Μελέτη παρατήρησης της χρήσης αντιβιοτικών στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου Παίδων Π&Α Κυριακού κατά τη χρονική περίοδο Νοεμβρίου 2019-Μάρτιο 2020

Εισαγωγή: Η συνταγογράφηση αντιβιοτικών για λοιμώξεις πιθανώς ιογενούς αιτιολογίας αποτελεί σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Οι τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες έχουν στόχο να διευκολύνουν τη λήψη σχετικών αποφάσεων. Σκοπός της μελέτης είναι να δείξει την επίδραση των οδηγιών στην κλινική πράξη που ασκείται στα εξωτερικά ιατρεία ενός τριτοβάθμιου παιδιατρικού νοσοκομείου. Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη παρατήρησης στα Εξωτερικά Ιατρεία ενός τριτοβάθμιου παιδιατρικού νοσοκομείου της Αθήνας κατά τη χρονική περίοδο Νοέμβριος 2019-Μάρτιος 2020.Καταγράφηκαν οι παιδιατρικοί ασθενείς 0-16 ετών χωρίς υποκείμενα νοσήματα με συμπτώματα λοίμωξης που αντιμετωπίστηκαν σε εξωτερική βάση,τα επιδημιολογικά τους χαρακτηριστικά,η πιθανή διάγνωση και η αγωγή που χορηγήθηκε.Έγινε ανάλυση και μελέτη των στοιχείων που συλλέχθηκαν. Αποτελέσματα: 3811 παιδιά(μέση ηλικία 5 έτη)περιελήφθησαν στη μέλέτη εκ των οποίων 842 (22%) έλαβαν αντιβιοτικά. «Η μη ειδική λοίμωξη ανώτερου αναπνευστικού» ήταν η συχνότερη διάγνωση (36%) στην οποία παρατηρήθηκε μικρότερο ποσοστό χορήγησης αντιβιοτικών (0,7%). Οι διαγνώσεις με τα υψηλότερα ποσοστά χορήγησης αντιβιοτικών ήταν: “οξεία μέση ωτίτιδα” (92%), “οξεία αμυγδαλίτιδα” (45%), βρογχίτιδα-χρόνιος βήχας” (50%) and “πνευμονία” (95%). 51% του συνόλου της συνταγογράφησης αντιβιοτικών σχετιζόταν με αυτές τις 4 διαγνώσεις.Η αμοξυκιλλίνη ήταν το συχνότερα χρησιμοποιούμενο αντιβιοτικό. Χορηγήθηκε σε στα παιδιά με μέση ωτίτιδα και αμυγδαλίτιδα σε ποσοστό 71% ενώ το 40% των παιδιών με βρογχίτιδα έλαβε κλαριθρομυκίνη and 36% αμοξυκιλλίνη. Τα παιδιά με πνευμονία έλαβαν αμοξυκιλλίνη σε ποσοστό 52% των περιπτώσεων ενώ το 20% έλαβε συνδυασμό αμοξυκιλλίνης και κλαριθρομυκίνης. Συμπεράσματα: Στη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία ενός τριτοβάθμιου παιδιατρικού νοσοκομείου αναφοράς καταγράφηκαν υψηλά ποσοστά χορήγησης αντιβιοτικών για λοιμώξεις οι οποίες συχνά είναι ιογενούς αιτιολογίας ,όπως η οξεία μέση ωτίτιδα, η βρογχίτιδα και η πνευμονία. Είναι σημαντικό ότι η χορήγηση αφορούσε παιδιά υγιή, ενώ η εμβολιαστική κάκυψη δεν φαίνεται ότι επηρέασε τη χρήση ή μη αντιβιοτικού. Η αμοξυκιλλίνη αποτέλεσε το συχνότερα χρησιμοποιούμενο αντιβιοτικό. Παρά την ύπαρξη οδηγιών για την αντιμετώπιση λοιμώξεων στα εξωτερικά ιατρεία, η συνταγογράφηση παραμένει υψηλή παρά την ορθή επιλογή αντιβιοτικού. Οι παρεμβάσεις που απαιτούνται πρέπει να λάβουν υπόψιν τα χαρακτηριστικά της συνταγογράφησης ώστε να οδηγηθούμε στον εξορθολογισμό τους.High rates of antibiotic prescribing for viral respiratory tract infections in a tertiary paediatric A&E. Do guidelines really work? Background: Antibiotic prescribing in children for infections of presumed viral etiology is a major concern. Practice guidelines were developed in order to assist indecision-making. The purpose of this study was to determine the impact of antibiotic prescribing guidelines on antibiotic use in hospital setting Methods: A retrospective anonymous longitudinal observational study of children presenting in Accident & Emergency (A&E) of a tertiary paediatric hospital in Athens, Greece between November 2019-March 2020 with an infection related diagnosis. A&E doctors encouraged to use practice guidelines for common paediatric infections developed by the hospitals Infectious Diseases specialists. Commonest infection related diagnosis and linked antibiotic prescriptions were documented and analyzed Results: 3811 children (median age 5 years)included in the study of which 842 (22%) received antibiotics.