Limb-Shaking Transient Ischemic Attacks Successfully Treated with External Carotid Artery Stenting

The external carotid artery (ECA) is one of the most important extracranial-to-intracranial sources of collateral circulation, contributing significantly to the cerebral blood flow especially when perfusion through the internal carotid artery (ICA) is compromised. Most of the endovascular studies so far have been dedicated to ICA, with little focus on the ECA. Limb-shaking transient ischemic attacks (TIAs) are a relatively rare manifestation of carotid artery disease that may present with repetitive shaking movements of the affected limbs. We report a case of an 80-year-old male with bilateral internal and contralateral external carotid artery occlusion who developed limb-shaking TIAs as a result of significant stenosis of the right ECA. Percutaneous revascularization of the ECA was performed by angioplasty and stenting. At the follow-up 12 months later, the patient remained neurologically intact with complete resolution of his symptoms. Stenting of the ECA should be considered as a reasonable alternative to conventional open repair especially in patients with contralateral carotid stenosis, insufficient circle of Willis, and significant comorbidities

Rethinking cardiac risk reduction after noncardiac surgery: The postoperative Carpe diem

Patients undergoing noncardiac surgery frequently experience major adverse cardiac events. As a significant proportion of these patients develop cardiac complications despite optimal use of preoperative clinical risk‐prediction algorithms, physicians have long searched for better methods of forecasting and ameliorating cardiac risk in this population. Recently, postoperative troponin levels have been found to be powerful and independent predictors of cardiovascular mortality in patients undergoing noncardiac surgery. Importantly, the predictive properties of these markers outperform preoperative clinical risk‐prediction algorithms. We thus posit that the assessment of postoperative troponin represents an as yet untapped “golden opportunity” for cardiac risk reduction. As cardiac troponin isolates an unusually high‐risk subgroup, we outline a strategy that utilizes this marker to improve cardiac outcomes. Where pertinent, strengths and limitations of this approach are discussed and areas of uncertainty identified. As with all hypotheses, this proposition fuels many questions and calls for a research agenda dedicated to quantifying risk or benefit, and defining best practices. Journal of Hospital Medicine 2012. © 2012 Society of Hospital MedicinePeer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/94474/1/1975_ftp.pd

Bovine pericardium retail preserved in glutaraldehyde and used as a vascular patch

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>In this study we evaluated the performance of bovine pericardium preserved in glutaraldehyde used as a vascular patch.</p> <p>Methods</p> <p>Fourteen young pigs, six females and eight males, weighting 10.3 - 18.4 kg were used in our study. We implanted three remnants in each pig, two in the abdominal aorta and one was juxtaposed to the peritoneum. The smooth face (SF) and rough face (RF) of each remnant were implanted turned to the vessel inner portion and one remnant was juxtaposed to the peritoneum. The animals were sacrificed in 4.5 - 8 months after surgery (75 - 109 kg). The remnants were assessed for aorta wall, fibroses formation in inner apposition and calcification related to the face turned to the vessel inner portion.</p> <p>Results</p> <p>The rough face showed a lower dilatation level compared to the face implanted in adjacent aorta. There was no difference between intensity and/or incidence of graft calcification when the superficies were compared. The bovine pericardium preserved in glutaraldehyde did not show alterations in its structure when implanted with different faces turned to the inner portion of vessel.</p> <p>Conclusion</p> <p>When turned to the inner portion of the vessel, the rough face of the remnant presented a lower dilatation in relation to the adjacent aorta and a better quality of endothelium layer and did not show a difference between intensity and/or incidence of graft calcification.</p

Second asymptomatic carotid surgery trial (ACST-2): a randomised comparison of carotid artery stenting versus carotid endarterectomy

