Food intake rates and habitat segregation of tufted duck <i>Aythya fuligula</i> and scaup <i>Aythya marila</i> exploiting zebra mussels <i>Dreissena polymorpha</i>

The foraging skills of Tufted Duck Aythya fuligula and Scaup Aythya marila feeding on Zebra Mussels Dreissena polymorpha were studied in experiments under seminatural diving conditions with relevance to the IJssalmeer/Markermeer area (large lakes in the centre of The Netherlands, former Zuiderzee area), the major freshwater wintering site of both species in Europe. Daily consumption of mussels (based on fresh mass) was about two to three times the body mass of the birds because of the large water and shell content and consequently low nutritional value of mussels. Feeding costs (diving and processing food) were about 50% of daily energy expenses in winter, as revealed from doubly labelled water measurements. Food intake rates decreased with the degree of byssal thread attachment of mussels in Tufted Duck, while intake rates of Scaup were only affected when mussels grew in tightly attached clumps. Food intake rates were usually 15-25% lower in Tufted Duck than in the 25% heavier Scaup. Both species were able to swallow all mussels available in the population, though smaller mussels were slightly favoured. Scaup had higher food intake rates at low mussel densities than Tufted Duck, but intake rates seemed unaffected at densities higher than ca. 100 gFM m(-2), which is similar to giving-up densities observed in the field. Feeding activity consisted of short feeding bouts of a number of dives in quick succession to fill the esophagus with mussels, followed by longer resting pauses of 5-10 minutes to crush mussel shells in the gizzard and digest the flesh. The limited capacity to store food in the gut (less than 5% of the daily requirement) and long digestive pauses imply that diving ducks must spend a large fraction of the day on the feeding grounds. The differences in feeding skills between the two species correspond qualitatively with their spatial segregation in the IJsselmeer area when local differences in prey properties are taken into account.</p

Interacties tussen visetende vogels en visserij: broodnijd een kwestie van dichtheidsafhankelijkheid

Nuancering van het veel verbreide idee van concurrentie tussen visetende vogels enerzijds en sport- en beroepsvisserij anderzijds. Een reconstructie van het seizoensverloop van productie, consumptie en biomassa van Spiering (Osmerus eperlanus) in het IJsselmeer laat zien dat dichtheidsafhankelijke processen (groei en sterfte) een zodanige rol spelen dat van concurrentie nauwelijks sprake is; alleen de aalscholvers ondervinden in het late voorjaar schade van de beroepsvisserij op spiering in het vroege voorjaa

Conditie, herkomst en dieet Spiering Kornwerd 2007/2008

De sterke achteruitgang van spiering in 2008 in het IJsselmeer en Markermeer is voor een belangrijk deel nog onverklaard. Een verslechterde voedselsituatie en beperkte migratiemogelijkheden bij de Afsluitdijk zijn mogelijke oorzaken. In een studie naar de uitspoeling en intrekmogelijkheden van vis door een spuikoker in de Afsluitdijk bij Kornwerd, uitgevoerd in de periode november 2007 tot en met augustus 2008 door Witteveen en Bos in samenwerking met beroepsvissers Manshanden en van Malsum, zijn spieringen verzameld voor nader onderzoek

Vis en visserij in het IJsselmeergebied

Het visbestand in het IJsselmeer wordt sterk bepaald door de intensieve visserijactiviteiten. Het IJsselmeer biedt goede potenties voor trekkende en (nu nog) zeldzame vissoorten, zeker wanneer de dynamische aspecten van een estuarium meer kunnen worden ontwikkel

Houting in het IJsselmeergebied. Een uitgestorven vis terug?

De oorspronkelijke populatie Noordzeehouting (Coregonus oxyrhynchus) van het Rijnstroomgebied wordt beschouwd als uitgestorven sinds 1939. In 1992 is begonnen met een grootschalig uitzetprogramma van houting in Duitsland op basis van een Deense entpopulatie van de rivier de Vidå die uitmondt in de Noordzee. Hoewel de taxonomische status van houting en andere coregoniden (waaronder grote marene) nog veel onduidelijkheden bevat en aan wetenschappelijke discussie onderhevig is, is deze Deense populatie waarschijnlijk het meest verwant aan de oorspronkelijke houtingpopulatie Voor een adequate bescherming van deze houtingpopulatie is het van belang hoe deze populatie zich verder ontwikkelt, hoe trekpatronen zich ontwikkelen in het Rijnstroomgebied en welke habitats en migratiemogelijkheden daarbij van belang zijn en hoe grootschalige milieuveranderingen en klimaatveranderingen van invloed kunnen zijn op het toekomstig succes van de houting in het Rijnstroomgebied

Het komkommervisje: Onopvallende spil in het IJsselmeer dreigt te verdwijnen

Het spieringbestand daalt al twee decennia gestaag. De spiering is geen gewaardeerde consumptievis, maar als schakel tussen plankton en predatoren wel een belangrijk onderdeel in het voedselweb. Mogelijke oorzaken die een rol spelen in de teruggang van de spiering zijn de temperatuurstijging en het helder worden van wateren. Nader onderzoek moet uitwijzen welke maatregelen deze vissoort er weer bovenop kunnen helpe

Aanbevelingen Richtlijnen Duurzame Visserij op spiering in IJsselmeer/Markermeer

De belangrijkste overwegingen bij een duurzame spieringvisserij zijn: bescherming van de paaistand; reservering van spiering als voedsel voor vogels en roofvis; (baars, snoekbaars), waarbij rekening gehouden moet worden met recente ontwikkelingen in milieuomstandigheden van IJsselmeer en Markermeer. Resultaten van onderzoek, op verzoek van LN

Beschikbaarheid spiering als voedsel voor vogels in het IJsselmeer

Dit rapport behandelt de vraag hoe in het IJsselmeer de beschikbaarheid van spiering als voedsel voor vogels, in het bijzonder de zwarte stern, wordt bepaald en welke rol de visserij op spiering, baars- en snoekbaars daarin speelt. De beschikbaarheid van spiering voor vogels is een functie van de hoeveelheid spiering en de bereikbaarheid van spiering: met name meeuwen en sterns kunnen alleen de spiering in de bovenste waterlaag benutten

Riviervis

De toestand van veel riviervissen is verbeterd sinds het dieptepunt in de jaren zeventig, maar de visstand is nog ver verwijderd van de situatie rond 190