Przepuklina pachwinowa u chorego dializowanego ciągłą ambulatorujną dializą otrzewnową - opis przypadku

Dializa otrzewnowa, jako jedna z metod leczenia nerkozastępczego, charakteryzuje się szeregiem zalet z punktu widzenia jej skuteczności, użyteczności oraz wygody jej stosowania dla pacjentów. Nie jest jednak pozbawiona wad, wśród których wymienia się możliwość występowania groźnych powikłań. Jednymi z najczęstszych są powikłania natury nieinfekcyjnej, mechanicznej. Możliwość wystąpienia przepukliny pachwinowej jest jedną z najpowszechniej spotykanych pośród nich, a etiologia jej występowania jest dość złożona. Wśród najważniejszych czynników sprzyjających ujawnieniu się przepukliny pachwinowej można wymienić: zwiększone ciśnienie wewnątrzbrzuszne, wiek pacjenta, przebyte zabiegi operacyjne powłok jamy brzusznej oraz czas trwania dializy otrzewnowej. Opisany przypadek wystąpienia przepukliny pachwinowej u pacjenta dializowanego CADO jest przykładem wystąpienia tego powikłania w mechanizmie złożonym, łączącym kilka różnych czynników ryzyka. Pacjent do czasu wystąpienia przepukliny był dializowany długi okres (ponad 6 lat), miał zwiększoną z czasem objętość wymian płynu dializacyjnego, a także przebył liczne operacje powłok brzusznych. Widzimy zatem na tym przykładzie, że zdarzają się sytuacje, w których dopiero łączne wystąpienie kilku czynników ryzyka może spowodować wystąpienie tego powikłania, chociaż najczęściej przyczyna jest tylko jedna. Autorzy pracy ocenili, że w opisywanym przypadku mógł zaistnieć czynnik pozytywny, niejako równoważący występowanie wszystkich uprzednio wymienionych negatywnych. Tym czynnikiem wydaje się być młody wiek pacjenta oraz jego bardzo dobry stan ogólny, przede wszystkim fizyczny. Niniejszy przypadek pokazuje także, że możliwe jest w pewnych sytuacjach zaniechanie wykonania zabiegu operacyjnego zaopatrzenia przepukliny, chociaż należy podkreślić, że postępowanie takie generalnie nie jest polecane. Jedynym wyjątkiem mogą być, jak się wydaje, pacjenci w dobrym stanie ogólnym, ściśle współpracujący oraz poddawani regularnym badaniom obrazowym i przedmiotowym. Analizując historię choroby opisywanego chorego, można również znaleźć potwierdzenie użyteczności metod polecanych w diagnostyce przepukliny pachwinowej, jak tomografia komputerowa i scyntygrafia z użyciem płynu dializacyjnego jako środka kontrastowego. Uzyskano także potwierdzenie, że epizod dializacyjnego zapalenia otrzewnej może być jednym z pierwszych symptomów wystąpienia niezdiagnozowanej wcześniej przepukliny

Zaciskające zapalenie osierdzia u chorego dializowanego otrzewnowo

Zaciskające zapalenie osierdzia (ZZO) jest rzadkim zaburzeniem o różnorodnej etiologii, przebiegającym zwykle z klinicznymi objawami prawokomorowej niewydolności serca. Najczęściej bywa poprzedzone ostrym wysiękowym zapaleniem osierdzia i stanowi jego przewlekłe powikłanie. Jest ono poważnym wyzwaniem zarówno w zakresie diagnostyki, jak i leczenia. W diagnostyce pomocne są następujące badania: zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej, elektrokardiogram, echokardiografia, cewnikowanie serca, tomografia komputerowa. W terapii u chorych wydolnych krążeniowo podejmuje się próby postępowania zachowawczego; u osób z cechami niewydolności krążenia, zwłaszcza ostrej, wybiera się leczenie chirurgiczne. Zabieg perikardiektomii u większości pacjentów powoduje znaczącą poprawę, lecz obarczony jest 4-18-procentowym ryzykiem zgonu. Autorzy przedstawiają przypadek pacjentki z zaciskającym zapaleniem osierdzia leczonej ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową, u której z powodu wystąpienia cech ostrej niewydolności krążenia wykonano zabieg perikardiektomii

