Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka wzapobieganiu udarom niedokrwiennym mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy mają przeciwwskazania do leczenia doustnymi antykoagulantami

Atrial fibrillation (AF) is associated with a five-fold increased risk for stroke due to cardioembolic events. Most strokes in patients with AF arise from thrombus formation in the left atrial appendage (LAA). Oral anticoagulation is a standard treatment of AF patients with high risk of stroke. However, the main drawbacks of oral anticoagulation are high risk of major bleeding and imperfect effectiveness dependent on a very narrow therapeutic range. In this article, based on two case reports, we describe a method of percutaneous closure of the LAA. We discuss indications, describe the procedure and mention possible complications. LAA closure seems to be a promising tool to prevent AF-related strokes in a selected group of patients.Migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF) zwiększa pięciokrotnie ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu. Większość udarów w grupie osób z AF pochodzi ze skrzeplin, które tworzą się w uszku lewego przedsionka. U pacjentów obciążonych dużym ryzykiem standardem jest stosowanie terapii przeciwkrzepliwej. Leczenie to ma jednak istotne ograniczenia – zwiększa ryzyko poważnych krwawień, a jego skuteczność często jest nie najlepsza z powodu wąskiego zakresu terapeutycznego. W artykule przedstawiono nową metodę, tj. zamknięcie uszka lewego przedsionka techniką przezskórną, i opisano przypadki dwóch leczonych nią pacjentów. Autorzy określili wskazania do zabiegu, jego przebieg, a także możliwe powikłania. Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka jest obiecującą metodą zapobiegania udarom mózgu związanym z AF w wyselekcjonowanej grupie chorych

Neointima development in externally stented saphenous vein grafts

Introduction : The main limitation of coronary artery bypass grafting (CABG) is rapid neointimal hyperplasia leading to graft failure. Aim : To assess plaque formation in saphenous vein grafts (SVG) covered by an external Dacron stent in comparison with the classical technique. Material and methods : In the study group vein grafts covered by external stent mesh made of Dacron were implanted. An intravascular ultrasonography (IVUS) study was performed in 35 aorto-coronary SVG covered by an external Dacron stent and in 64 normal SVG during the first year after CABG. In each SVG 25 mm of good quality IVUS image, volumes of lumen, plaque (neointima), outer border of the vein graft (external SVG) and adventitia were calculated in three time periods: 0–130 days, 130–260 days and 260–390 days. Results : Between the first and second time period, lumen volume (mm3) was reduced from 10.33 ±4.4, to 6.80 ±2.23 in the second period and 5.69 ±1.26 in the third one. This effect was much less marked in normal grafts. The corresponding lumen volume (mm3) was: 10.90 ±3.9, 9.15 ±2.94 and 8.92 ±2.93 in consecutive time periods. Plaque volume (mm3) did not change in control grafts during the course of the study, but it increased very significantly in stented grafts from 0.86 ±1.24 in the first period to 2.70 ±1.58 in the second and 3.29 ±2.66 in the third one. Conclusions : The experimental technique of implanting SVG covered with an external elastic Dacron stent seems to be inferior to traditional ones. This is probably due to the more complicated process of vein implantation and higher micro-injury occurrence during the surgery

Analiza powikłań okołozabiegowych i późnych po przezskórnych zabiegach zamknięcia przetrwałego otworu owalnego: doświadczenia jednego ośrodka

