Problemy pielęgnacyjne pacjenta z chorobą Huntingtona hospitalizowanego na oddziale psychiatrycznym — opis przypadku

Introduction. Huntington’s disease is a neurodegenerative disease, autosomal dominant inherited, characterised by a slow death of central nervous system cells. One of the most common causes of death is suicide.Aim. The aim of the paper is to present the problems and needs of a patient with Huntington’s disease, hospitalised psychiatrically because of organic mood disorders.Case Report. The case report concerns a 60-year-old patient with Huntington’s disease who, due to suicidal thoughts and tendencies, was admitted to the psychiatric ward. The paper presents selected care problems observed in the patient.Discussion. Almost every patient with Huntington’s disease experiences psychiatric symptoms. They appear at different stages of the disease. The described patient, hospitalised psychiatrically, experienced mental and somatic problems. The main objectives of nursing care were to reduce or eliminate the identified problems, mainly to ensure safety and improve functioning. Interventions included, in particular, close observation, assistance in self-care activities, motivating the patient to exercise and perform tasks independently, care in the event of fever, education on sleep hygiene.Conclusions. Patient care problems were related to mental and somatic disorders, in particular suicidal thoughts and tendencies and fever, difficulties in sleeping, moving and passing urine. The main nursing interventions included close observation and a holistic approach in collaboration with all members of the therapeutic team. The patient was discharged in a good general condition, in a balanced mood, without suicidal thoughts. He did not attempt suicide during hospitalisation. (JNNN 2020;9(1):33–38)Wstęp. Choroba Huntingtona to neurodegeneracyjna choroba, dziedziczona autosomalnie dominująco, która charakteryzuje się powolnym obumieraniem komórek ośrodkowego układu nerwowego. Jedną z częstszych przyczyn śmierci jest samobójstwo.Cel. Celem artykułu jest przedstawienie problemów i potrzeb pacjenta z chorobą Huntingtona hospitalizowanego psychiatrycznie z powodu organicznych zaburzeń nastroju.Opis przypadku. Opis przypadku odnosi się do sześćdziesięcioletniego pacjenta z chorobą Huntingtona, który z powodu myśli i tendencji samobójczych został przyjęty na oddział psychiatryczny. Praca przedstawia wybrane problemy pielęgnacyjne zaobserwowane u pacjenta.Dyskusja. Prawie każdy pacjent z chorobą Huntingtona doświadcza objawów psychiatrycznych. Pojawiają się one na różnym etapie chorowania. Opisany pacjent hospitalizowany psychiatrycznie doświadczał problemów natury psychicznej i somatycznej. Główne cele opieki pielęgniarskiej obejmowały dążenie do zmniejszenia lub niwelowania rozpoznanych problemów, w tym głównie zapewnienie bezpieczeństwa i poprawę funkcjonowania. Interwencje uwzględniały w szczególności ścisłą obserwację, pomoc w wykonywaniu czynności samoobsługowych, motywowanie pacjenta do ćwiczeń i samodzielnego wykonywania zadań, opiekę w momencie wystąpienia gorączki, edukowanie na temat higieny snu.Wnioski. Problemy pielęgnacyjne pacjenta dotyczyły zaburzeń psychicznych i somatycznych, w szczególności myśli i tendencji samobójczych oraz gorączki, trudności ze spaniem, poruszaniem i oddawaniem moczu. Główne interwencje pielęgniarskie obejmowały ścisłą obserwację i holistyczne podejście we współpracy ze wszystkimi członkami zespołu terapeutycznego. Pacjent został wypisany do domu w ogólnym stanie dobrym, bez gorączki i cech zapalenia układu moczowego, w wyrównanym nastroju, bez myśli samobójczych. W czasie hospitalizacji nie podjął próby samobójczej. (PNN 2020;9(1):33–38

Consequences of stroke in the light of objective and subjective indices: A review of recent literature

