Cardiac sympathetic hyperactivity in chronic kidney disease — a comparison between haemodialysis and peritoneal dialysis patients

BACKGROUND: The effect of renal replacement therapy on cardiac sympathetic function in patients with chronic kidney disease has not yet been completely elucidated. The aim of this study was to evaluate the impact of renal replacement therapy on the activity of cardiac sympathetic nervous system. MATERIAL AND METHODS: Thirty-four patients with chronic kidney disease were studied: 14 patients (6 men, mean age 48 ± 11 years) were receiving peritoneal dialysis (PD) and 20 patients (20 men, mean age 52 ± 10 years) were receiving haemodialysis (HD). Patients with diabetes and heart failure were excluded from the study. All patients underwent resting gated myocardial perfusion and 123I-mIBG myocardial scintigraphy from which early and late heart to mediastinum ratios (HRM) and myocardial washout rate (WR) values were calculated. RESULTS: PD and HD patients did not differ with respect to left ventricular ejection fraction (52 ± 9% vs. 57 ± 7%) and summed rest score (3.8 ± 2.4 vs. 3.5 ± 0.3). Similarly, early (1.89 ± 0.23 vs. 1.87 ± 0.27) and late (1.76 ± 0.47 vs. 1.74 ± 0.25) HMR, and washout rate (35.5 ± 15.8% vs. 31.3 ± 9.4%) were not significantly different between the two groups of patients. CONCLUSIONS: These results suggest that the applied method of renal replacement therapy has no significant influence on global activity of cardiac sympathetic nervous system

Cardiac sympathetic dysfunction in haemodialysed patients

BACKGROUND: The aim of this study was to evaluate thecardiac sympathetic nervous system function in haemodialysed(HD), non-diabetic patients by iodine-123 meta-iodo-benzylguanidine(123I-mIBG).MATERIALS AND METHODS: Planar scintigraphy of the chestwas performed in 36 HD, male patients; 15 minutes and 4 hourspost injection of 370 MBq of 123I-mIBG. The semiquantitativeanalysis of myocardial tracer uptake was expressed as routineheart to mediastinum (H/M) ratio: 15 minutes (early H/M) and4 hour (late H/M) post administration as well as washout of thetracer from myocardium (WR). 24-hour Holter studies were recordedand heart rate variability (HRV) was evaluated. Patientswere divided into two groups according to the H/M value: groupA patients with H/M > 1.8 which has been accepted as a norm,and group B patients with H/M < 1.8.RESULTS: In 21/36 patients H/M ratio was below normal values.Significant differences between groups A and B were foundamong the following parameters: early H/M and late H/M ratios,WR and duration of haemodialysis therapy.CONCLUSIONS: In patients with abnormal function of cardiacsympathetic nervous system, expressed by means of H/M ratiobelow 1.8, duration of haemodialysis treatment was longer.Duration of HD appears to be an important factor influencingcardiac sympathetic nervous system.

Przepuklina pachwinowa u chorego dializowanego ciągłą ambulatorujną dializą otrzewnową - opis przypadku