“Non specific URTI” was the commonest diagnosis (36%) linked with minimal antibiotic prescribing (0,7%). Diagnoses linked to high rates of antibiotic prescribing were: “otitis media” (92%), “acute sore throat” (45%), “bronchitis-chronic cough” (50%) and “pneumonia” (95%). 51% of total prescriptions were linked to these 4 diagnostic groups. Amoxicillin was the commonest antibiotic given in children with otitis media and sore throat (71%) while 40% of children with bronchitis received clarithromycin and 36% amoxicillin. Children with the diagnosis of pneumonia received amoxicillin in 52% of cases while 20% received combination of amoxicillin and clarithromycin Conclusion:We documented high rates of antibiotic use in paediatric A&E for infections of presumed viral etiology such as otitis media, bronchitis and pneumonia in healthy fully vaccinated children. Practice guidelines for these diagnoses available to A&E doctors recommend watchful waiting. Macrolide use is still significant especially for lower respiratory tract infections. Practice guidelines are not sufficient to control excessive antibiotic use in A&E setting

Eπιπολασμός της παχυσαρκίας και η συσχέτισή της με το άσθμα σε παιδιά εφηβικής ηλικίας στην Ελλάδα

Εισαγωγή: Η παχυσαρκία και το άσθμα θεωρούνται οι πιο σημαντικές χρόνιες ασθένειες της παιδικής ηλικίας παγκοσμίως. H παράλληλη αύξηση της επίπτωσης των δυο νοσημάτων, η οποία έχει παρατηρηθεί τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε στην υπόθεση ότι τα δύο νοσήματα συνδέονται. Το άσθμα της παχυσαρκίας φαίνεται να αποτελεί διακριτό φαινότυπο, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως την αυξημένη ανάγκη ιατρικής φροντίδας, τη μεγαλύτερη βαρύτητα της νόσου, μειωμένο έλεγχο και ελαττωμένη απάντηση στα στεροειδή. Σκοπός: Να εκτιμηθεί ο επιπολασμός της παχυσαρκίας σε ένα δείγμα Ελλήνων μαθητών ηλικίας 12-14 χρονών και να διερευνηθεί η συσχέτισή της με το άσθμα καθώς επίσης και με τα άλλα αλλεργικά νοσήματα. Μέθοδος: Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2019-2020, 1934 παιδιά ηλικίας 12- 14 ετών, επιλέχτηκαν από 20 δημόσια σχολεία της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας. Γονείς και μαθητές συμπλήρωσαν την ελληνική έκδοση του εγκεκριμένου ερωτηματολόγιου της GAN για το άσθμα και τις αλλεργίες. Οι μαθητές κατηγοριοποιήθηκαν σε φυσιολογικού βάρους, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι σύμφωνα με τις διεθνείς τιμές αναφοράς του ΒΜΙ όπως ορίσθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 2007, την Παγκόσμια Ομάδα Δράση για την Παχυσαρκία το 2012 και από το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης των Νοσημάτων το 2000. Αποτελέσματα: O επιπολασμός των υπέρβαρων/παχύσαρκων παιδιών εκτιμήθηκε στο 28,8%/13,3%, 25%/7,3% και 29,6%/4,5% σύμφωνα με τις τιμές αναφοράς ΒΜΙ του WHO, IOTF και CDC αντίστοιχα. Υπήρξε φτωχή-καλή συμφωνία μεταξύ των τριών αναφορών ταξινόμησης των υπέρβαρων και παχύσαρκων σύμφωνα με το στατιστικό μέτρο Cohen’s kappa. Πολλαπλά μοντέλα λογιστικής παλινδρόμησης ανέδειξαν ότι τα παχύσαρκα παιδιά έχουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης άσθματος (OR=3,95, 95% CI=2,52-6,20, p<0,001) καθώς επίσης και των συμπτωμάτων που σχετίζονται με την συχνότητα και την βαρύτητα του άσθματος συγκριτικά με τα φυσιολογικού βάρους, λαμβάνοντας υπόψιν την έκθεση στην υγρασία, το κάπνισμα, την ρύπανση των φορτηγών και την επαφή με γάτα ή σκύλο. Αντιθέτως, δεν αναδείχθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ παχυσαρκίας