Linear polyurethanes with imidazoquinazoline rings: preparation and properties evaluation

Abstract: In this work, research concerning the synthesis and properties of linear polyurethanes (PUs) with the imidazoquinazoline rings was represented. Reaction conditions of 2,6-bis(2-hydroxyethyl)-1-phenylimida-zo[1,5-c]quinazoline-3,5-dione (BHPIQ) with 1,6-hexamethylene diisocyanate were determined and optimized. These conditions are adapted to reaction of BHPIQ with 4,4′-diphenylmethane diisocyanate and 2,4-toluene diisocyanate. New PUs with imidazoquinazoline rings were characterized by spectral methods ( 1 H-NMR and IR spectroscopies), which confirm their structures. Their molar masses and dispersity index were measured by size exclusion chromatography method. The wide-angle X-ray scattering and differential scanning calorimetry (DSC) studies have shown that all PUs based on BHPIQ are amorphous. Moreover, thermal properties of PUs were investigated by thermogravimetry analysis, standard DSC, and temperature-modulated DSC methods. During thermogravimetric measurements, the exhaust gases were analyzed by FTIR method. Incorporation of imidazoquinazoline ring into the PU chains escalates their glass transition temperature; thus, their heat resistance was enhanced. Furthermore, their degradation rate and the amount of released degradation products were reduced. The investigated properties of the obtained PUs with imidazoquinazoline rings were compared with those ones of suitable PUs based on 1,4-butanediol. Graphical abstract: Linear polyurethanes were obtained in reaction of 1-phenyl-2,6-bis(2-hydroxyethylimidazo[1,5-c]quinazoline-3,5-dione with hexamethylene 1,6-diisocyanate, 4,4′-diphenylmethane diisocyanate and toluene 2,4-diisocyanate. Their composition and structure were confirmed. The phase contents and thermal properties were investigated[Figure not available: see fulltext.]. © 2019, The Author(s).DS budge

Poly(vinyl methyl ether) hydrogels at temperatures below the freezing point of water - molecular interactions and states of water

Water interacting with a polymer reveals a number of properties very different to bulk water. These interactions lead to the redistribution of hydrogen bonds in water. It results in modification of thermodynamic properties of water and the molecular dynamics of water. That kind of water is particularly well observable at temperatures below the freezing point of water, when the bulk water crystallizes. In this work, we determine the amount of water bound to the polymer and of the so-called pre-melting water in poly(vinyl methyl ether) hydrogels with the use of Raman spectroscopy, dielectric spectroscopy, and calorimetry. This analysis allows us to compare various physical properties of the bulk and the premelting water. We also postulate the molecular mechanism responsible for the pre-melting of part of water in poly(vinyl methyl ether) hydrogels. We suggest that above −60 °C, the first segmental motions of the polymer chain are activated, which trigger the process of the pre-melting

Poly(vinyl methyl ether) hydrogels at temperatures below the freezing point of water - molecular interactions and states of water

Water interacting with a polymer reveals a number of properties very different to bulk water. These interactions lead to the redistribution of hydrogen bonds in water. It results in modification of thermodynamic properties of water and the molecular dynamics of water. That kind of water is particularly well observable at temperatures below the freezing point of water, when the bulk water crystallizes. In this work, we determine the amount of water bound to the polymer and of the so-called pre-melting water in poly(vinyl methyl ether) hydrogels with the use of Raman spectroscopy, dielectric spectroscopy, and calorimetry. This analysis allows us to compare various physical properties of the bulk and the premelting water. We also postulate the molecular mechanism responsible for the pre-melting of part of water in poly(vinyl methyl ether) hydrogels. We suggest that above −60 °C, the first segmental motions of the polymer chain are activated, which trigger the process of the pre-melting

The value of Holter monitoring with heart rate variability assessment in predicting restenosis after successful percutaneous transluminal coronary angioplasty of isolated stenosis of left anterior descending artery