Dializa otrzewnowa, jako jedna z metod leczenia nerkozastępczego, charakteryzuje się szeregiem zalet z punktu widzenia jej skuteczności, użyteczności oraz wygody jej stosowania dla pacjentów. Nie jest jednak pozbawiona wad, wśród których wymienia się możliwość występowania groźnych powikłań. Jednymi z najczęstszych są powikłania natury nieinfekcyjnej, mechanicznej. Możliwość wystąpienia przepukliny pachwinowej jest jedną z najpowszechniej spotykanych pośród nich, a etiologia jej występowania jest dość złożona. Wśród najważniejszych czynników sprzyjających ujawnieniu się przepukliny pachwinowej można wymienić: zwiększone ciśnienie wewnątrzbrzuszne, wiek pacjenta, przebyte zabiegi operacyjne powłok jamy brzusznej oraz czas trwania dializy otrzewnowej. Opisany przypadek wystąpienia przepukliny pachwinowej u pacjenta dializowanego CADO jest przykładem wystąpienia tego powikłania w mechanizmie złożonym, łączącym kilka różnych czynników ryzyka. Pacjent do czasu wystąpienia przepukliny był dializowany długi okres (ponad 6 lat), miał zwiększoną z czasem objętość wymian płynu dializacyjnego, a także przebył liczne operacje powłok brzusznych. Widzimy zatem na tym przykładzie, że zdarzają się sytuacje, w których dopiero łączne wystąpienie kilku czynników ryzyka może spowodować wystąpienie tego powikłania, chociaż najczęściej przyczyna jest tylko jedna. Autorzy pracy ocenili, że w opisywanym przypadku mógł zaistnieć czynnik pozytywny, niejako równoważący występowanie wszystkich uprzednio wymienionych negatywnych. Tym czynnikiem wydaje się być młody wiek pacjenta oraz jego bardzo dobry stan ogólny, przede wszystkim fizyczny. Niniejszy przypadek pokazuje także, że możliwe jest w pewnych sytuacjach zaniechanie wykonania zabiegu operacyjnego zaopatrzenia przepukliny, chociaż należy podkreślić, że postępowanie takie generalnie nie jest polecane. Jedynym wyjątkiem mogą być, jak się wydaje, pacjenci w dobrym stanie ogólnym, ściśle współpracujący oraz poddawani regularnym badaniom obrazowym i przedmiotowym. Analizując historię choroby opisywanego chorego, można również znaleźć potwierdzenie użyteczności metod polecanych w diagnostyce przepukliny pachwinowej, jak tomografia komputerowa i scyntygrafia z użyciem płynu dializacyjnego jako środka kontrastowego. Uzyskano także potwierdzenie, że epizod dializacyjnego zapalenia otrzewnej może być jednym z pierwszych symptomów wystąpienia niezdiagnozowanej wcześniej przepukliny

Zaciskające zapalenie osierdzia u chorego dializowanego otrzewnowo

Zaciskające zapalenie osierdzia (ZZO) jest rzadkim zaburzeniem o różnorodnej etiologii, przebiegającym zwykle z klinicznymi objawami prawokomorowej niewydolności serca. Najczęściej bywa poprzedzone ostrym wysiękowym zapaleniem osierdzia i stanowi jego przewlekłe powikłanie. Jest ono poważnym wyzwaniem zarówno w zakresie diagnostyki, jak i leczenia. W diagnostyce pomocne są następujące badania: zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej, elektrokardiogram, echokardiografia, cewnikowanie serca, tomografia komputerowa. W terapii u chorych wydolnych krążeniowo podejmuje się próby postępowania zachowawczego; u osób z cechami niewydolności krążenia, zwłaszcza ostrej, wybiera się leczenie chirurgiczne. Zabieg perikardiektomii u większości pacjentów powoduje znaczącą poprawę, lecz obarczony jest 4-18-procentowym ryzykiem zgonu. Autorzy przedstawiają przypadek pacjentki z zaciskającym zapaleniem osierdzia leczonej ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową, u której z powodu wystąpienia cech ostrej niewydolności krążenia wykonano zabieg perikardiektomii

HPV-type distribution and reproducibility of histological diagnosis in cervical neoplasia in Poland

