙ) (Maslach and Jackson, 1981), [validation of Greek version by Anagnostopoulos and Papadatou (1992)], the Neuropsychiatric Inventory (ΝPI ΝΗ) (Cummings et al, 1994, Greek validation by Dr A. Politis) and the Family Stigma in Alzheimer’s Disease Scale (FS-ADS) [Perla Werner, Dovrat Goldstein and Jeremia Heinik (2011)], the Greek version of which was validated in the context of the present doctoral thesis. The scale was found to be a reliable tool for measuring stigma in dementia (Cronbach’s alpha 0,899 for the scale of professional caregivers and Cronbach’s alpha 0,854 for the scale of the family caregivers). The statistical package SPSS v. 22 was used for analysis of quantitative data while the statistical significance level was defined as p<0,05. Descriptive statistics were initially generated for sample characteristics, correlations between variables were made through pearson (r) and spearman tests, comparisons between groups through the t-test, Μan-Whitney και Kruskal Wallis tests as well as the multiple linear regression model which was applied to determine the adjusted associations between independent variables under study and the stigma and burnout of professional and family caregivers. Also, a phenomenological qualitative study in a representative convenience sample of 11 nurses was carried out in order to explore the kinds of knowledge they use, the stigma they place upon their demented patients and the burnout they experience. Semi-structured, in depth interviews were carried out using the “critical incidence” technique while interpretative phenomenological analysis (IPA) was used for the interpretation of qualitative data. Results The present study showed that professional caregivers of demented persons in nursing homes, experience moderate levels of burnout while family caregivers taking care of a relative at home, experience moderate to low levels of burnout. It also highlighted the presence of low to moderate level of stigma in the care of demented people by professional as well as family caregivers. The fact that cognitive, emotional and behavioral attributions of the 3 dimensions of stigma, were found to be independent predictive factors of the dimensions of burnout, shows that the stigma that they deposit on their demented person, contributes towards their burnout. It was found that family caregivers presented lower depersonalization levels in the Maslach Burnout Inventory (MBI) and higher levels of personal achievements in the same scale, possibly due to their close familial relationship and emotional involvement in providing care for their demented relative. The qualitative part of the present study showed that time constraints inhibit acquisition of personal knowledge through a development of a personal relationship with the patients and discussions with them. Dealing with behavioral problems is performed through knowledge acquired by experience and discussions with more experienced nurses as well as by experimentation and in a lesser degree through scientific knowledge gained by formal education or personal continuing education. Little knowledge of the patient, lack of adequate educational preparation, patients’ stigmatization and nurses’ self-stigmatisation along with adverse working and organizational conditions, contribute to the development of professional burnout. Burnout manifests by emotional exhaustion with intense psychosomatic problems, lack of sense of personal accomplishments due to a sense of futility in providing care since the final ending is death which is often experienced as well as depersonalization since nurses reported they often felt treating their patients as objects. Conclusion Conclusions drawn from the current study with regard to the contribution of stigma towards the burnout of professional and family caregivers, can contribute to a better educational preparation of nurses caring for demented elderly people as well as carefully planned strategies to increase public awareness concerning dementia in order to achieve decrease of the stigma placed upon this condition. The development of a knowledge base in Gerontological Nursing may contribute to a better quality of care in dementia without the stigma which surrounds the disease that will take into account the individual needs of elderly people

Examination of the stigma, kinds of knowledge and burnout of carers of elderly people with dementia syndromes

