Potensi sungkup plastik daripada filem selulosa terjana semula: suatu ulasan

Sungkup ialah bahan yang dihamparkan pada permukaan tanah, digunakan secara khusus untuk pertanian. Penggunaan sungkup plastik (SP) dalam bidang pertanian masih berterusan di seluruh dunia sejak berpuluh tahun yang lalu. Ia merupakan teknologi penting dalam pertanian yang meningkatkan hasil dan kualiti tanaman dengan penggunaan input air yang rendah. Bahan SP telah dikelaskan kepada dua kumpulan iaitu sungkup berasaskan petroleum dan sungkup berasaskan bahan semula jadi daripada sisa pertanian. Tanah tanpa sungkup mendorong kepada beberapa masalah seperti tanggalan zarah, adangan permukaan, kerakan dan padatan. Namun, penggunaan SP yang berlebihan dalam pertanian moden telah mengancam kelestarian keseluruhan ekosistem yang disebabkan oleh pengekalan sisa plastik pada persekitaran daratan dan akuatik. Oleh yang demikian, rantaian tanaman termasuklah tumbuhan, tanah dan air serta manusia juga terdedah kepada ancaman ini. Permasalahan ini telah mendorong kepada penghasilan sungkup plastik terbiodegradasi (SPB) seperti filem selulosa terjana semula (FSTS). Maka, ulasan kajian terhadap potensi SPB khususnya FSTS yang merangkumi fizikal, mekanikal, kimia dan sifat biodegradasi menjadi fokus utama dalam penulisan makalah ini

Penghasilan filem selulosa terjana semula : suatu ulasan

Filem selulosa terjana semula (FSTS) merupakan produk yang dijana semula daripada selulosa terlarut secara interaksi fizikal mahupun kimia. Sifat fizikal, mekanikal dan kimia FSTS bergantung kepada jenis pelarut yang digunakan terhadap selulosa, agen penggumpalan, teknik penuangan serta kaedah pengeringan. Pembentukan FSTS sangat bergantung kepada keterlarutan selulosa serta proses penjanaan semulanya. Oleh itu, mekanisma pembubaran di dalam pelarut terbitan dan tak-terbitan yang terpilih serta agen penggumpal seperti air, campuran air dan aseton, asid sulfurik, medium berasaskan sulfat seperti ammonium sulfat dan gabungan di antara dua kumpulan alkohol dan dua kumpulan ester akan ditekankan dalam ulasan kajian ini. Selain itu, kecenderungan aplikasi FSTS yang terhasil berdasarkan pelarut dan agen penggumpal yang berbeza juga diulas

Penghasilan filem selulosa terjana semula: Suatu ulasan

Regenerated cellulose film (RCF) is a regenerated product from dissolved cellulose via physical or chemical interaction. Physical, mechanical, and chemical properties of RCF depend on the types of solvent used to dissolve cellulose, coagulation agent, pouring technique, and drying method. The formation of RCF strongly relies on cellulose solubility and its regeneration. Therefore, the dissolving mechanism in the selected derivative and non-derivative solvents and the coagulant agents such as water, a mixture of water with acetone, sulfuric acid, sulphate-based medium, for example, ammonium sulphate, and a combination between two alcohol and two ester groups will be highlighted in this review. Other than that, the propensity of the resulting RCF based on different solvents and coagulants was also reviewed. Filem selulosa terjana semula (FSTS) merupakan produk yang dijana semula daripada selulosa terlarut secara interaksi fizikal mahupun kimia. Sifat fizikal, mekanikal dan kimia FSTS bergantung kepada jenis pelarut yang digunakan terhadap selulosa, agen penggumpalan, teknik penuangan serta kaedah pengeringan. Pembentukan FSTS sangat bergantung kepada keterlarutan selulosa serta proses penjanaan semulanya. Oleh itu, mekanisma pembubaran di dalam pelarut terbitan dan tak-terbitan yang terpilih serta agen penggumpal seperti air, campuran air dan aseton, asid sulfurik, medium berasaskan sulfat seperti ammonium sulfat dan gabungan di antara dua kumpulan alkohol dan dua kumpulan ester akan ditekankan dalam ulasan kajian ini. Selain itu, kecenderungan aplikasi FSTS yang terhasil berdasarkan pelarut dan agen penggumpal yang berbeza juga diulas