Despite a significant progress in prevention, treatment and management in the past decades, stroke remains the most common disabling chronic condition in adult population. It may be a source of serious temporary or permanent consequences. These consequences should be recognised and measured for defining and implementation of remedial interventions and for optimum utilisation of health care resources. The aim of this work was to present sequels of stroke, taking into account objective and subjective indices, as documented in the recent literature of the subject. Selected data on mortality and survival following stroke were presented, the up-to-date literature was reviewed and register-based prospective studies were presented on quality of life (QoL) in post-stroke patients. Systematic reviews and meta-analyses of randomised controlled trials (RCTs) were summed up, related to efficacy of interventions aimed at improving QoL of the patients. Moreover, the studies were reviewed on burden and QoL experienced by caregivers of post-stroke patients and results were summed up of RCT synthesis aimed at reducing the burden and at improving QoL in the caregivers. The analysed studies indicated that stroke exerts a long-term, negative effect on patients’ QoL, promoting a decrease in this measure and burdening a significant proportion of the family caregivers. The applied till now different interventions and programmes targeted at the patients and at their carers analysed in RCTs showed no or modest effects on improving of QoL or reducing the caregiver's burden

Jakość życia uwarunkowana stanem zdrowia według EQ-5D-3L u chorych w okresie 5 lat po udarze mózgu

Introduction. In recent decades prognoses for stroke survivors regarding the risk of death or serious disability have improved, primarily due to stroke units, thrombolytic therapy and mechanical thrombectomy. Long-term research concerning the course of recovery and the consequences of strokes, which apart from clinical and functional indices would also include the quality of life, is relatively scarce. For this reason it is necessary to constantly update our knowledge of various aspects of the long-term process of recovery of stroke survivors.Aim. The aim of the present study was to assess health-related quality of life in a prospective manner over a period of up to five years following a stroke.Material and Methods. The study sample consisted of 27 patients (18 men and 9 women) aged between 53 and 82, mean age of 68.77 years (SD 8.16), 3 months, 12 months and 5 years after suffering from an ischaemic stroke. Quality of life was assessed using the Euro-Quality of Life Questionnaire (EQ-5D-3L), which covers five quality of life dimensions, the summary quality of life index (EQ — index), and self-assessment of health using the VAS scale (EQ VAS).Results. Quality of life impairment in various dimensions and at various time points of the study concerned from 8% to 60% of patients. Problems occurred mainly in the “pain/discomfort” dimension, and applied to more than 40% of patients during the observation period. The lowest intensity of problems was found in the “self-care” dimension, these referred to from 7% to 14.8% of patients. Mean levels of the EQ index were rather high in all assessments (> 0.80), while those of EQ VAS were moderate (between 60 and 70 points). They did not changed significantly over the period of observation.Conclusions. The quality of life of the majority of stroke patients is relatively good, although it differs for various dimensions. The quality of life in the “non-physical” dimensions is lower than in the physical dimensions. Also the quality of life of patients 3 months after a stroke does not change significantly over the next few years. (JNNN 2019;8(2):62–68)Wstęp. W ostatnich dekadach rokowanie w udarze mózgu w znaczeniu ryzyka zgonu i ciężkiej niepełnosprawności uległo poprawie, głównie dzięki funkcjonowaniu oddziałów udarowych, stosowania leczenia trombolitycznego i trombektomii mechanicznej. Badań długoterminowych dotyczących przebiegu zdrowienia i następstw udaru, obejmujących obok wskaźników klinicznych i funkcjonalnych, również jakość życia jest stosunkowo mało. Dlatego istnieje potrzeba uaktualniania wiedzy na temat różnych aspektów długoterminowego procesu zdrowienia chorych po przebytym udarze mózgu.Cel. Celem niniejszego badania była prospektywna ocena jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia w okresie do pięciu lat po przebytym udarze mózgu.Materiał i metody. Badaniem objęto 27 chorych, (18 mężczyzn i 9 kobiet) w wieku od 53 do 82 lat, średnia wieku 68,77 lat (SD 8,16) po upływie 3 miesięcy, 12 miesięcy i 5 lat po udarze niedokrwiennym. Do oceny jakości życia wykorzystano Euro-Quality of Life Questionnaire (EQ-5D-3L) obejmujący pięć dziedzin jakości życia, sumaryczny wskaźnik jakości życia (EQ — index) oraz samoocenę zdrowia na skali VAS (EQ VAS).Wyniki. Ograniczenia jakości życia w różnych dziedzinach i różnych punktach czasowych badania dotyczyły od 8 do 60% chorych. Problemy występowały głównie w dziedzinie „ból/dyskomfort”, dotyczyło to ponad 40% chorych w okresie obserwacji. Najmniejsze nasilenie problemów odnotowano w dziedzinie „samoopieka”, dotyczyły one od 7 do 14,8% pacjentów. Średnie poziomy wskaźnika EQ index we wszystkich ocenach były dość wysokie (> 0,80), a EQ VAS — średnie (od 60–70 pkt). Nie uległy one istotnym zmianom w okresie obserwacji.Wnioski. Jakość życia większości chorych po udarze jest dość dobra, aczkolwiek różna w różnych dziedzinach. Jakość życia w dziedzinach „nie fizycznych” jest niższa aniżeli w dziedzinach fizycznych. Jakość życia chorych po upływie 3 miesięcy od udaru nie zmienia się istotnie w okresie kolejnych kilku lat. (PNN 2019;8(2):62–68

