On the practice of ignoring center-patient interactions in evaluating hospital performance

We evaluate the performance of medical centers based on a continuous or binary patient outcome (e.g., 30-day mortality). Common practice adjusts for differences in patient mix through outcome regression models, which include patient-specific baseline covariates (e.g., age and disease stage) besides center effects. Because a large number of centers may need to be evaluated, the typical model postulates that the effect of a center on outcome is constant over patient characteristics. This may be violated, for example, when some centers are specialized in children or geriatric patients. Including interactions between certain patient characteristics and the many fixed center effects in the model increases the risk for overfitting, however, and could imply a loss of power for detecting centers with deviating mortality. Therefore, we assess how the common practice of ignoring such interactions impacts the bias and precision of directly and indirectly standardized risks. The reassuring conclusion is that the common practice of working with the main effects of a center has minor impact on hospital evaluation, unless some centers actually perform substantially better on a specific group of patients and there is strong confounding through the corresponding patient characteristic. The bias is then driven by an interplay of the relative center size, the overlap between covariate distributions, and the magnitude of the interaction effect. Interestingly, the bias on indirectly standardized risks is smaller than on directly standardized risks. We illustrate our findings by simulation and in an analysis of 30-day mortality on Riksstroke

Epidémiosurveillance de l’encéphalopathie spongiforme bovine en Belgique : bilan de l’année 1998

peer reviewedIn 1998 werden 6 runderen tussen de 54 en 71 maanden ouderdom, afkomstig van de provincies West-Vlaanderen (3 gevallen), Oost-Vlaanderen (2 gevallen) en Luik (1 geval), gediagnostiseerd als gevallen van boviene spongiforme encephalopathie (BSE). De hypotheses betreffende de oorsprong van de infectie op zijn de volgende : het optreden van sporadische gevallen zonder duidelijk definieerbare oorzaak; de mogelijke kruiscontaminatie tussen voeder voor monogastrische dieren met daarin dierlijk meel en voeder voor herkauwers waarin geen dierlijk meel is verwerkt en dit tijdens het fabricatieproces, de stockage, het transport of de distributie; het gebruik van dierlijk beendermeel in het voeder voor runderen geproduceerd voor de ban (van kracht vanaf 27/7/1994). Algemeen kan men dus stellen dat in België de aanwezigheid van gecontamineerd diermeel als risicofactor voor BSE niet kan worden uitgesloten. De oorsprong van deze diermelen kon nog niet gedetermineerd worden