Background: Among asymptomatic patients with severe carotid artery stenosis but no recent stroke or transient cerebral ischaemia, either carotid artery stenting (CAS) or carotid endarterectomy (CEA) can restore patency and reduce long-term stroke risks. However, from recent national registry data, each option causes about 1% procedural risk of disabling stroke or death. Comparison of their long-term protective effects requires large-scale randomised evidence. Methods: ACST-2 is an international multicentre randomised trial of CAS versus CEA among asymptomatic patients with severe stenosis thought to require intervention, interpreted with all other relevant trials. Patients were eligible if they had severe unilateral or bilateral carotid artery stenosis and both doctor and patient agreed that a carotid procedure should be undertaken, but they were substantially uncertain which one to choose. Patients were randomly allocated to CAS or CEA and followed up at 1 month and then annually, for a mean 5 years. Procedural events were those within 30 days of the intervention. Intention-to-treat analyses are provided. Analyses including procedural hazards use tabular methods. Analyses and meta-analyses of non-procedural strokes use Kaplan-Meier and log-rank methods. The trial is registered with the ISRCTN registry, ISRCTN21144362. Findings: Between Jan 15, 2008, and Dec 31, 2020, 3625 patients in 130 centres were randomly allocated, 1811 to CAS and 1814 to CEA, with good compliance, good medical therapy and a mean 5 years of follow-up. Overall, 1% had disabling stroke or death procedurally (15 allocated to CAS and 18 to CEA) and 2% had non-disabling procedural stroke (48 allocated to CAS and 29 to CEA). Kaplan-Meier estimates of 5-year non-procedural stroke were 2·5% in each group for fatal or disabling stroke, and 5·3% with CAS versus 4·5% with CEA for any stroke (rate ratio [RR] 1·16, 95% CI 0·86–1·57; p=0·33). Combining RRs for any non-procedural stroke in all CAS versus CEA trials, the RR was similar in symptomatic and asymptomatic patients (overall RR 1·11, 95% CI 0·91–1·32; p=0·21). Interpretation: Serious complications are similarly uncommon after competent CAS and CEA, and the long-term effects of these two carotid artery procedures on fatal or disabling stroke are comparable. Funding: UK Medical Research Council and Health Technology Assessment Programme