εκζέματος (OR=0,69, 95% CI=0,39-1,25, p=0,22) και αλλεργικής ρινίτιδος (OR=0,85, 95% CI=0,51-1,42, p<0,54). Συμπεράσμα: Η παρούσα συγχρονική μελέτη αδυνατεί να αναδείξει αιτιολογική σχέση μεταξύ άσθματος και παχυσαρκίας. Ωστόσο , τα ευρήματα μας καταδεικνύουν ισχυρές συσχετίσεις μεταξύ της παχυσαρκίας και ενός σοβαρού φαινότυπου άσθματος ενώ δεν συνέβη το ίδιο με τις άλλα αλλεργικά νοσήματα. Μολονότι , η επιλογή των κριτηρίων ταξινόμησης των παιδιών ανάλογα με το ΒΜΙ δύναται να επηρεάσει τα συμπεράσματα σχετικά με την ανθρωπομετρία του παιδιού ο επολασμός της παχυσαρκίας παραμένει υψηλός. Τα ευρήματα της μελέτης υπογραμμίζουν την σημασία να ληφθούν πολιτικές πρόληψης της παιδικής παχυσαρκίας.Introduction: ΟVERWEIGHT/OBESITY AND ASTHMA are considered the most significant pediatric health problems worldwide. During the past 30 years, the simultaneous increase in the prevalence of both has raised the possibility that the two may be causally linked. Overweight/obese asthma may constitute a unique asthma type with special features such as the increased need for medical care, greater disease severity, reduced control and reduced response to steroids. Aim: To evaluate the prevalence of obesity in a sample of Greek schoolchildren 12-14 years old and to evaluate its association with asthma symptoms as well as other allergic diseases. Methods: During 2020, 1934 schoolchildren, aged 12–14 years, were selected from 20 schools located in the greater Athens area. Parents and students completed the approved Greek version of Global Asthma Network questionnaire. Students were measured with high sensitivity methods. Child normalweight, overweight, and obesity were expressed according to 3 internationally used BMI references: World Health Organization 2007, International Obesity Task Force 2012, and Centers for Disease Control and Prevention 2000. Results: The prevelance of overweigth/obesity was estimated at 28,8%/13,3% 25%/7,3% and 29,6%/4,5% according to WHO, IOTF and CDC respectively. There was poor to good agreement between references when classifying overweight and obesity according to Cohen’s kappa statistic. Multiple logistic regression models revealed that obesity increases the odds for asthma (OR=3,95, 95% CI=2,52-6,20, p<0,001) as well as other parameters of asthma severity and frequency compared with normal weight, even after adjusting for exposure to moisture, smoking, truck traffic, cat and dog. On the contrary no association was found between obesity eczema (OR=o,69, 95% CI=0,39-1,25, p=0,22) and allergic rhinitis (OR=0,85, 95% CI=0,51-1,42, p<0,54). Conclusions: The present cross-sectional study cannot establish causal relationships between asthma and obesity of schoolchildren; however, our findings underline strong associations between obesity and severe asthma phenotype but no with other allergies. Although the choice of reference to express BMI may influence conclusions about child anthropometric status the prevelance of obesity is stil high. The findings stress the importance of public health policies toward pediatric obesity prevention

Audio description techniques for Greek cinema

