99mTc-EDDA/HYNIC-TOC in the diagnosis of differentiated thyroid carcinoma refractory to radioiodine treatment

BACKGROUND: In majority of cases of differentiated thyroid carcinoma (DTC), the ablative radioiodine treatment shows high efficacy. In a small number of patients, mechanism of selective iodine uptake by the DTC cells is insufficient and alternative methods of diagnosis and treatment are needed. As demonstrated in vitro, DTC cells show expression of somatostatin recep­tors. Radiolabeled somatostatin analogs are widely used in the diagnosis of neuroendocrine tumors. The aim of the study was to evaluate the utility of peptide receptor scintigraphy with the use of 99mTc-EDDA/HYNIC-TOC in the diagnosis of DTC in patients with elevated thyroglobulin concentrations (Tg), negative WBS and no effect of the consecutive radioiodine therapies. MATERIAL AND METHODS: Whole body scintigraphy as well as SPECT of neck and chest were performed 3 and 24 h after i.v. administration of 740 MBq 99mTc-EDDA/HYNIC-TOC. The obtained images were compared with other radionuclide and ra­diological imaging methods. Forty-three patients with DTC after surgery and ablative radioiodine treatment with negative WBS and elevated Tg were qualified. Patients’ age: 18–83 years (mean 58.0). RESULTS: SRS showed foci of tracer accumulation in 29 cases (67.4%). Sensitivity was 69.0% specificity 78.6%. SRS correctly identified local recurrence in 8 pts., metastatic lymph nodes in 19 pts., lung metastases in 12 pts. and bone metastases in 5 pts. SRS showed high sensitivity in the detection of metastatic lymph nodes (100%) and bone metastases (83.3%) and lung metastases (63.2%). Positive SRS was found in pts. with higher Tg concentrations (130 ± 144 vs. 30 ± 54 ng/ml). CONCLUSION: Scintigraphy with the use of the studied technetium-99m-labeled somatostatin analog is useful in the evaluation of patients with advanced DTC. It shows relatively good sensitivity and specificity but not high enough to be recommended as a routine imaging method. The role of somatostatin receptor scintigraphy in DTC is complementary to other imaging modalities

Przerzut do móżdżku raka brodawkowatego tarczycy wykryty w scyntygrafii receptorów somatostatynowych

Introduction: Distant metastases of papillary thyroid carcinoma (PTC) may lack the ability to concentrate radioiodine. In such cases, positive somatostatin receptor scintigraphy might be useful in demonstrating the expression of somatostatin receptors that are potential therapeutic targets. To date, only a few cerebellar metastases from PTC have been reported in the literature. Patient findings: We present an 82-year-old female, in whom an asymptomatic cerebellar metastasis from PTC was diagnosed by means of Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC scintigraphy four years after the initial diagnosis. She was previously treated with total thyroidectomy and regional lymph node dissection, followed by three cycles of radioiodine therapy. Despite persistently elevated thyroglobulin, no specific radioiodine accumulation was found in the whole body post-treatment scan. Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC scintiscan revealed foci of increased tracer uptake in the lungs, cervical lymph nodes, and a single focus in the head. Thus, therapy with octreotide LAR was initiated. The patient died four months later due to disseminated PTC. Summary: In this paper, a patient with asymptomatic previously unknown non-iodine avid cerebellar metastasis of PTC diagnosed by means of scintigraphy using somatostatin analogue Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC is reported. Conclusions: Somatostatin receptor scintigraphy might be useful in the visualisation of non-iodine avid PTC metastases and demonstrat­ing the expression of somatostatin receptors that are potential therapeutic targets.Wstęp: Odległe przerzuty raka brodawkowatego tarczycy (papillary thyroid carcinoma, PTC) mogą nie wykazywać zdolności do gromadzenia radiojodu. W takich przypadkach użytecznym badaniem może być scyntygrafia receptorów somatostatynowych, która może wykazać ekspresję receptorów somatostatyny będących potencjalnym celem terapeutycznym. Dotychczas opisano zaledwie kilka przypadków przerzutów PTC do móżdżku. Opis przypadku: U pacjentki w wieku 82 lat cztery lata po ustaleniu wstępnej diagnozy wykryto bezobjawowy przerzut PTC do móżdżku za pomocą badania scyntygraficznego z użyciem znacznika Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC. Wcześniejsze leczenie chorej obejmowało całkowitą tyroidektomię z resekcją regionalnych węzłów chłonnych, po której zastosowano trzy cykle radioterapii. Mimo stale podwyższo­nego stężenia tyreoglobuliny nie stwierdzono miejscowego gromadzenia radiojodu w scyntygrafii całego ciała wykonanej po leczeniu. Przeprowadzone później badanie scyntygraficzne z użyciem Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC wykazało ogniska zwiększonego wychwytu znacznika w płucach i węzłach chłonnych szyi, a także pojedyncze ognisko w móżdżku. W związku z wynikiem badania rozpoczęto leczenie oktreotydem LAR. Chora zmarła cztery miesiące później z powodu rozsianego PTC. Podsumowanie: W tej pracy opisano przypadek chorej z bezobjawowym, niewykrytym wcześniej niejodochwytnym przerzutem do móżdżku raka brodawkowatego tarczycy, który został rozpoznany za pomocą badania scyntygraficznego z użyciem analogu somatostatyny Tc-99m-EDDA/HYNIC-TOC. Wnioski: Scyntygrafia receptorów somatostatynowych może być użyteczna do wizualizacji niejodochwytnych przerzutów PTC i wykrywania ekspresji receptorów somatostatynowych, które są potencjalnym celem terapeutycznym

