Zdravlje i bezbednost zaposlenih u sektoru gajenja morskih riba u grčkoj: inicijalni izvestaj o povredama na radu i zdravstvenom stanju

U ovom radu predstavljene su analize povreda na radu u industriji gajenja morskih riba. Ove analize služe kao osnova za dalje unapređenje zdravlja i bezbednosnih uslova rada. Ovaj inicijalni pristup navodi, izmedju ostalog, indikatore, kao što je učestalost nezgoda tokom sezone i kako one utiču na proizvodnju. LEONARDO DA VINCI program Evropske Unije je finansijski podržao ovaj projekat (Izvršilac za INTRANEMMA projekat, Ugovor br. 2010-1-GR1-LEO 05-03986). Akvakultura u istočnom delu Mediterana se jako brzo razvila u proteklih 20 godina, što je dovelo do povećanog broja ribnjaka, kao i do povećane proizvodnje koja je dostigla 100000 t (u 2001. godini). Takođe, očekuje se trostruki porast proizvonje u bliskoj budućnosti. Ova stopa rasta povećava broj povreda na radu u industriji gajenja. Grčka je najveći proizvođač morskih riba u Mediteranu gde ukupan broj radnika dostize skoro 0.2% ukupne radne snage u Grčkoj, od kojih je 20% zaposljeno u marinskom sektoru, naročito na farmama riba sa kaveznim sistemima. U ovoj studiji razmatran je ukupan broj radnika u oblasti akvakulture u toku jedne godine, iako je, između ostalog, broj radnika u marinskom sektoru sezonski promenljiv. Izveštaji o povredama na radu u ovom sektoru su već dati u godišnjim izveštajima koje je objavila Grčko Društvo za Ispitivanje Rada (SEPE). Analiza trenutne studije zasnovana je na podacima iz 2009-2011 datim u ESAW 2001 (Eurostat, Evropska statistika za nezgode na poslu). Do 2009. godine, bilo je teško dobiti rezultate analiza o nezgodama na radu u akvakulturi i ribarstvu, zato što su Grčke vlasti davale izveštaj o tim podacima zajedno sa podacima o preradi i pakovanju poljoprivrednih i ribljih proizvoda. Iako su nezgode kao i bolesti na radu najvažniji za opisivanje i ustanovljavanje uslova za zdravlje i bezbednost na radu, ne možemo dobiti pouzdane rezulate za ovaj period. Jedini način na koji možemo da stvorimo sliku o ovom sektoru za ovaj izveštaj je da se oslonimo na međunarodne publikacije. U ove nezgode i bolesti spadaju mišićno skeletni poremećaji, efekti UV radijacije, itd. Dalje analize radi dobijanja podataka o nezgodama na radu su već isplanirane. One ce uključiti više faktora koji utiču na uslove pod kojima se nesreće dešavaju. Na primer, slučajevi povreda na radu vezani za klizanje i spoticanje (39%), rukovanje (5%) i objekte koji su pali (16%) nisu sasvim precizni zbog nedostatka izvestaja. Ipak, podaci koje imamo ukazuju da su ove povrede učestalije u ovom sektoru nego u drugim sektorima u Grčkoj (na primer 18%, 23% and 10%, za svaku od ovih nesreca u 2011. godini). Zbog ovoga možemo zaključiti da diskrepance u izveštajima o nesrećama na radu u sektoru akvakulture mogu da dovedu do pogrešnih tumačenja uslova za zdravlje i bezbednost

Ekološki, ekonomski i socijalni parametri rekreativnog ribolova na akumulaciji reke Aoos

U cilju prikupljanja podataka o rekreativnom ribolovu sprovedeno je anketiranje ribolovaca na akumulaciji reke Aoos u severozapadnoj Grčkoj. Upitnik je obuhvatio pitanja o demografiji, alatima koje koriste za pecanje, uslovima za ribolov, opremi, ciljnim vrstama, intenzitetu odlaska u ribolov, ribolovnom naporu, sezonama, podacima o ulovu. Prikazani rezultati ukazuju da rekreativni ribolov na tom području ima potencijal za razvoj turizma i poboljšanje socioekonomskog uticaja u čitavom regionu. Ribolovci imaju sve izraženiju svest o životoj sredini. Šaran je trenutno vrsta koja se najviše lovi i koja održava ovu aktivnost, a ukazuje da će ova vrsta moći opstati i na duže ukoliko dodje do promene klimatskih uslova i ukoliko protok bude smanjen kao posledica globalnog otopljavanja i kompeticije sa drugim korisnicima. Rukovodeći se rezultatima u ovom radu koji ukazuju na potencijal za razvoj ribolovnog turizma i povećanje ekološke vrednosti ovog područja, upravljači područjem bi trebalo da razmotre mogućnosti poribljavanja na području akumulacije koju formira brana na reci Aoos. Konačna preporuka za uspešno upravljanje ribolovom na području hidroelektrane treba da bude bazirana na kombinovanju parametara koji uključuju ekonomske, ekološke i ribarstvene podatke