Audio description is a service that allows the access of blind and visually impaired audience to audiovisual material. It belongs to the field of audiovisual translation and it presents intersemiotic characteristics. Practically, audio description consists of the description of the images and the insertion of said descriptions in the silent gaps between the dialogues. Although some countries, like the United Kingdom, have delved into audio description for many years (the ITC audio description guidelines were published already in 2000), others are not quite as evolved in the field. In Greece, Georgakopoulou (2008) published a brief audio description style guide, while the service is offered for specific projections of films, mostly during national and/or international film festivals, and theater plays. Having noticed the lack of extensive bibliography in Greek, we decided to compose a thorough audio description strategies catalog, that would facilitate the optimal application of audio description in Greek. For this purpose, we based our research on three pillars: the selection, description and projection of three modern Greek films to our target audience (BVI), in order to then gather their opinions on the end product (reception studies), the study of international guidelines and the experience we had describing, and an "internal" research regarding the selection of the adequate words in audio description. Audio description constitutes "the descriptive technique of inserting audio narrations, explanations and descriptions of the settings, characters, and actions taking place in a variety of audiovisual media, when such information about these visual elements is not offered in the regular audio presentation" (Matamala & Orero, 2013). As one would expect, the sound and soundscape play a significant role in audio description, since the target audience rely solely on the audio channel, to comprehend and enjoy the material. Another important part of the theory of audio description is the audio introduction, a continuous piece of prose that offers information about the technical characteristics of the film (duration, settings, direction styles, montage etc), introduces the characters to the audience, provides a brief summary of the film and refers to any other elements that may surprise or disorient the audience during the projects (i.e multilingual cast). In our research, we decided to focus on some basic points of the audio description theory, because we needed our research to be directly useful in the community. In other words, a specialized research on the audio subtitles, while informative and scientifically valid, it would not facilitate the inclusion of audio description in the everyday life. On the other hand, a thorough catalog that would examine the most important aspects of the field and advise on the optimal description could be practically used and could also encourage further relative research. For these reasons, through the reception studies we organized, we examined the role, duration and content of the audio introductions, the management of spatiotemporal shifts and the subjectivity of the wording and expression. Apart from these, we conducted a research without the presence of audience regarding the linguistic choices in the audio description, by setting specific criteria and evaluating according to said criteria the language we used in the films we described. Finally, we thought that the research would not be as well-rounded, if we did not attempt to approach the didactics of audio description. We proposed two types of postgraduate curricula in which audio description could be taught, keeping in mind the learning objectives of each program. However, we must state that our approach was preliminary and the didactics of audio description could- and should- be analyzed in a different dissertation, solely dedicated to this. Having studied all the above, we composed the following guidelines: 1. Prior to the description 2. Translation choices 3. Audio introduction 4. Temporal shifts and management 5. Spatial shifts and management 