Background: The aim of our study was to examine the value of Holter monitoring and changes of heart rate variability (HRV) parameters in patients undergoing percutaneous transluminal coronary angioplasty (PTCA) and to assess their value for detection of restenosis after the elective PTCA of single-vessel coronary artery disease. Methods: 56 consecutive patients were studied - 41 men and 15 women (mean age: 56.2 &plusmn; 8.3 years) with left anterior descending artery stenosis who underwent successful PTCA. All patients underwent 24 hour Holter monitoring with HRV assessment within 1 week after PTCA and then again before repeated follow-up angiography. Results: Repeated coronary angiography revealed restenosis in 15 patients and no signs of significant stenosis in the remaining 41 patients. The sensitivity of standard ST-segment depression criteria for the prediction of restenosis was low (ranging from 7% to 27%), with quite high specificity (80&#8211;93%) and very low diagnostic accuracy (17&#8211;36%). However, the presence of ventricular extrasystoles (&#8805; 50 during 24 h registration) was statistically significantly associated with quite a high likelihood of the presence of restenosis - sensitivity (53% and 47%), specificity (76% and 85%) and diagnostic accuracy (44% and 54%), respectively. In baseline recordings the significantly higher values of rMSSD (p < 0.05) and pNN50 (p = 0.61) had been found among patients who later developed restenosis, compared to those that did not. The sensitivity of rMSSD &#8805; 30 ms for the prediction of restenosis was 60%, specificity 76%, diagnostic accuracy 47%. Also the sensitivity of pNN50 &#8805; 8% for prediction of restenosis was high and equalled 60%, specificity 78% and diagnostic accuracy 50%. Conclusions: The value of a 24 hour Holter ST-segment monitoring in the prediction of restenosis seems to be limited. The possible correlation between frequent ventricular extrasystoles and the presence of restenosis needs further studies. The value of heart rate variability in the prediction of restenosis remains to be defined

Impact of the presence of chronically occluded coronary artery on long-term prognosis of patients with acute ST-segment elevation myocardial infarction

Background: Multivessel disease (MVD) is a significant risk factor in patients with acute ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI). Whether the presence of chronic total occlusion (CTO) poses an additional hazard is still unknown. The objective of this study was to evaluate the impact of CTO on survival in STEMI patients. Methods: The study group consisted of 836 STEMI patients treated with primary percutaneous coro­nary intervention (PCI). MVD was diagnosed in 52.3%, and CTO in 17.5% of patients. Results: In MVD patients, 30-day mortality was 4.8% (6.8% in the CTO and 3.8% in the non-CTO group, p = 0.167). After 6 years, of the 437 patients with MVD, 56 (38.6%) died in the CTO group, and 74 (25.4%) in the non-CTO group (p = 0.0055). CTO was an independent predictor of long-term mortality (OR 2.07, 95% CI 1.30–3.28, p = 0.002), whereas triple vessel disease was not (OR 1.27, 95% CI 0.78–1.97, p = 0.358). The other independent predictors of mortality were: age, anterior myocardial infarction, and PCI failure. Conclusions: The presence of CTO is an independent predictor of the long-term mortality in STEMI patients treated with primary PCI. (Cardiol J 2017; 24, 2: 117–124

Implantacja stentów wydzielających rapamycynę (Sirolimus) u chorych ze zwiększonym ryzykiem restenozy. Roczna obserwacja 100 pacjentów

Wstęp: Występowanie restenozy w stencie po zabiegach angioplastyki wieńcowej stanowi nadal istotny problem kardiologii interwencyjnej. Wprowadzone niedawno stenty wydzielające leki antyproliferacyjne budzą nadzieję na szybkie uporanie się z tym problemem. Celem pracy jest ocena wczesnych i odległych wyników implantacji stentów wydzielających rapamycynę u chorych ze zwiększonym ryzykiem restenozy. Materiał i metody: Stenty Cypher&#8482; firmy Cordis (Johnson & Johnson) implantowano 107 pacjentom ze stabilną lub niestabilną dławicą, po wcześniejszym, kilkudniowym przygotowaniu tienopirydynami. Oceniano wyniki bezpośrednie zabiegu oraz przeprowadzono obserwację kliniczną pacjentów po 30 dniach, a także po minimum 9 miesiącach. U 71 osób wykonano kontrolną koronarografię. Wyniki: W pierwszych 30 dniach jedynym powikłaniem było wystąpienie zawału serca bez załamka Q (bezobjawowy wzrost stężenia enzymów 3-krotnie przewyższający normę) w okresie okołozabiegowym u 3 pacjentów. W obserwacji odległej nie stwierdzono zgonów, u 3 chorych wystąpił zawał serca z załamkiem Q, u 2 z nich prawdopodobnie na skutek późnej zakrzepicy w stencie. Czterech pacjentów wymagało ponownej rewaskularyzacji leczonego naczynia. Spośród 71 chorych, u których wykonano kontrolną koronarografię, nie zaobserwowano restenozy w stencie, a w jednym przypadku stwierdzono restenozę w leczonym segmencie. Wnioski: Implantacja stentów wydzielających rapamycynę jest bezpiecznym i bardzo skutecznym sposobem leczenia zwężeń naczyń wieńcowych u chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia restenozy. (Folia Cardiol. 2004; 11: 505&#8211;511