Skala Northwick Park Dependency Score — nowe narzędzie do wykorzystania w praktyce pielęgniarskiej

Introduction. Evaluation of functional limitations in patients with ischemic stroke is essential in planning suitable nursing care. The main aim of all nursing procedures taken is to ensure the safety of patients, to provide the best, individualized care fulfilling patients’ needs and to support recovery process, considering the necessary number of nursing staff and time needed for these procedures. A tool helpful in the process of diagnosis and planning care is the Northwick Park Dependency Score — NPDS.Aim. The aim of the present study is to describe the Polish version of this scale and to assess its usefulness by comparing the NPDS with the Barthel Index — considered the “golden standard” for assessing patient’s disability and dependency.Material and Methods. The study included 100 elderly ischemic stroke patients aged 60 to 99 years (mean 76.1, SD 9.07). To assess patient’s dependency and thus the need of nursing care, the NPDS Scale was used. Functional status of patients was assessed with the Barthel Index, and the neurological state using the NIHSS.Results. Most items in NPDS, are similar to the items of the BI. However, the NPDS includes additional important questions regarding cognitive functions, communication and behavioral dysfunctions. It allows to estimate the number of nursing staff and their scope of competences necessary for providing care as well as time needed for particular nursing activities. There is a strong correlation between individual modules in the NPSD and the BI sales (r ≈ 0.90). Nevertheless, these are not interchangeable. The high correlation coefficient confirms the validity of the Polish version of the NPDS.Conclusions. NPDS is a simple and useful tool in nursing care allowing to plan the activities based on objective indicators. Despite many similarities it is not a substitute for the popular Barthel Scale. Therefore, the NPDS should be promoted in the nursing environment as a possible work tool. (JNNN 2018;7(1):4–11)Wstęp. Ocena ograniczeń funkcjonalnych u pacjenta z udarem niedokrwiennym mózgu jest podstawą zaplanowania odpowiedniej opieki pielęgniarskiej.Cel. Celem podejmowanych działań pielęgnacyjnych jest zapewnienie bezpieczeństwa, zaspokojenie potrzeb chorego i pomoc w procesie zdrowienia z uwzględnieniem niezbędnej ilości personelu pielęgniarskiego oraz czasu koniecznego do realizacji tych działań. Narzędziem ułatwiającym zarówno proces rozpoznania pielęgniarskiego, jak i planowania opieki jest Skala Zależności Northwick Park (The Northwick Park Dependency Score — NPDS). Celem pracy była charakterystyka polskiej wersji tej skali oraz porównanie jej ze Skalą Barthel — tzw. „złotym standardem” do oceny niesprawności i zależności pacjenta.Materiał i metody. Badaniem objęto 100 osób starszych z udarem niedokrwiennym mózgu w wieku od 60 do 99 lat (śr. 76,1, SD 9,07). Do określenia stopnia zależności pacjenta a tym samym zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską wykorzystano skalę NPDS. Stan funkcjonalny chorych oceniono za pomocą Indeksu Barthel (BI), a stan neurologiczny za pomocą skali NIHSS.Wyniki. Większość pytań w NPDS — BCN i BI jest tożsama. NPDS jest bogatsza o pytania dotyczące funkcjonowania poznawczego, komunikowania się i zaburzeń behawioralnych. Pozwala również określić liczbę personelu i zakres kompetencji niezbędnych do zapewnienia opieki oraz czas potrzebny na wykonanie określonych czynności przy chorym. Istnieje bardzo silna korelacja pomiędzy poszczególnymi modułami skali NPDS i BI (r ≈ 0.90) tym niemniej narzędzia te nie są całkowicie zamienne. Wysoki współczynnik korelacji, będący mirą trafności teoretycznej jest wskaźnikiem poprawności psychometrycznej polskiej wersji skali NPDS.Wnioski. Skala NPDS jest prostym i przydatnym w praktyce pielęgniarskiej narzędziem ułatwiającym planowanie opieki w oparciu o obiektywne wskaźniki. Pomimo zbliżonej zawartości, nie jest substytutem popularnej Skali Barthel. Zasadnym jest rozpropagowanie NPDS w środowisku pielęgniarskim, jako potencjalnego narzędzia pracy. (PNN 2018;7(1):4–11