The treatment of multinodular large non-toxic goiter using repeated doses of radioiodine (preliminary report)

Wstęp: Celem badania była ocena skuteczności podawania frakcjonowanych dawek izotopu jodu 131-I w leczeniu olbrzymiego nietoksycznego wola guzowatego. Materiał i metoda: Leczeniem objęto kobiety zdyskwalifikowane z leczenia operacyjnego z powodu zbyt wysokiego ryzyka oraz te, które nie wyraziły zgody na proponowane leczenie zabiegowe. Badaniami objęto 7 kobiet w wieku 62-82 lat, u których stwierdzono obecność wola guzowatego określanego jako olbrzymie (wg klinicznej oceny co najmniej w stopniu II wg Światowej Organizacji Zdrowia [WHO, World Health Organization] i objętoœci przekraczającej 100 cm3, określanej na podstawie badania USG). U wszystkich badanych oznaczano stężenie hormonu tyreotropowego (TSH, thyroid stimulating hormone), fT4, fT3, stężenie przeciwciał przeciwtarczycowych (aTPO, aTg, TRAb), stężenie jodu w moczu (UIE, urinary iodine excretion), wykonano test jodochwytności po 5 i 24 godzinach, scyntygram tarczycy izotopem jodu 131-I oraz biopsję aspiracyjną cienkoigłową celowaną (BACC) zmian guzowatych w celu próby wykluczenia złośliwego procesu nowotworowego. Badania oraz leczenie izotopowe 22 mCi 131-I powtarzano co 3 miesiące. Wyniki: Przeciętna objętość tarczycy w chwili rozpoczęcia terapii wynosiła 145 cm3 i w trakcie leczenia ulegała stopniowemu zmniejszeniu, po 6 miesiącach do 76 cm3, a po 12 miesiącach - do 65 cm3. Stężenie przeciwciał mimo wyraźnej tendencji wzrostowej, nie wykazało znamiennych statystycznie różnic między kolejnymi pobytami. Przeprowadzona analiza statystyczna wskazuje, że czynnikiem utrudniającym redukcję wola może być pojawiające się i narastające TRAb. Nie stwierdzono wyraźnych zależności między skutecznością zmniejszenia wola a stężeniami pozostałych przeciwciał oraz jodochwytnością tarczycy. Niedoczynność tarczycy po 12 miesiącach rozpoznano u 2 chorych. Wnioski: W niektórych przypadkach obojętnego olbrzymiego wola guzowatego terapia izotopowa może być alternatywą dla leczenia operacyjnego. Terapia izotopowa 131-I w dawkach frakcjonowanych jest metodą bezpieczną i skuteczną w przypadkach wola olbrzymiego, wymaga jednak stałego monitorowania przetrwałych zmian guzowatych.Introduction: The aim of study was to establish the effectiveness of radioiodine therapy using 131-I in the group of patients with multinodular large non-toxic goiter. Material and methods: Therapy was undertaken in female patients disqualified from surgery due to high risk and these patients who didn’t agree to surgery. Studies were performed in 7 women (age range: 62-82 yrs) with large goiters (2nd degree according to WHO classification and goiter volume assessed by USG over 100 cm3). Serum TSH, fT4, fT3, antithyroid antibodies (TPOAb, TgAb, TRAb) levels, urinary iodine concentration (UIE) were estimated in all patients parallel with radioiodine uptake test (after 5 and 24 hours), 131-I thyroid scintigraphy and fine needle biopsy to exclude neoplasmatic transformation. These studies and therapy with 22 mCi 131-I were repeated every 3 months. Results: Before therapy median thyroid volume was approximately 145 cm3 and during therapy gradually decreased to 76 cm3 after 6 months and to 65 cm3 after 12 months. Increase of TRAb can be a inhibiting factor of thyroid volume reduction. Other antithyroid antibodies showed marked tendency to rise but without significant correlation with radioiodine uptake and goiter reduction. After 12 months we found 2 patients with clinical and laboratory hypothyroidism. Conclusions: In some cases of multinodular large non-toxic goiter, the radioiodine therapy can be the best alternative way for L-thyroxine treatment or surgery therapy. The fractionated radioiodine therapy of multinodular large non-toxic goiter is safe and effective method but continuation of nodules observation is necessary