Korelacija između nivoa alkalne fosfataze i fosfata u otpadnoj vodi ribnjaka sa masom pastrmki

Otpadne vode iz pastrmskih ribnjaka se obično ispuštaju u nezagađene akvatične ekosisteme, s obzirom na to da su ribnjaci najčešće locirani na velikim visinama, gde nema drugog izvora antropogenog zagađenja. Cilj ove studije je da se istraži odnos između aktivnosti alkalne fosfataze (APH) izmerene u otpadnim vodama i mase riba u ribnjaku. Uzorci vode sa ribnjaka su prikupljani u proleće i leto i iz nje su određivani nivoi APH, fosfata (PO4-P) i količine bakterija (CFU). Ustanovljena je pozitivna korelacija između mase riba i nivoa APH i PO4-P u efluentu, dok sa druge strane, nije utvrđena korelacija između mase riba i CFU. Rezultati ove studije su pokazali da nivo APH može biti korišćen kao potencijalni indikator zagađenja vodenih ekosistema otpadnih voda iz pastrmskih ribnjaka

Comparison of the Level of Awareness about the Transmission of Echinococcosis and Toxocariasis between Pet Owners and Non-Pet Owners in Greece

Ζoonotic parasitic diseases that can occur through animal contact pose risks to pets, their owners and to their bond. This study aims to assess the level of knowledge about zoonoses, specifically echinococcosis and toxocariasis, among cat/dog owners and non-pet owners in Greece. Multiple-choice questionnaires were designed to obtain data regarding the knowledge of pet and non-pet owners on echinococcosis and toxocariasis, including signs and symptoms of these zoonoses, ways of transmission and precautions that need to be taken into account in order to avoid it. A total of 185 questionnaires were retrieved and data was expressed as absolute (Ν) and relative frequencies (%). Associations between pet ownership, residence and outcome variables were evaluated using the Fisher exact test and Chi-squared test, respectively. Multifactorial linear regression analysis was used to investigate the cross-sectional association between demographic characteristics and the awareness of helminthic zoonoses. All tests were two-sided and statistical significance was set at p < 0.05. Our study revealed a disturbing lack of awareness of echinococcosis and toxocariasis (mean zoonotic knowledge score 8.11 ± 3.18) independently of pet ownership. Surprisingly, in some cases the ignorance of pet owners exceeded that of non-pet owners. Given the progressive impact of toxocariasis in public health and the high prevalence of echinococcosis in the Mediterranean region, measures should be taken to inform people about zoonoses and eliminate their putative transmission

De novo assembly of the olive fruit fly (Bactrocera oleae) genome with linked-reads and long-read technologies minimizes gaps and provides exceptional Y chromosome assembly

Background: The olive fruit fly, Bactrocera oleae, is the most important pest in the olive fruit agribusiness industry. This is because female flies lay their eggs in the unripe fruits and upon hatching the larvae feed on the fruits thus destroying them. The lack of a high-quality genome and other genomic and transcriptomic data has hindered progress in understanding the fly’s biology and proposing alternative control methods to pesticide use. Results: Genomic DNA was sequenced from male and female Demokritos strain flies, maintained in the laboratory for over 45 years. We used short-, mate-pair-, and long-read sequencing technologies to generate a combined male-female genome assembly (GenBank accession GCA_001188975.2). Genomic DNA sequencing from male insects using 10x Genomics linked-reads technology followed by mate-pair and long-read scaffolding and gap-closing generated a highly contiguous 489 Mb genome with a scaffold N50 of 4.69 Mb and L50 of 30 scaffolds (GenBank accession GCA_001188975.4). RNA-seq data generated from 12 tissues and/or developmental stages allowed for genome annotation. Short reads from both males and females and the chromosome quotient method enabled identification of Y-chromosome scaffolds which were extensively validated by PCR. Conclusions: The high-quality genome generated represents a critical tool in olive fruit fly research. We provide an extensive RNA-seq data set, and genome annotation, critical towards gaining an insight into the biology of the olive fruit fly. In addition, elucidation of Y-chromosome sequences will advance our understanding of the Y-chromosome’s organization, function and evolution and is poised to provide avenues for sterile insect technique approaches