Sifat nilai tambah membran selulosa terjana semula : suatu ulasan

Atas ketersediaan bahan mesra alam yang kian pesat untuk pelbagai institusi ekonomi, kini bahan biopolimer bukanlah alternatif asing bagi menggantikan polimer sintetik. Pengolahan sifat kimia selulosa merupakan salah satu langkah ke arah kemapanan yang dapat memenuhi kehendak pasaran yang dahagakan sumber alam yang lestari. Selulosa terbukti memupuk kos penghasilan yang rendah, tidak toksik, mudah diolah dan kepelbagaian produk yang terjana daripadanya. Antara produknya ialah membran selulosa terjana semula (MSTS), bebenang, hidrogel dan aerogel. Walau bagaimanapun, keterbatasan produk yang dijana semula daripada selulosa terutamanya MSTS memerlukan pengubahsuaian fizikal mahupun kimia, serta bahan tambah yang lain untuk meningkatkan kefungsiannya. Antara bahan tambah MSTS seperti kitosan, nanozarah perak dan grafin oksida memberi sifat yang berbeza mengikut kehendak industri. Oleh itu, fokus utama ulasan kajian ini adalah bagi melihat kebaikan nilai tambah MSTS yang diolah daripada segi sifat fizikal, mekanikal, kimia, antibakteria dan biodegradasinya. Seterusnya, melihat aplikasi MSTS yang telah diubah suai terhadap industri khususnya perubatan, pertanian dan perawatan air

Pengoptimuman parameter bagi selulosa tandan kosong kelapa sawit (TKKS) teresterifikasi

Pengubahsuaian kimia terhadap selulosa tandan kosong kelapa sawit (TKKS) menggunakan agen pengesteran asid etilena diamina tetraasetik (EDTA) dan asid asetik (AA) dengan parameter yang berbeza dikaji dan dioptimumkan. Pada peringkat awal, pulpa TKKS telah dirawat menggunakan empat peringkat pelunturan (D-E-E-D) untuk menghasilkan selulosa TKKS. Seterusnya, selulosa TKKS melalui proses esterifikasi menggunakan AA dan EDTA yang dibantu oleh sistem pemanasan gelombang mikro bagi tujuan penambahbaikan keberkesanan pengesteran. Pengaruh parameter pra-rawatan terhadap kestabilan termal dan perubahan kumpulan berfungsi dioptimumkan dengan menggunakan reka bentuk komposit pusat (CCD), pemodelan permukaan tindak balas (RSM) diikuti dengan analisis termogravitometri (TGA) dan analisis kumpulan berfungsi (FT-IR). Didapati terdapat perbezaan ketara (produk esterifikasi) berlaku kepada selulosa TKKS yang diubah suai menggunakan EDTA berbanding AA pada suhu yang tinggi. Data RSM menunjukkan suhu, masa, dan kepekatan bahan kimia yang dioptimumkan untuk selulosa-AA adalah pada suhu 90 °C, 46 min dan kepekatan 8.18, manakala selulosa-EDTA adalah pada suhu 100 °C, 70 min dan kepekatan 0.7. Berdasarkan analisis CCD, keputusan menunjukkan bahawa rawatan selulosa TKKS dengan agen pengesteran EDTA adalah lebih baik berbanding dengan AA

Production of rigid polyurethane foams using polyol from liquefied oil palm biomass: Variation of isocyanate indexes

Development of polyurethane foam (PUF) containing bio-based components is a complex process that requires extensive studies. This work reports on the production of rigid PUFs from polyol obtained via liquefaction of oil palm empty fruit bunch (EFB) biomass with different isocyanate (NCO) indexes. The effect of the NCO index on the physical, chemical and compressive properties of the liquefied EFB-based PUF (EFBPUF) was evaluated. The EFBPUFs showed a unique set of properties at each NCO index. Foaming properties had affected the apparent density and cellular morphology of the EFBPUFs. Increasing NCO index had increased the crosslink density and dimensional stability of the EFBPUFs via formation of isocyanurates, which had also increased their thermal stability. Combination of both foaming properties and crosslink density of the EFBPUFs had influenced their respective compressive properties. The EFBPUF produced at the NCO index of 120 showed the optimum compressive strength and released the least toxic hydrogen cyanide (HCN) gas under thermal degradation. The normalized compressive strength of the EFBPUF at the NCO index of 120 is also comparable with the strength of the PUF produced using petrochemical polyol

