The Next Era of Transcatheter Aortic Valve Implantation (TAVI): Fully Repositionable, Re-Sheathable and Retrievable Prostheses?

Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is a great alternative treatment option in high surgical risk and inoperable patients with severe symptomatic aortic stenosis (AS). TAVI is a rapidly emerging technique with a constantly expanding body of evidence. However, the devices, which are commercially available and are currently used widely, have several major limitations. In particular, the inability to reposition/ retrieve/ resheath valves, in addition to several patient selection and procedural limitations, such as the occurrence of moderate to severe paravalvular regurgitation (PVR), the risk of annular rupture, atrioventricular (AV) conduction abnormalities with subsequent pacemaker requirement, vascular complications and associated bleeding, coronary ostial obstruction by the valve, stroke, as well as complex delivery processes, are expected to be overcome with the newer generation valves. Consequently, a number of new transcatheter valve choices have been developed either for clinical study or are in the pipeline, that it is hoped to bring meaningful clinical outcomes compared with the currently commercially available technology. Early data on design modifications have shown significant reductions in adverse outcomes from TAVI

Impact of clinical, laboratory and peri-procedural parameters on short - and long - term functionality of self - expandable bioprosthesis in patients who undergo TAVI

Background: Acceptable implantation depth (ID) values for transcatheter aortic valve implantation (TAVI) with the self-expandable Medtronic CoreValve/Evolut R range from 4 up to 12 mm. Whether a higher implantation has any impact on outcome of the procedure, has not been defined yet. The purpose of this study is to assess whether implantation of the aortic bioprosthesis above or below 4 mm from the aortic annulus would affect immediate and long-term valve functionality.Methods: Consecutive patients(pts) who underwent successful TAVI procedure were evaluated and separated into two groups according to the distance of 4 mm from either native non-and left coronary cusp to the deepest edge of the deployed bioprosthesis in the left ventricle utilizing the final aortography after device delivery; Group I: pts with ID>4mm, Group II: pts with ID≤4mm. Clinical outcome and echocardiographic parameters were recorded before the procedure, at one month and one year- follow-up.Results: One hundred nighty eight patients treated with the CoreValve/EvolutR bioprostheses were recorded. Group I appeared to have higher peak gradient (17±6.5 vs. 14±5.5 mmHg, p=0.02) as well as Vmax (2±0.4 vs. 1.84±0.38 m/s, p=0.02) at follow-up after one year, when compared with Group II (ID4 mm και η Ομάδα II περιελάμβανε όλους τους ασθενείς με βάθος εμφύτευσης ≤ 4 mm. Οι εργαστηριακές καθώς και περιεπεμβατικές παράμετροι καταγράφηκαν πριν και μετά την τοποθέτηση της βιοπροσθετικής βαλβίδας. Η παρακολούθηση των ασθενών πραγματοποιήθηκε στο μήνα και στο χρόνο είτε μέσω τηλεφωνικού follow-up είτε και με εκτίμηση από τον κλινικό καρδιολόγο. Αποτελέσματα: Εκατόν ενενήντα οκτώ ασθενείς (80±5.5 ετών, 107 άρρενες (54%)) στους οποίους πραγματοποιήθηκε ΔΕΑΒ με τη χρήση των βιοπροσθετικών βαλβίδων CoreValve/Evolut R καταγράφηκαν. Στην Ομάδα I παρατηρήθηκαν μεγαλύτερες τιμές τόσο για τη μέγιστη διαβαλβιδική κλίση πίεσης (17±6.5 vs. 14±5.5 mmHg, p=0.02) όσο και τη μέγιστη ταχύτητα στην αορτή (Vmax) (2±0.4 vs. 1.84±0.38 m/s, p=0.02) συγκριτικά με την Ομάδα ΙΙ, κατά την υπερηχογραφική παρακολούθηση των ασθενών ένα χρόνο μετά τη ΔΕΑΒ. Η παραβαλβιδική ανεπάρκεια όπως επίσης και το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας αποδείχτηκαν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες της θνητότητας κάθε αιτιολογίας στον 1 χρόνο όταν έγινε η προσαρμογή για τους συμπαράγοντες.Συμπέρασμα: Οι τιμές βάθους εμφύτευσης που είναι μικρότερες από 4mm επιδρούν θετικά στη μακροχρόνια λειτουργικότητα της αυτοεκπτυσσόμενης βιοπρόσθεση

Μελέτη κλινικών, εργαστηριακών και περιεπεμβατικών παραμέτρων που επηρεάζουν τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη έκβαση των διαδερμικά εμφυτευμένων αορτικών βαλβίδων