Past Poliomyelitis with Limb Atrophy Is Not a Contraindication to EVAR

[No abstract available

Θεωρητική μελέτη της αποδέσμευσης φαρμακευτικών ουσιών από νανοπορώδεις φορείς

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Υπολογιστική Μηχανική

Enrichment of natural gas using zeolites

In the present thesis the use of clinoptilolite as a potential sorbent material in a Pressure Swing Adsorption (P.S.A.) process is examined, aiming to the enrichment of natural gas deposits with high nitrogen content in a more efficient manner compared to the traditional cryogenic processes. The way the amount and type of clinoptilolite’s crystal lattice cations affect its sorption properties is investigated. For this purpose, the primary ore undergoes a series of treatments ranging from simple crushing and sieving through chemical treatment (cleaning with acid and ammonium salts) and ion-exchanges (with chloride salts of K+, Na+, Ca2+, Cu2+, Mg2+, Li+), to get as much homoionic forms as possible. Similar ion-exchanges for Ca2+ and Mg2+ were also performed in synthetic clinoptilolite samples. Subsequently, the physicochemical properties of the various materials were examined using specific techniques such as: a) nitrogen porosimetry (77 K) for the characterization of porous structure (specific surface area, pore volume, pore size distribution, etc), b) X-ray diffraction and fluorescence (XRD - XRF) for the determination of crystal lattice parameters, purity and chemical composition of samples, c) electron microscopy (SEM) for the characterization of the morphology and d) infrared spectrometry (FTIR) for the collection of data concerning the crystal lattice and the hydrophobic nature of the materials. The main conclusions drawn from the structural characterization are: a) For the experimental conditions used in this work, no particular changes on the crystalline structure of zeolitic samples were observed after treatment ("cleaning" and/or ion-exchanges) and b) the selectivity order of the cations used in ion-exchange processes is: K+ > Na+ > Ca2+ > Cu2+ > Mg2+ > Li+ (with increasing difficulty from left to right). Gravimetric sorption experiments were performed with methane and nitrogen as sorbates, at 298 and 273 K and pressures ranging from 0 to 20 bars, in order to study the sorption behavior of the treated samples as well as to evaluate thermodynamic and kinetic data (adsorption isotherms and diffusion coefficients). Since the equilibration time was very large (more than 600 minutes) and taking under consideration that the duration of a typical P.S.A. cycle is of the order of a few minutes (about 3-5 minutes) it was decided to measure “quasi” sorption isotherms instead of "real" equilibrium isotherms. The main feature of these measurements was that the maximum time for each equilibrium pressure point did not exceed 10 minutes. All the sorption curves mentioned above are typical for microporous materials having shapes that resemble the Langmuir type isotherms however without the characteristic horizontal plateau. Raw clinoptilolite showed the highest sorption capacity at 25 oC (298 K) for both methane and nitrogen (about 2.8 and 1.5 mmol / g, respectively). The partially Li+ ion-exchanged samples showed the highest sorption capacity at 0 oC (273 K) (1.6 mmol / g for methane and 1.4 mmol / g for nitrogen), while the Cu2+ samples the smallest for both gases for the two temperatures. The main conclusions resulting from the gravimetric sorption experiments are: a) For the short equilibration time adsorption isotherms (ten minutes for each point), the absorbed amount of methane was higher than nitrogen for all samples (untreated, chemically treated and synthetic ion-exchanged) at 25 oC. On the other hand the decrease of temperature favors nitrogen adsorption and a reversal of selectivity is observed. This is because temperature changes affect sorption and diffusion in an opposite way. Since kinetic barriers are minimized at high temperatures, "thermodynamic" selectivity