Zabieg pomostowania tętnic wieńcowych u pacjenta dializowanego otrzewnowo

Choroba niedokrwienna serca pozostaje jedną z najważniejszych przyczyn zgonów u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. Z roku na rok rośnie liczba pacjentów leczonych nerkozastępczo, którzy są poddawani zabiegowi pomostowania aortalno- wieńcowego. Mimo postępu, jaki dokonał się w kardiochirurgii, chorobowość i umieralność okołooperacyjna u pacjentów dializowanych utrzymują się na wysokim poziomie. W pracy przedstawiono satysprzypadek pacjenta dializowanego otrzewnowo, u którego wykonano zabieg pomostowania aortalno- -wieńcowego. W okresie okołooperacyjnym kontynuowano poprzednią metodę dializoterapii. Można zatem przypuszczać, że pacjenci dializowani otrzewnowo, poddawani zabiegom kardiochirurgicznym, mogą w okresie okołozabiegowym stosować dializę otrzewnową. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 33–3

Dializa otrzewnowa u pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym: za i przeciw

Schorzenie układu sercowo-naczyniowego jest główną przyczyną zgonów pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. Liczba pacjentów dializowanych poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym stale się zwiększa. Decyzja o wyborze optymalnej metody leczenia nerkozastępczego jest przedmiotem dyskusji. Dializa otrzewnowa ma pewne zalety w okresie okołooperacyjnym. Przedstawiono opis 3 przypadków chorych z przewlekłą niewydolnością nerek, których poddano operacjom kardiochirurgicznym i kontynuowali dializę otrzewnową w okresie okołooperacyjnym. Zaprezentowano analizę problemów pojawiających się po zabiegu, uwzględniając przewodnienie i hiperkaliemię. Należy przypuszczać, że pacjenci dializowani otrzewnowo poddawani zabiegom kardiochirurgicznym mogą kontynuować poprzednią metodę dializ w okresie okołooperacyjnym. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 14–1

Kalcyfikacja zastawek serca u chorych hemodializowanych i ich kardiochirurgiczna korekta

Abstract: Development of vascular and systemic calcification is one of the more serious and often occuring complications in hemodialyzed patients. The cardiac valves calcifications are of the essential importance. They are result of the very complicated calcification process connected with hyperphosphataemia, hyperparathyroidism, calcium carbonate administering and active vitamin D3 metabolites as well as using dialysis fluids with high concentration of calcium. Elevated P and Ca x P product are both significant predictors of cardiovascular mortality in hemodialized patients. We describe two patients with cardiac failure because of cardiac valves calcification. Both patients underwent artficial valves implantation. The patients showed a marked improvement of the quality of life and haemodynamic status

A role for barley calcium-dependent protein kinase CPK2a in the response to drought

Increasing the drought tolerance of crops is one of the most challenging goals in plant breeding. To improve crop productivity during periods of water deficit, it is essential to understand the complex regulatory pathways that adapt plant metabolism to environmental conditions. Among various plant hormones and second messengers, calcium ions are known to be involved in drought stress perception and signaling. Plants have developed specific calcium-dependent protein kinases that convert calcium signals into phosphorylation events. In this study we attempted to elucidate the role of a calcium-dependent protein kinase in the drought stress response of barley (Hordeum vulgare L.), one of the most economically important crops worldwide. The ongoing barley genome project has provided useful information about genes potentially involved in the drought stress response, but information on the role of calcium-dependent kinases is still limited. We found that the gene encoding the calcium-dependent protein kinase HvCPK2a was significantly upregulated in response to drought. To better understand the role of HvCPK2a in drought stress signaling, we generated transgenic Arabidopsis plants that overexpressed the corresponding coding sequence. Overexpressing lines displayed drought sensitivity, reduced nitrogen balance index, an increase in total chlorophyll content and decreased relative water content. In addition, in vitro kinase assay experiments combined with mass spectrometry allowed HvCPK2a autophosphorylation sites to be identified. Our results suggest that HvCPK2a is a dual-specificity calcium-dependent protein kinase that functions as a negative regulator of the drought stress response in barley