This study was performed to assess attribution of high grade cervical intraepithelial neoplasia (HG-CIN) and invasive cervical cancer (ICC) to human papillomavirus (HPV) genotypes and secondarily to assess reproducibility of HG-CIN/ICC diagnosis obtained in Poland. Formaldehyde fixed, paraffin embedded blocks of HG-CIN/ICC from two distant institutions were sent to a central laboratory together with original histological diagnoses. Central/expert review of histopathological specimens was performed and agreement between local and central/expert diagnoses was calculated. HPV detection and genotyping in the samples was carried out with the use of SPF10-LiPA25 technology. Results were analyzed for 205 HG-CIN and 193 ICC cases with centrally confirmed diagnoses. Kappa coefficients and 95 % confidence intervals for HG-CIN and ICC diagnoses were: 0.13 (0.09;0.17) and 0.19 (0.11;0.26) respectively. Cohen’s kappa coefficients for lesions with representative number of samples ranged from 0.01 for cervical intraepithelial neoplasia grade 2 to 0.75 for adenocarcinoma. HPV DNA was detected in 96.1 and 91.2 % of the confirmed HG-CIN and ICC specimens respectively. HPV positive HG-CIN was most commonly attributed to HPV types: 16 (62.8), 33 (7.8), 31 (6.6), 52 (3.7), 45 (2.6) and 58 (2.6 %). HPV positive ICC was most commonly attributed to HPV types: 16 (72.1), 18 (10.8), 33 (5.7), 45 (3.4) and 31 (1.7 %). Reproducibility of histological diagnosis of HG-CIN/ICC obtained in Poland generally increases with the severity of lesion and is lowest for cervical intraepithelial neoplasia grade 2 and highest for adenocarcinoma. Over 80 % of ICC cases are vaccine-preventable in Poland

A fungal peritonitis in patient after heart transplant treated by continous ambulatory peritoneal dialysis — case report

Grzybicze zapalenie otrzewnej (GZO) jest rzadkim, choć ciężkim powikłaniem dializoterapii otrzewnowej (DO). Najczęściej prowadzi do zakończenia stosowania DO, często przyczynia się do śmierci pacjenta. Czynnikami ryzyka wystąpienia GZO są: zaawansowany wiek, płeć żeńska, uprzednia antybiotykoterapia i leczenie immunosupresyjne. Czynnikiem etiologicznym są najczęściej drożdżaki, zwykle Candida albicans. W artykule przedstawiono opis przypadku 63-letniej pacjentki po transplantacji serca leczonej immunosupresyjnie, u której rozwinęła się niewydolność nerek. Z tego powodu chora była leczona nerkozastępczo za pomocą DO. Po 12 miesiącach terapii ciągłą ambulatoryjną DO rozwinęło się dializacyjne zapalenie otrzewnej o ciężkim przebiegu. Jak wykazały badania mikrobiologiczne, jego przyczyną była infekcja grzybicza wywołana przez Candida albicans. Dzięki szybkiej i właściwej diagnostyce, usunięciu cewnika Tenckhoffa, zastosowaniu celowanej terapii przeciwgrzybiczej i zmianie metody leczenia na hemodializę uzyskano przeżycie chorej.Fungal peritonitis (FP) is a rare but very severe complication of peritoneal dialysis. It usually leads to method failure, even to the patient’s death. The risk factors predisposing to FP are: older age, female gender, prior antibiotic use, immunosuppressive treatment. The most common cause of FP are yeasts, mainly Candida albicans. We present a case report of a 63-year-old women on immunosuppressive treatment because of heart transplant, with end-stage renal disease (ESRD). The patient underwent renal replacement therapy — peritoneal dialysis. Twelve months after continuous ambulatory peritoneal dialysis begun, we observed severe peritonitis. The cause of peritonitis was fungal infection caused by Candida albicans. Quick and proper diagnostic, Tenckhoff’s catheter removing, antifungal therapy and transfer on hemodialysis made patient’s survival possible

Powikłany nawracającymi epizodami choroby podstawowej przebieg dializoterapii otrzewnowej u pacjentki z rodzinną gorączką śródziemnomorską

W niniejszej pracy przedstawiono problemy kliniczne, które wystąpiły po 20 miesiącach od rozpoczęcia przewlekłej dializoterapii otrzewnowej (DO) u pochodzącej z Armenii pacjentki w wieku 26 lat ze schyłkową niewydolnością nerek spowodowaną amyloidozą wtórną w przebiegu rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej (FMF). Rodzinna gorączka śródziemnomorska jest chorobą dziedziczną o nieznanej etiologii, charakteryzującą się nawracającymi epizodami gorączki oraz zapaleniem błon surowiczych i/lub stawów. Po wielomiesięcznym niepowikłanym leczeniu DO u pacjentki dwukrotnie miały miejsce nawroty choroby podstawowej sugerujące wystąpienie dializacyjnego zapalenia otrzewnej. Ze względu na nawracające ataki pod postacią, między innymi, surowiczego zapalenia otrzewnej, u chorej zaprzestano DO. Czasowe przerwanie stosowania przez pacjentkę długotrwale przyjmowanej kolchicyny mogło mieć związek z pojawieniem się nawrotów FMF