Implantacja stentów wydzielających rapamycynę (Sirolimus) u chorych ze zwiększonym ryzykiem restenozy. Roczna obserwacja 100 pacjentów

Wstęp: Występowanie restenozy w stencie po zabiegach angioplastyki wieńcowej stanowi nadal istotny problem kardiologii interwencyjnej. Wprowadzone niedawno stenty wydzielające leki antyproliferacyjne budzą nadzieję na szybkie uporanie się z tym problemem. Celem pracy jest ocena wczesnych i odległych wyników implantacji stentów wydzielających rapamycynę u chorych ze zwiększonym ryzykiem restenozy. Materiał i metody: Stenty Cypher&#8482; firmy Cordis (Johnson & Johnson) implantowano 107 pacjentom ze stabilną lub niestabilną dławicą, po wcześniejszym, kilkudniowym przygotowaniu tienopirydynami. Oceniano wyniki bezpośrednie zabiegu oraz przeprowadzono obserwację kliniczną pacjentów po 30 dniach, a także po minimum 9 miesiącach. U 71 osób wykonano kontrolną koronarografię. Wyniki: W pierwszych 30 dniach jedynym powikłaniem było wystąpienie zawału serca bez załamka Q (bezobjawowy wzrost stężenia enzymów 3-krotnie przewyższający normę) w okresie okołozabiegowym u 3 pacjentów. W obserwacji odległej nie stwierdzono zgonów, u 3 chorych wystąpił zawał serca z załamkiem Q, u 2 z nich prawdopodobnie na skutek późnej zakrzepicy w stencie. Czterech pacjentów wymagało ponownej rewaskularyzacji leczonego naczynia. Spośród 71 chorych, u których wykonano kontrolną koronarografię, nie zaobserwowano restenozy w stencie, a w jednym przypadku stwierdzono restenozę w leczonym segmencie. Wnioski: Implantacja stentów wydzielających rapamycynę jest bezpiecznym i bardzo skutecznym sposobem leczenia zwężeń naczyń wieńcowych u chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia restenozy. (Folia Cardiol. 2004; 11: 505&#8211;511

Znaczenie badania EKG metodą Holtera wraz z oceną zmienności rytmu zatokowego w identyfikacji chorych z restenozą po skutecznej angioplastyce balonowej

Wstęp: Celem pracy było określenie znaczenia badania EKG metodą Holtera wraz z oceną zmienności rytmu zatokowego (HRV) w identyfikacji chorych z restenozą po zabiegu angioplastyki naczyń wieńcowych (PTCA). Metody: Do programu włączono 56 kolejnych chorych z izolowaną zmianą w obrębie tętnicy zstępującej przedniej poddanych zabiegowi angioplastyki balonowej. W badanej grupie chorych było 41 mężczyzn i 15 kobiet; średni wiek wynosił 56,2 &#177; 8,3 roku. U każdego pacjenta 2-krotnie przeprowadzono badanie EKG metodą Holtera wraz z oceną HRV (w ciągu tygodnia od zabiegu PTCA i ponownie przed kontrolną koronarografią). Wyniki: W badanej grupie powtórne zwężenie w obrębie tętnicy zstępującej przedniej stwierdzono łącznie u 15 chorych, a brak restenozy - u 41 osób. Wykazano, iż czułość oceny standardowych kryteriów obniżenia odcinka ST w diagnostyce restenozy jest mała (7-27%), swoistość stosunkowo wysoka (80-93%), a skuteczność diagnostyczna - bardzo mała (17-36%). Jednak stwierdzenie w zapisie EKG metodą Holtera licznej ekstrasystolii komorowej (&#8805; 50 pobudzeń komorowych w ciągu 24 h) wiązało się z istotnie wyższym prawdopodobieństwem występowania restenozy - czułość: 53% i 47%, swoistość: 76% i 85%, a skuteczność diagnostyczna: 44% i 54% - odpowiednio w pierwszym i drugim badaniu. W pierwszym badaniu stwierdzono istotnie statystycznie wyższe wartości rMSSD (p < 0,05) i pNN50 (p = 0,061) w grupie chorych, u których później wystąpiła restenoza. Przyjmując jako punkt odcięcia wartości rMSSD &#8805; 30 ms, stwierdzono, iż taka wartość pomiaru pozwala z 60-procentową czułością, 76-procentową swoistością oraz 47-procentową skutecznością diagnostyczną określić prawdopodobieństwo wystąpienia restenozy. Również wartość pNN50 &#8805; 8 pozwala z 60- procentową czułością, 78-procentową swoistością oraz 50-procentową skutecznością diagnostyczną przewidzieć wystąpienie restenozy. Wnioski: Znaczenie analizy zmian odcinka ST w 24-godzinnym badaniu EKG metodą Holtera dla oceny występowania restenozy wydaje się być ograniczone. Dalszych badań wymaga obserwowana korelacja restenozy z obecnością licznej arytmii komorowej. Konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań w celu dokonania oceny rzeczywistej roli HRV u chorych po zabiegu PTCA