prevails. On the other hand, by lowering the temperature, the kinetic term dominates imposing strong restrictions particularly on CH4 molecules. This indicates that an adsorption process (PSA) with fast cycle is likely to lead to an effective separation of nitrogen from natural gas. b) The rate of transport phenomena is determined by the diffusion in micro-pores of clinoptilolite’s crystal structure. The effect of diffusion in the meso/macro porous and that of the boundary layer is imperceptible. Methane diffusion time constants are higher than the constants of nitrogen at 298 K. Nevertheless, at 273 K, this tendency is reversed. This reversal is stronger for methane. c) The best nitrogen selectivity was obtained from the Ca2+ synthetic clinoptilolite. The next better sample was the natural untreated clinoptilolite. Additionally, the sorption capacity of the latter was equally large for both gases. In the final stage, breakthrough experiments were performed in a bed filled with raw clinoptilolite at atmospheric pressure and temperature, using helium - nitrogen, helium - methane and helium - nitrogen - methane gas mixtures. The total volumetric flows of the above mixtures ranged from 8-42 ml NPT/ min and the volume ratio from 3.8 - 50%. In addition, experiments with helium - nitrogen - methane mixture at -20 oC (253 K) were also carried out in order to confirm the selectivity reversal mentioned above. The conclusions derived from all the breakthrough experiments can be summarized as follows: a) Experimental values of nitrogen and / or methane adsorbed amounts for all the mixtures used were calculated from the breakthrough curves. Axial dispersion coefficients as well as diffusion time constants in the micro-pores for both gases were also determined. Theoretical values of these parameters, which were derived by the best fit of a mathematical model to experimental curves, were in good agreement with the experimental data. b) The nitrogen and methane adsorbed quantities from the nitrogen - helium and methane – helium breakthrough experiments were systematically lower (by about 20 to 30%) than those determined gravimetrically under similar partial pressures. c) The comparison of breakthrough experiments conducted at 25 oC (298 K) for pure components (mixture of nitrogen - helium and methane - helium) with the corresponding experiment of nitrogen - methane - helium mixture at the same temperature revealed that sorption of nitrogen was influenced by the presence of methane to a small extent while the opposite was observed for methane. d) In general, the diffusion time constants, both for methane and nitrogen, are lower than those of the gravimetric ones. For the nitrogen – methane - helium mixture at 25 oC (298 K) the diffusion time constant of nitrogen was 5 to 20 times higher than that of methane. The corresponding values at -20 oC (253 K) were 20 to 50 times. e) Methane permeates first in the breakthrough experiments that were performed using methane-nitogen-helium mixtures. The difference between the methane and nitrogen braktrough time was 20 minutes at 25 oC. This difference increases to 80 minutes as the temperature decreases to -20 oC. f) Both temperature and feed flow rate are the two main factors that can affect the separation. Lower temperatures favors the separation, while the effect of flow is more complicated since it is related to the average residence time of the components in the bed. The general conclusion from the experimental data so far is that clinoptilolite could be a potentially suitable sorbent material for the enrichment of natural gas based on the removal of nitrogen at high pressure through a "kinetic" PSA process. Nevertheless, further pilot-scale PSA experiments are required to confirm this and optimize the separation process.