Mój pacjent leczony przeciwkrzepliwie – dwa oblicza chorych

This paper presents two patients with atrial fibrillation. The first patient is a young 46-year-old, working, active male, who has only hypertension and pharmacologically well-controlled hyperthyroidism. He was diagnosed with persistent atrial fibrillation lasting four days (EHRA III, CHA2DS2-VASc 1 point, HAS-BLED 0 point). After excluding embolic material based on the transesophageal echocardiography and implementation of non-vitamin K antagonist oral anticoagulant (NOAC), effective electrical cardioversion was performed. Due to poorly tolerated recurrences of atrial fibrillation (EHRA III) in the clinical observation, the patient has been classified for circumferential pulmonary vein isolation (PVI), which was performed after a routine transesophageal echocardiography. The patient continued anticoagulation with NOAC before and post procedure for 2 months. Another patient is a 78-year-old man, treated chronically, so far only because of hypertension. He was admitted to the cardiology department due to the cardiovascular decompensation and increased symptoms of heart failure for 3 weeks prior to hospitalization. During the hospitalization, the patient was diagnosed with persistent atrial fibrillation (EHRA II, CHA2DS2-VASc 4 points, HAS-BLED 3 points), moderate mitral and tricuspid valve regurgitation, chronic renal failure stage III, microcytic anemia, thrombocytopenia, iron deficiency, benign prostatic hypertrophy and osteoarthritis of the spine. Additional aggravating factors were newly diagnosed cognitive function decline and considerable fragility of the patient (4th degree according to the Canadian Study of Health and Aging Clinical Frailty Scale). After the improvement of the patient status, taking into account the limitations and contraindications to anticoagulation, NOAC was administered. Electrical cardioversion was planned during next hospitalization. 1. January C.T., Wann L.S., Alpert J.S. i wsp. 2014 AHA/ACC/HRS guideline for the management of patients with atrial fibrillation: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the Heart Rhythm Society. J. Am. Coll. Cardiol. 2014; 64: e1–e76. 2. Ezekowitz M.D., Cappato R., Klein A.L. i wsp. Rationale and design of the eXplore the efficacy and safety of once-daily oral riVaroxaban for the prEvention of caRdiovascular events in patients with nonvalvular aTrial fibrillation scheduled for cardioversion trial: a comparison of oral rivaroxaban once daily with dose-adjusted vitamin K antagonists in patients with nonvalvular atrial fibrillation undergoing elective cardioversion. Am. Heart J. 2014; 167: 646–652. 3. Moneta G.L., Edwards J.M., Chitwood R.W. i wsp. Correlation of North American Symptomatic Carotid Endarterectomy Trial (NASCET) angiographic definition of 70% to 99% internal carotid artery stenosis with duplex scanning. J. Vasc. Surg. 1993; 17: 152–157; dyskusja 7–9. 4. Flaker G.C., Pogue J., Yusuf S. i wsp. Cognitive function and anticoagulation control in patients with atrial fibrillation. Circ. Cardiovasc. Qual. Outcomes 2010; 3: 277–283. 5. Cacciatore F., Testa G., Langellotto A. i wsp. Role of ventricular rate response on dementia in cognitively impaired elderly subjects with atrial fibrillation: a 10-year study. Dement Geriatr. Cogn. Dis. 2012; 34: 143–148. Multidisciplinary approach to the choice of appropriate anticoagulant therapy, depending on the patient’s condition, the planned treatment for restoring sinus rhythm (cardioversion or PVI) with regard to comorbidities, should be a priority in everyday clinical practice.W niniejszym opracowaniu przedstawiono 2 chorych z migotaniem przedsionków (AF). Pierwszym pacjentem jest młody mężczyzna, w wieku 46 lat, czynny zawodowo, obciążony jedynie nadciśnieniem tętniczym i dobrze kontrolowaną farmakologicznie nadczynnością tarczycy. Zdiagnozowano u niego przetrwałe od 4 dni AF (EHRA III, 1 pkt w CHA2DS2-VASc, 0 pkt. w HAS-BLED). Po wykluczeniu w przezprzełykowej echokardiografii (TEE) materiału zatorowego oraz po wdrożeniu leczenia przeciwkrzepliwego lekiem przeciwzakrzepowym niebędącym antagonistą witaminy K (NOAC) wykonano skuteczną kardiowersję elektryczną. Ze względu na nawracające, źle tolerowane epizody AF w obserwacji klinicznej pacjenta zakwalifikowano do ablacji okrążającej żyły płucne (PVI), którą wykonano po rutynowym TEE. U chorego — zarówno około-, jak i pozabiegowo — przez 2 miesiące kontynuowano stosowanie NOAC. Kolejnym chorym jest 78-letni mężczyzna, leczący się do tej pory przewlekle jedynie z powodu nadciśnienia tętniczego. Został przyjęty na oddział kardiologii z powodu postępującej dekompensacji układu krążenia i nasilonych od 3 tygodni przed przyjęciem objawów niewydolności serca. W trakcie hospitalizacji dodatkowo rozpoznano: przetrwałe AF (EHRA II, CHA2DS2-VASc 4 pkt, HAS-BLED 3 pkt), umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej oraz zastawki trójdzielnej, przewlekłą niewydolność nerek w 3. stadium, niedokrwistość mikrocytarną, trombocytopenię, niedobór żelaza, przerost prostaty i chorobę zwyrodnieniową stawów kręgosłupa. Dodatkowym obciążeniem były nieopisywane wcześniej zaburzenia funkcji poznawczych oraz znaczna kruchość pacjenta (4. stopień wg Canadian Study of Health and Aging Clinical Frailty Scale). Po wyrównaniu klinicznym chorego, uwzględnieniu ograniczeń i przeciwwskazań do leczenia przeciwkrzepliwego włączono NOAC i zaplanowano kardiowersję elektryczną w trybie odroczonym. Multidyscyplinarne podejście do odpowiedniego doboru leczenia przeciwkrzepliwego, zależnie od stanu chorego, planowanych zabiegów przywracających rytm zatokowy (kardiowersji elektrycznej czy PVI) wraz z uwzględnieniem schorzeń współistniejących powinno być priorytetem w codziennej praktyce klinicznej