6. Subjectivity and creative audio description To conclude, we mentioned our plans for future studies that would enrich significantly the international knowledge on the subject, whereas it was made crystal clear that this field, especially in Greek, is terra incognita, and there is a lot of material yet to be studied. In any case, our research emphasized the complexity of audio description as a translation process, its usefulness for the community and the importance of further researches and attempts to advance the field in Greek.References • Georgakopoulou, Y. (2008). Audio description guidelines for Greek. A working document. ECI Subtitling. • Matamala, A. & Orero, P. (2013). Standardising audio description. Italian Journal of Special Education for Inclusion, 1, 149- 155.Η ακουστική περιγραφή (audio description) είναι μια υπηρεσία που επιτρέπει την πρόσβαση στα οπτικοακουστικά μέσα σε άτομα με δυσκολίες ή απώλεια όρασης. Υπάγεται στον κλάδο της οπτικοακουστικής μετάφρασης και, ουσιαστικά, συνίσταται στην περιγραφή των εικόνων στα σιωπηλά διαλείμματα μεταξύ των διαλόγων. Αν και έχει κατασταθεί σαφής η ανάγκη καθολικής προσβασιμότητας στο οπτικοακουστικό περιεχόμενο τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, μέσα από κανονισμούς που εκδόθηκαν και παροτρύνουν τους παρόχους να προσφέρουν τουλάχιστον τμήμα των προγραμμάτων τους με ακουστική περιγραφή, η οδηγία αυτή δεν ακολουθείται με τον ίδιο ρυθμό σε όλες τις χώρες παγκοσμίως. Σε αντίθεση με άλλες χώρες με μακρά παράδοση στην ακουστική περιγραφή (πχ Ηνωμένο Βασίλειο), στην Ελλάδα η υπηρεσία αυτή είναι σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ακαδημαϊκά, έχει εκδοθεί ένας σύντομος οδηγός ακουστικής περιγραφής (Γεωργακοπούλου, 2008), ενώ πρακτικά η ακουστική περιγραφή εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες κινηματογραφικές προβολές, συνήθως στο πλαίσιο κινηματογραφικών φεστιβάλ, ενώ γίνονται κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες σχετικά με την ακουστική περιγραφή σε θεατρικές παραστάσεις. Αντιλαμβανόμενοι την έλλειψη εκτενούς βιβλιογραφίας στα ελληνικά, αποφασίσαμε να συντάξουμε έναν πλήρη οδηγό για τη βέλτιστη εφαρμογή της ακουστικής περιγραφής στα ελληνικά, χρησιμοποιώντας ως υλικό μεγάλου μήκους σύγχρονες ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες («Το τανγκό των Χριστουγέννων», σκην. Νίκος Κουτελιδάκης, «Ταξίδι στη Μυτιλήνη», σκην. Λάκης Παπαστάθης, «Έτερος Εγώ» , σκην. Σωτήρης Τσαφούλιας). Η έρευνά μας βασίστηκε σε τρεις άξονες: την επιλογή, περιγραφή και προβολή ταινιών με σκοπό τη συλλογή αποτελεσμάτων μέσα από μελέτες πρόσληψης (με παρουσία κοινού ατόμων με δυσκολίες όρασης), τη μελέτη των διεθνών και ξενόγλωσσων κατευθυντήριων οδηγιών και την «εσωτερική» έρευνα που διεξήγαμε όσον αφορά στην αναζήτηση της κατάλληλης λέξης στην ακουστική περιγραφή. Οι τρεις αυτοί ερευνητικοί άξονες μάς οδήγησαν στη σύνταξη ενός πλήρους οδηγού που μπορεί να βρει άμεση εφαρμογή στην κοινότητα (ως βοήθημα επιτυχούς εκτέλεσης ακουστικής περιγραφής στον κινηματογράφο), αλλά έχει και ακαδημαϊκή αξία, καθώς εμπλουτίζει την εγχώρια, μα και τη διεθνή γνώση.