Keterlarutan selulosa, pelarut dan produk selulosa yang dijana semula : suatu ulasan

Selulosa ialah polimer semula jadi yang boleh diperbaharui dan biasanya ditemui di dalam dinding sel tumbuhan. Interaksi hidrofobik yang kompleks serta sifat amfifilik menyebabkan ia sukar dilarutkan dan seterusnya membataskan penggunaannya secara menyeluruh. Pemahaman kepada struktur kimia dan fiziknya membolehkan proses pelarutan berlaku dengan penggunaan jenis pelarut yang bersesuaian. Namun, pelarut sedia ada bukanlah yang terbaik dan efisien terhadap pelarutan selulosa. Sehingga kini, kajian kepada jenis pelarut dan mekanisme pelarutan masih menjadi topik utama penyelidikan. Selulosa yang terlarut pula boleh dijana semula kepada produk fizikal yang lain, contohnya hidrogel, aerogel, kriogel dan xerogel. Produk yang dijana semula daripada selulosa yang terlarut boleh diacukan kepada pelbagai bentuk yang mempunyai struktur tulang yang kuat dan bersifat hidrofilik, bioserasi dan terbiodegradasi. Potensi dalam aplikasi yang pelbagai serta terbukti sebagai alternatif kepada polimer sintetik menjadikan polimer semula jadi ini berpotensi besar dalam bidang sains dan teknologi. Maka, ulasan kajian terhadap selulosa, jenis pelarut serta produk yang dijana semula daripadanya menjadi fokus dalam penulisan makalah ini

Drying Regimes on Regenerated Cellulose Films Characteristics and Properties

Abundant water content and its interaction with cellulose macromolecules through hydrogen bonding engenders a complex drying process, the circumstances of which have not yet been unveiled. For instance, excessive drying on regenerated cellulose membranes (RCM) causes cracking and severe shrinking, affecting the produced regenerated cellulose film (RCF). Thus, mathematical models in estimating the drying kinetics and required energy to dry RCM are necessary. This study evaluated two drying techniques of oven drying and infrared (IR) drying on RCM at different temperatures of 50–80 °C. Five mathematical models were used, namely Newton, Page, Handreson–Pabis, logarithmic, and Wang–Singh, to adjust the obtained experimental data and were statistically validated using ANOVA to review their effect on the quality of the produced RCF. A logarithmic model and a Wang–Singh model were the best models for oven drying and IR drying of RCM, respectively. It was found that the physical property of the RCF was similar to all drying types. Meanwhile, for mechanical properties, the high temperature of oven drying affected the tensile properties of RCF compared with IR drying. This study is beneficial by approximating the drying kinetics of RCM and defining appropriate drying conditions, which controls the quality of its predictive physical and mechanical properties

Thermally Treated Berberine-Loaded SA/PVA/PEO Electrospun Microfiber Membranes for Antibacterial Wound Dressings

This study aimed to develop a safe and advanced antibacterial material of electrospun microfiber membranes (MFMs) for wound dressings. Combinations of several materials were investigated; thermal treatment and electrospinning techniques were used to form the best quality of MFMs to suit its end applications. By comparing the fiber morphology, diameter changes, and fracture strength, the suitable ratio of raw materials and thermal treatment were obtained before and after adding Trition X-100 as a surfactant for MFMs of sodium alginate/polyvinyl alcohol/polyethylene oxide (SA/PVA/PEO). The electrospinning solution was mixed with berberine as an antibacterial substance; meanwhile, calcium chloride (CaCl2) was used as the crosslinking agent. The antibacterial properties, water dissolution resistance, water content, and fracture strength were thoroughly investigated. The results showed that the antibacterial rates of MFMs with different mass fractions of berberine (0, 3, and 5 wt.%) to Escherichia coli (E. coli) were 14.7, 92.9, and 97.2%, respectively. The moisture content and fracture strength of MFMs containing 5 wt.% berberine were 72.0% and 7.8 MPa, respectively. In addition, the produced MFMs embodied great water dissolution resistance. Berberine-loaded SA/PVA/PEO MFMs could potentially serve as an antibacterial wound dressing substrate with low cost and small side effects