The use of a new analogue DGlu-Octagastrin in scintigraphy of medullary thyroid carcinoma

Introduction: Medullary thyroid carcinomas (MTC) reveal overexpression of several peptide receptors particularly of gastrin and cholecystokinin 2 (CCK2). Experimental studies of various CCK-2/gastrin analogues found that a C-terminal, 8-aminoacid peptide, DGlu-octagastrin, has optimal properties. Thus, the aim of our studies was to prepare 99mTc-labelled HYNIC-octagastrin, to evaluate its biologic tolerance in animals and introduce for scintigraphy in patients with MTC. Material and methods: HYNIC-DGlu-octagastrin was from piCHEM (Graz, Austria), 99mTc generator from Amersham (Health), other reagents were purchased from Sigma. Labelling of the peptide was performed in phosphate buffer of pH 6.0 for 10 minutes at 100oC using EDDA and tricine as coligands. Results: The labeling yields were high (above 95%); the specific activity amounted to 1200 to 1430 μCi/μg. Radiochemical purity on SepPak cartridge and ITLC ranged from 94 to 98%. No adverse effects were observed in mice after administration of 10 to 50 times greater doses that those used in patients. Clinical studies comprised 20 patients with MTC and high serum calcitonin. 99mTc-EDDA/HYNIC-DGlu-octagastrin, 500 to 700 MBq, was administered iv and whole body scintigraphy was performed using a double head gamma-camera (Varicam, Elscint) 2 and 4 hours later. Increased accumulation of the tracer in foci of MTC and its metastases was found in 8 patients. Conclusions: Scintigraphy with a new gastrin analogue (DGlu-octagastrin) makes it possible to detect MTC with overexpression of CCK-2/gastrin receptors and to select patients for receptor-mediated radiopeptide therapy using DOTA-gastrin analogues labelled with 177Lu and 90Y.Wstęp: Rak rdzeniasty tarczycy (MTC, medullary thyroid cancers) wykazuje nadekspresję receptorów kilku peptydów, zwłaszcza receptorów gastryny i cholecystokininy 2 (CCK2). W badaniach eksperymentalnych różnych analogów CCK2 i gastryny wykazano, że najlepsze właściwości posiada C-końcowy 8-aminokwasowy peptyd DGlu-Oktagastryna. Dotychczas brakuje doniesień na temat klinicznego zastosowania tego analogu. Celem pracy było opracowanie zestawu do uzyskania znakowanej 99mTc-Oktagastryny, sprawdzenie tolerancji biologicznej preparatu i określenie przydatności tego peptydu w scyntygrafii. Materiał i metoda: HYNIC-DGlu-minigastryna (piCHEM, Austria), 99mTc (Amersham), trycyna, EDDA, SnCl2-2H2O (Sigma). Znakowanie wykonano w buforze fosforanowym o pH 6,0 w temp. 100oC przez 10 minut z koligandami EDDA i trycyną. Wyniki: Wydajność znakowania była wysoka; aktywność wynosiła 1200-1430 mCi/mg. Czystość radiochemiczna określana metodą chromatografii odwrotnej fazy na minikolumnach SepPaku i chromatografii cienkowarstwowej wynosiła 94-98%. W badaniu biologicznym u myszek szczepu Balb/c wykazano brak działań niepożądanych po zastosowaniu preparatu w dawkach 10- i 50-krotnie wyższych niż stosowanych u ludzi. Badania kliniczne objęły 20 chorych z MTC z wysokim stężeniem kalcytoniny; rozpoznanie było potwierdzone badaniem histopatologicznym i immunohistochemicznym usuniętego guza. Chorym podano 500-700 MBq 99mTc-EDDA/HYNIC-DGlu-oktagastryny i po 2 oraz 4 godzinach wykonano scyntygrafię całego ciała z użyciem gammakamery dwugłowicowej Varicam (Elscint). U 8 chorych scyntygrafia wykazała gromadzenie znacznika w ognisku raka rdzeniastego i jego przerzutach. Wnioski: Scyntygrafia z użyciem nowego analogu DGlu- -Oktagastryny pozwala na wykrycie guzów z nadekspresją receptorów CCK2/gastrynowych i wskazuje na możliwość zastosowania terapii radioizotopowej z użyciem DOTA-oktagastryny znakowanej 177Lu i 90Y