Myocardial perfusion imaging single photon emission computed tomography may detect silent myocardial ischemia in patient with epilepsy

Background: The aim of the present study was to compare the myocardial perfusion imaging (MPI) with [99mTc]tetrofosmin stress — rest single-photon emission computer tomography (SPECT) of patients with epilepsy with matched control individuals. Material and methods: All 29 adult epileptic patients were receiving antiepileptic drugs (AEDs) for epilepsy. Thirty-two individuals matched for gender and age consisted of the control group. MPIs SPECT were performed, and myocardial summed scores were obtained during stress (SSS) and rest (SRS) images. Abnormal MPI was considered when SSS was ≥ 4. In addition, the difference (SDS) between SSS and SRS was also assessed, which represents a rate of reversibility after stress. Results: Twenty of 29 (68.97%) patients with epilepsy had abnormal MPI and 14/32 (43.75%) of the controls (p = 0.04). Among males, 18/23 patients and 11/25 controls had abnormal MPI (p = 0.01), with quite a significant difference for mean SSS between male patients and controls (p = 0.002). Furthermore, SDS comparison showed that irreversible abnormalities were more common in patients than in control individuals. A difference of inadequately compensated myocardial ischemia between patients treated with enzyme inducing AEDs and patients treated with valproic acid was also detected. Conclusions: Single-photon emission computer tomography (SPECT) may detect increased risk for coronary artery disease and further cardiovascular events in patients with epilepsy. Our findings favor the conclusion that SPECT could be used for the early identification of cardiovascular comorbidity in epilepsy

Platelet activation in patients with cardiovascular disease: examination of new markers determining the effectiveness of antiplatelet agents

