SAPSIZ MEŞE (Quercus petrea (Matlusch) Lieb.) BALTALIK ORMANINDA ARALAMALARIN ÇAP ARTIMI ve BAZI TOPRAK ÖZELLİKLERİNE ETKİLERİ

Bu çalışmada; Demirköy’deki bir saf sapsız meşe (Quercus petrea (Matlusch) Lieb.) baltalık ormanında, 1992 yılında farklı şiddette (hafif ve şiddetli) yapılan aralama kesimlerinden sekiz yıl sonra yapılan ölçümler sonucu ortalama ağaç çapı ve 60 cm toprak derinliğine kadar olan bazı toprak özelliklerindeki (organik karbon, azot ve pH) işlem alanları arasındaki farklar incelenmiştir. Kontrol alanında bir hektarda 2180 olan ağaç sayısı, hafif aralama alanında 1100’e ve şiddetli aralama alanında 800’e indirilmiştir. En yüksek çap ve çap artımı şiddetli aralama alanında ölçülmüş olup, işlem alanlarının bazı toprak özellikleri de kontrol alanına nazaran önemli derecede farklı bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Aralama, Sapsız meşe, Çap, Topra

SEYİTÖMER TERMİK SANTRALININ KURUMA ALANLARINDAKİ KARAÇAM (Pinus nigra Arnold.) YILLIK HALKALARINA ETKİSİNİN ARAŞTIRILMASI

Bu çalışmada, Seyitömer Termik Santralının kurumuş olan ormanlardaki karaçam ağaçlarının yıllık halka gelişimine yaptığı etkiler incelenmiştir. Yıllık halka genişliklerinin incelenmesinde termik santral birimlerinin işletmeye açıldığı tarihler esas alınmıştır. Bunlar I. dönem 1957-1972 (termik santral öncesi), II. dönem 1973-1989 (termik santralın dört biriminin sırasıyla kurulduğu dönem) ve III. dönem 1990-2001 (termik santralın tüm birimleri ile çalıştığı dönem) yılları arasıdır. Yıllık halkalar ile iklim verileri değerlendirmeleri bu üç dönemde ilişkilendirilmiştir. Bu analiz sonuçlarına göre; İklim ögelerinden yağış ve sıcaklığın ortalama aylık değerleri üç dönemde de hemen hemen aynıdır. Buna karşılık, üç dönemdeki yıllık halka genişliklerinin ortalama değerleri ile yıllık halka genişliklerinin aylık ortalama yağış ve sıcaklıkla olan ilişkileri farklı bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Seyitömer termik santralı, Kuruma, Yıllık Halka, Karaça

AĞAÇLI-İSTANBUL MADEN SAHALARINDA SAHİL ÇAMI (Pinus pinaster Aiton.) AĞAÇLANDIRMALARINDA BAZI ÖLÜ ÖRTÜ VE TOPRAK ÖZELLİKLERİ

Ağaçlı (İstanbul) kömür maden ocağı artık materyalleri üzerindeki sahil çamı (Pinus pinaster Aiton.) ağaçlandırmalarında ölü örtü ve toprak özelliklerinin araştırıldığı bu çalışmada toprak örnekleri 0-1 cm, 1-3 cm, 3-5 cm, 5-10 cm, 10-20 cm, 20-30 cm, 30-40 cm ve 40-50 cm’den olmak üzere 8 derinlik kademesinden alınmıştır. Derinlik kademelerine bağlı olarak topraklar üzerinde hacim ve ince toprak ağrılığı, pH, organik karbon, toplam azot ile kum, toz ve kil oranları belirlenmiştir. Ayrıca, her bir alan üzerindeki ölü örtü örneklerinde birim alandaki ağırlık, toplam azot ve organik madde miktarları saptanmıştır. Elde edilen veriler istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Sonuçta organik karbonun