The role of scintigraphy with the use of 99mTc-HYNIC-TOC in the diagnosis of medullary thyroid carcinoma

Wstęp: W ostatnim czasie próbuje się zastąpić oktreotyd znakowany 111In analogami somatostatyny znakowanymi 99mTc. Celem pracy była ocena znaczenia scyntygrafii z użyciem analogu somatostatyny 99mTc-HYNIC-TOC w diagnostyce raka rdzeniastego tarczycy (MTC, medullary thyroid carcinoma). Materiał i metody: Badaniem objęto 30 chorych z MTC w wieku od 22 do 83 lat w różnych stadiach choroby. U 6 chorych (grupa 1.) scyntygrafię wykonano po ustaleniu rozpoznania MTC bezpośrednio przed tyreoidektomią. Do badań w fazie remisji po leczeniu operacyjnym, potwierdzonej niskimi stężeniami kalcytoniny, zakwalifikowano 4 pacjentów (grupa 2.). U 20 chorych (grupa 3.) diagnostykę przeprowadzono w stadium stagnacji lub wznowy stwierdzanej na podstawie utrzymującej się hiperkalcytoninemii. Scyntygrafię z użyciem 99mTc-HYNIC-TOC (Tektrotyd, POLATOM) wykonywano 2 i 4 godziny po podaniu znacznika o aktywności 740 MBq (20 mCi). Do analizy wykorzystano również inne wykonane badania obrazowe (USG, tomografia komputerowa [CT, computed tomography], scyntygrafię z 99mTc(V)-DMSA, 131I-MIBG, 99mTc-MDP, 111In-oktreotyd i PET z FDG). Wyniki: Obrazy uzyskane po 2 i po 4 godzinach nie różniły się istotnie. W grupie 1. u wszystkich chorych stwierdzano wychwyt znacznika w guzie odpowiadającym MTC. W grupie 2. w 1 na 6 przypadków wynik był fałszywie dodatni, natomiast u pozostałych nie stwierdzono ognisk patologicznych. W grupie 3. wychwyt w loży tarczycy stwierdzono u 3 z 20 chorych, natomiast w węzłach chłonnych - u 14 z 20. U 3 z 20 uwidoczniono gromadzenie znacznika w przerzutach do kości. Czułość scyntygrafii z zastosowaniem 99mTc-HYNIC-TOC oceniono na 86,4%, swoistość na 75,0%, a dokładność na 84,6%. Wniosek: W scyntygrafii przeprowadzonej z użyciem 99mTc-HYNIC-TOC wykazano wysoką przydatność w diagnostyce MTC. Potwierdzenie za pomocą tej metody obecności receptorów dla somatostatyny w komórkach MTC można wykorzystać do planowania terapii: leczenia chirurgicznego lub izotopowego.Introduction: Recently a new somatostatin analogue labelled with 99mTc (99mTc-HYNIC-TOC) has been synthetized. Aim of this study was to evaluate the utility of 99mTc-HYNIC-TOC in the radionuclide imaging in patients with medullary thyroid carcinoma (MTC). Material and methods: 30 patients with MTC aged 22-83 years in different stages of the disease were investigated. In 6 patients (group 1) scintigraphy was performed before surgery directly after diagnosis of MTC. Four patients (group 2) were qualified to the study in the phase of remission after surgical treatment that had been confirmed by low concentrations of calcitonin. Twenty patients (group 3) were investigated due to stagnation or recurrence confirmed by persistent hypercalcitoninemia. The scintigraphy using 99mTc-HYNIC-TOC (Tektrotyd, POLATOM) was performed 2 and 4 hours post injection of 20 mCi (740 MBq) of the tracer. Other imaging techniques were also employed and analysed in individual cases (US, CT, 99mTc(V)-DMSA, 131I-MIBG, 99mTc-MDP, 111In-octreotide and FDG-PET). Results: Images obtained 2 and 4 hours p.i. were similar. In group 1, uptake of the tracer was found in the primary tumour of MTC in all patients. In group 2, a false positive result was found in 1 of 6 patients. In the remaining 5 of 6 cases no pathological foci were visualised. In group 3, uptake in the thyroid bed was found in 3 of 20 cases and in the lymph nodes in 14 of 20 patients. In 3 of 20 cases uptake in the bone metastases was found. Globally, sensitivity of the scintigraphy using 99mTc-HYNIC-TOC was 86.4%, specificity - 75.0%, and accuracy - 84.6%. Conclusion: The scintigraphy using 99mTc-HYNIC-TOC showed high utility in the diagnosis of MTC. Confirmation of the presence of somatostatin receptors with this method may be used for treatment planning: surgery or radionuclide therapy

Psychological view of thyroid cancer and in hyperthyroid Graves’ patients - comparative exploration