Στην παρούσα διατριβή εξετάστηκε η δυνατότητα χρήσης του κλινοπτιλόλιθου ως ροφητικού υλικού, για τον διαχωρισμό αζώτου – μεθανίου μέσω διεργασίας με κυκλική διακύμανση της πίεσης (Pressure Swing Adsorption, P.S.A.), με στόχο τον εμπλουτισμό κοιτασμάτων φυσικού αερίου που εμπεριέχουν αδρανείς προσμίξεις (κυρίως άζωτο) σε μεγάλο ποσοστό, με οικονομικότερο τρόπο συγκριτικά με τις επικρατούσες κρυογονικές διεργασίες. Διερευνήθηκε ο τρόπος με τον οποίο ο αριθμός και το είδος των κατιόντων του πορώδους πλέγματος του κλινοπτιλόλιθου επηρεάζουν τις ροφητικές του ιδιότητες. Για τον σκοπό αυτό, το πρωτογενές πέτρωμα υπεβλήθη σε κατεργασίες που περιελάμβαναν από απλή θραύση και κοσκίνιση μέχρι χημικούς καθαρισμούς (με οξέα και αμμωνιακά άλατα) καθώς και ιοντοεναλλαγές (με χλωριούχα άλατα K+, Na+, Ca2+, Cu2+, Mg2+, Li+), ώστε να προκύψουν όσο το δυνατό πιο ομοϊοντικές μορφές. Αντίστοιχες ιοντοεναλλαγές για Ca2+ και Mg2+ πραγματοποιήθηκαν και σε δείγματα συνθετικού κλινοπτιλόλιθου. Τα διάφορα υλικά που παρασκευάσθηκαν μελετήθηκαν ως προς τις φυσικοχημικές τους ιδιότητες με: α) ποροσιμετρία αζώτου (77 Κ) για τον χαρακτηρισμό της πορώδους δομής (ειδική επιφάνεια, όγκος πόρων, κατανομή όγκου πόρων) β) περίθλαση/φθορισμό ακτίνων Χ (XRD–XRF) για τον προσδιορισμό παραμέτρων του κρυσταλλικού πλέγματος, ποσοστών καθαρότητας και χημικής σύστασης των δειγμάτων, γ) ηλεκτρονιακή μικροσκοπία (SEM) για τον χαρακτηρισμό της μορφολογίας και δ) φασματομετρία υπέρυθρου (FTIR) για το κρυσταλλικό πλέγμα και τον υδρόφοβο χαρακτήρα των υλικών. Τα κυριότερα συμπεράσματα που προέκυψαν από το δομικό χαρακτηρισμό είναι ότι: α) για τις πειραματικές συνθήκες που εφαρμόστηκαν τόσο στις διεργασίες «καθαρισμού» όσο και στις ιοντοεναλλαγές δεν παρατηρήθηκε ιδιαίτερη επίδραση στην κρυσταλλική δομή των ζεολιθικών δειγμάτων και β) η σειρά εκλεκτικότητας ως προς τα κατιόντα που χρησιμοποιήθηκαν στις διεργασίες ιοντοεναλλαγής είναι: K+ > Na+ > Ca2+ > Cu2+ > Mg2+ > Li+ . Ακολούθως διεξήχθησαν σταθμικά πειράματα ρόφησης (σε πιέσεις από 0 – 20 bar) αφενός για να διαπιστωθεί η ροφητική συμπεριφορά των δειγμάτων που προέκυψαν από τις διάφορες κατεργασίες ως προς το μεθάνιο και το άζωτο σε θερμοκρασίες 298 και 273 Κ και αφετέρου για να υπολογιστούν θερμοδυναμικά και κινητικά μεγέθη (ισόθερμες ρόφησης καθώς και συντελεστές διάχυσης). Επειδή οι χρόνοι ισορροπίας ήταν εξαιρετικά μεγάλοι (πάνω από 600 λεπτά) και λαμβάνοντας υπόψη ότι η διάρκεια ενός κύκλου σε μια διεργασία P.S.Α. είναι της τάξης των μερικών λεπτών (περίπου 3-5) αποφασίστηκε να μην προσδιοριστούν «κλασικές» ισόθερμες ισορροπίας. Αντί αυτού ελήφθησαν «οιονεί» καμπύλες ρόφησης με κύριο χαρακτηριστικό ότι ο μέγιστος χρόνος ισορροπίας για κάθε σημείο πίεσης δεν υπερέβαινε τα 10 λεπτά. Όλες οι καμπύλες ρόφησης που προσδιορίστηκαν με βάση το παραπάνω σκεπτικό και στις δύο θερμοκρασίες είναι τυπικές για μικροπορώδη υλικά με το σχήμα τους να ομοιάζει αυτό του τύπου Langmuir χωρίς όμως το χαρακτηριστικό οριζόντιο πλατώ. Ο ακατέργαστος κλινοπτιλόλιθος εμφάνισε την υψηλότερη ροφητική ικανότητα στους 298 K τόσο για το μεθάνιο όσο και για το άζωτο (περίπου 2.8 και 1.5 mmol/g αντίστοιχα). Τα μερικώς ιοντοεναλλαγμένα δείγματα Li+ παρουσίασαν την μεγαλύτερη χωρητικότητα ρόφησης στους 273 Κ (1.6 mmol/g για το μεθάνιο και 1.4 mmol/g για το άζωτο) ενώ τα δείγματα της Cu2+ μορφής την μικρότερη για τα δύο αέρια και για τις δύο θερμοκρασίες Από τα σταθμικά πειράματα ρόφησης προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: α) Για τον περιορισμένο χρόνο ισορροπίας των δέκα λεπτών που επιτράπηκε για κάθε σημείο των ισοθέρμων, το μεθάνιο ροφάται περισσότερο από το άζωτο για όλα τα δείγματα (ανεπεξέργαστο, χημικώς κατεργασμένα, ιοντοεναλλαγμένα και συνθετικά) στους 298 Κ. Αναστροφή αυτής της εκλεκτικότητας υπέρ της κατακράτησης αζώτου παρατηρείται με την μείωση της θερμοκρασίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ρόφηση και διάχυση είναι δύο παράγοντες για τους οποίους οι θερμοκρασιακές μεταβολές έχουν αντίθετη επίδραση. Έτσι επειδή η κινητική παρεμπόδιση μειώνεται σε υψηλές θερμοκρασίες, η «θερμοδυναμική» εκλεκτικότητα επικρατεί. Από την άλλη μεριά, με τη μείωση της θερμοκρασίας ο κινητικός όρος κυριαρχεί επιβάλλοντας ισχυρούς περιορισμούς κυρίως στα μόρια CH4. Αυτό