AĞAÇLARDA BESİN MADDELERİNİN YENİDEN TAŞINMASI OLAYI VE EKOLOJİK YÖNÜ

Besin maddelerinin “yeniden taşınması” besin maddesi döngüsünün önemli bölümünü oluşturmasından ve ekosistem incelemelerinde bu hususa da yer verilmesi gerektiğinden dolayı büyük bir öneme sahiptir. Yeniden taşınma, yetişme ortamının besin maddesi varlığı, ağaç türü ve besin maddelerinin kullanım özellikleri ile değişmektedir. Bu çalışma ile yeniden taşınma olayının gerçekleştiği ağaç organları, yeniden taşınmayı etkileyen etkenler, yeniden taşınma olayının değerlendirilmesinde göz önüne alınması gereken hususlar sunulmaya çalışılmıştır. Önemli oranda yapraklarda gerçekleşen bu olayın (a) iğne yapraklı ağaçlar ile yapraklı ağaçlar arasında farklı şiddetlerde meydana geldiği; (b) yeniden taşınma olayının diğer unsurlarla birlikte değerlendirilmesi gerektiği; (c) köklerde gerçekleşen yeniden taşınma olayının daha çok kurak alanlarda gerçekleştiği elde edilen somut sonuçlardır. Anahtar Kelimeler: Yeniden taşınma olayı, Besin maddesi kullanım etkinliği, Azot, Beslenm

Arthropod diversity in pure oak forests of coppice origin in northern Thrace (Turkey)

Oak (Quercus spp.) forests are among the most important forest types in Turkey. In the past, oak forests were managed through coppice clear-cutting, but in recent decades they have mostly been converted to high forest. This study was aimed at explaining how arthropod diversity is affected during conversion from coppice to high oak forest and during the early stages of coppice succession. We tested the hypothesis that arthropod richness, abundance and diversity in coppice oak sites varied according to stand age and a number of other forest characteristics. Arthropod communities were sampled in 50 plots using four different methods: pitfall traps, sweep nets, sticky cards and cloth shaking. A total of 13 084 individuals were collected and classified into 193 Recognizable Taxonomic Units (RTUs), with the most RTUs and the greatest number of specimens captured by sweep netting. We identified 17 taxa within RTU’s with more than 1% of the captured arthropods, which constituted 75% of the total specimens. The number of RTUs varied significantly according to trap type. Arthropod richness and Shannon-Wiener biodiversity index (H′) increased with elevation and precipitation. In young (1-40 yrs-old) and middle-aged (41-80 yrs) stands, arthropod biodiversity was not significantly affected by stand type, but slightly increased with diameter at breast height and tree height. Forest characteristics, such as the litter layer, understory and crown diameter, weakly influenced arthropod richness and abundance. Cluster analysis revealed that stand types and trap types differed taxonomically. Principal component analysis showed that stand types were clearly separated by the stand parameters measured. Insect families (Formicidae, Thripidae, Lygaeidae, Dolichopodidae, Luaxanidae, Cicadellidae and Ichneumonidae) could potentially be used as indicators of coppice oak conditions. As the coppice oak changes to mature forest, further studies are needed to better assess the relation between arthropods, forest types and structural characteristics of stands

Carbon Stocks of Fine Woody Debris in Coppice Oak Forests at Different Development Stages

Dead woody debris is a significant component of the carbon cycle in forest ecosystems. This study was conducted in coppice-originated oak forests to determine carbon stocks of dead woody debris in addition to carbon stocks of different ecosystem compartments from the same area and forests which were formerly elucidated. Weight and carbon stocks of woody debris were determined with recent samplings and compared among development stages (diameter at breast height (DBH, D1.3m)), namely small-diameter forests (SDF) = 0–8 cm, medium diameter forests (MDF) = 8–20 cm, and large-diameter forests (LDF) = 20–36 cm). Total woody debris was collected in samplings; as bilateral diameters of all woody debris parts were less than 10 cm, all woody parts were in the “fine woody debris (FWD)” class. The carbon concentrations of FWD were about 48% for all stages. Mass (0.78–4.92 Mg·ha−1) and carbon stocks (0.38–2.39 Mg·ha−1) of FWD were significantly (p > 0.05) different among development stages. FWD carbon stocks were observed to have significant correlation with D1.3m, age, basal area, and carbon stocks of aboveground biomass (Spearman rank correlation coefficients; 0.757, 0.735, 0.709, and 0.694, respectively). The most important effects on carbon budgets of fine woody debris were determined to be coppice management and intensive utilization. Also, national forestry management, treatments of traditional former coppice, and conversion to high forest were emphasized as having substantial effects