Wstęp: Celem pracy była analiza porównawcza wybranych parametrów psychometrycznych w dwóch grupach chorych: z rakiem tarczycy i z nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa. Materiał i metody: Badaniami objęto 50 osób ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, w tym 42 kobiety (84,75%) i 8 mężczyzn w wieku 32-64 lata (x ± SD: 43 ± 8,17 lat) oraz 50 osób z nadczynnością tarczycy, w tym 45 (90%) kobiet i 5 (10%) mężczyzn w zbliżonym wieku. Obie grupy dobrano pod względem wykształcenia, statusu rodzinnego i zatrudnienia. Zastosowano następujące metody badawcze: Kwestionariusz Osobowości Eysencka (EPQ, Eysenck Personality Questionnaire), Kwestionarisz Temperamentu (EAS-D, Emotionality, Activity and Sociability Temperament Survey) w wersji dla dorosłych (Buss AH, Plomin R w polskiej adaptacji Oniszczenko W). Ponadto wykorzystano Skrócony Test Osobowości DKO-74 według Sanockiego W oraz Skalę Depresji Becka. Wyniki: Wyniki liczbowe wybranych parametrów psychometrycznych w obu grupach badanych były zbliżone. Stwierdzono: łagodne nasilenie subiektywnych objawów depresji, tendencję do wzmożonej kontroli emocjonalnej (utrudniającej komunikację interpersonalną), zależność od opinii społecznej, ambiwersję, umiarkowane zrównoważenie emocjonalne. Wnioski: Na podstawie analizy wyników wybranych parametrów psychometrycznych, nie stwierdzono znaczących różnic w psychologicznym obrazie w obu badanych grupach: chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy i chorych z nadczynnością tarczycy.Introduction: The aim of study was the evaluation of association between psychometric factors in patients with thyroid cancer and in Graves’ hyperthyroid patients. Material and methods: We examined 50 patients with differentiated thyroid cancer, 42 females (84.75%), 8 males aged from 32 to 64 yr. (x ± SD: 43 ± 8.17 yr.) and 50 hyperthyroid patients, 45 (90%) females and 5 (10%) males corresponding aged. We used the following methods: the EAS Temperament Survey (EASD) in addition for adults, EPQ Eysenck Personality Questionnaire, Polish Abbreviated Form of the MMPI (DKO-74) and Beck’s Depression Scale. We compared the scores of thyroid cancer patients and hyprthyroid patients. Results: We have interpreted obtained results in both groups as similarly in: mild sense depression, high emotional control, high social dependence, ambiverssion, mild level of emotional mental balance.Conclusion: Results of our explorations appears great psychological similarity between differentiated thyroid patients and hyperthyroid patients

Rak pęcherzykowy tarczycy z przerzutami do wątroby — diagnostyka, leczenie i prognoza

  Follicular thyroid carcinoma (FTC) is the second most common type of thyroid cancer (TC) and accounts for approximately 10% of all TC cases. Liver metastases are a rare presentation in 0.5–1% of follicular thyroid cancers, usually occurring in the setting of widely disseminated FTC disease, and their presence is associated with poor prognosis. Until now, there have been only 30 cases of FTC liver metastases described in the literature. Herein, we review publications and describe diagnostic tools that may be used in the diagnosis and follow-up of FTC metastases to the liver, including biopsy and imaging techniques like US, CT, MRI, SPECT, PET, and radioiodine scintigraphy. We also present and discuss current methods of treatment, e.g. TSH suppressive therapy with levothyroxine, surgery, radiofrequency ablation (RFA), transarterial embolisation (TAE), liver transarterial chemoembolisation (TACE), chemotherapy with cisplatin and doxorubicin, treatment with Indium- 111-octreotide (or its analogues), and tyrosine kinase inhibitors (sorafenib, sunitinib). At the end we describe the course, results of diagnostics, and treatment in a patient with large multiple FTC metastases to the liver. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)    Rak pęcherzykowy tarczycy (FTC) jest drugim najczęstszym typem raka tarczycy (TC) i stanowi około 10% wszystkich TC. Przerzuty do wątroby występują w 0,5–1% przypadków FTC, zwykle w przypadku znacznie zaawansowanej choroby nowotworowej i wiążą się ze złą prognozą. Do tej pory, tylko 30 przypadków FTC z przerzutami do wątroby zostało opisanych w literaturze. W niniejszej pracy dokonano przeglądu literatury i opisu metod diagnostycznych jakie mogą być użyte w badaniu i kontroli przerzutów FTC do wątroby, w tym biopsji, technik obrazowych, takich jak: USG, KT, MRI, SPECT, PET i scyntygrafii jodowej. Zaprezentowano i omówiono aktualne metody leczenia: terapię L-tyroksyną w dawce supresyjnej, leczenie operacyjne, ablację prądem o częstotliwości fal radiowych (RFA), embolizację przeztętniczą (TAE), przeztętniczą chemoembolizację, chemioterapię z użyciem cisplatyny i doksyrubicyny, leczenie z użyciem analogów somatostatyny w tym octreotydu znakowanego izotopem indu 111In, czy terapię z użyciem inhibitorów kinazy tyrozynowej (sorafenib, sunitynib). Na końcu opisano przebieg choroby, wyniki badań diagnostycznych i podjęte leczenie u chorej z ogromnymi mnogimi przerzutami FTC do wątroby. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)