Background: Patent foramen ovale (PFO) is a potential risk factor for ischaemic stroke in young individuals. An interventional method of secondary stroke prevention in PFO patients is its percutaneous closure. Aim: To assess safety and effectiveness (i.e. lack of residual shunt) of percutaneous PFO closure in patients with history of cryptogenic cerebrovascular event. Methods: 149 patients (56 men/93 women), aged 39 ± 12 years, underwent percutaneous PFO closure. The implantation was performed under local anaesthesia, guided by trans-oesophageal echocardiography (TEE) and fluoroscopy. Follow-up trans-thoracic echocardiography (TTE) was performed at 1 month and follow-up TEE at 6-months. In cases of residual shunt, additional TEE was performed after ensuing 6 months. Results: Effective PFO closure (no residual shunt) was achieved in 91.3% patients at 6 months and 95.3% patients at 12 months. In 2 patients transient atrial fibrillation was observed during the procedure. In 2 patients, a puncture site haematoma developed and in 1 patient superficial thrombophlebitis was noted. In 1 patient a small pericardial effusion was observed, which resolved at day 3 post-procedurally, after administration of non-steroidal anti-inflammatory drugs. Conclusions: Percutaneous PFO closure seems to be a safe procedure when performed in a centre with adequate expertise with regard to these procedures.Wstęp: Przetrwały otwór owalny (PFO) jest potencjalnym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu u osób młodych. Interwencyjnym sposobem profilaktyki wtórnej udaru mózgu u pacjentów z PFO jest jego przezskórne zamknięcie. Cel: Celem tego prospektywnego badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności (brak przecieku resztkowego) przezskórnego zamykania PFO u pacjentów po przebytym kryptogennym epizodzie neurologicznym. Metody: Zabiegowi przezskórnego zamknięcia PFO poddano 149 pacjentów (56 mężczyzn/93 kobiety) w średnim wieku 39 ±12 lat. Wszczepienie okludera odbywało się w znieczuleniu miejscowym, pod kontrolą przezprzełykowej echokardiografii (TEE) i skopii. Po miesiącu wykonywano kontrolne badanie przezklatkowe (TTE), a po 6 miesiącach od zabiegu kontrolne badanie TEE. W przypadku obecności przecieku resztkowego badanie TEE ponawiano po następnych 6 miesiącach. Wyniki: Skuteczne zamknięcia PFO (bez przecieku resztkowego) uzyskano u 91,3% pacjentów po 6 miesiącach i u 95,3% osób po 12 miesiącach. W 2 przypadkach obserwowano w czasie zabiegu migotanie przedsionków, które ustąpiło samoistnie. U 2 osób wystąpił krwiak w miejscu wkłucia, u 1 pacjentki powierzchowne zapalenie żył. W 1 przypadku po zabiegu stwierdzono niewielką ilość płynu w worku osierdziowym; po włączeniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych płyn uległ resorpcji w 3. dobie hospitalizacji. Wnioski: Przezskórne zamykanie PFO wydaje się zabiegiem bezpiecznym, jeśli jest wykonywane w ośrodku dysponującym zespołem specjalizującym się w takich interwencjach

Neointima development in externally stented saphenous vein grafts

Introduction : The main limitation of coronary artery bypass grafting (CABG) is rapid neointimal hyperplasia leading to graft failure. Aim : To assess plaque formation in saphenous vein grafts (SVG) covered by an external Dacron stent in comparison with the classical technique. Material and methods : In the study group vein grafts covered by external stent mesh made of Dacron were implanted. An intravascular ultrasonography (IVUS) study was performed in 35 aorto-coronary SVG covered by an external Dacron stent and in 64 normal SVG during the first year after CABG. In each SVG 25 mm of good quality IVUS image, volumes of lumen, plaque (neointima), outer border of the vein graft (external SVG) and adventitia were calculated in three time periods: 0–130 days, 130–260 days and 260–390 days. Results : Between the first and second time period, lumen volume (mm3) was reduced from 10.33 ±4.4, to 6.80 ±2.23 in the second period and 5.69 ±1.26 in the third one. This effect was much less marked in normal grafts. The corresponding lumen volume (mm3) was: 10.90 ±3.9, 9.15 ±2.94 and 8.92 ±2.93 in consecutive time periods. Plaque volume (mm3) did not change in control grafts during the course of the study, but it increased very significantly in stented grafts from 0.86 ±1.24 in the first period to 2.70 ±1.58 in the second and 3.29 ±2.66 in the third one. Conclusions : The experimental technique of implanting SVG covered with an external elastic Dacron stent seems to be inferior to traditional ones. This is probably due to the more complicated process of vein implantation and higher micro-injury occurrence during the surgery