Severe degenerative aortic stenosis with preserved ejection fraction does not change adipokines serum levels

Background: The role of the adipokines in the pathogenesis of aortic stenosis (AS) is not well established. The aim was to evaluate the relationship between adipokines and clinical characteristics as well as echocardiographic indices and noninvasive markers of vascular remodeling in patients with severe AS with preserved ejection fraction (EF). Methods: Sixty-five patients (F/M: 38/27; age: 68.3 ± 9.0 years; body mass index [BMI]: 29.6 ± 4.3 kg/m2) with severe AS with preserved EF: 33 patients with paradoxical low-flow low-gradient AS (PLFLG AS) and 32 patients with normal flow high-gradient AS (NFHG AS) were prospectively enrolled into the study. Twenty-four subjects (F/M: 14/10; age: 65.4 ± 8.7 years; BMI: 29.6 ± 4.3 kg/m2) who matched as to age, sex, BMI and coronary artery disease (CAD) constituted the control group (CG). Clinical data and markers of vascular remodeling were related to the serum adipokines. Results: There were no differences in the adipokines concentrations in the AS/CG. Patients with AS and coexisting CAD were characterized by decreased serum adiponectin (9.9 ± 5.5 vs. 12.7 ± 5.8 μg/mL, p = 0.040) and leptin (8.3 ± 7.8 vs. 21.6 ± 17.1 ng/mL, p < 0.001) levels compared to subjects without CAD. There were no differences in the serum adipokines concentrations between patients with PLFLG AS and NFHG AS. Systemic hypertension, diabetes, hyperlipidemia or markers of vascular remodeling did not discriminate adipokines concentrations. Multivariate regression analysis indicated that age (F = 3.02; p = 0.015) and E/E’ index (F = 0.87, p = 0.032) were independent predictors of the adiponectin level in the AS group. Conclusions: The presence of AS with preserved EF did not change the adipokine serum profile. Adipokines levels were modified by coexisting atherosclerosis but not the typical cardiovascular risk factors or the hemodynamic type of AS