Introduction-Purpose: Aspirin in combination with a P2Y12 antagonist has strong antithrombotic activity in the treatment of acute coronary syndromes (ACS). At the same time, they may show various pleiotropic effects which are dependent of platelets or independent of them and are of great importance for the effectiveness of antiplatelet drugs to patients, particularly during their long-term therapy. The purpose of this study was to investigate the pleiotropic actions of aspirin and clopidogrel, and their correlation with traditional assessment of platelet function parameters as well as the phenomenon of resistance. Also, we aimed to highlight any parameters that could be used as diagnostic tools for resistance.Materials and Methods: The study included 118 ACS patients undergoing PCI and receiving dual antiplatelet therapy with aspirin and clopidogrel (loading dose 325mg to 600 or 300mg followed by 100mg / day and 75mg / day, respectively), or aspirin and ticagrelor (loading dose 325mg and 180mg followed by 90mg twice a day, respectively). The resistance to aspirin was determined with LTA upon activation of platelets with arachidonic acid (AA) and clopidogrel resistance was evaluated by the method of phosphorylation VASP (PRI values; platelet reactivity index). Markers identified for investigation of their possible association with resistance include: platelet aggregation at various agonists with LTA method, the levels of thromboxane and sP-selectin by ELISA, the membrane expression of P- selectin (PE-CD62P) and integrin aIIbv3 (binding of FITC-PAC-1) by flow cytometry and cytokine levels using x-map technology. Moreover, adhesion of platelets in whole blood was studied under constant shear stress with Cellix system. Finally, fluorescence spectroscopy method investigated the interaction of clopidogrel with rLp-PLA2 and the effect of this binding on the activity of the enzyme was studied by the method of precipitation with trichloroacetic acid using as substrate [3H] PAF as the sources of the enzyme in total plasma, the low density lipoprotein (LDL) and rLp-PLA2. The consequence of this interaction in the metabolism of the drug was found by mass spectrometry.Results: Dual antiplatelet therapy showed several pleiotropic effects by reducing plasma TxB2 levels and 11-dehydro TxB2 in urine, a reduction of membrane expression of P-selectin and sP-selectin, a reduction of the expression of αIIbβ3 and reduction of plasma cytokines. Also, dual antiplatelet therapy reduced platelet adhesion to collagen and activity of Lp-PLA2 highlighting the pleiotropic effects of these drugs. In accordance with LTA-AA, the frequency of resistance to aspirin was 21%, while according to the analysis VASP 33% of all patients receiving clopidogrel exhibited drug resistance. Among the parameters tested and aggregation in AA, for resistance to aspirin, there was strong correlation for the expression of integrin αIIbβ3 and aggregation to TRAP. Among the parameters tested and VASP phosphorylation levels, membrane expression of P-selectin and TRAP-induced aggregation had strong positive correlation. Conclusion: The antiplatelet drugs may exhibit a variety of pleiotropic actions which are dependent of platelets, for example by reducing key platelet activation markers or/and reduce its adhesion to collagen and independent of platelet effects such as reducing the activity of Lp-PLA2. From this study, TRAP and PAC-1 and TRAP, PAC-1 and P-selectin could become new diagnostic tools for aspirin and clopidogrel resistance, respectively.Εισαγωγή-Σκοπός: Η ασπιρίνη σε συνδυασμό με έναν P2Y12 ανταγωνιστή έχει ισχυρή αντιθρομβωτική δράση στην αντιμετώπιση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων (ΟΣΣ). Παράλληλα, μπορεί να εμφανίζουν ποικίλες πλειοτροπικές δράσεις είτε εξαρτώμενες από τα αιμοπετάλια είτε ανεξάρτητες από αυτά με μεγάλη σημασία για την αποτελεσματικότητα των αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων στους ασθενείς, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας χορήγησής τους. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η διερεύνηση των πλειοτροπικών δράσεων της ασπιρίνης και της κλοπιδογρέλης και η συσχέτισή τους με τις κλασικές παραμέτρους εκτίμησης της αιμοπεταλιακής λειτουργίας καθώς και με το φαινόμενο της αντίστασης. Επίσης, σκοπός ήταν η ανάδειξη κάποιων παραμέτρων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες διάγνωσης της αντίστασης.Υλικά και μέθοδοι: Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 118 ΟΣΣ ασθενείς που υποβλήθηκαν σε PCI και έλαβαν διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή με ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη (δόση φόρτισης 325mg και 600 ή 300mg ακολουθούμενη από 100mg/ημέρα και 75mg/ημέρα, αντίστοιχα) ή ασπιρίνη και τικαγρελόρη (δόση φόρτισης 325mg και 180mg ακολουθούμενη από 90mg 2 φορές ημερησίως, αντίστοιχα). Η αντίσταση στην ασπιρίνη προσδιορίστηκε με τη μέθοδο LTA μετά από ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων με αραχιδονικό οξύ (ΑΑ) ενώ η αντίσταση στην κλοπιδογρέλη εκτιμήθηκε με τη μέθοδο φωσφορυλίωσης VASP (τιμές PRI; platelet reactivity index). Στους δείκτες που προσδιορίστηκαν για τη διερεύνηση της πιθανής συσχέτισης τους με την αντίσταση περιλαμβάνονται: η συσσώρευση των αιμοπεταλίων σε διάφορους αγωνιστές με τη μέθοδο συσσωρευομετρίας, τα επίπεδα του TxB2 στο πλάσμα και του 11-δεϋδρο TxB2 στα ούρα καθώς και της sP-σελεκτίνης με τη μέθοδο της ELISA, η μεμβρανική έκφραση της P- σελεκτίνης (PE-CD62P) και της ιντεγκρίνης αIIbβ3 (πρόσδεση FITC-PAC-1) με κυτταρομετρία ροής και τα επίπεδα των εκκρινόμενων δεικτλων της ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων (IL-1β, IL-8, VEGF, RANTES, GM-CSF) με τη μέθοδο της της μικροσωματιδιακής ανοσοενζυμικής τεχνολογίας. Επιπλέον, η μελέτη της προσκόλλησης των αιμοπεταλίων έγινε σε ολικό αίμα υπό συνεχή διατμητική τάση με το σύστημα Cellix. Τέλος, με τη μέθοδο φασματοσκοπίας φθορισμού διερευνήθηκε η αλληλεπίδραση της κλοπιδογρέλης με την rLp-PLA2 ενώ η επίδραση αυτής της πρόσδεσης στην ενεργότητα του ενζύμου μελετήθηκε με τη μέθοδο ιζηματοποίησης με τριχλωροξεικό οξύ χρησιμοποιώντας ως υπόστρωμα [3Η]PAF και ως πηγές του ενζύμου το ολικό πλάσμα, την χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη (LDL) και την rLp-PLA2. Η συνέπεια της αλληλεπίδρασης αυτής στο μεταβολισμό του φαρμάκου διαπιστώθηκε με φασματομετρία μάζας.Αποτελέσματα: Η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή εμφάνισε διάφορες πλειοτροπικές δράσεις με τη μείωση των επιπέδων του TxB2 στο πλάσμα και του 11-δεϋδρο TxB2 στα ούρα, τη μείωση της μεμβρανικής έκφρασης της P-σελεκτίνης και της sP-σελεκτίνης, τη μείωση της έκφρασης του αIIbβ3 και τη μείωση των εκκρινόμενων δεικτών των αιμοπεταλίων του πλάσματος. Επίσης, μείωσε την αιμοπεταλιακή προσκόλληση στο κολλαγόνο καθώς και την ενεργότητα της Lp-PLA2 αναδεικνύοντας τις πλειοτροπικές δράσεις των φαρμάκων αυτών. Σύμφωνα με τη μέθοδο LTA, η συχνότητα αντίστασης στην ασπιρίνη ήταν 21% ενώ σύμφωνα με την ανάλυση VASP το 33% του συνόλου των ασθενών που έλαβαν κλοπιδογρέλη εμφάνισαν αντίσταση στο φάρμακο. Ανάμεσα στις παραμέτρους που εξετάστηκαν και τη συσσώρευση στο AA, για την αντίσταση στην ασπιρίνη δεν παρατηρήθηκε ισχυρή συσχέτιση παρά μόνο για την έκφραση της ιντεγκρίνης αIIbβ3 και της συσσώρευσης από το TRAP. Ανάμεσα στις παραμέτρους που εξετάστηκαν και τα επίπεδα φωσφορυλίωσης της VASP παρουσιάστηκε ισχυρή θετική συσχέτιση με πολλές από αυτές με τη μεμβρανική έκφραση της P-σελεκτίνης και της επαγόμενης από το TRAP συσσώρευσης να ξεχωρίζουν. Συμπέρασμα: Τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα μπορεί να εμφανίζουν ποικίλες πλειοτροπικές δράσεις εξαρτώμενες από τα αιμοπετάλια με τη μείωση χαρακτηριστικών δεικτών ενεργοποίησης αιμοπεταλίων και τη μείωση της προσκόλλησης τους στο κολλαγόνο καθώς και δράσεις ανεξάρτητες των αιμοπεταλίων όπως η μείωση της ενεργότητας της Lp-PLA2. Από τη μελέτη αυτή, αναδεικνύονται νέοι δείκτες διάγνωσης της αντίστασης στην ασπιρίνη (TRAP, PAC-1) και την κλοπιδογρέλη (TRAP, PAC-1, P-σελεκτίνη)