Η ακουστική περιγραφή είναι η τεχνική εισαγωγής ακουστικών διηγήσεων, επεξηγήσεων και περιγραφών των σκηνικών, των χαρακτήρων και της δράσης που προβάλλονται σε πληθώρα οπτικοακουστικών μέσων, όταν αυτά δεν επεξηγούνται από την κανονική ροή του προγράμματος (Matamala & Orero, 2013). Η ακουστική περιγραφή μπορεί να εφαρμοστεί σε διαφορετικά είδη οπτικοακουστικών κειμένων (κινηματογράφο, θεατρικές παραστάσεις, όπερα, μουσεία και έργα τέχνης κλπ). Φυσικά, οι τεχνικές διαφέρουν ανάλογα με το είδος του κειμένου-πηγή (για παράδειγμα, στα στατικά έργα τέχνης, όπως είναι οι πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά, συνήθως ακολουθείται μια μέθοδος που ονομάζεται πολυαισθητηριακή ακουστική περιγραφή (Neves, 2016), όπου επιστρατεύονται και άλλες αισθήσεις πέραν της ακοής για μεγιστοποίηση της κατανόησης και απόλαυσης απ’ την πλευρά των αποδεκτών). Σημαντικό ρόλο, όπως είναι αναμενόμενο, διαδραματίζει στην ακουστική περιγραφή ο ήχος και το ηχοτοπίο, δεδομένου ότι για τον αποδέκτη το ηχητικό κανάλι είναι ο κύριος τρόπος μετάδοσης της πληροφορίας. Σημαντικό τμήμα της θεωρίας, που βέβαια δεν συγκαταλέγεται στις ξενόγλωσσες κατευθυντήριες οδηγίες (πέραν των ευρωπαϊκών οδηγιών που εκδόθηκαν απ’ το πρόγραμμα ADLAB), είναι η ακουστική εισαγωγή. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα συνεχόμενο τμήμα πρόζας που εκφωνείται πριν τους τίτλους αρχής μιας ταινίας και περιλαμβάνει πληροφορίες για την ταινία, τους συντελεστές, τα σκηνικά, προσφέρει μια σύντομη περίληψη και εισάγει τους χαρακτήρες στο κοινό. Επίσης, έχει και πληροφοριακό/ενημερωτικό χαρακτήρα, καθώς δίνει πληροφορίες στο κοινό σχετικά με τον τρόπο χρήσης και τις ρυθμίσεις των ακουστικών τους.Τα ερευνητικά μας ερωτήματα αφορούν στον ρόλο, το περιεχόμενο και τη διάρκεια της ακουστικής εισαγωγής, τη διαχείριση των βραχέων και μακρών τοπικών μετατοπίσεων, τη διαχείριση των βραχέων και μακρών χρονικών μετατοπίσεων, την υποκειμενικότητα στον λόγο και στην έκφραση. Τα ερωτήματα αυτά απαντήθηκαν μέσα από ερωτηματολόγια που μοιράστηκαν στο κοινό που συμμετείχε στις προβολές των τριών ταινιών που περιγράφηκαν και προβλήθηκαν. Πέραν αυτού, διεξήγαμε μια έρευνα χωρίς την παρουσία κοινού σχετικά με την αξιολόγηση των γλωσσικών μας επιλογών. Για την ακρίβεια, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η γλώσσα είναι το μοναδικό και πιο πολύτιμο εργαλείο στα χέρια ενός περιγραφέα, θεωρούμε ότι οι επιλογές που θα κάνει θα μπορέσουν να μεταδώσουν το ακριβές νόημα και να προάγουν την κατανόηση και την ψυχαγωγία του κοινού, αλλά ταυτόχρονα μπορούν και να αποπροσανατολίσουν τους αποδέκτες και να προκαλέσουν σύγχυση. Θέλαμε να δημιουργήσουμε κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θα μπορούσε ένας περιγραφέας να επιλέξει την κατάλληλη λέξη ή φράση, δηλαδή τη λέξη ή φράση που θα επιτύγχανε τη μέγιστη νοηματική και υφολογική ισοδυναμία με το οπτικά εκφερόμενο μήνυμα. Θέσαμε κριτήρια αξιολόγησης και, στη συνέχεια, θέλοντας να επεξηγήσουμε τη λειτουργία τους αλλά και να αποδείξουμε την πρακτική τους χρησιμότητα, αντλήσαμε παραδείγματα από δύο εκ των τριών ταινιών, τα οποία θέσαμε υπό αξιολόγηση, χρησιμοποιώντας τα κριτήριά μας.Εκτός από τα ερωτήματα αυτά, οι απαντήσεις στα οποία οδήγησαν στη σύνταξη του οδηγού ακουστικής περιγραφής στα ελληνικά, επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα της διδασκαλίας του μεταφραστικού αυτού είδους. Πιο συγκεκριμένα, προτείναμε η ακουστική περιγραφή να διδάσκεται είτε στο πλαίσιο ενός προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών με θέμα την οπτικοακουστική μετάφραση είτε κατά μόνας, σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα αφιερωμένο μόνο στην ακουστική περιγραφή και τις υποκατηγορίες της. Η δεύτερη πρότασή μας αποτελεί παγκόσμια καινοτομία, καθώς η έρευνά μας έδειξε ότι σε κανένα ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν προσφέρεται κάτι παρόμοιο. Φυσικά, πρέπει να γίνει σαφές ότι η προσέγγισή μας είναι αρκετά προκαταρκτική: μια ολοκληρωμένη πρόταση θα πρέπει να περιέχει θεωρία της διδακτικής και της παιδαγωγικής και θα χρειαστεί να αφιερωθεί στο ζήτημα αυτό μια ολόκληρη διδακτορική διατριβή, που θα συμπεριλαμβάνει μαθησιακούς στόχους κλπ. Αποφασίσαμε, παρ’ όλα αυτά να συμπεριλάβουμε την πρότασή μας, διότι θέλαμε η διατριβή μας να θέσει βάσεις για τον κλάδο αυτό στην Ελλάδα και θεωρήσαμε ότι χωρίς μια αναφορά στον τρόπο εκπαίδευσης των μελλοντικών περιγραφέων, η έρευνά μας δεν θα ήταν το ίδιο σφαιρική.