Polska wersja kwestionariusza oceny jakości życia u dorosłych pacjentów z niedoborem hormonu wzrostu - 4-etapowy proces tłumaczenia i walidacji

Introduction: The Quality of Life Assessment of Growth Hormone Deficiency in Adults (QoL-AGHDA) was developed simultaneously in five languages (English, Swedish, German, Italian and Spanish) to measure quality of life (QoL) in adult patients with Growth Hormone (GH) deficiency. The aim of the project was to produce a validated Polish version of the QoL-AGHDA that was conceptually equivalent to the UK-English version. Material and methods: Translation and validation procedure consisted of 4 stages. Stage 1: A bilingual translation panel [7 participants, fluent in both English and Polish (Polish as their first language) with university education] translated the questionnaire. Stage 2: A lay translation panel (6 participants of an average to lower than average educational level, speaking only the target language) reviewed the wording of the draft version produced by bilingual panel to improve clarity and immediacy. Stage 3: The translated questionnaire was then field-tested with 15 adults with GH deficiency. Stage 4: Finally, the amended version underwent psychometric evaluation to check its reliability and validity (it was administered to 85 GH-deficient adults on two occasions, two weeks apart). Results: The Polish QoL-AGHDA version was successfully adapted and it is characterized by a high degree of reliability and validity. The test-retest reliability coefficient for the Polish QoL-AGHDA was 0.92. The Cronbach’s Alpha coefficient for the Polish QoL-AGHDA was 0.91 (N = 70) at Time 1 and 0.94 (N = 79) at Time 2. Correlation between QoL-AGHDA and Nottingham Health Profile items confirmed high convergent and divergent validity. Conclusions: The Polish QoL-AGHDA is a reliable and valid measure of QoL suitable for use in clinical studies and routine clinical practice. (Pol J Endocrinol 2008; 59 (5): 374-384)Wstęp: Kwestionariusz QoL-AGHDA (Quality of Life Assessment of Growth Hormone Deficiency in Adults) został opracowany w 5 językach (angielskim, szwedzkim, niemieckim, włoskim i hiszpańskim) w celu oceny jakości życia (QoL, quality of life) u pacjentów dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu (GH, growth hormone). Celem obecnej pracy było opracowanie walidowanej polskiej wersji QoL-AGHDA, równoważnej koncepcyjnie z wersją angielską. Materiał i metody: Proces tłumaczenia i walidacji składał się z 4 etapów. Etap 1: Tłumaczenie kwestionariusza z języka angielskiego na język polski [uczestniczyło w nim 7 osób z wyższym wykształceniem, płynnie posługujących się językiem angielskim i polskim (przy czym język polski był ich językiem ojczystym)]. Etap 2: Etap "roboczy" - zweryfikowanie słownictwa zastosowanego na etapie 1 w celu poprawienia przejrzystości i stopnia zrozumienia przetłumaczonego kwestionariusza (uczestniczyło w nim 6 osób z podstawowym lub średnim wykształceniem, posługujących się wyłącznie językiem polskim). Etap 3: Ocena przetłumaczonego kwestionariusza przez pacjentów grupy docelowej w celu jego ewentualnego zweryfikowania (uczestniczyło w nim 15 dorosłych pacjentów z niedoborem GH). Etap 4: Psychometryczna ocena zweryfikowanej polskiej wersji kwestionariusza, mająca na celu sprawdzenie jego wiarygodności (niezawodności) i trafności tłumaczenia (uczestniczyło w nim 85 dorosłych pacjentów z niedoborem GH, których dwukrotnie, w odstępie dwutygodniowym, poproszono o wypełnienie kwestionariusza). Wyniki: Polska wersja QoL-AGHDA została pomyślnie zaadaptowana i charakteryzuje się ona wysoką wiarygodnością (niezawodnością) i trafnością tłumaczenia. Współczynnik wiarygodności (niezawodności) obliczony za pomocą metody powtórnego testowania wyniósł 0,92. Współczynnik Cronbacha, w pierwszym i drugim badaniu na etapie 4 walidacji, wyniósł odpowiednio 0,91 (N = 70) i 0,94 (N = 79). Korelacja pomiędzy wartościami uzyskanymi w kwestionariuszach QoL-AGHDA i NHP (Nottingham Health Profile) potwierdziła wysoki stopień zbieżnej i rozbieżnej trafności polskiej wersji QoL-AGHDA. Wnioski: Polska wersja QoL-AGHDA pozwala na wiarygodną (niezawodną) i trafną ocenę jakości życia i może być stosowana zarówno w badaniach klinicznych, jak i w codziennej praktyce lekarskiej. (Endokrynol Pol 2008; 59 (5): 374-384