Ciężka dysfunkcja prawego serca niejasnego pochodzenia u 74-letniej chorej — im więcej szukamy, tym więcej widzimy

A 74 year old woman with a history of severe right heart dysfunction was admitted to our ward to initiate the treatment of the pulmonary hypertension, as it was thought to be the main cause of structural changes and the principal aim of the treatment. Right heart catheterization showed only mild reactive pulmonary hypertension and further diagnosticsas well as detailed reanalysis allowed the diagnosis of arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy.Zaprezentowano przypadek 74-letniej kobiety z rozpoznawaną ciężką dylatacją i dysfunkcją prawej komory skierowaną do szpitala klinicznego w celu włączenia do programu leczenia tętniczego nadciśnienia płucnego, które — jak sądzono— było główną przyczyną zmian strukturalnych i czynnościowych stwierdzanych w echokardiografii. Jednak cewnikowanie prawego serca wykazało jedynie łagodne, reaktywne nadciśnienie płucne, a dalsza diagnostyka pozwoliła na rozpoznanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory

Ranolazyna — nowy lek w nawracających opornych na leczenie arytmiach komorowych?

Introduction. The pharmacological treatment of ventricular arrhythmias (VA) has significant limitations. Ranolazine is a relatively new drug with documented antianginal and anti-ischaemic mechanisms and where preclinical data provides evidence of additional antiarrhythmic properties.  The aim of this article was to evaluate the safety and efficacy of ranolazine in patients with recurrent antiarrhythmic therapy-refractory VA.  Material and methods. This prospective evaluation included 30 patients (pts) (male/female: 26/4; mean age: 65 ± 10 years; coronary artery disease/dilated cardiomyopathy: 20/10; New York Heart Association class I/II/III/IV: 2/14/12/2, left ventricular ejection fraction: 27 ± 10%; implantable cardioverter-defibrillator (ICD): 15 pts, implantable cardioverter- -defibrillator with cardiac resynchronisation therapy (CRT-D): 14 pts with recurrent significant VA [ventricular fibrillation, sustained ventricular tachycardia (VT) and/or non-sustained VT, multiple ventricular premature complexes > 1,000/ /day, biventricular stimulation (BiV) < 95%] and where standard treatment options, i.e. pharmacotherapy, coronary revascularisation, and percutaneous ablation, had proved ineffective. The severity of the arrhythmia was assessed by 24-hour electrocardiographic (ECG) Holter monitoring and in ICD/CRT-D memory recording. The patients received, in addition to the standard pharmacotherapy (amiodarone: 18 pts, beta-blocker: 26 pts) ranolazine 375 mg twice daily for three months. Baseline data was compared to the data obtained after the three months of ranolazine treatment.  Results. We observed a significant reduction of total ventricular extrasystoles determined by ECG Holter monitoring (median: 1,737 vs 1,260, p = 0.04). Similarly, significant VA in ICD/CRT-D memory recording was diminished (67.7 vs 35.5%, p = 0.03). The number of ICD interventions in terms of both antitachycardia pacing (9 pts vs 2 pts, p = 0.01), and shock delivery (8 pts vs 2 pts, p = 0.01), was lower after the three-month observation. The therapy was ineffective for nine (29%) patients — two were hospitalised during the three-month follow-up because of recurrent arrhythmia and in seven pts there was no noticeable reduction in the amount of VA. Adverse effects, in the form of gastrointestinal symptoms (diarrhoea: two, constipation: one), occurred in three (10%) patients.  