IntroductionDemetia is part of the life of millions of people worldwide but the poor understanding contributes towards the stigma that surrounds the disease with negative consequences for the integration and quality of care of the patients as well as the wellbeing of professional and family caregivers who undertake their care. Aims The present study aims at investigating whether professional and family caregivers of people with dementia stigmatize their patients and whether they experience burnout so as to find correlations between them and compare the two groups. Moreover, it aims at describing the kinds of knowledge used by qualified nurses and unqualified professional care givers caring for demented elderly people in nursing homes from their own perspective.MethodologyA cross-sectional study of burnout experienced by nurses and family care givers as well as the stigma they attach to their patients, was carried out in a convenience sample of 171 geriatric nurses in 16 elderly care units and 153 pairs of patients and family care givers in 3 Dementia Day Care centers in Attica. The research tools used in the study were 3 questionnaires regarding social and demographic data of nurses, patients and family caregivers, the Maslah Burnout Inventory (ΜΒΙ) (Maslach and Jackson, 1981), [validation of Greek version by Anagnostopoulos and Papadatou (1992)], the Neuropsychiatric Inventory (ΝPI ΝΗ) (Cummings et al, 1994, Greek validation by Dr A. Politis) and the Family Stigma in Alzheimer’s Disease Scale (FS-ADS) [Perla Werner, Dovrat Goldstein and Jeremia Heinik (2011)], the Greek version of which was validated in the context of the present doctoral thesis. The scale was found to be a reliable tool for measuring stigma in dementia (Cronbach’s alpha 0,899 for the scale of professional caregivers and Cronbach’s alpha 0,854 for the scale of the family caregivers).The statistical package SPSS v. 22 was used for analysis of quantitative data while the statistical significance level was defined as p<0,05. Descriptive statistics were initially generated for sample characteristics, correlations between variables were made through pearson (r) and spearman tests, comparisons between groups through the t-test, Μan-Whitney και Kruskal Wallis tests as well as the multiple linear regression model which was applied to determine the adjusted associations between independent variables under study and the stigma and burnout of professional and family caregivers. Also, a phenomenological qualitative study in a representative convenience sample of 11 nurses was carried out in order to explore the kinds of knowledge they use, the stigma they place upon their demented patients and the burnout they experience. Semi-structured, in depth interviews were carried out using the “critical incidence” technique while interpretative phenomenological analysis (IPA) was used for the interpretation of qualitative data.Results The present study showed that professional caregivers of demented persons in nursing homes, experience moderate levels of burnout while family caregivers taking care of a relative at home, experience moderate to low levels of burnout. It also highlighted the presence of low to moderate level of stigma in the care of demented people by professional as well as family caregivers. The fact that cognitive, emotional and behavioral attributions of the 3 dimensions of stigma, were found to be independent predictive factors of the dimensions of burnout, shows that the stigma that they deposit on their demented person, contributes towards their burnout. It was found that family caregivers presented lower depersonalization levels in the Maslach Burnout Inventory (MBI) and higher levels of personal achievements in the same scale, possibly due to their close familial relationship and emotional involvement in providing care for their demented relative.The qualitative part of the present study showed that time constraints inhibit acquisition of personal knowledge through a development of a personal relationship with the patients and discussions with them. Dealing with behavioral problems is performed through knowledge acquired by experience and discussions with more experienced nurses as well as by experimentation and in a lesser degree through scientific knowledge gained by formal education or personal continuing education. Little knowledge of the patient, lack of adequate educational preparation, patients’ stigmatization and nurses’ self-stigmatisation along with adverse working and organizational conditions, contribute to the development of professional burnout. Burnout manifests by emotional exhaustion with intense psychosomatic problems, lack of sense of personal accomplishments due to a sense of futility in providing care since the final ending is death which is often experienced as well as depersonalization since nurses reported they often felt treating their patients as objects.ConclusionConclusions drawn from the current study with regard to the contribution of stigma towards the burnout of professional and family caregivers, can contribute to a better educational preparation of nurses caring for demented elderly people as well as carefully planned strategies to increase public awareness concerning dementia in order to achieve decrease of the stigma placed upon this condition. The development of a knowledge base in Gerontological Nursing may contribute to a better quality of care in dementia without the stigma which surrounds the disease that will take into account the individual needs of elderly people. Εισαγωγή. H άνοια, αποτελεί μέρος της ζωής εκατομμυρίων ατόμων στον κόσμο αλλά η φτωχή κατανόησή της συμβάλλει στην δημιουργία του στίγματος που περιβάλλει την νόσο με αρνητικές συνέπειες στην ενσωμάτωση και ποιότητα της φροντίδας των ατόμων που νοσούν αλλά και στην φυσική και