Attitudes towards physical education lessons in students at different levels of education

School physical education consists in interactions between teachers and students. It is important that each of those present in the classroom feel satisfied with their own results, but also with the way in which the required contents are taught. The aim of the study was to determine the attitudes of students towards physical education classes at different levels of education. The survey was conducted in September 2016 in a group of 157 students from the sixth grade of a primary school, third grade of a junior high school, and from a high school. The results of the survey were analysed separately for each level of education and each sex, and then girls and boys were compared between age groups. Schools from Bielsko-Biała which have similar conditions in terms of equipment and place of teaching classes were selected for the survey. The survey questionnaire by S. Strzyżewski and K. Górna (1989) was used in the study. The results showed that many elements of the lesson remain to discourage the student from practising. Insignificant differences were found depending on the level of education. The youngest girls and boys at every level of education like attending classes, but this tendency is not observed in the oldest girls

Suicidal ideation and quality of life in patients with a first episode of schizophrenia

Introduction: Risk of suicide in patients with schizophrenia is 20- to 50-fold higher than in the general population. The impact of suicidal behaviour on quality of life rarely was a subject of in-depth analysis. The issue is particularly important in patients after first psychiatric hospitalisation, since the risk of suicide is very high during the first postdischarge months. The aim of this study was to analyse correlations between presence of suicidal ideations prior to first hospitalisation and quality of life of patients with schizophrenia during the first post-hospitalisation year. Material and method: Overall, 86 patients were enrolled in the study. Suicidal ideations and behaviours were assessed based on interviews with patients and their relatives, as well as on medical records. The patients’ quality of life was evaluated one month (1st exam) and after one year (2nd exam) after discharge. Quality of life was assessed using the WHOQOL questionnaire and the SFS scale. Psychopathological symptoms were evaluated using the PANSS inventory. Results: Prior to first hospitalisation, suicidal ideations were present in 39.5% of our patients. Persons with suicidal thoughts presented more severe psychopathological symptoms (1st exam; p=0.05). Both examinations revealed differences in the patients’ quality of life. Lack of suicidal ideations was associated with a better quality of life as assessed by the WHOQOL questionnaire in the following domains: general well-being (1st and 2nd exam), state of health (1st exam), Mental (1st and 2nd exam), Physical (1st exam), Environmental domains (1st exam) and Work/Employment (SFS scale, 1st and 2nd exam). A correlation was noticed between suicidal ideation and change in quality of life (WHOQOL) in domains Social relationships and Environmental. An improvement of quality of life in this domain was noticed in persons with suicidal ideations. Conclusions: Suicidal ideations prior to first psychiatric hospitalisation constitute an important predictive factor for a worse quality of life in patients with schizophrenia one year after discharge from hospital