Study of biology and phylogenetic relationships among Rutilus species (Cyprinidae) from freshwater in Greece

Populations of genus Rutilus from 15 greek lakes were studied on the basis ofphylogeny and biological parameters. The aim is to clarify the current taxonomicclassification of the genus in Greece and to understand the phylogenetic processeswhich led to the modern biogeographic distribution pattern. An additional objectivefocuses on testifying the biological components of the populations of the genusRutilus, for the first time in no less than 15 freshwater ecosystems in mainlandGreece. The sample, on which the present research is based, consists of individualscollected in the autumn of 2007 and 2008 from the 15 largest natural lakes inGreece (Amvrakia, Chimaditida, Doirani, Kastoria, Megali and Mikri Prespa, Ozeros,Pamvotida, Paralimni, Petron, Trichonida, Vegoritida, Volvi, Yliki and Zazari). Theresearch on the phylogenetic relationships of the genus Rutilus has beeneffectuated by morphological and molecular characters. The morphological analysis,comprising seven meristic and 68 morphometric characters, shows that it can serveas a tool for the distinction of species. The low values of CV% found for thevariables of each population clearly demonstrate lack of intra-population variation interms of morphology, suggesting that each population consists of a phenotypicallyhomogeneous group. The phenotypic discrimination of the genus in Greece showsat least four groups: R. panosi, R. ylikiensis R. prespensis and R. rutilus. Molecularanalysis of mtDNA shows four species which correspond to known taxa (R. rutilus,R. panosi, R. ylikiensis, R. prespensis), while the Volvi R. rutilus population isgrouped separately from the other lakes where this species lives. The results ofmorphometry are in accordance with those of the molecular analysis about thegenus Rutilus and imply perhaps cryptic species in lake Volvi. The diversion ofspecies had happened in different times (tMRCA) during the Plio-Pleistocene.However, the Volvi’s population is considered to originate from Ponto-Caspia. Themorphometry and molecular analysis, in combination with biogeography, revealedthe phylogenetic relationships among Rutilus species in greek lakes and provide, forthe first time, a holistic perspective on the evolution of the genus. The study of thegenus Rutilus is wrapped up with the analysis of biological parameters. Thecalculated values of the parameter b exhibited isometric growth and/or positiveallometry for all populations apart from Doirani, Ozeros and Yliki, which presentednegative allometry. The Fulton condition factor for each species showed statisticallysignificant difference in relation to the aquatic ecosystem, which seems to be ofdirect relevance in as far as physical condition of the fish is concerned. Growthparameters revealed differences in all species, a discrepancy possibly attributable togenetic or environmental factors. Testing the possibility of fluctuating asymmetryhas returned positive results for every species and revealed inter-populationvariation among geographical areas. The karyotypical analysis was carried out forthe first time on R. panosi. A total of 100 mitotic metaphases were examined andthe diploid chromosome number was determined to 2n=50. The karyotype consistsof 16 metacentric chromosomes, 26 submetacentric and 8 subtelocentric.Πληθυσμοί του γένους Rutilus 15 ελληνικών λιμνών μελετήθηκαν ως προς τηφυλογένεση και τις βιολογικές παραμέτρους. Η αναζήτηση των σχέσεων μεταξύ τωνειδών μέσω της φυλογένεσης σε συνδυασμό με τη βιογεωγραφία έχει σκοπό νααποσαφηνίσει την υφιστάμενη ταξινομική κατάταξη του γένους Rutilus και νασυμβάλει στην κατανόηση των φυλογενετικών διεργασιών οι οποίες οδήγησαν στηνσύγχρονη βιογεωγραφική κατανομή τους. Επιπρόσθετο στόχο συνιστά ηπληρέστερη τεκμηρίωση των βιολογικών στοιχείων των πληθυσμών για πρώτηφορά σε δεκαπέντε οικοσυστήματα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η μελέτηπεριλαμβάνει άτομα τα οποία συλλέχθηκαν κατά την διάρκεια του φθινοπώρου(2007 και 2008) από τις δεκαπέντε μεγαλύτερες φυσικές λίμνες της Ελλάδας(Αμβρακία, Βεγορίτιδα, Βόλβη, Δοϊράνη, Ζάζαρη, Καστοριά, Μεγάλη και ΜικρήΠρέσπα, Οζερός, Παμβώτιδα, Παραλίμνη, Πετρών, Τριχωνίδα, Υλίκη καιΧειμαδίτιδα). Η διερεύνηση των φυλογενετικών σχέσεων του γένους Rutilusπραγματοποιήθηκε με τη χρήση μορφολογικών και μοριακών χαρακτήρων. Ημορφολογική ανάλυση περιέλαβε επτά μεριστικούς και 68 μορφομετρικούςχαρακτήρες και μπορεί να αποτελέσει εργαλείο διάκρισης των ειδών.Παρουσιάστηκε χαμηλή ενδοπληθυσμιακή διακύμανση στους μορφολογικούςχαρακτήρες, που υποδεικνύει ότι οι πληθυσμοί αποτελούνται από φαινοτυπικάομοιογενείς ομάδες. Ο φαινοτυπικός διαχωρισμός του γένους στην Ελλάδαςπιστοποιεί τουλάχιστον τέσσερις ομάδες, είδη: R. panosi, R. ylikiensis R. prespensisκαι R. rutilus. Η γενετική ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA διαχώρισε πλήρως τουςπληθυσμούς των R. panosi, R. ylikiensis, R. prespensis και R. rutilus. Στην ομάδατων R. rutilus ο πληθυσμός της Βόλβης ομαδοποιείται χωριστά. Τα αποτελέσματατης μορφολογικής ανάλυσης βρίσκονται σε συμφωνία με εκείνα της γενετικήςανάλυσης όσον αφορά στα είδη του γένους Rutilus και υποδεικνύουν την πιθανήύπαρξη νέου ή κρυπτικού είδους στη λίμνη Βόλβη. Ο διαχωρισμός αυτός επήλθε σεδιαφορετικές χρονικές στιγμές κατά το Πλιο-Πλειστόκαινο. Ο πληθυσμός της Βόλβηςέχει Ποντο-Κάσπια καταγωγή σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πληθυσμούς πουπροέρχονται από τον Δούναβη. Ο συνδυασμός των φυλογενετικών μεθόδων με τηβιογεωγραφία παρέχει μία ολοκληρωμένη εικόνα για την εξελικτική πορεία τουγένους στην Ελλάδα. Κατά την μελέτη των βιολογικών στοιχείων, οι πληθυσμοί τουγένους Rutilus παρουσίασαν ισομετρική αύξηση ή και θετική αλλομετρία, εκτόςαυτών της Δοϊράνης, Οζερού και Υλίκης που παρουσίασαν αρνητική. Για όλα τα είδητου γένους Rutilus παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στοσυντελεστή ευρωστίας σε σχέση με τη λίμνη που διαβιούν, γεγονός το οποίοφανερώνει την επίδραση του οικοσυστήματος στη φυσική κατάσταση των ψαριών.Οι παράμετροι της αύξησης παρουσίασαν σημαντικές διαφορές σε όλα τα είδη, πουπιθανόν να οφείλονται σε γενετικούς ή και περιβαλλοντικούς λόγους. ΚυμαινόμενηΑσυμμετρία εμφανίστηκε σε όλα τα είδη του γένους Rutilus που διαβιούν στις λίμνεςτης Ελλάδας, με διαφοροποίηση μεταξύ των γεωγραφικών περιοχών. Ηκαρυοτυπική ανάλυση του είδους R. panosi αποκάλυψε διπλοειδία με αριθμόχρωμοσωμάτων 2n=50. Από το σύνολο των χρωμοσωμάτων που εξετάσθηκαν 16ταξινομήθηκαν ως μετακεντρικά (metacentric), 26 ως υπομετακεντρικά(submetacentric) και 8 χρωμοσώματα ως υποτελοκεντρικά (subtelocentric)