Wartość diagnostyczna wybranych markerów biochemicznych w diagnostyce wznowy raka rdzeniastego tarczycy — porównanie kalcytoniny, prokalcytoniny, chromograniny A i antygenu karcynoembrionalnego

Introduction: Medullary thyroid cancer (MTC) is a malignancy of the thyroid gland, which derives from parafollicular C cells. Periodic measurement of biochemical markers of MTC remains a crucial part of patient follow-up and disease monitoring. The aim of the study was to compare the diagnostic value of four selected markers — calcitonin (Ct), procalcitonin (PCT), chromogranin A (CgA), and carcinoembryonic antigen (CEA). Material and methods: Patients with histopathologically confirmed MTC hospitalised in a single department between January 2015 and December 2015 were included in the study. Patients were subdivided into two groups: a remission group and an active disease group, based upon serum markers of MTC and imaging. Levels of Ct, PCT, CgA, and CEA were compared between the groups. Results: Forty-four patients were included; 20 patients presented active disease and 24 were in remission. All patients with active disease had Ct exceeding the upper limit of normal range (10 pg/mL) — for that threshold the sensitivity was 100.0% and the specificity was 73.9%; for the best-fit threshold of 121.0 pg/mL the specificity was 95.8% with sensitivity 100.0%. There was significant correlation between Ct and PCT — p < 0.000001, r = 0.93. All patients with active disease exceeded the upper limit of the normal range (0.5 ng/mL) — for that threshold the sensitivity was 100.0% and the specificity was 83.3%; for the best-fit threshold of 0.95 ng/mL the specificity was 95.8% with sensitivity 100.0%. In case of CEA for the best-fit threshold of 12.66 ng/mL the specificity was 100.0% with sensitivity 57.9%; for CgA the best-fit threshold was 75.66 ng/mL with specificity 83.3% and sensitivity 75.0%. Conclusions: Our study confirms that PCT can be considered as an equivalent alternative for measurement of calcitonin. On the other hand, it is also worth noting that MTC can be a rare cause of very high levels of PTC not resulting from infectious diseases. The diagnostic value of CEA and chromogranin A is much lower and can be within the normal range even in patients with advanced, metastatic MTC. They should be used only as accessory markers.Wstęp: Rak rdzeniasty tarczycy (RRT) to nowotwór złośliwy tarczycy wywodzący się z przypęcherzykowych komórek C. Okresowa kontrola markerów biochemicznych RRT stanowi kluczowy element prowadzenia pacjenta i monitorowania choroby. Celem obecnej pracy było porównanie wartości diagnostycznej czterech wybranych markerów — kalcytoniny (Ct), prokalcytoniny (PCT), chromograniny A (CgA) i antygenu karcynoembrionalnego (CEA). Metody: Do badania włączono pacjentów z histopatologicznie potwierdzonym RRT hospitalizowanych w jednym oddziale szpitalnym w 2015 roku. Pacjentów podzielono na dwie podgrupy — grupę pacjentów w remisji oraz z aktywną chorobą zależnie od wartości markerów osoczowych oraz wykonanej diagnostyki obrazowej. Wyniki: Włączono czterdziestu czterech pacjentów; 20 pacjentów prezentowało cechy aktywnej choroby, 24 było w remisji. Wszyscy pacjenci z aktywną chorobą wykazywali stężenia Ct przekraczające górną granicę normy (10 pg/ml); dla optymalnego punktu odcięcia 121,0 pg/ml swoistość wyniosła 95,8% przy czułości 100,0%. Wykazano istotną korelację pomiędzy Ct i PCT- p < 0.000001, r = 0.93. Dla optymalnego punktu odcięcia wynoszącego 0.95 ng/ml swoistość wyniosła 95.8% przy czułości 100.0%. W przypadku CEA dla najlepiej dopasowanego progu 12,66 ng/ml swoistość wyniosła 100,0% przy czułości 57,9%; dla CgA optymalny punkt odcięcia wyniósł 75,66 ng/ml przy swoistości 83,3% i czułości 75,0%. Wnioski: Nasze badanie potwierdza, że PCT może być uważana za równoważną alternatywę dla oznaczenia kalcytoniny. Wartość diagnostyczna CEA i chromograniny A jest znacznie mniejsza i parametry te mogą pozostawać w granicach normy nawet u pacjentów z zaawansowanym RRT z przerzutami odległymi. Powinny być one traktowane jedynie jako pomocnicze markery