Relationship between psychopathological symptoms and quality of life in patients with first episode of schizophrenia. A follow-up study

Aim of paper: Analysis of correlation between psychopathological symptoms and quality of life of patients with schizophrenia during 4-6 years after the first psychiatric hospitalisation. Material and method: Study population included 74 patients (28 females, 46 males). They were assessed at fixed time-points: 1 month and 13 months after the first hospitalisation and 4-6 years after the first examination (T1, T2 and T3, respectively). The following instruments have been used to assess severity of symptoms and quality of life: PANSS scale (5-factor schizophrenia model), SFS (Social Functioning Scale) and the WHOQOL-BREF questionnaire. Results: At T1, the mean PANSS score was 62.4. Significant deterioration has been noticed in all groups of symptoms, with the exception of cognitive functions. The greatest deterioration was noticed in the domains of negative symptoms and depression/anxiety. At T1, the mean SFS score was 103.4, while mean subjective quality of life and general health status scored 3.3 and 3.0, respectively. During the followup period, significant improvement of SFS score was noticed, with no meaningful change in WHOQOL-BREF score and concomitant exacerbation of symptoms as assessed by the PANSS scale. The patients’ quality of life was particularly compromised by negative symptoms and depression/anxiety. Correlation coefficients between SFS score and negative symptoms varied from -0.61 to -0.76, while those between SFS and depression/anxiety – from -0.40 to -0.66. Correlation coefficients between subjective quality of life and negative symptoms ranged from -0.31 (domain Environmental) to -0.64 (domain Physical). To a large extent, symptoms were responsible for variance in both SFS and WHOQOL-BREF scores. Conclusions: 1) Clinical course of schizophrenia varied, depending on adopted criteria of evaluation. 2) Negative symptoms and depression/anxiety had a particularly deleterious influence on quality of life. The role these symptoms varied, depending on time elapsed since the first psychiatric hospitalisation.Cel: Analiza zależności między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych na schizofrenię w ocenie prospektywnej w okresie 4-6 lat po pierwszej hospitalizacji psychiatrycznej. Materiał i metody: Zbadano 74 pacjentów (K=28, M=46) po upływie 1 miesiąca od pierwszej hospitalizacji (badanie I), po 13 miesiącach (badanie II) oraz po 4-6 latach od badania I (badanie III). W badaniu zastosowano skalę PANSS (5-czynnikowy model schizofrenii), Skalę Funkcjonowania Społecznego (SFS) oraz kwestionariusz WHOQOL-BREF. Wyniki: W badaniu I punktacja PANSS wynosiła 62,4 pkt. Stwierdzono istotne nasilenie wszystkich grup objawów oprócz zaburzeń poznawczych. Największe nasilenie dotyczyło objawów negatywnych oraz depresji/lęku. W badaniu I średni wynik SFS wynosił 103,4 pkt, a średnie oceny subiektywnej jakości życia: dla ogólnej oceny jakości życia – 3,3 pkt, dla ogólnej oceny zdrowia – 3,0 pkt. W okresie obserwacji stwierdzono istotną poprawę SFS, brak istotnych zmian WHOQOL-BREF i jednoczesny wzrost nasilenia objawów (PANSS). Odnotowano szczególnie niekorzystny wpływ objawów negatywnych oraz depresji/lęku na jakość życia. Współczynniki korelacji SFS z objawami negatywnymi wynosiły od -0,61 do -0,76, a z depresją/lękiem od -0,40 do -0,66. Współczynniki korelacji subiektywnej jakości życia z objawami negatywnymi wynosiły w zależności od dziedziny od -0,31 (dziedzina Środowisko) do -0,64 (Dziedzina Fizyczna). Objawy wyjaśniały znaczną część wariancji SFS i WHOQOL-BREF. Wnioski: 1) Przebieg schizofrenii był zróżnicowany w zależności od przyjętego kryterium oceny. 2) Szczególnie niekorzystny wpływ na jakość życia wywierały objawy negatywne oraz depresja/lęk. Rola tych objawów była zróżnicowana w zależności od upływu czasu po pierwszej hospitalizacji