Έχοντας συλλέξει απαντήσεις από το κοινό που παρευρέθηκε στις προβολές μας, τις αναλύσαμε και προσπαθήσαμε, μάλιστα, να αντιληφθούμε τους λόγους πίσω από τις πιθανές ανομοιογένειες. Επιχειρήσαμε να κάνουμε μια σύντομη ανάλυση των προτιμήσεων του κοινού, οι οποίες άλλοτε ήταν αναμενόμενες, άλλοτε μας εξέπληξαν. Έπειτα, αναλύσαμε τις γλωσσικές επιλογές που κάναμε σε δύο εκ των τριών ταινιών («Το τανγκό των Χριστουγέννων» και «Ταξίδι στη Μυτιλήνη»). Επιλέξαμε αυτές τις δύο ταινίες, διότι λόγω είδους (ρομαντική και δραματική αντίστοιχα) μπορούσαμε να αντλήσουμε πολλά παραδείγματα υφολογικής ισοδυναμίας, ενώ το γεγονός ότι διαδραματίζονται σε διαφορετικές πραγματικότητες και έχουν αναδρομές στο παρελθόν κατέστησε αναγκαία την προσαρμογή της γλώσσας τόσο στο ύφος των ταινιών (πχ λαϊκότροπες εκφράσεις ταιριαστές στο μυτιληνιό ιδίωμα που χαρακτήριζε το «Ταξίδι στη Μυτιλήνη») όσο και στο κινηματογραφικό συγκείμενο (πχ στρατόπεδο του Έβρου στο «Το τανγκό των Χριστουγέννων»). Θεωρούμε ότι αυτή η ανάλυση της χρήσης της γλώσσας υπογραμμίζει τη σημασία της εύρεσης της βέλτιστης, σύμφωνα με τα κριτήρια που θέσαμε, λέξης/έκφρασης, αλλά παρουσιάζει και πρακτικά τον τρόπο χρήσης των κριτηρίων αυτών.Έχοντας μελετήσει όλα τα παραπάνω, συντάξαμε έναν οδηγό ακουστικής περιγραφής, που συμπεριλάμβανε τις εξής οδηγίες: 1. Πριν απ’ την περιγραφή 1. Επιλογή οπτικοακουστικού υλικού 2. Προκαταρκτική έρευνα 3. Ανάγνωση οπτικοακουστικού κειμένου 2. Μεταφραστικές επιλογές 1. Τοποθέτηση/εισαγωγή περιγραφών 2. Περιεχόμενο περιγραφών/σύνταξη σεναρίου 3. Εκφώνηση και ηχογράφηση 3. Ακουστική εισαγωγή 1. Περιεχόμενο ακουστικής εισαγωγής 2. Διάρκεια ακουστικής εισαγωγής 3. Ανάγκη για ακουστική εισαγωγή 4. Χρονικές μετατοπίσεις και διαχείριση 5. Τοπικές μετατοπίσεις και διαχείριση 6. Υποκειμενικότητα και δημιουργική ακουστική περιγραφή Κάθε οδηγία συνοδεύτηκε από παραδείγματα, ώστε να γίνεται πιο κατανοητό το περιεχόμενό της. Αξίζει να αναφερθεί ξανά ότι κάθε οδηγία, κάθε υποκεφάλαιο που προσεγγίστηκε και αναλύθηκε στην έρευνά μας θα μπορούσε να αποτελεί ξεχωριστή διδακτορική διατριβή, το αντικείμενο μιας πολύ πιο εξειδικευμένης έρευνας. Παρόλα αυτά, η έρευνά μας είναι κοινωνικοκεντρική, δηλαδή θέλαμε να μπορεί να βρει άμεση εφαρμογή στην κοινότητα. Μια πολύ εξειδικευμένη ανάλυση ενός μόνο στοιχείου του κλάδου θα είχε, βεβαίως, ακαδημαϊκή και επιστημονική αξία, αλλά δεν θα συνεισέφερε- ακόμα- στην εξέλιξη του κλάδου στην Ελλάδα. Ένας αναλυτικός κατάλογος των αναγνωρίσιμων και μη ήχων και ηχητικών εφέ θα προσέφερε σημαντικά στη διεθνή βιβλιογραφία, αλλά δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άμεσα προς όφελος του ελληνικού κοινού.Στο τέλος της έρευνας, έγινε μια αναφορά σε μελλοντικές πιο εξειδικευμένες μελέτες που θα εμπλούτιζαν σημαντικά τη διεθνή γνώση, ενώ καταστάθηκε ξεκάθαρο ότι ο κλάδος αυτός, ειδικά στα ελληνικά, είναι μια γη σχετικά ανεξερεύνητη, με πολύ υλικό προς μελέτη. Φροντίσαμε να διευκρινίσουμε ότι οι έρευνες με παρουσία κοινού, αλλιώς οι μελέτες πρόσληψης, είναι εκείνες που μπορούν να δώσουν μια πολύ σαφή εικόνα σχετικά με τις προτιμήσεις του κοινού, καθώς συνομιλώντας με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, ο ερευνητής μπορεί να σημειώσει και να λάβει υπόψη του τις ανάγκες τους και στη συνέχεια να προσπαθήσει να τις εξυπηρετήσει με τον βέλτιστο τρόπο. Σε κάθε περίπτωση η έρευνά μας υπογράμμισε την πολυπλοκότητα της ακουστικής περιγραφής ως μεταφραστικής διαδικασίας, τη χρησιμότητά της στην κοινότητα και τη σημασία περαιτέρω ερευνών και προσπαθειών εξέλιξης του κλάδου στα ελληνικά.