πνευματική κατάσταση των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών που αναλαμβάνουν την φροντίδα τους. Σκοποί. Η παρούσα μελέτη στοχεύει στο να διερευνήσει εάν οι επαγγελματίες και οικογενειακοί φροντιστές ατόμων με άνοια στιγματίζουν τους ασθενείς τους και αν βιώνουν εξουθένωση, ώστε να βρεθούν συσχετίσεις μεταξύ τους και να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ των δύο ομάδων. Επιπλέον, στοχεύει στην περιγραφή των ειδών γνώσης που χρησιμοποιούν οι νοσηλευτές και οι μη πτυχιούχοι επαγγελματίες φροντιστές που φροντίζουν ηλικιωμένα άτομα με άνοια σε γηροκομεία, από τη δική τους οπτική γωνία. Μεθοδολογία. Διενεργήθηκε συγχρονική μελέτη επισκόπησης της εξουθένωσης που βιώνουν οι νοσηλευτές και οι οικογενειακοί φροντιστές καθώς και του στίγματος που εναποθέτουν στους ασθενείς τους σε δείγμα ευκολίας 171 γηριατρικών νοσηλευτών σε 16 μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και 153 δυάδων ασθενών με άνοια και οικογενειακών φροντιστών σε 3 Κέντρα Ημέρας Άνοιας της Αττικής. Χρησιμοποιήθηκαν τρία ερωτηματολόγια κοινωνικοδημογραφικών δεδομένων επαγγελματιών φροντιστών, ασθενών και οικογενειακών φροντιστών, η κλίμακα Maslah Burnout Inventory (ΜΒΙ) (Maslach and Jackson, 1981), [εγκυροποιημένη έκδοση στα ελληνικά από τους Anagnostopoulos and Papadatou (1992)], η κλίμακα Neuropsychiatric Inventory (ΝPI) (Cummings et al, 1994), [εγκυροποιημένη έκδοση στα Ελληνικά από τους Politis et al, 2004] και η κλίμακα Family Stigma in Alzheimer’s Disease Scale (FS-ADS) [Perla Werner, Dovrat Goldstein και Jeremia Heinik (2011)] η οποία εγκυροποιήθηκε στα ελληνικά στα πλαίσια της παρούσας διατριβής και βρέθηκε ότι αποτελεί ένα αξιόπιστο εργαλείο μέτρησης του στίγματος στην άνοια (cronbach’s alpha 0,899 για την κλίμακα των επαγγελματιών και cronbach’s alpha 0,854 για την κλίμακα των οικογενειακών φροντιστών). Το στατιστικό πακέτο SPSS v. 22 χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση των δεδομένων της ποσοτικής έρευνας ενώ η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε ως p<0,05. Διενεργήθηκαν αρχικά περιγραφικές στατιστικές μέθοδοι για τα χαρακτηριστικά του δείγματος της μελέτης, συσχετίσεις μεταβλητών χρησιμοποιώντας τους συντελεστές συσχέτισης pearson (r) και spearman, συγκρίσεις ομάδων με δοκιμασίες t-test, Μan-Whitney και Kruskal Wallis καθώς και το μοντέλο πολυμεταβλητής ανάλυσης παλινδρόμησης για τον καθορισμό σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων μεταβλητών υπό μελέτη και του στίγματος και της εξουθένωσης των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών. Διενεργήθηκε επίσης ποιοτικού τύπου φαινομενολογική μελέτη σε αντιπροσωπευτικό δείγμα ευκολίας 11 νοσηλευτών, των ειδών γνώσης που χρησιμοποιούν, του στίγματος που εναποθέτουν στους ασθενείς τους και της εξουθένωσης που βιώνουν. Πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες εις βάθος συνεντεύξεις με την τεχνική ¨κρίσιμου επεισοδίου¨ ενώ η ανάλυση των δεδομένων έγινε με ερμηνευτική φαινομενολογική ανάλυση. Αποτελέσματα. Η παρούσα έρευνα έδειξε ότι οι επαγγελματίες φροντιστές βιώνουν μέτρια επίπεδα εξουθένωσης ενώ οι οικογενειακοί μέτρια προς χαμηλά. Επίσης ανέδειξε την ύπαρξη χαμηλού προς μέτριου επιπέδου στίγματος στην φροντίδα των ανοϊκών ασθενών από τους επαγγελματίες αλλά και από τους οικογενειακούς φροντιστές. Το γεγονός ότι γνωστικοί συμπεριφορικοί και συναισθηματικοί παράγοντες των 3 διαστάσεων του στίγματος βρέθηκαν να αποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες των διαστάσεων της εξουθένωσης και στις δύο ομάδες φροντιστών δείχνει ότι το στίγμα με το οποίο περιβάλλουν το ανοϊκό άτομο συμβάλλει στην εξουθένωση τους. Βρέθηκε επίσης ότι οι οικογενειακοί φροντιστές λόγω της στενής συγγενικής σχέσης και της συναισθηματικής ανάμειξης που έχουν στην φροντίδα του συγγενούς με άνοια βιώνουν μικρότερου βαθμού αποπροσωποποίηση στην κλίμακα Επαγγελματικής εξουθένωσης (ΜΒΙ) και συγκεντρώνουν υψηλότερη βαθμολογία στην διάσταση Προσωπικών Επιτευγμάτων της ίδιας κλίμακας.Το ποιοτικό μέρος της έρευνας έδειξε ότι χρονικοί περιορισμοί εμποδίζουν την απόκτηση προσωπικής γνώσης μέσω ανάπτυξης ιδιαίτερης σχέσης με τον ασθενή και συζήτησης μαζί του. Η αντιμετώπιση των συμπεριφορικών προβλημάτων γίνεται μέσω γνώσεων που αποκτούνται από την εμπειρία και την συζήτηση με πιο έμπειρους νοσηλευτές καθώς και τον πειραματισμό και λιγότερο μέσω της επιστημονικής γνώσης που αποκτήθηκε από την επίσημη εκπαίδευση η από προσωπική συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Η μειωμένη γνώση του ασθενούς, η έλλειψη επαρκούς εκπαιδευτικής προετοιμασίας, ο στιγματισμός του ασθενούς και ο αυτοστιγματισμός των νοσηλευτών, μαζί με δύσκολες εργασιακές και οργανωτικές συνθήκες βρέθηκαν να συμβάλλουν στην δημιουργία επαγγελματικής εξουθένωσης. Η εξουθένωση διαφαίνεται από συναισθηματική εξάντληση με έντονα ψυχοσωματικά προβλήματα, έλλειψη αίσθησης προσωπικών επιτευγμάτων λόγω της αίσθησης ματαιότητας της φροντίδας αφού η τελική κατάληξη είναι ο θάνατος που βιώνεται πολύ συχνά και από την αποπροσωποποίηση αφού οι νοσηλευτές ανέφεραν ότι αισθανόντουσαν πολλές φορές να φέρονται στον ασθενή τους σαν αντικείμενο. Συμπεράσματα. Τα συμπεράσματα που αντλούνται από την παρούσα μελέτη σχετικά με την επίδραση του στίγματος στην εξουθένωση των επαγγελματιών και οικογενειακών φροντιστών ατόμων με άνοια, μπορούν να συνεισφέρουν σε μία καλύτερη εκπαιδευτική προετοιμασία των νοσηλευτών που φροντίζουν ανοϊκούς ηλικιωμένους αλλά και σε προσεκτικά σχεδιασμένες στρατηγικές αύξησης της ευαισθητοποίησης του κοινού γύρω από την άνοια ώστε να επιτευχθεί ελάττωση του στίγματος που περιβάλλει τη νόσο. Η ανάπτυξη μίας βάσης δεδομένων στη Γεροντολογική Νοσηλευτική ενδέχεται να συνεισφέρει σε βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας στην άνοια, χωρίς το στίγμα που περιβάλλει τη νόσο που θα λαμβάνει υπόψη της τις ατομικές ανάγκες των ηλικιωμένων