Conclusions. Authors observed no significant QT prolongation in any patient. There were no differences between the baseline and the post-ranolazine patient clinical characteristics. Ranolazine seems to be a safe and effective second- line therapy in the reduction of VA and ICD interventions in patients with recurrent antiarrhythmic therapy-refractory events.   Wstęp. Farmakologiczne leczenie komorowych zaburzeń rytmu (VA) jest ograniczone. Ranolazyna to stosunkowo nowy lek o udokumentowanym działaniu przeciwdławicowym i przeciwniedokrwiennym oraz z danymi przedklinicznymi wska- zującymi na dodatkowe właściwości antyarytmiczne.  Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności ranolazyny u pacjentów z nawracającymi opornymi na leczenie VA.  Materiał i metody. Prospektywną oceną objęto 30 pacjentów (pts) (mężczyźni/kobiety: 26/4, średnia wieku: 65 ± 10 lat; choroba wieńcowa/kardiomiopatia rozstrzeniowa: 20/10, klasa I/II/III/IV według New York Heart Association: 2/14/12/2, frakcja wyrzutowa lewej komory: 27 ± 10%; kardiowerter-defibrylator [ICD]: 15 pts, terapia resynchronizują- ca serce z funkcją defibrylacji [CRT-D]: 14 pts) z nawracającymi istotnymi VA (migotanie komór, utrwalony częstoskurcz komorowy [VT] i/lub nieutrwalony VT, liczne pojedyncze ekstrasystolie komorowe &gt; 1000/d., stymulacja biwentrikularna (BiV) &lt; 95%) i z wyczerpaną standardową opcją leczenia, tj. farmakoterapią, rewaskularyzacją wieńcową i przezskórną ablacją. Nasilenie arytmii oceniano w 24-godzinnym monitorowaniu elektrokardiograficznym (EKG) metodą Holtera oraz w pamięci holterowskiej ICD/CRT-D. U pacjentów do standardowej farmakoterapii (amiodaron: 18 pts, beta-adrenolityk: 26 pts) dołączono ranolazynę w dawce 375 mg 2 razy/dobę przez 3 miesiące. Wyjściowe dane porównano z danymi uzyskanymi po 3-miesięcznym leczeniu.  Wyniki. Autorzy zaobserwowali istotną redukcję liczby ekstrasystolii komorowych w monitorowaniu EKG metodą Holtera (mediana: 1737 v. 1260; p = 0,04). Podobnie odnotowano istotne zmniejszenie częstości istotnej VA w zapisie pamięci ICD/CRT-D (67,7 v. 35,5%; p = 0,03). Liczba interwencji ICD zarówno pod względem stymulacji antyarytmicznej (9 pts v. 2 pts; p = 0,01), jak i wyładowań (8 pts v. 2 pts; p = 0,01) była niższa po 3-miesięcznej obserwacji. Terapia była nieskuteczna u 9 (29%) pacjentów — 2 hospitalizowano w trakcie 3-miesięcznej obserwacji z powodu nawrotu VA, a u 7 nie stwierdzono zauważalnego zmniejszenia występowania VA. Działania niepożądane pod postacią dolegliwości żołądkowo-jelitowych (biegunka: 2, zaparcie: 1) wystąpiło u 3 (10%) chorych. U żadnego z pacjentów nie obserwowano istotnego wydłużenia odstępu QT. Nie obserwowano istotnych różnic w charakterystyce klinicznej pacjentów wyjściowo i po podaniu ranolazyny.  Wnioski. Ranolazyna wydaje się bezpiecznym i skutecznym lekiem drugiego rzutu, który może być stosowany w redukcji VA i liczby interwencji ICD u pacjentów z nawracającymi opornymi na leczenie VA.