υποδεικνύει ότι μια διεργασία ρόφησης (P.S.A.) με γρήγορο κύκλο πιθανώς να οδηγούσε σε έναν αποτελεσματικό διαχωρισμό του αζώτου ως προς το μεθάνιο. β) Ο ρυθμός του κινητικού φαινομένου καθορίζεται από την διάχυση στους μικροπόρους των κρυσταλλιτών από τους οποίους απαρτίζεται το μακροσκοπικό σωματίδιο του κλινοπτιλόλιθου. Η επίδραση της διάχυσης στους μέσο/μάκρο πόρους καθώς και αυτής στο οριακό στρώμα είναι ανεπαίσθητη. Προσδιορίστηκαν οι σταθερές χρόνου διάχυσης ( ) και διαπιστώθηκε ότι του μεθανίου είναι μεγαλύτερες από αυτές του αζώτου για τους 298 Κ αλλά μικρότερες στους 273 Κ. Διαπιστώθηκε επίσης ότι μειώνονται με μείωση της θερμοκρασίας και για τα δύο αέρια. Η μείωση είναι και πάλι μεγαλύτερη για το μεθάνιο από αυτή του αζώτου. γ) Την καλύτερη εκλεκτικότητα αζώτου προς μεθάνιο επέδειξε ο Ca2+ συνθετικός κλινοπτιλόλιθος. Το αμέσως καλύτερο δείγμα ήταν ο φυσικός ανεπεξέργαστος κλινοπτιλόλιθος, μάλιστα η ροφητική του ικανότητα ήταν εξίσου μεγάλη και για τα δύο αέρια. Στο τελικό στάδιο κατασκευάστηκε κλίνη για την διεξαγωγή πειραμάτων διάρρηξης (breakthrough) με φυσικό ανεπεξέργαστο κλινοπτιλόλιθο σε ατμοσφαιρική πίεση και θερμοκρασία με μείγματα ηλίου – αζώτου, ηλίου – μεθανίου και ηλίου – αζώτου - μεθανίου παροχής 8-42 ml ΝΡΤ/min και σε σχετικές αναλογίες (v/v) από 3.8 – 50% περίπου. Προς επιβεβαίωση της προηγούμενης αναφερθείσας αναστροφής, για το μείγμα ηλίου – αζώτου - μεθανίου πειράματα διεξήχθησαν και στους 253 K. Από τα πειράματα διάρρηξης προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: α) Από την ανάλυση των καμπυλών διάρρηξης υπολογίστηκαν οι ροφημένες ποσότητες αζώτου ή / και μεθανίου για όλες τις περιπτώσεις μειγμάτων. Για τα μείγματα ηλίου-αζώτου και ηλίου-μεθανίου προσδιορίστηκαν άμεσα με τη μέθοδο των ροπών οι συντελεστές αξονικής διασποράς καθώς και οι χρόνοι διάχυσης στους μικροπόρους και για τα δύο αέρια. Τιμές αυτών των παραμέτρων επίσης προέκυψαν από την βέλτιστη προσαρμογή του μαθηματικού μοντέλου που περιγράφει την φυσική συμπεριφορά της κλίνης στις πειραματικές καμπύλες, οι οποίες ήταν σε καλή συμφωνία με αυτές και στα πλαίσια του πειραματικού σφάλματος. β) Οι ροφημένες ποσότητες του αζώτου και του μεθανίου από τα πειράματα διάρρηξης αζώτου – ηλίου και μεθανίου – ηλίου ήταν συστηματικά μικρότερες (περίπου 20 με 30 %) από τις αντίστοιχες των σταθμικών για ανάλογες μερικές πιέσεις. γ) Η σύγκριση των πειραμάτων διάρρηξης που διεξήχθησαν στους 298 Κ για τα καθαρά συστατικά (μείγμα αζώτου – ηλίου και μείγμα μεθανίου – ηλίου) σε σχέση με το αντίστοιχης θερμοκρασίας πείραμα για το μείγμα αζώτου – μεθανίου – ηλίου αποκάλυψε ότι η ρόφηση του αζώτου επηρεάζεται σε μικρό βαθμό από την παρουσία του μεθανίου ενώ το αντίθετο συμβαίνει για το μεθάνιο. δ) Γενικά οι τιμές των συντελεστών χρόνου διάχυσης που υπολογίστηκαν από τα πειράματα διάρρηξης τόσο για το μεθάνιο όσο και για το άζωτο, είναι μικρότερες από αυτές των σταθμικών. Για το μείγμα αζώτου – μεθανίου - ηλίου στους 298 Κ ο συντελεστής χρόνου διάχυσης του αζώτου ήταν από 5 έως 20 φορές μεγαλύτερος από αυτόν του μεθανίου ενώ στους 253 Κ από 20 έως 50 φορές. ε) Για το μείγμα αζώτου – μεθανίου η έξοδος του μεθανίου προηγείται σημαντικά από αυτήν του αζώτου, γεγονός που υποδεικνύει ότι υπάρχει δυνατότητα διαχωρισμού μέσω μιας διεργασίας ρόφησης. Καθώς η θερμοκρασία μειώνεται από τους 298 στους 253 Κ η διαφορά αυτή αυξάνει από τα 20 στα 80 λεπτά περίπου. στ) Τόσο η θερμοκρασία όσο και η παροχή είναι οι δύο κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν τον διαχωρισμό. Η μείωση της θερμοκρασίας τον ευνοεί, ενώ η επίδραση της ροής είναι πιο περίπλοκη αφού σχετίζεται με τον χρόνο παραμονής των συστατικών. Το γενικό συμπέρασμα από τα μέχρι τώρα δεδομένα είναι ότι ο κλινοπτιλόλιθος θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εν δυνάμει κατάλληλο ροφητικό υλικό για τον εμπλουτισμό του φυσικού αερίου που θα βασίζεται στην απομάκρυνση του αζώτου σε υψηλή πίεση μέσω μιας «κινητικής» διεργασίας P.S.A. Αυτό απαιτεί όμως περαιτέρω δοκιμές σε συσκευή P.S.A. πιλοτικής κλίμακας