Intensive Care Nurses’ Experience of Caring in Greece; A Qualitative Study

Background: Whilst nurses and critical care services have been at the forefront of the COVID-19 pandemic, it has become more apparent that intensive care nurses are presented with challenging ethical and clinical decisions and are required to care for individuals with critical illnesses under high-pressure conditions. This is not a new phenomenon. The aim of this study, which was conducted before the outbreak of COVID-19, was to explore the experience of caring through the narratives of intensive care nurses in Greece. Methods: A qualitative study was conducted through in-depth, semi-structured interviews with nineteen ICU nurses in Athens. Transcripts were subjected to Braun and Clarke’s thematic analysis and organised with Atlas.ti v8 QDA software. Results: The intensive care nurses’ experience of caring in Greece encompassed four themes: (A) being “proximal”, “co-present” and caring with empathy, (B) being “responsible” for your patient and negotiating with the doctors, (C) technology and “fighting with all you’ve got”, and (D) “not being kept informed” and disappointment. Conclusions: The narratives of this study highlight that ICU nurses in Greece provide patient-centred and compassionate care. Nurse leaders should develop appropriate healthcare policies so as to ensure the adequate provision of staff, specialist education, and support to nurses working in critical care. Failure to address these issues may lead to poor quality of care and negative patient outcomes

Exploring Loneliness, Fear and Depression among Older Adults during the COVID-19 Era: A Cross-Sectional Study in Greek Provincial Towns

Background: With the onset of the COVID-19 pandemic, life changed abruptly for older adults in Greece. Social isolation, lockdowns, the fear of serious illness and death, all contributed to an increased risk of developing depression. Objective: To explore the presence and severity of depression in older adults in Greek provincial towns during the pandemic and to explore any possible relationships with loneliness and fear. Methods: A convenience sample of 200 participants aged >65, completed a socio-demographic form, the Revised UCLA Loneliness Scale, the Geriatric Depression-15 Scale (GDS-15) and the COVID-19 Fear Scale (FCV-19S). Data were collected from April to May 2022. Results: The average age of participants was 76.6 years and 35.5% of the participants presented depressive symptoms (mean prevalenceof depression 5 ± 3.7). A moderate to low level of loneliness (mean value 39 ± 11.3) and a moderate level of COVID-19 fear (mean value 18.9 ± 6.5) were also experienced. Higher levels of loneliness were found among participants with lower perceived health status and among those participants registered in Primary Health and Social Care (PHSC) services. Loneliness was positively correlated with depression (r = 0.7, p p = 0.01 for both). Conclusions: During the pandemic, older adults experienced loneliness, fear of COVID-19 and depression which were positively associated with each other. It is imperative to develop PHSC policies that are aimed at addressing the mental health problems of the older population, which have been caused by the COVID-19 pandemic, through developing their resilience, offering psychological support and promoting social connections