Εισαγωγή: Οι ιδανικές τιμές για το βάθος εμφύτευσης για την αυτοεκπτυσσόμενη βαλβίδα τύπου Medtronic CoreValve/Evolut R κατά τη διάρκεια της διακαθετηριακής εμφύτευσης αορτικής βαλβίδας (ΔΕΑΒ) κυμαίνεται από 4 έως και 12 mm. Αν τιμή μικρότερη των 4 mm για το βάθος εμφύτευσης μπορεί να επηρεάσει την επέμβαση δεν έχει αποδειχτεί ακόμα. Στόχος: Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση της επίδρασης του βάθους εμφύτευσης όταν η τιμή του είναι μικρότερη των 4 mm τόσο στην άμεση όσο και στην μακροπρόθεσμη λειτουργικότητα της αυτοεκπτυσσόμενης αορτικής βιοπρόσθεσης. Μεθοδολογία: Διαδοχικοί ασθενείς που υπεβλήθησαν σε διακαθετηριακή εμφύτευση αορτικής βαλβίδας αξιολογήθηκαν και χωρίστηκαν σε 2 ομάδες σύμφωνα με το αν η τιμή του βάθους εμφύτευσης ήταν μικρότερη των 4 mm. Το βάθος εμφύτευσης ορίστηκε ως η απόσταση είτε από τη μη- είτε από την αριστερή στεφανιαία πτυχή μέχρι το πιο άπω τμήμα του άκρου της πλήρως εκπτυγμένης βιοπροσθετικής στην αριστερή κοιλία. Το βάθος εμφύτευσης μετρήθηκε με τη χρήση της τελικής αορτογραφίας μετά την εμφύτευση της βιοπροσθετικής. Η Ομάδα I περιελάμβανε όλους τους ασθενείς με βάθος εμφύτευσης >4 mm και η Ομάδα II περιελάμβανε όλους τους ασθενείς με βάθος εμφύτευσης ≤ 4 mm. Οι εργαστηριακές καθώς και περιεπεμβατικές παράμετροι καταγράφηκαν πριν και μετά την τοποθέτηση της βιοπροσθετικής βαλβίδας. Η παρακολούθηση των ασθενών πραγματοποιήθηκε στο μήνα και στο χρόνο είτε μέσω τηλεφωνικού follow-up είτε και με εκτίμηση από τον κλινικό καρδιολόγο. Για τη στήριξη και Αποτελέσματα: Εκατόν ενενήντα οκτώ ασθενείς (80±5.5 ετών, 107 άρρενες (54%)) στους οποίους πραγματοποιήθηκε ΔΕΑΒ με τη χρήση των βιοπροσθετικών βαλβίδων CoreValve/Evolut R καταγράφηκαν. Στην Ομάδα I παρατηρήθηκαν μεγαλύτερες τιμές τόσο για τη μέγιστη διαβαλβιδική κλίση πίεσης (17±6.5 vs. 14±5.5 mmHg, p=0.02) όσο και τη μέγιστη ταχύτητα στην αορτή (Vmax) (2±0.4 vs. 1.84±0.38 m/s, p=0.02) συγκριτικά με την Ομάδα ΙΙ, κατά την υπερηχογραφική παρακολούθηση των ασθενών ένα χρόνο μετά τη ΔΕΑΒ. Η παραβαλβιδική ανεπάρκεια όπως επίσης και το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας αποδείχτηκαν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες της θνητότητας κάθε αιτιολογίας στον 1 χρόνο όταν έγινε η προσαρμογή για τους συμπαράγοντες. Συμπέρασμα: Οι τιμές βάθους εμφύτευσης που είναι μικρότερες από 4mm επιδρούν θετικά στη μακροχρόνια λειτουργικότητα της αυτοεκπτυσσόμενης βιοπρόσθεσης.Background: Acceptable implantation depth (ID) values for transcatheter aortic valve implantation (TAVI) with the self-expandable Medtronic CoreValve/Evolut R range from 4 up to 12 mm. Whether a higher implantation has any impact on outcome of the procedure, has not been defined yet. The purpose of this study is to assess whether implantation of the aortic bioprosthesis above or below 4 mm from the aortic annulus would affect immediate and long-term valve functionality. Methods: Consecutive patients(pts) who underwent successful TAVI procedure were evaluated and separated into two groups according to the distance of 4 mm from either native non-and left coronary cusp to the deepest edge of the deployed bioprosthesis in the left ventricle utilizing the final aortography after device delivery; Group I: pts with ID>4mm, Group II: pts with ID≤4mm. Clinical outcome and echocardiographic parameters were recorded before the procedure, at one-month and one year- follow-up. Results: One hundred nighty eight patients treated with the CoreValve/EvolutR bioprostheses were recorded. Group I appeared to have higher peak gradient (17±6.5 vs. 14±5.5 mmHg, p=0.02) as well as Vmax (2±0.4 vs. 1.84±0.38 m/s, p=0.02) at follow-up after one year, when compared with Group II (ID<4mm). Grouping for ID did not affect all-cause one-year mortality. Paravalvular aortic regurgitation as well as LVEFat discharge proved to be independent predictors of all-cause one-year mortality when adjusted for co-factors. Conclusions: In conclusion, implantation depth <4mm seems to have a favorable effect on long- term hemodynamic valve function