The effect of intensified lipid lowering therapy in patients undergoing vascular surgery

Objective: Cardiovascular and renal complications consist a major cause of morbidity and mortality in patients undergoing vascular surgery, compromising both short and long term prognosis. However little are known concerning the effect of intensified lipid lowering therapy on cardiovascular outcome and renal function in patients undergoing vascular surgery. This was a prospective randomized, open-label study to investigate the effect of lipid-lowering treatment by statin monotherapy or intensified by combining statin with ezetimibe on a 12-month prognosis after vascular surgery. Methods: Patients were randomly assigned to receive rosuvastatin (RSV) 10 mg/d or rosuvastatin 10 mg/d plus ezetemibe (RSV/EZT) 10 mg/d, starting prior to scheduled surgical procedure. The primary end point was the first major cardiovascular event, including death from cardiac causes, nonfatal myocardial infarction, ischemic stroke, and unstable angina. Renal function was assessed by measurements of serum creatinine concentration (sCr), estimated creatinine clearance (e-CrC) and urinary excretion of protein, creatinine and microalbumin. The measurements were performed preoperatively, postoperatively, at 1st, 6th and 12th month after the procedure.Results: A total of 136 patients assigned to RSV and 126 to RSV/EZT completed the study protocol. As many as 6.6% of patients in the RSV group experience a major cardiovascular event within 30 days after surgery versus 5.6% in the RSV/EZT group (p= 0.72). From month 1 to 12 of the follow-up period, primary end point was observed (9 taking RSV vs 2 in the RSV/EZT group [p=0.004]). Intensified lipid-lowering therapy with RSV/EZT was associated with a greater decrease in low-density lipoprotein cholesterol levels compared with RSV (75.87+31.64 vs 87.19 + 31.7, p=004), while no differential effect on triglyceride, high-density lipoprotein cholesterol or high-sensitivity C-reactive protein levels was noted between groups. At 12 months, a similar decrease in estimated glomerular filtration rate (eGFR) was noted. Patients that achieved an LDL-C <100 mg/dL had less eGFR decrease compared with patients above this LDL-C limit. There were no significant changes in the urinary total protein to creatinine ratio in either group. Significant microalbuminuria was evident in both groups.Conclusion: These findings indicate that statin therapy intensified by ezetimibe may reduce the incidence of cardiovascular events within the first 12 months after vascular surgery. Patients undergoing vascular surgery show a deterioration of renal function during the first year, despite statin therapy. Intensified lipid lowering therapy by adding EZT does not appear to have any renoprotective effect. Nonetheless, the use of ezetimibe as an add-on therapy to reduce cardiovascular risk in these patients needs to be tested in larger future studies.