Associations between Physical Activity and Health-Related Quality of Life among Community-Dwelling Older Adults: A Cross-Sectional Study in Urban Greece

Physical activity is an important factor in achieving healthy aging, offering older persons multiple benefits in terms of maintaining and improving their health and wellbeing. The aim of this study was to investigate the effect of physical activity on the quality of life of older adults. A cross-sectional study was conducted from February to May 2022, using the Short-Form Health Survey (SF-36) and the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). A total of 124 people aged 65 and over participated in the survey. The average age of the participants was 71.6 years, and 62.1% were women. Participants showed a moderate quality of life with regard to the physical health dimension (mean score 52.4) and a higher quality of life with regard to the mental health dimension (mean score 63.1) compared to the expected values of the population. Low levels of physical activity were recorded among older adults, reaching a rate of 83.9%. A moderate or high level of physical activity has been found to contribute to a better physical functioning (p = 0.03), vitality (p = 0.02) and general health (p = 0.01). Finally, comorbidity had a negative impact on physical activity (p = 0.03) and quality of life regarding mental and physical health in older adults. The study showed very low levels of physical activity in older Greek adults. The management of this problem, which was intensified during the COVID-19 pandemic, should be a high priority in public health programs focusing on healthy aging, as physical activity affects and promotes many of the basic aspects of quality of life

Care and Safety of Schoolchildren with Type 1 Diabetes Mellitus: Parental Perceptions of the School Nurse Role

Schoolchildren with type 1 diabetes mellitus (T1DM) need supervision in the management of their disorder by the school nurse, securing proper care and safety in the school environment. The aim of this study was to investigate the parents&rsquo; perceptions regarding the care and safety of their children with T1DM at school. In this cross-sectional study, 356 parents of children with T1DM attending primary and secondary school (convenience sample) completed the &ldquo;Parents&rsquo; Opinions about School-based Care for Children with Diabetes&rdquo; and the &ldquo;Safety of children with T1DM at school&rdquo;. The majority (58.8%) noted that their children received some care from a school nurse, less than half (44.6%) declared feeling very safe concerning diabetes care, and 42.5% reported high levels of diabetes management satisfaction. Younger age of the child (p &lt; 0.001), school nurses&rsquo; advanced diabetic care skills (p &lt; 0.001), existence of school nurse&rsquo;s office (p &lt; 0.05) and higher educational level of the father were positively correlated with higher parental feelings of safety and satisfaction. The presence of a school nurse was associated with higher academic performance (p &lt; 0.001), significantly fewer absences due to the disorder (p &lt; 0.001) and better diabetes management (p &lt; 0.043). The daily presence of a school nurse in school decreases absenteeism, greatly improves school performance and enhances diabetic management of schoolchildren with T1DM

Body Image, Social Physique Anxiety Levels and Self-Esteem among Adults Participating in Physical Activity Programs

(1) Background: individuals may benefit from being involved in physical and athletic activities in order to improve their body appearance and promote their physical and mental health. This study aimed to investigate body image, body mass index (BMI) characteristics, social physique anxiety, self-esteem and possible correlations between the above factors. (2) Methods: 245 adults engaged in training programs in gyms, as well as in track and field, football and basketball athletic activities completed (a) a sociodemographic questionnaire which recorded their BMI values and utilized the (b) Body-Esteem Scale for Adolescents and Adults, (c) the Social Physique Anxiety Scale and (d) the Rosenberg Self-Esteem Scale. (3) Results: Females and individuals with higher BMI reported statistically significant lower body-esteem and greater social physique anxiety levels compared to males and individuals with lower BMI, respectively (p p p = 0.001); BMI value (p p = 0.008). Additionally, individuals with lower body-esteem and greater social physique anxiety levels presented lower global self-esteem (p < 0.001). (4) Conclusions: individuals’ engagement in physical activity promotes physical as well as mental well-being, contributing to an improved quality of life, which may be the most important issue for health care professionals