Oblicza zespołu rakowiaka u chorych z nadciśnieniem tętniczym

Background Carcinoids are neuroendocrine tumors which develop in many different parts of gastrointestinal tract and lungs. They occur with the frequency of 1-3/ 100 000 Their common feature is the ability to production and secretion of hormone-like peptides and neurotransmitters. The carcinoid syndrome is caused by dissemination of serotonin producing neuroendocrine tumor. Symptoms of carcinoid, such as: skin redness on the face and neck - flash, tachycardia, vertiges, hyperhidrose and bronchospasm are paroxysmal (periodic). Blood pressure elevation is not a patognomic sign of carcinoid, but if it is, one should be classified as secondary cause of arterial hypertension. The measurement of: serotonin, it’s metabolite in the urine-5-hydroxyindoloacetic acid, chromogranin A levels and computed tomography, nuclear magnetic resonance, ultrasonography, somatostatin receptor scintigraphy (SRS) are crucial in the diagnostic process of carcinoid and in localization of metastases. Material and methods Sixty four-years old man was admitted to the hospital because of cough attacks with slight production of sputum which contained small amount of blood, diarrhea, abdominal pain, paroxysmal redness of the face and high blood pressure. Another patient, 69-years old woman was hospitalized because of dyspnea, fatigue and high blood pressure. Results The first patient’s bronchoscopy revealed lesion confirming the diagnosis of carcinoid which was removed from division of the left bronchus. In case of the second patient with heart failure, tricuspid valve pathology and redness of the face, SRS was performed. It revealed focal increase in radio-accumulation in the patient’s body, what was the reason of starting the therapy with long-acting release somatostatin. The echosonography revealed advanced complex tricuspid valve defect. Conclusions In these two cases the carcinoid syndrome was diagnosed. During the both patients’observation, the blood pressure was normalized, but the regression of the carcinoid syndrome process wasn’t achieved. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 3, pages 227-234Wstęp Rakowiaki są guzami neuroendokrynnymi (NET) rozwijającymi się w różnych częściach przewodu pokarmowego oraz w płucach. Występują z częstością 1-3/ 100 000. Cechą wspólną NET jest zdolność do produkcji peptydów o charakterze hormonów lub neuroprzekaźników. Zespół rakowiaka jest spowodowany rozsiewem guza neuroendokrynnego wytwarzającego serotoninę. Objawy rakowiaka: zaczerwienienie twarzy i szyi (flash), tachykardia, zawroty głowy, nadmierne pocenie się, skurcz oskrzeli mają charakter napadowy. Podwyższenie ciśnienia tętniczego nie jest patognomonicznym objawem rakowiaka, lecz gdy wystąpi, klasyfikuje się je jako przyczynę wtórnego nadciśnienia tętniczego. W diagnostyce rakowiaka przydatne jest oznaczanie: serotoniny, jej metabolitu w moczu kwasu 5-hydroksy-indolooctowego, chromograniny A, a także tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, USG, scyntygrafia receptorowa z analogami somatostatyny (SRS) do zlokalizowania przerzutów. Materiał i metody Mężczyzna (64 lata) zgłosił się do kliniki z powodu napadów kaszlu ze skąpym odpluwaniem plwociny z niewielką domieszką krwi, oddawania licznych luźnych stolców, bólów brzucha, napadowego zaczerwienienia twarzy oraz wysokich wartości ciśnienia tętniczego. Druga pacjentka to 69-letnia kobieta hospitalizowana z powodu duszności i spadku tolerancji wysiłku fizycznego oraz wysokich wartości ciśnienia tętniczego. Wyniki W bronchoskopii chorego wykazano zmianę odpowiadającą rakowiakowi, którą zoperowano, wykonując resekcję ostrogi podziału lewego oskrzela. U chorej z objawami niewydolności serca i wadą zastawki trójdzielnej oraz zmianami o podłożu rumieniowym twarzy w następstwie pelagry wykonano SRS i stwierdzono ogniska gromadzenia znacznika, które stały się podstawą do przyczynowego leczenia długo działającą somatostatyną. W badaniu echokardiograficznym serca u chorej stwierdzono zaawansowaną złożoną wadę zastawki trójdzielnej. Wnioski U obu chorych rozpoznano zespół rakowiaka. W trakcie obserwacji uzyskano normalizację ciśnienia tętniczego, jednak nie udało się zatrzymać progresji choroby. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 3, strony 227-23