The problem of tobacco use among students of Lublin universities

Introduction. As for operational purposes concerning risk factors and activities in health promotion of the National Health Program, one should find the point of talking about reducing the prevalence of smoking. The main characteristics of tobacco dependence are: inability to stop smoking or significantly reducing it, the emergence of withdrawal syndrome caused by smoking cessation, persistent intake of tobacco, even when serious illness should prompt discontinuation. Aim. The aim of the research conducted among the students of Lublin universities was to identify the level of nicotine use by young people, to find out socio-demographic components of these behaviours and to determine the need for preventive activities in the field of cigarette smoking Meterial and methods. Studies were carried out among full-time students of all the public universities in Lublin: the Medical University (MU), the Maria Curie-Skłodowska University (MCSU), University of Life Sciences (ULS), the John Paul II Catholic University of Lublin (CUL), Technical University of Lublin (TUL). Results.The study shows that 75% of students do not smoke cigarettes at all, while among smokers – 12% smoke regularly and 13% occasionally. We noticed a very interesting relationship - it turned out that women smoke more than men and are more likely to declare regular smoking. Also interesting is the fact that people living while studying in the family home and having parents with higher education smoke more. Conclusions.Nicotine smoking is a serious problem among students of Lublin universities

Dializa otrzewnowa u pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym: za i przeciw

Schorzenie układu sercowo-naczyniowego jest główną przyczyną zgonów pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. Liczba pacjentów dializowanych poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym stale się zwiększa. Decyzja o wyborze optymalnej metody leczenia nerkozastępczego jest przedmiotem dyskusji. Dializa otrzewnowa ma pewne zalety w okresie okołooperacyjnym. Przedstawiono opis 3 przypadków chorych z przewlekłą niewydolnością nerek, których poddano operacjom kardiochirurgicznym i kontynuowali dializę otrzewnową w okresie okołooperacyjnym. Zaprezentowano analizę problemów pojawiających się po zabiegu, uwzględniając przewodnienie i hiperkaliemię. Należy przypuszczać, że pacjenci dializowani otrzewnowo poddawani zabiegom kardiochirurgicznym mogą kontynuować poprzednią metodę dializ w okresie okołooperacyjnym. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 14–1

Major regulators of microRNAs biogenesis Dicer and Drosha are down-regulated in endometrial cancer

Alterations in microRNAs expression have been proposed to play role in endometrial cancer pathogenesis. Dicer and Drosha are main regulators of microRNA biogenesis and deregulation of their expression has been indicated as a possible cause of microRNAs alterations observed in various cancers. The objective of this study was to investigate Dicer and Drosha genes expression in endometrial cancer and to analyze the impact of clinicopathological characteristics on their expression. Fresh tissue samples were collected from 44 patients (26 endometroid endometrial carcinoma and 18 controls). Clinical and pathological data were acquired from medical documentation. Dicer and Drosha genes expressions were assessed by qRT-PCR using validated reference genes. Dicer and Drosha expression levels were significantly lower in endometrial cancer samples comparing to controls. Dicer was down-regulated by the factor of 1.54 (p = 0.009) and Drosha gene mean expression value was 1.4 times lower in endometrial cancer group versus control group (p = 0.008). Down-regulation of Dicer significantly correlated with decreased expression of Drosha (coefficient value 0.75). Decreased expression of Drosha correlated with higher histological grade and was influenced by BMI. Lower Dicer expression was found in nulli- and uniparous females comparing to multiparous individuals (p = 0.002). Neither the FIGO stage nor the menstrual status had significant influence on the expression of studied genes. This study revealed for the first time that expression alterations of main regulators of microRNAs biogenesis are present in endometrial cancer tissue and could be potentially responsible for altered microRNAs profiles observed in this malignancy