Znaczenie elektrokardiogramu uśrednionego w identyfikacji chorych z restenozą po skutecznym zabiegu angioplastyki balonowej izolowanego zwężenia w tętnicy zstępującej przedniej

Wstęp: Dotychczas nie poznano rzeczywistej wartości badań nieinwazyjnych w ocenie występowania restenozy u chorych po zabiegu angioplastyki naczyń wieńcowych (PTCA). Celem badania było określenie znaczenia elektrokardiogramu uśrednionego z oceną późnych potencjałów komorowych w identyfikacji chorych z restenozą. Materiał i metody: Do programu włączono 56 kolejnych chorych z izolowaną zmianą w obrębie tętnicy zstępującej przedniej, poddanych zabiegowi angioplastyki balonowej. W badanej grupie było 41 mężczyzn i 15 kobiet w średnim wieku 56,2 &plusmn; 8,3 roku. U wszystkich chorych po upływie 6 miesięcy przeprowadzono kontrolną koronarografię. U każdego pacjenta 2-krotnie wykonano zapis elektrokardiogramu uśrednionego z rejestracją późnych potencjałów komorowych (w ciągu 14 dni od zabiegu PTCA i ponownie przed kontrolną koronarografią). Wyniki: W badanej grupie powtórne zwężenie w obrębie tętnicy zstępującej przedniej stwierdzono łącznie u 15 chorych (26,8%), a brak restenozy u 41 osób (73,2%). Zaobserwowano, iż stosując filtr 25 Hz całkowity czas trwania uśrednionego zespołu QRS (QRS total) był istotnie statystycznie dłuższy w grupie chorych z restenozą zarówno podczas rejestracji wykonanej przed rozpoczęciem badania (p < 0,01), jak i po 6 miesiącach (p < 0,05). Również czas trwania niskonapięciowych oscylacji (< 40 &#956;V), tworzących końcowy fragment zespołu QRS (HFLA), był dłuższy w badaniu wyjściowym w grupie chorych z restenozą, jednakże nie osiągnął on wartości istotnej statystycznie (p = 0,06). Przyjmując jako punkt odcięcia wartości QRS total &#8805; 130 ms, stwierdzono, iż taka wartość pomiaru na początku obserwacji i w 6. miesiącu pozwala odpowiednio z 70- lub 62-procentową czułością oraz 70- lub 74-procentową swoistością, 43- lub 44-procentową dodatnią wartością prognostyczną oraz 85- lub 86-procentową ujemną wartością prognostyczną określić prawdopodobieństwo obecności restenozy. Stosując filtr 40 Hz, nie obserwowano różnic poszczególnych parametrów elektrokardiogramu uśrednionego zarówno w rejestracji na początku badania, jak i rejestracji przeprowadzonej po 6 miesiącach. Wnioski: Wystąpienie restenozy po zabiegu angioplastyki może wpływać na zmiany elektrokardiogramu uśrednionego. (Folia Cardiol. 2005; 12: 93&#8211;102