ARTYKUŁ ORYGINALNYAblacja okrążająca żyły płucne w leczeniu migotania przedsionków: 3-letnie doświadczenia jednego ośrodka

Introduction: In patients with atrial fibrillation (AF), significantly symptomatic in particular, restoring and maintaining sinus rhythm is one of treatment strategias. Considering the limited efficacy and side effects of anti-arrhythmic agents, growing hopes are attributed to the developing techniques of percutaneous ablation. Aim: To determine the efficacy and safety of circumferential pulmonary vein ablation performed using the CARTO system in patients with paroxysmal or permanent AF. Methods: The study involved 94 patients (mean age 54 years, males 65%, structural heart disease 29.4%) with symptomatic, recurrent and AF resistant to antiarrhythmic agents (paroxysmal AF 63.8%), selected for circumferential pulmonary vein ablation with the Pappone method. Follow-up examinations were performed after 1, 3, 6, 9, and 12 months. The symptoms, ECG, 24-hour ECG monitoring and complications were recorded. Results: Mean procedure and fluoroscopy durations were 4.5 hours and 22.4 minutes respectively. The long-term follow-up ranged from 3 to 24 months, with median time of 12 months. At six months, 47.8% of patients remained free from AF, and improvement in terms of infrequent arrhythmia occurrence and low incidence of symptoms in an additional 36.7% was observed. Efficacy was lower in patients with permanent AF (12 months 90% vs 70%). Complications were seen in six (6.4%) patients: cardiac tamponade in two patients; and pericardial effusion, retroperitoneal bleeding, stroke, and pulmonary vein thrombosis each in one patient. Conclusions: Circumferential pulmonary vein ablation leads to resolution of arrhythmia or marked clinical improvement in about 75% of patients with symptomatic, resistant AF. The success rate is lower in patients with permanent rather than paroxysmal AF. As severe complications are not unlikely, the indications for such therapy must be carefully balanced.Wstęp: U chorych z migotaniem przedsionków (AF), szczególnie istotnie objawowym, przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego jest jedną ze strategii leczenia. Wobec ograniczonej skuteczności leków antyarytmicznych i ich działań niepożądanych coraz większe nadzieje pokłada się w rozwijających się technikach przezskórnej ablacji. Cel: Określenie skuteczności i bezpieczeństwa ablacji okrążającej żyły płucne z użyciem systemu CARTO u chorych z napadowym lub utrwalonym AF. Metodyka: Badaniem objęto 94 chorych (średni wiek: 54 lata, mężczyźni: 65%, choroba organiczna serca: 29,4%) z objawowym, nawracającym i opornym na leki antyarytmiczne AF (napadowe AF: 63,8%) zakwalifikowanych do ablacji okrążającej żyły płucne wg metody Pappone. Badania kontrolne były prowadzone po 1, 3, 6, 9 i 12 miesiącach. Rejestrowano objawy, EKG, 24-godz. EKG i występowanie powikłań. Wyniki: Średni czas zabiegu i fluoroskopii wynosił odpowiednio 4,5 godz. i 22,4 min. Obserwacja odległa trwała od 3–24 miesięcy, mediana 12. Po 6 mies. stwierdzono eliminację AF u 47,8% chorych, a poprawę w postaci arytmii sporadycznej i skąpoobjawowej u dalszych 36,7%. Skuteczność była niższa u chorych z utrwalonym AF (12 mies. 90% vs 70%). Powikłania wystąpiły u 6 (6,4%) chorych: tamponada u 2, płyn w worku osierdziowym u 1, krwawienie zaotrzewnowe u 1, udar mózgu u 1, oraz zakrzep żyły płucnej u 1. Wnioski: Okrążająca ablacja żył płucnych pozwala na uzyskanie eliminacji arytmii lub znacznej poprawy klinicznej u ok. 75% chorych z objawowym, opornym AF – rzadziej w przypadku utrwalonego AF. Możliwe jest wystąpienie poważnych powikłań i dlatego wskazania do zabiegu muszą być bardzo wyważone