Βιβλιογραφία • Γεωργακοπούλου, Γ. (2008). Μια εικόνα χίλιες λέξεις: η ακουστική περιγραφή από την ECI στην Ελλάδα. European Captioning Institute Ltd. • Matamala, A. & Orero, P. (2013). Standardising audio description. Italian Journal of Special Education for Inclusion, 1, 149- 155. • Neves, J. (2016). Redefining Access: Embracing multimodality, memorability and sharedexperience in Museums. Curaton: The Museun Journal. 59(3), 263-286. Φιλμογραφία • Κουτελιδάκης, Ν. (2011). Το τανγκό των Χριστουγέννων. N-Orasis Audiovisual. • Παπαστάθης, Λ. (2010). Ταξίδι στη Μυτιλήνη. Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ΕΡΤ) & Nova. • Τσαφούλιας, Σ. (2017). Έτερος Εγώ. Green Dragon & Blonde

Case Report A Tongue Lesion as a Sign of a Systemic Disease

Amyloidosis is the extracellular fibril deposition of a variety of proteins, many of which circulate as plasma ingredients. It is a disease difficult to identify due to its nonspecific symptoms and manifestations. Amyloidosis of the tongue, either isolated or part of the systemic disease, is rare and its features resemble those of a tumor. We report the case of a patient with amyloidosis who presented with a tongue lesion, weakness, nonspecific arthritis, and dyspnea on exertion that resulted in multiorgan system failure

A Tongue Lesion as a Sign of a Systemic Disease

Amyloidosis is the extracellular fibril deposition of a variety of proteins, many of which circulate as plasma ingredients. It is a disease difficult to identify due to its nonspecific symptoms and manifestations. Amyloidosis of the tongue, either isolated or part of the systemic disease, is rare and its features resemble those of a tumor. We report the case of a patient with amyloidosis who presented with a tongue lesion, weakness, nonspecific arthritis, and dyspnea on exertion that resulted in multiorgan system failure

Congenital Diaphragmatic Eventration in the Neonatal Period: Systematic Review of the Literature and Report of a Rare Case Presenting with Gastrointestinal Disorders

Background: The term congenital diaphragmatic eventration (CDE) refers to an anatomical abnormality of the diaphragm. It is a very rare condition; however, early and prompt diagnosis is of very great importance due to possible life-threatening complications. Most severely affected patients are neonates, usually presented with respiratory distress symptoms. The aim of this study was to systematically review the existing literature and to consolidate data on CDE in neonates as well as to report a case of a neonate with congenital diaphragmatic eventration of the left hemidiaphragm and clinical signs and symptoms of the gastrointestinal tract. Methods: An electronic search of the PubMed and Scopus databases was performed regarding studies evaluating the clinical presentation, diagnosis methods, treatments, and outcomes of CDE in the neonatal population. Results: Data from 93 studies were integrated into our review, reporting 204 CDE cases, and according to them, the male/female ratio was 1/1 with a predominance of right-sided eventration. The diagnosis was primarily established by chest X-ray; surgical intervention was the most frequent treatment. The recurrence rate was 8.3% (9/109 cases). Conclusions: Early and accurate diagnosis of CDE and repair of the diaphragm can prevent complications, reduce morbidity, and improve the quality of patient’s life