Anticoagulation therapy — the cardiological and neurological point of view

Ustalenie właściwego, czyli skutecznego i bezpiecznego leczenia przeciwkrzepliwego stanowi często złożony, interdyscyplinarny problem. Terapia doustnymi antykoagulantami niebędącymi antagonistami witaminy K, preparatami bezpieczniejszymi i co najmniej tak skutecznymi jak warfaryna stwarza pewne możliwości, nie jest jednak pozbawiona ograniczeń i powikłań. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadki pacjentek w wieku 45 i 86 lat, których leczenie wymagało szerokich działań ze strony zarówno neurologów, jak i kardiologów, a dobór odpowiedniej terapii antykoagulacyjnej był trudny.Determining proper, i.e. effective and safe anticoagulant therapy is often complex interdisciplinary problem. New oral anticoagulants are safer and at least as effective as vitamin K antagonists. The therapy with those agents creates some opportunities; however, it is also associated with some limitations and complications. We present the cases of two patients aged 45 and 86 years whose treatment required extensive interventions by both neurologists and cardiologists and in whom the selection of the appropriate anticoagulant therapy was difficult

Ranolazyna - nowy lek w nawracających opornych na leczenie arytmiach komorowych?

Introduction. The pharmacological treatment of ventricular arrhythmias (VA) has significant limitations. Ranolazine is a relatively new drug with documented antianginal and anti-ischaemic mechanisms and where preclinical data provides evidence of additional antiarrhythmic properties. The aim of this article was to evaluate the safety and efficacy of ranolazine in patients with recurrent antiarrhythmic therapy-refractory VA. Material and methods. This prospective evaluation included 30 patients (pts) (male/female: 26/4; mean age: 65 ± 10 years; coronary artery disease/dilated cardiomyopathy: 20/10; New York Heart Association class I/II/III/IV: 2/14/12/2, left ventricular ejection fraction: 27 ± 10%; implantable cardioverter-defibrillator (ICD): 15 pts, implantable cardioverter-defibrillator with cardiac resynchronisation therapy (CRT-D): 14 pts with recurrent significant VA [ventricular fibrillation, sustained ventricular tachycardia (VT) and/or non-sustained VT, multiple ventricular premature complexes > 1,000//day, biventricular stimulation (BiV) < 95%] and where standard treatment options, i.e. pharmacotherapy, coronary revascularisation, and percutaneous ablation, had proved ineffective. The severity of the arrhythmia was assessed by 24-hour electrocardiographic (ECG) Holter monitoring and in ICD/CRT-D memory recording. The patients received, in addition to the standard pharmacotherapy amiodarone: 18 pts, beta-blocker: 26 pts) ranolazine 375 mg twice daily for three months. Baseline data was compared to the data obtained after the three months of ranolazine treatment

Exhaled air metabolome analysis for pulmonary arterial hypertension fingerprints identification - the preliminary study

Pulmonary arterial hypertension (PAH) is a rare disease with a serious prognosis. The aim of this study was to identify biomarkers for PAH in the breath phase and to prepare an automatic classification method to determine the changing metabolome trends and molecular mapping. A group of 37 patients (F/M: 8/29 women, mean age 60.4 &plusmn; 10.9 years, BMI 27.6 &plusmn; 6.0 kg/m2) with diagnosed PAH were enrolled in the study. The breath phase of all the patients was collected on a highly porous septic material using a special patented holder PL230578, OHIM 002890789-0001. The collected air was then examined with gas chromatography coupled with mass spectrometry (GC/MS). The algorithms of Spectral Clustering, KMeans, DBSCAN, and hierarchical clustering methods were used to perform the cluster analysis. The identification of the changes in the ratio of the whole spectra of biomarkers allowed us to obtain a multidimensional pathway for PAH characteristics and showed the metabolome differences in the four subgroups divided by the cluster analysis. The use of GC/MS, supported with novel porous polymeric materials, for the breath phase analysis seems to be a useful tool in selecting bio-fingerprints in patients with PAH. The four metabolome classes which were obtained constitute novel data in the PAH population