Jakość życia a wsparcie społeczne chorych na stwardnienie rozsiane

Background and purpose The aim of the study was to evaluate quality of life (QoL) in multiple sclerosis (MS) patients and to assess the relationship between QoL and social support taking into account key clinical factors and other socio-demographic variables. Material and methods Two hundred and ten MS patients (150 women and 60 men) aged between 21 and 59 years were evaluated; the MS group was compared with 108 healthy controls. QoL (MSQOL-54), disease severity (Expanded Disability Status State, EDSS), social support (Social Provisions Scale, SPS), mood (Beck Depression Inventory, BDI) and basic clinical and demographic data were assessed. Results Disease severity was mild (EDSS < 4) in 85% of patients, and depressive symptoms (BDI > 13) were present in 41% of patients. Mean physical health composite of MSQOL-54 was 53.6 ± 20.7 and mean mental health composite was 60.0 ± 19.8. MS patients scored significantly lower than healthy subjects. Mean SPS was 78.2 ± 10.9 (range, 6–96) which indicated high social support. In bivariate analysis, social support correlated significantly with the majority of MSQOL domains; in multivariate analysis, however, this relationship was not significant. Emotional well-being was the main predictor of QoL, in both physical and mental domains. Conclusions MS influences QoL but to a greater extent in the physical than the psychological domain. The role of social support in QoL is generally positive but its protective function may be weakened when interacting with other factors. Depression is the main predictor of QoL when adjusted for other factors. Thus, treatment of mood disturbances might significantly improve QoL in MS patients.Wstęp i cel pracy Celem pracy była ocena jakości życia (JŻ) chorych na stwardnienie rozsiane (SR) oraz analiza zależności pomiędzy JŻ i wsparciem społecznym z uwzględnieniem kluczowych czynników klinicznych i innych zmiennych społeczno-demograficznych. Materiał i metody Zbadano 210 chorych na SR (150 kobiet i 60 mężczyzn) w wieku od 21 do 59 lat. Zastosowano kwestionariusze oceny JŻ (MSQOL-54), nasilenia objawów choroby (Expanded Disability Status Scale – EDSS), wsparcia społecznego (Skalę wsparcia społecznego – SWS) i nastroju (Inwentarz depresji Becka – BDI); przeanalizowano dane demograficzne i kliniczne. Jakość życia chorych porównano z wynikami uzyskanymi u 108 osób zdrowych z grupy kontrolnej. Wyniki U 85% chorych stwierdzono niewielkie nasilenie objawów SR (EDSS < 4), a u 41% występowały zaburzenia depresyjne (BDI > 13). Średnia punktów w MSQOL-54 wynosiła w dziedzinie fizycznej 53,6 ± 20,7, a w dziedzinie psychicznej 60,0 ± 19,8. Oceny JŻ chorych były istotnie niższe niż osób zdrowych. Średnia SWS (zakres: 6–96) wynosiła 78,16 ± 10,9, co odpowiada wysokiej ocenie wsparcia. W analizach dwuzmiennowych wsparcie korelowało istotnie z większością dziedzin MSQOL-54, w analizach wielowymiarowych zależność ta była jednak statystycznie nieistotna. Głównym czynnikiem predykcyjnym JŻ, zarówno w dziedzinie fizycznej, jak i psychicznej, był stan emocjonalny. Wnioski Jakość życia chorych na SR jest obniżona, przy czym w większym stopniu w dziedzinie fizycznej niż psychicznej. Znaczenie wsparcia dla JŻ jest generalnie pozytywne, lecz w interakcji z innymi czynnikami jego protekcyjna rola może być osłabiona. Objawy depresyjne stanowią główny czynnik prognostyczny JŻ po uwzględnieniu innych zmiennych, co wskazuje, że leczenie zaburzeń nastroju może w istotny sposób poprawić JŻ chorych na SR