Malaria Vaccines: From the Past towards the mRNA Vaccine Era

Plasmodium spp. is the etiological agent of malaria, a life-threatening parasitic disease transmitted by infected mosquitoes. Malaria remains a major global health challenge, particularly in endemic regions. Over the years, various vaccine candidates targeting different stages of Plasmodium parasite life-cycle have been explored, including subunit vaccines, vectored vaccines, and whole organism vaccines with Mosquirix, a vaccine based on a recombinant protein, as the only currently approved vaccine for Plasmodium falciparum malaria. Despite the aforementioned notable progress, challenges such as antigenic diversity, limited efficacy, resistant parasites escaping protective immunity and the need for multiple doses have hindered the development of a highly efficacious malaria vaccine. The recent success of mRNA-based vaccines against SARS-CoV-2 has sparked renewed interest in mRNA vaccine platforms. The unique mRNA vaccine features, including their potential for rapid development, scalability, and flexibility in antigen design, make them a promising avenue for malaria vaccine development. This review provides an overview of the malaria vaccines’ evolution from the past towards the mRNA vaccine era and highlights their advantages in overcoming the limitations of previous malaria vaccine candidates

Seromucinous Hamartoma of the Lateral Nasal Wall with Infiltration of the Orbit: A Rare Case Report and Review of the Literature

Seromucinous hamartoma is a rare benign glandular proliferation arising from the respiratory epithelium of the sinonasal tract and nasopharynx. It was described for the first time in 1974 by Baillie and Batsakis. Since then, few cases have been reported in the literature with most of them occurring in the posterior nasal septum. We report the case of a 52-year-old woman that presented to our department with left periorbital edema, pain, and dacryorrhea due to seromucinous hamartoma arising from the left inferior turbinate and extending through the lateral nasal wall into the maxilla, the nasolacrimal duct, and the orbit. Endoscopic medial maxillectomy and endoscopic transnasal orbital tumor resection were performed. The patient remains symptom-free for 16 months, till her most recent follow-up. Seromucinous hamartoma of the nasal cavity is an exceedingly rare diagnosis, especially in the lateral nasal wall. It should be included in the differential diagnosis of nasal tumors. According to the literature review, this is the first case report of seromucinous hamartoma with orbit infiltration. Endonasal endoscopic resection is the treatment of choice