Σκοπός: Οι καρδιαγγειακές και νεφρικές επιπλοκές συνιστούν κύρια αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοχειρουργική επέμβαση, επηρεάζοντας τόσο την πρώιμη όσο και την απώτερη πρόγνωση. Ωστόσο ελάχιστα είναι γνωστά σχετικά με την επίδραση της έντονης υπολιπιδαιμικής αγωγής στην καρδιαγγειακή έκβαση και τη νεφρική λειτουργία σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοχειρουργική επέμβαση. Η παρούσα διδακτορική διατριβή συνιστά μια προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη με σκοπό να διερευνήσει την επίδραση της υπολιπιδαιμικής θεραπείας είτε με μονοθεραπεία με στατίνη είτε με συνδυασμό στατίνης και εζετιμίμπης κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά από αγγειοχειρουργική επέμβαση. Υλικό-μέθοδοι: Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ώστε να λάβουν είτε ροζουβαστατίνη 10 mg/ ημέρα είτε συνδυασμό ΡΖΒ και εζετεμίμπης 10 mg/ ημέρα ξεκινώντας πριν την αγγειοχειρουργική επέμβαση. Το πρωταρχικό τελικό σημείο αποτελεί η εμφάνιση του πρώτου καρδιαγγειακού συμβάματος, που συμπεριλαμβάνει θάνατο καρδιακής αιτιολογίας, μη θανατηφόρο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και ασταθής στηθάγχη. Η νεφρική λειτουργία εκτιμήθηκε με μετρήσεις της κρεατινίνης ορού, της απέκκρισης πρωτείνης, κρεατινίνης και μικροαλβουμίνης και με τον υπολογισμό της νεφρικής κάθαρσης κρεατινίνης. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν προεγχειρητικά, μετεγχειρητικά και κατα τον 1ο, 6ο και 12ο μήνα μετά την επέμβαση. Αποτελέσματα: Ένα σύνολο 136 ασθενών που έλαβαν ΡΖΒ και 126 που έλαβαν ΡΖΒ/ΕΖΤ ολοκλήρωσαν το πρωτόκολλο της μελέτης. 6.6% των ασθενών στην ομάδα της ΡΖΒ υπέστησαν κάποιο μείζων καρδιαγγειακό σύμβαμα μέσα στις 30 πρώτες ημέρες μετά την επέμβαση σε σύγκρηση με 5.6% στην ομάδα της ΡΖΒ/ΕΖΤ (p=0.72). Από τον 1ο έως το 12ο μήνα της περιόδου παρακολούθησης το πρωταρχικό τελικό σημείο παρατηρήθηκε σε 9 ασθενείς της ομάδας της ΡΖΒ και σε 2 ασθενείς στην ομάδα της ΡΖΒ/ΕΖΤ (p=0.004). Η έντονη υπολιπιδαιμική αγωγή με ΡΖΒ/ΕΖΤ σχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση στα επίπεδα της LDL στην ομάδα της ΡΖΒ/ΕΖΤ σε σύγκριση με την ομάδα της ΡΖΒ/ΕΖΤ (75.87+31.64 vs 87.19 + 31.7, p=004), ενώ δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στις τιμές των τριγλυκεριδίων, της HDL και της hs-CRP. Στους 12 μήνες, μια παρόμοια μείωση στην υπολογιζόμενη κάθαρση κρεατινίνης παρατηρήθηκε. Στους ασθενείς που επιτεύχθηκε ο LDL στόχος <100 md/dL παρουσίασαν μικρότερη μείωση του eGFR σε σύγκριση με τους ασθενείς πάνω από αυτό το όριο. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στη νεφρική απέκκριση των πρωτεινών. Σημαντική μικροαλβουμινουρία ήταν έκδηλα και στις δύο ομάδες.Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της παρούσης μελέτης υποδεικνύουν ότι η θεραπεία με στατίνη ενισχυόμενη με την εζετεμίμπη μπορεί να ελαττώσει τη συχνότητα των καρδιαγγειακών συμβαμάτων μέσα στους πρώτους 12 μήνες μετά από αγγειοχειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αγγειοχειρουργική επέμβαση έδειξαν μια συνεχή, σταδιακή έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας κατά τον πρώτο χρόνο, παρόλη τη θεραπεία με στατίνη. Η προσθήκη της εζετεμίμπης στην υπολιπιδαιμική θεραπεία δεν φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη νεφροπροστασία. Μελλοντικές, μεγαλύτερες μελέτες θα πρέπει να διευκρυνήσουν με επάρκεια την επίδραση της εζετεμίμπης στη μείωση των καρδιαγγειακών συμβαμάτων

Infected Stent Graft: The Healing Power of Nature!

[No abstract available